tor . (< tuğ). 1. ağ. av. hörgü. örgü. avlama, tutma aracı. 1. ağ biçimində seyrək hörülmüş, incə, kiçik bacaları olan parça. 1. corab torbacıqların ağzın sıxmaq, kip saxlamaq üçün, ağzında olan keşli, qeytalı bölümü.
tör . törə. dur. sura. sədr. bir yerdə yuxarı baş. (yör: yörə: sürə. bir yerdə aşağı baş. - yörə əğləşməyin, buyurun törəyə.). (bur: bir yerin ortancı bölümü).
tor . tur. tuğ. avrac. nərsəni avlamağa, tutmağa, yaxalamağa, izləməyə yarar, dəlikli, gözənəkli, çevrə bəri istənən çağ qapanan arac.
