Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qən . gən. gənğ. gen. genğ. yen. yenğ. yən. yənğ. 1. gənsək. yənsək. istəkli. yeyişli. iştahlı. - bu uşağ oyuna gendir, işinə yandır. 1. onun üçün. - üşüyür də gen, ocağ arır, kimsə qarşı durmur da gen, gələni yarır. - gecə düşdü gen, gələnmədik. - içi yanır da gen, başı dumanlıdır.

qən . kən. 1. kər. kəs. sökən. qazan. qoparan. - dalkən: dalkər: dal qopararan. dəhrə. kərinti. kələntə. kələntər. kərəntər. kələnti. kərənti. kələntə. kərəntə. dəryaz. 1. ikən. -rək. - bilirkən: bilərək. - gedərkən: gedərək.

qən . kən. gən. ken. gen. 1. enli qalın, biçilmiş daş. qıyqan. bənayin. - qaldırım qıyqanı. - çeşmə qıyqanı. - görü qıyqanı: görü qıyqanı: yapı üzərinə işlənən daş. 1. dörd bucaq kəsilmiş ağac. 1. yapılarda sutun altlarına qoyulan tomruq, ağac kündəsi. 1. hər nədən dışarı yapan çıxıntı. dam saçağı. 1. əkilmədən bıraxılmış tarla.