Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qəniş . gəngiş. gəngic. gəngəc. kəngiş. kəngic. kəngəc. deşgic. dəlgic. burqac. oyqac.

qənişqə . gənişgə. genişgə. 1. işləyənə, doğana, törədənə verilən sovğat. götürü. götrü. salış. yarış. yağış. bağış. bəxşiş. kövlət. saç. saçı. savrın. sovrun. ötünc. ötüş. payğaş. pağaş. payaş. padaş. şabaş. tapaş. yağıt. 1. sübsid.

qənit . kənit. 1. kəndi. öz. - kənitdən söyləmə. - kənitdən çıxarıb, kəssəyə yaxır. - kənitli. özlü. kimikli. kişisəlli. kişiyəlli. tözlü. şəxsiyyətli. - kənidinlə hammını olçmə, salşıtma, muqayisə eləmə. 1. qoş. ruh. sür. rəvan. - kötü kənitlər. - kənitinə qarqış: qoşlana, ruhuna lə'nət. - kənitlər evrəni: qoşlar, ruhlar dünyası, aləmi. - iyi kənit: yaxcı qoş, sür, ruh. - kənit