Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qərməc . kərməc. kərməcik. kirməc. kirməcik. (> kerm(fars)). kiçik qurd. qurdcıq.

qərməcətmək . gərməcətmək. gərməcəyə vermək. sıxıştırmaq.

qərməç . - gərməç tutmaq: yoxuşluqda sürü yayılaraq ilərləmək. - qoyunlar gərməç tutdu.

qərməç . gərməç. 1. ağzı açıq. - beləsin görmədiyindən, bunu görüncə gərməç qaldı. 1. böyük ağız, açıx. 1. böyük qapı. dərvaza. 1. qap pəncərə başına qoyulan daş, ağac. 1. sürəkli, çoxun (çox çağ). ağzı açıq qalan. - gərməç qoca. - gərməç uşaq. 1. bağac. nərsənin girib çıxmasın ölçüləyən arac. 1. inqibaz balçaları, mahiçələri, üzvləri. isfənkter.

qərməçi . gərməçi. gönü döğüb düzəltib, safaltıb, gəritmək, çəkmək üçün başı enli ayqıt.

qərmək . gərmək. 1. açılmaq. pozulmaq. yox olmaq. koralmaq. korlanmaq. 1. çəkib bağlamaq. kirtmək. kitrəmək. təkitmək. tikitmək. tikdəmək. - qapını iyicə gərəmədim. 1. sıxmaq. sıxıntı vermək. qızlaclamaq. qıslaclamaq. qıylaclamaq. qızlamaq. qıslamaq. qıylamaq. qızalamaq. qısılamaq. qıyılamaq.