Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qərzə . gərzə. öz çeşitləri içində gövdəcə böyük olan.

qərzək . gərzək. gəzzək. çəpərin tapdanıb əzilmiş yeri.

qərzəvil . kərzəvil.

qərzinqə . kərzingə. kərzənə. kirtil. kitril. səbət. sələ. böyük zənbil. - iki kərzənə üzüm.

qəs yıxamaq . - gəs yıxamaq: geyis yıxamaq: paltar yumaq.

qəs . kəs. 1. kimsə. kişi. 1. qıtmıq. qırıq. tikə. parça. qıymıq. qırmıq. balça. bağça. barça. giliz. giləz.

qəs . kəs. dənəsi, özü, içi, cirgəsi alınmış nərsə. qalıntı. küspə. köspə. çökbə. köşbə. gövdən. gövdün. kövdən. kövdün. köfdün. ət. qoncala. qoncal. tilif. tüfalə. 1. özü, içi, cirgəsi alınmış dənədən işlənmiş malaqara yemi. 1. (bir toplumda ən yoxsun, sapqın, dalı qalmış, pozqun, çorman, korman, fasid qat).
- kəs düşmək: 1. utunılacaq duruma girmək. 1. qıraq, yan düşmək.