Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qılıf . gilif. qıfıl. qıpıl. qubur. < qabur. qapur.

qılıf . qılıv. qılıc. 1. bir nərsə üçün uydurulan yaraqca, gərəkcə. 1. qınıv. qınıf. qılav. qılaf. qın. qab. qobur. qapur. gülük. günük. üz. çevrək. çevrəc. çulqac. örtü. qubur. < qabur. qapur. sağdaş. sağdıc. mahafiz. zərf. 1.
- qılıf qiyafət: tür duruğ. üs baş. qabur qupur.
- qılıqlı: qılıflı. qılıvlı. qıyqımlı. 1. uyuq, iyi geynişli. 1. gözəl. yoğlaz. güllü. görəgən. gözəgən. arın. qıldız. təmiz. 1. bir biçimdə, çapda olan. - dilənçi qılıqlı biri rasladı. 1. birinin çinəsində, xuyunda olan, davranışların yansıtan kimsə.
- qılıf qiyafət düşgünü: tür duruğ, üs başı əsgimiş, pis olan.
- qılıflamaq . qılıvlamaq. qınlamaq.
- qılıfçı: qılıvçı. qınçı.
- qılıfsız: qılıvsız. qınsız.

qılıf . qılıv. qınıv. 1. qabığ. 1. qırıv. qıtıq. qıtıv. qırxım. qırcıq. çapıt (çap < _met> paç) paçavra. - yastıq yapdım qılıvdan, işlər çıxmır qılıvdan (qıfıldan. işgildən). - yorqan, döşəyi qılıfa doldurub sıradıq. 1. torba. heybə. yançıq. torba. qubur. < qabur. qapur.