qim . kim. qolan . kolan. oba. tayfa. - siz hançı kimdənsiz.
- kim kimə dum duma: bəlirsiz, qarışıq durum. - kim vurduya gedmək: hərki hərkiliyə, kim kiməliyə, qarqaşılığa gedmək. - kim istədi, kim kitlədi: kimə niyyət, kimə qismət. - kiminə hay, kiminə vay. - kiminin hayı, kiminin vayıdır. - kimi haydan sancı, kimi vaydan. - heç kiminə hay qalmaz, heç kiminə vay qalmaz. - kim: - kim: - kim: - kim bolbaqay: bəlirsiz kimsə. bilinməyən biri. - kimnin: kimin. - kimdə bolsa: kim olursa olsun. - kimdə gəldi: biri də gəldi.
qıma . qıyrat. qıyrac. qıyran. qırat. qərar.
qımacını almaq . 1. bir neçəsin öldürüb, göz qorxutmaq. - qurd sürünün, qoyunların qırmacını almış. 1. göz otunu almaq. döğmək. - öğrətmən uşaqların qırmacını almış.
