qıncanmaq . qırcanmaq. 1. gərnəşmək. - kişi kişi üzünə qıncanmaz. 1. qırlanmaq. qır vermək. qıyrata çəkmək. qıncıvırlanmaq. qıncıvlanmaq. qıncıqınmaq. oynağınmaq. oynaqlanmaq. nazlanmaq. - qolunda var mıncanı, əl vurmamış qıncanı.
qıncı . 1. filan. - o qıncıtı ver mənə. - qıncı məmməd: filan məmməd. - qonşunu qıncığı genə sınağdan keçəmədi. 1. zat. zad. şey. - siz hançı qıncıdan danışırsız. - o yadından qıncıda çıxmasın. - bu qıncıları mənə söyləmə. - bu nə qıncıdı: bu nə zatdı. - doğan qıncıları ilə (famil zatlarıyla). hammısı tökülüşüb gəldilər. - o qıncıdan danışma mənə. - genə keçmiş qıncıları başına düşüb. - bu qıncıdan necə qurtalacağam.
qıncı . qınçı. qıyıncı. qıyınçı. 1. at eşşəyin başına taxılan yem torbası. 1. heyvanın boynuna taxılan bağ, ip, ağac çəngəl.
