qomuşmaq . qopuşmaq. qoypuşmaq. 1. qomaq. nəsənin şişib, coşaraq basması, daşması, qımıldaşması. - uçuq məni qoputdu: sevgi məni daqıtdı, dağıtdı, coşturdu.
qomuşmaq . qoymuşmaq. qoyuşmaq. qoyşunmaq. 1.girişib başlamaq. - hamı el işə qoymuşdular.
qomuşmaq . qoymuşmaq. quymuşmaq. quylamaq.
qomuşmaq . qoynuşmaq. qoyluşmaq. qalxışmaq. qıynışmaq. qınığışmaq. (qızışmaq). alınıb tutuşub, coşub qızıb, qaynayıb girişmək, dalğışmaq, basatlanmaq. - igidlər işə qıynışdı. 1.məftun olmaq.
qomutmaq . qoputmaq. qalxatmaq. qalağatmaq. dalğatmaq. dalağatmaq. - əsən yeldən, qopan möjdən, axan yaşdan soruşdum. - əsən yeldən durqun sular qomutar: şəpələnər, ləpələnər, möjlənər. - bu sav düşdü tüm dinclik qomutdu: asayişi dağıltdı.
qona . bir qonuğun, yerin girişi, önü. - söz keçmişdən düşmüş, ocağ qonasında oturmuş,
qonab . qonaba. qaleri.
Dostları ilə paylaş: |
