quru . 1. qurqaz. qurqas. qurdaz. quraq. qurqaf. qurqut. qurunaz. quruyaz. quruvaz. qurutma. arıq. cılız. zayıf. -bu il qurqaz keçir. 1. açıq. laçın. yalçın. sarp. dikə. məhz. 1. ölü bitgi. 1. günəşdə, qoğurmaqla qurudulan nərsə. -quru qəhvə. - quru ət. - quru noxud. 1. qurun. qurumal. oturağ. işləmə yapısına, araclarına yatırılanpara. anamal. başmal. başna. başvar. başbal. sərmaya. kapital. 1. nərsəni, kimsəni tanıdan iz, im, nişanlarından ayrılmış durumu. -quru araba: nümrəsindən, damqasından çalınmış, açılmış araba. -quru kişi: sınırsız kişi: ölkəsindən, dilindən, inancından savılmış insan. 1. qarışığı olmayıb, teyxa bir nərsədən yapılmış olan. -quru çörək. -quru duvar. 1. gərəkli örtüsündən, döşəməsindən, nərsəsindən yoxsun, boş olan nərsə. -quru tüfəng. - quru ev: qoşusuz, quşamsız, yaraqsız, vəsayilsiz ev. 1. sütsüz. qazancsız. 1. susamış. -quru topraq su özləyir, qız qonşuda, subay oğlan nə gözləyir. 1. quraq, cansız, qoşsuz, ruhsuz, dadsız, duzsuz, susuz, məzsiz nərsə. -quru göstəriş. quru bir oturum. -balam bu quru sözlərivə bir az duz səp. 1. çılpaq. süsüz. -quru sözlərin üzünə çırpdı. 1. etgisiz. əsərsiz. -quru öğüd. 1. iti. tünd. 1.
- quru başına: təh başına. yalnız, tək olaraq. - quru başına qalmaq: kimsəsiz olmaq. -gecə çağı quruyollara quru başına çıxma. - quru baş: yalnız, tək özü, kəndisi.
quru . 1. yaşı, yaşığı, yeşiği, gizlisi, bələşi bulaşı olmayan. açıq. bəlirgin. net. xalis. 1. bir gəlirin bütün kəsintiləri yapıldıqdan sonra, arda qalan bölümü.