Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

ocaq . ocağ. 1. oğcağ. oğuq. xırda. 1. ovsunçu. - gənc qızdan ocağ (ovsunçu) çıxmaz.

ocaq . oycaq. 1. baca. 1. mə'dən. yataq. 1. komitə. -yazıçılar ocağı. 1. bir qurumun, təşgilatın oturağı, dəfdəri, mərkəzi, yatağı. 1. kərdi. -göy ocağını gündə sula. 1. bir oba, oymaq eli, xalqı. 1. hər nəyin kökəni, başlanqıcı, qaynağı, yuvası, yatağı. -söz ocağı: sözün qaynağı, kökü. 1. təndir. 1. kürə. 1. soba. pinc. 1. ocağqaz. 1. çay, ırmaq yatağı. 1. gəncə. gəncinə. xəznə. zəzinə. dəfinə. 1. yataq. quşaq. duduman. xanədan. xanı dan. xanıdan. sülalə. oğul. -qaraman oğlu. -osman oğlu. 1. bir nərsənin ən çox bulunduğu, qaynağı olan yer. -batur, iğid ocağı. -ilim, bilim ocağı. 1. qaynaq. yataq. kökən. 1. tiggə. diggə. təkyə. qorqan. gorğan. 1. tiggə. diggə. təkyə. orta. yataq. mərkəz. 1. toplum. topluluq. camiə'. 1. pir. 1. toplantı, buluşma, birləşmə yeri. 1. dərnək. cəmiyyət. 1. patuq. 1. mehrab. 1. ucay. qutb.
- ocağı tütmək: yaşamaq. -ocağ oyatmaq, oyarmaq: ocağ yandırmaq. -ocağına düşmək: sığınmaq. yoxsunluq əlin uzatmaq. köməklik gümanı ilə bir yerə yoluğmaq, gedmək. -ocağına əncir tikmək: ocağına su tökmək: ocağını söndürmək: ocağına darı əkmək: var yoxun düşürmək, yox edmək. -ocağ əsgisi: bir yerin əsgi əməklisi, işçisi. - odsuz ocağsız: evsiz barınaqsız. yurdsuz. -od yox ocağ yox: çox yoxsul, yoxana. - ocağ tökmək: ərik nərsəni qalbalaya əğmək, axıtmaq. -ocağı dağılmaq: evi, dudumanı yıxılmaq. ocağı yanıq: uğulurlu. xoşbəxd. ocağlanmaq: ev eşiyə yiyələnmək. - ocağoğul: nəcib. şərif.