Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

otluq . ağız otu. çərəz.

otmuş . odmuş. odamuş. (kimsə üçün) od parçası. çox şuluğ çalığ.

otnuğ . odnuğ. odun. odlamağa, yandırlmağa əl verişli ağac.

otra . osra. alahı. başqa. ğeyr. - bu ondan osradı. - osra sözdən danış.

otraqçı . otrağçı. 1. güdücü. mürəssid. 1. yaşamda evinə eşiyinə bağlı olan, özəndirən, dəğirəndirən, qiymət verən kimsə.

otraqçı . otrağçı. otaçı. otağ, ev qoşusu, yarağı, yaracı, vəsayili satan.

otraş . ordaş. mobl. neçə kişilik uzun oturaq.

otruq üstü olmaq . çömbəlmək. çöməlmək. qışların büküb, ayaqları üsdə oturmaq. yarı oturmaq.

otsavış . odsavış. odatış.
(atəş bazi. atəş əfşani).

otsuz . quru yalav.

ottaq . 1. oddağ. böyük yanqın. - oduğdan (kiçik yanqın) çıxıb oddağa düşdük. 1. ütülmüş başaqdan (sünbüldən) çıxan sütün dənə.

ottala . oddala. odur. uzaqda olan nərsələr üçün işlənir. - oddala ba: odur ba. - oddalalardan gəlmiş şaxda baba.

otulmaq . ot basmaq. - bel külüyü kötuldu, əkin bağı otuldu, bel buxunu büküldü, ıssız yurdau ağlayu.

otun . odun. odunçu. manqafalı. manqafa. qabqafa. qabqafalı. danqalaq.

oturaq . 1. şikəs. şikəst. 1. yerimə çağı gəlibdə yeriməyən cocuq. yeriməsində gecikən uşaq. 1. orutaq. burtaq. burta. burta. (> butə(fars)). komuraq. kol. itiburnu kolu kimi koma biçimində yetişən bitgilər.