önüm . nərsənin önü, qavağı, ön bölümü. (- ortum: orum. nərsənin ortası, orta bölümü. - ardım: nərsənin ardı, dalı bölümü).
öpcün . öpcin. 1. nərsənin suyun alma, çəkmə arac. 1. bulut. (əbr).
öpgən gəlib yügrəmə, arslanlayu kükrəmə, yağuq (düşmən) başın doğrama, otur dincəl düşünqıl.
öpgən gəlib yügrəmə, arslanlayu kükrəmə, yağuq (düşmən) başın doğrama, otur dincəl düşünqıl.
örgən . 1. sovğan. sövən. (sov, sav daşı). bilöv daşı.1. ülgən. ülgüc. (üləmək: kəsmək).
örq .örk. örkə. 1.örəkə. (< ör. hör.) ip. təsmə. bağ. 1. örküc. movc. - su örkücləndi. 1. hörük. bafda. 1. örküc. dazan, asma ayağı. (se paya).
örqə . örkə. hörkə. ilişgi. rabitə. münasibət. - onla örkəsi necədi. - örkəsin elə qırmış ki, belə bir sav salığıda yox. - onla örkəsi çox pozuğ. - örkə qurmaq. - yaxcı örkə yaratmaq.
örqə .örkə. örəkə. örük. qayda. - örkəyə yad. - bu söz örükə say gəlmir: cür gəlmək
Dostları ilə paylaş: |
