öt . 1.dəlik. deşik. 1. keçit. gədik. - dağ ötü. 1. dərə. - dağ ötü. 1. davranış. əxlaq. - iyi ötlü, kötü ötlü. - ötü pozuq. 1. hava. - bürkütlü, bulutlu öt. - bu ötü dəğişin. - - bu ötdə çalışmaq olmaz. -
öt . avt.
öt . çağ. zaman. vaxt.
öt . yat. yan. tərəf. ləh. - bu ötə o ötə: bu yana o yana. - öt ötə: yan yana. - öt ütə: qarşı qarşıya: uc uca. öc öcə. qabaq qabağa. muqabilə. - ötün dəğiş: səmtin aylat. - öt tutma: yan saxlama. - öt (əl) tutma, od tutma: hər kimin əlin tutsan, günündə səni yıxacaq.
ötrü: ötrük: ötürlü: ötrülü: tərəfli. tərəfdar. - ötrük tutmaq: ötrük durmaq: yan tutmaq. - ötrü ütrü qarışdı, ürküş (ğovğa) odu alışdı. -
(# üt: qarşı. tərs. xilaf. əleyh.
- ütrük: ütürlü. qarşıt. muxalif. əleyhdə duran. - ).
