Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

saça . səçə. 1. şəfəq. 1. ışıq. - saça düşmək: dan atmaq.

saçağ . < saç ayağ. bağdalaq. se paya. - saçı saçağ qırılmış.

saçağ . sazağ. küləkli, sancan soyuq.

saçağ . şadağ. çadlığ. şadlığ. xoşallıq. şənlik. sürən.

saçağa . keçəğə. saçqıl > kakil. təpədə saxlanılan pərçəm.
((cıqa . kakil. lələk. papax
jva_təbbət: börk. çikka(sans): kakil.
((cıqqa . papax. kakil.
çalağ. çaqqul. çəkgül. qaqgül. kakil. qırxma. kəsmə. pərçəm. zülf.
çapa cığa. kakil.
((çələng . kakil. cıqqa.
kəsmə. alına düşən saç. kəkil. kakil. pərçəm.
qırxma. ucu kəsilib, alna bıraxılan saç. kəsmə. kakil. pərçəm. bürçən. burçan.

saçağmaq . sərpmək.

saçaq . - saçağ yazmaq: sərik sərmək. örtük, süfrə açmaq. - saçağ başında gurlamaq: isti yunaqda tərləmək.

saçaq . 1. incə təxdə. 1. hovlu, qalıda olan incə tüklər.

saçaq . saçağ <> sağac. 1. kökün qolları. rişə. 1. başdan çevrəyə (alna, üzə, yana, dala) çıxan, düşən, sarğan saç. 1. saçar <> sağar. sığıc. sığır. nərsədə oluşan sınır (əsəb) damarlarına oxşar iz, izlər.

saçaq . saçağ. yarağ. fərəc.

saçaqçı . saçağçı. saçğayı. süsəri. susarı. hamam böcəyi.

saçaqlamaq . 1. salxım biçimində tikmək. 1. saçağ taxmaq, işləmək.