sürtüq . sürtük. 1. dəfə. toxumaçılıqda ipləri, ilgəkləri sıxışdırma üçün işlənən dişli arac. 1. soğut. erkən erkən (səhər səhər) hər yöndən əsən əsinti, yel. 1. yumuşaq. 1. hobba. oynaq. cıf. 1. sürbet. sırbit. sırtıq. arsız. üzsüz. (üzlü). acgöz. 1. sürtükə. kürtükə. içi quşmaş. içinə yün, pambığ sürülmüş parça. 1. sellə yellə gətirilən süpürüntülər. 1. pudr. podur.
sürtün . 1. savat. axan, çıxan nərsənin çıxışının ağzı. 1. boşuna axan, gedən su, nərsə. 1. yol sürə. yol üstü. - sürtün ona bir baş çəkdim. 1. malqaranın yığıldığı, sağıldığı yer. 1. sücrün. süt, süt ürünləri işləmi, işlənən yer.
