Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

tuş . (tut). 1. < daş. bənzər. oxşar. dəng. tingəş. təngəş. ləngəş. lingəş. bərabər. yarşıq. yarşaq. (manənd. şəbih). - ona tuş. 1. qarşı. muqabil. - evin tuşunda. 1. qurşaq, bel qayışı uclarına taxılan toqqa (tutqa). 1. izə. səviyyə. (tuşdaş: izdəş. səviyyədaş. bərabər).

tüş . > püş. püşg. soğa. qurə'.

tuş . 1. tut. girə. 1. qarşı. muqabil. - evin tuşu: evin qarşı, qabağı.

tüş . düş. (< düşmək). (?tuş). 1. yazılmamış, bəlirsiz düşən, gələn nərsə, yuxu. rö'ya. 1. təsadüf. - yaman düşə uğradıq. - görünməz, bilinməz düş. 1. fal.
- düş yormaq: 1. yuxu açıqlamaq. 1. fala baxmaq.

tüşdük . düşdük. cinub.
dəriş . şumal.

tüşələmək . > püşələmək. püşg atmaq. soğalamaq. qurə' çəkmək.

tuşlaşmaq . ötlüşmək. tuş, ödül gəlmək. bərabərləşmək.

tuşlatmaq . tuçlatmaq. 1.düzlətmək. hamarıtmaq. 1. görsətmək. nişan vermək. - tuşlatı səndən, düşləti məndən: görsəti səndən, qalanı məndən. sən görsət, qalanın mən özüm bilərəm (neylirəm). 1. üz bə üz, qarşı qarşıya (qarma qarşıya), ru bə ru qoymaq. - o utmazın (utanmazın) biridir, məni onla tuşlatma. - hər olanı ölüm ilə düşlədən, öz göylünə yolun qoyub işlədən.

tüşlənmək . 1.(hüşlənmək). bir az dincəlmək, durmaq, dayanmaq. 1. tuşlanmaq. ucraşmaq. üzbəüz olmaq. 1. azalmaq. kəssinmək.