Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

yemək . 1.yarmaq. - ona yeməz: ona yarmaz. 1.yalmaq. yalamaq. sayamaq (> sayidən). sürtmək. safaltmaq.

yeməklik . yeməkxana. yemək evi. aşxana. 1. resturan. 1. yemoda.

yemic . yemil. (> yeminə (fars)) qarın. qusağ.

yemləmə . 1.təqviyət edmə. 1.yəqviyəti. 1.kübrə.

yemləmək . < yenləmək. (< yemək. yenmək). otlamaq.

yemlik . yem, yemək qabı.

yemtük . yeyimtük. yeyintidən qalan artıq.

yen . (yenğ. yenik). 1.alçaq. 1.qəbih. qəbeh.

yen . qolluğun, qol geyiminin ast, alt bölümü. astın (> astin).

yen! . üstələ!. - hirsivi yen: öfgəyə qapılma.

yen! . yenğ!. yenir!. doğ!. doğur!. düşür!.

yenbaşdan . yenidən. - oyuna yenbaşdan başladılar.

yencə qız . yengə. yencə qız. yengə qız. yencağız. evlənməmiş, subay qız. duşizə.

yençək . alsağ. həlim. firutən. xiştəndar. - alp yağıda, alçaq yalığda: iyid düşmən qarşısında, yencək içtilafda, munaqişədə bəllənir.

yenci . yeməli. - yenci yeyin sınğırıb: yemək yeyib həzm edib.

yencik . yencik. yeycik. qırıq. uçuq. bir yanı qopuq, qırıq nərsə - yencik yencik: qırıq qırıq. - dnışma: sözüvə yeyə yeyə danışma, aydın darnış.

yencik . yensik. encik. ensik. solamıq. yoxsul. kasıb. fəqir. - yensiklərə yar olan, düşüklərə qol tutan.