itik . yitik. 1. qeyb. - itiklərə qarışmaq, qovuşmaq: ortalıqdan, güdəmdən çıxmaq. 1. uçuq. zay. zaye'. - itik nərsə. 1.
itikləmək . itiyin axdarmaq.
itikli nənəsi götün arar. .
itikli nənəsi qoynun arar . itiyi olan qalmasın yerə baş vurar.
itiq . itik. bə əxlaq.
itiləşmək . azışmaq. acışmaq. kəsginləşmək. sürənləşmək. şədidləşmək. şiddətləşmək.
itilmək . qızışmaq. atılmaq. ilərləmək. yügürmək.
itimlik . (qom gəştəgi).
itin satan tula alammır, dəvəsin satan köşşək.
itinciğ . atıncığ. (itələnmiş). itilmiş, atılmış, qoğulmuş, ilənmiş, məlu'n olan nərsə.
itiş . birbirin itələmə, dəf' edmə. dafiə'.
itişən . dəf' edən.
ititə . it itə. qıran qırana.
ititliq . it itlik. itlər arasında olan boğuşuq durum. qıran qıranlıq. -ər arvadın, ititliyindən yalnız boşanmaqla çıxmaq olar.
ititmək . itətmək. itələmək. vadar edmək.
- yavuzluğa (kötülüyə) itətir, başda olsa əsrülük (keflilik). -
itləmək . 1. yamanlamaq. söğmək. 1. it saymaq.
itlənmək . (uşağı ayaq açması) təti pati yerimək.
Dostları ilə paylaş: |
