Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qərvan . - kərvan aşır yol olur.

qərvan . kərvan. (< kərmək. gərmək). kərik kərik, sıra sıra düzü düzü birbiri ardınca gərilib, çəkilib gələn nərsələr. qatar. qafilə. - dəvə kərvanı. - durna kərvanı. - yolçular, dilənçilər kərvanı. kərvan pozmaq: bir işi, gedişi, pırosəni ənglləmək.

qərvançı . kərvançı. kərvanbaşı.

qərvançılıq . kərvançılıq. kərvanbaşılıq.

qərvanqıran . kərvanqıran. kəvranqıran. 1. dan (səhər. sabah). ən erkən görüşən ulduz. 1. axşam ilk doğan ulduz.

qərvansaray . kərvansaray. kərvanı saran, qaran, qoruyan yer. kərvan otrağı, ordusu, ordası.

qərvə . gərvə. ayaqqabı qoncu, səğəsi.

qərvələ . gərvələ. 1. kərnözə. şaşırdıcı. sapdırıc. çalıdan. çaltıc. əcəb. təəccüblü. 1. kimsəni çıpıtan, cinlədən, qaşındıran, duyarladan, həssasladan nərsə, tükan. qaşınıq. - ''sarımsaq'' onun gərvələsidir, ''soğan''da sənin gərvələndir.