Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qılmış . cürm. iş. əməl. - qılmışına yarşaq yasa gördü. (yasa: cəza. səza). - bu qılmışa bu yasa uymaz, çox ağırdı.

qılnap . qılpan. neçə sapsılardan högən. örgən. urqan. tənab.

qılova . qılov. (< qıl ovlamaq). ititilmiş nərsənin ağzından qılovun (kiçik iv, dəmirin narın oğuntıların) almada, sürtülərək işlənən təsmə qayış.
((qılovlamaq . (< qıl ovlamaq). savlamaq. soylamaq.

qıloy . (qıl kimi). 1. biloyu. itilən piçağın, kəsərlərin ağzına düşən qıl kimi ivlər. bu ivlər qayışa sürtərək, yaxud lap incə dişli bilö daşı ilə götürülür. - qıloyun almaq: qıloylamaq: itilətmək. ititmək. 1. çox iti, acı. - qıloy davranış. - qıloy piçaq. - qıloy düşüncəli. 1. sürtülmüş nərsiyə düşən çox incə, dayaz (dərin olmayan). iz, cızıq.
- qıloy almaq: iti

qıloyşa . qılovşa. qılavşa. (< qıl avlayan: qıl tutan, arayan). qılayazdı. 1. qıldan tük çəkən. sözdən söz ayıran. 1. çətin, işgilli kişi. müşgül pəsənd. - bu öğrətmən nə qılovşanın biriymiş. 1.