Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qın . (ək). -çın. -lıq. qılıf. qab. - qulaqçın: qulaqçın: qulağlıq: 1. qulağ biçimində olub qulağın kəpcəsi, yelpəyin örtüyü, geyimi. 1. börkün qulağı örtən bölümü. qulaqtıx. 1. səs eşitməmə üçün qulağa tıxılan kiçik təpəcik, tıxac.

qın . kələk. hilə.

qın . qıyın. 1. sıxınca. qıysat. qıstac. şikəncə. qızlac. qıslac. qıylac. güdaz. əzab. 1. sap. tutam. qol. dəsdə. qəbzə. 1. qab. örtüş. bürüş. püşüş. (> puşeş_fars). posat. pusat. pustə. lak. cild. cilid. 1. çərvə. çövrə. çevrə. yaydaq. burq. dayirə. - üç qın birbiri içində.
- qın ağacı: qıyın ağacı: quş ağacı.

qın . tıntın

qına çək . içəri ötür. döz. gizlət.

qına . həna. - qına gecəsi: gəlin, kürəkənin əlinə qına yaxılan, girdək (gərdək). gecəsindən bir öncəki gecə. - qına qıvırtlamaq: qına, həna yaxmaq, qoymaq. birinin başın işə, bəlaya soxmaq.