Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qıyiçan . gıroçan. yerin otun aryıqlamağa kəsgin arac.

qıyığ . (< qıyatmaq: bərkitmək). 1. təqviyəti. 1. kübrə. kud.

qıyığ . ləbə.

qıyığlamaq . 1.qadığlamaq. qətdəyib tikmək. 1. qırağın tikmək. (haşiyə duzluq edmək).

qıyığlamaq . nərsənin qırağın qətləyib tikmək.

qıyığlanmaq . ləbələnmək.

qıyığlı . ləbəli.

qıyıq alması . qır alması. yaban alması

qıyıq qayuq . dərd o ənduh.

qıyıq . 1. cıyıq. cırıq. yırıq. yarıq. boşlu, aralı, açılı durum. - kərpiçləri qıyıq qoyub, araların sarıcla doldur. 1. qamış, həsir toxumada işlənən bərk, sağlam ip çeşiti.
- qıyıq çıxarmaq: bəla tərətmək.
- qıyıq qıyıq: incə incə kəsilmiş, doğranmış olan.

qıyıq . 1. qınıq. çuvadız. 1. qığ. qoyun, keçi pisliyi.

qıyıq . qıyığ. 1. qımdıq. qıtmıq. kol. çalı çırpı. - qıyığa gedmək: çalı çırpı toplamağa yollanmaq. 1. qıyımcıq. qıymıq. qıynıq. qıcımcıq. qıcmıq. qıcnıq. qıncıq. uclu, buclu, burclu, quşəli kəsilmiş parça, nərsə.

qıyıq . qıyılmış. qırıq. qırılmış. xırdak. xırdanmış. döğük. döğülmüş. oğulmuş. oğuq. əzik. əzilmiş.

qıyıq . qıyqı. qıyıq. yıyqı. yıyıq. yayqı. yayıq. qıyqıt. qayqıt. yayqıt. qıycıt. qaycıt. yaycıt. qıyman. qayman. yayman. yıyman. qaman. kaman. zeh.