Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

cihqinlənmək . cihginlənmək. cikginmək. civginmək. yağlanmaq. güclənmək. qəlizlənmək.

ciklənmək . çirklənmək. kirlənmək. qataqatlanmaq. qatqatınmaq. (yoğrunmaq. qalınlaşmaq).

ciq . ciğ. cəğ. cağ. çit. tik. kit. 1. cək. cih. tıxac. taxac. toxac. boğum. məfsəl. - barmaqların qatlanan yerinə cağ deyilir. 1. mil. ilmək. corab cağı. - şal cağı. - köynək cağı. 1. çitə. üzgü. sırım. çatu. satu. (sivran). çatma. nərdüvan. - iki haça ciğ. - on barmaq ciğ. 1. qabırqa. qapırqa. qol ağacı. çav. yük arabası yanlarına, üstünə vurulan çəpər, barmaqlıq, qorumalıq. qorğuncalıq. dizəmə. 1. qabırqa. qapırqa. qol ağacı. çatı, dam döşəməsi altına qoyulan yatayı (üfüqi). kiriş, ağac.

cıqaz . cığaz. çığloz. cızqa. cılaz. cığlız. cızbız. cızbıq. cıztıq. cızlıq.
cızqa. cızza. (< küyəz: qızarmış)(< küymək). əritilmiş quyruğdan qalan qoğruq. -çığlozu çıxmaq: əriyib tükənmək.

ciqər . ciğər. cigər. cüğər. cügər. ciggər. cüggər. çiğrə. cirgə. çöküt. köğər. köhər. cöhər. öz. can. güc. cürət. təvan. - görkəmimə baxma, daxı cigərim qalmamış. - köğərli bir qoç oğlan.
ciğlan: cüğlan. ciğərli. ciyərli. qocur. qucur. gücür. qotaq. qoçaq. qoçan. qoçay. qocur. qucur. gücür. qoçqar. sağat. çağat. qəhrəman.

ciqi . cigi. yığı. sıxı. - cigi yiğ: sıxı tikiş. bəxyə tikişi.

ciqtəşmək . cikdəşmək. ciğdəşmək. yapışmaq. tutuşmaq. bağdaşmaq. çox səmimiləşmək. - olar birbirinə bətər cikdəşiblər.

cilit . qab. qapağ. qılıf.

cilovgirlik edmək .

cındaq .cəndək. kəsgə çökcə. çökət. çəkkəs. ölüt (meyt. murdə). ləş. cəsət. kitlə. cənazə. nə'ş. laşə. kötül. cıqqa. qablut. kalbud. kadavr. korp.

savuru. savıl. sovsaç.

cins . kazilik

cinsi qatınaşqa düşənlər . cinsi münasibət qılanlar.

cıvcığ . bit kimi kiçik qutquş.

civə . kirpi tikəni.

cıvıq . cıvık. sıvıq. 1. sulanmış. sulanşıq. sulaşıq.
cıvıqlıq . cıvıklıq. sıvıqlıq.

cıyaq . çıyağ. çığaq. çıxağ. 1. şirazə. zəvar. zavar. neçə incə nərsəni (yapraq, səfə, kağaz, parça) birbirinə tutdurmaq üçün araxasına yapışdırılan, tikilən şırıq, qıyıq, tikə. - işlər çıyağdan çıxdı. 1. hər nəyin qırağı. - yuxusuzluqdan gözlərinin cıyağı qızarmış. 1. tilişə. dırnağ cıyıqlarında (qırağlarında, qıyılarında), dəridə cızılmaqdan, siyrilməkdən oluşan qopuntular.

cıyan . sıyan. 1. qardaş, bacı oğlu, qızı. 1. kiçik uşaqlara söylənən sevgi sözü.

cıza. dizə. misra'.

cızmaq . qələm, xət çəkmək. qaralamaq. silmək.

cocuq sucuq . uşaq yumşaq.

coğşatmaq . cuğşatmaq. turşatmaq.

coğurmaq . coğurmaq. (soğurmaq. yoğurmaq). qurut, coğurt (soğurt) qaynatmaq, sağurmaq, düzəltmək, yapmaq.

cola . bir iş sırasında verilən uzunca ara, dinlənmə, qoyuc, istirahət.
- cola daşı: - cola vermək: ara vermək.

coladan çıxıb quyuya düşməkdənsə, quyuydan çıxıb colaya düşmək yeğ (iyi).

coşmaq . < çok. çoqramaq_. qaynamaq

cover . saxab. sahab. örtü. qapaq. qaplama (kandom). qapıt. paket. qablığ. qılıf. qınıf. sarbıç. burquş. bürgüc. cild. üzlük. zərf.

covlanqah . çövləngə. çöləngə. çevləngə. çevlənək. çovlanaq. çevələk. çevlək. (< çevirmək). qələmrov.

cumbaq . cumbağ. 1. qülləq. güllək. kövlək. (> qollək(fars)). pul yığma üçün dəxil. qumbara. gumbara. gümbara. gömbara. gömpara. qılla. qınla. para saxlacı. pul saxlama üçün yuvarlaq yasanan, təpəsində para salmaq üçün deşikli saxsı qab. 1. pəsəndaz.

cunta . çuntaq. cuntay. çanta: cib.

cüng . < yank. yeni. çağacıq. körpə. göyüt. göysüt. göysüq. hələ yük çatılmamış dəvə.

cürə . güzə. gözə. atı.

cüvək . cüvək. civik. süvək. sivək. sibək. 1.uşaq yarağının biz başı. 1. mıx. 1. dəğirman daşının ortasında oturan kiçik ox. 1. işəmək üçün işlənilən qamış. (şilanğ).

ç . <> q. - qaqmaq: çaqmaq: çalmaq. vurmaq.

ç . <> q. qaqmaq: çaqmaq: çalmaq. vurmaq.

ç . <> t.
talamaq: çalmaq.

çaba . uğraş.

çabat . çapat. şabat. çapalağ. şapalağ. silli.

çaç . yay. əğəc. əğəş. əğməc. əğməş. 1. qıvqıç. kaman. - altın yay. 1. parantez.

çaç . yay. kaman. - qaşları çaç, kirpiyi ox.

çaçlamaq . yaylamaq. parantez açmaq.

çaçul . çeri. çaşı.

çaçur .
çatura(sans) şatır_ərəb. (iti. sivir. bacarıqlı).

çağ aşırı . çağbaçağ. çağçağın. zaman zaman. vax vax. gahdan. arasıra. (ədvari).

çağ . yaş. ömür.

çağam çağam . çağın çağın. şır şır.

çağarac . uşaq daşqası, kalısqası, çərxi.

çağarmaq . çağalı olmaq.

çağaşın . moddan düşmüş. mənsux.

çağatay . çağatay. 1. çağalı. uşağlı. 1. çağa, uşağ kimi, sayağlı olan. çağası. uşağsı.

çağçutmaq . yağsutmaq. nərsəni sürtüşdürüb, sürtgəşdirib, çağlatmaq, ititmək, gücgürtmək, güştürtmək, qayrutmaq. - piçağ çağçutan. - iki kişini birbirinə çağçurub bir yekə çovaş savaş qopardı.

çağdaşmaq . sinkıronizə olmaq. zamandaşlaşmaq. həmahəngləşmək.

çağıl çuğul . çağıl çığıl. səs küy. - çağılıb çuğulub toy tutdular. çağıl çuğulsuz işivi gör.

çaxmaq . şığmaq. nərsə üzərinə durmadan, amansız yügürmək. - çaxar: şığar. - onun üstünə çaxmadan düşün. - çaxan quş: şığar quş: ovun üstünə cuman quş. {çaxan. çaxar. > çərx (fars) }. - qoya çaxdı: birdən yerə cummudu, endi.

çaqtaçılıq . çaxdaçılıq > saxdaçılıq. çaxançılıq. aldaclıq. aldacğçılıq. yalançılıq. kələkçilik. mütəqəlliblik.

çaqtalıq . çaxdalıq > saxdalıq. 1. köksüzlük. əsassızlıq. dayasızlıq. payasızlıq. - çaxdalıq yapmaq: çaxanlamaq. çıxıldanmaq. boş sav, iddia sürmək. 1. cə'lilik. qullabilik. təqəllübilik.

çalım .1. yalım. qıvır. qınay. qırav. dolay. im. qapac. saçma. 1. çaka. çap. çapa. qurbağ. qurbal. qurbac. kələk. tavır. qoşqu. sapqa. qaçamaq. qay. quraq. eşvə. eşvəl. işvə. işvəl. oy. sapıtma. saptıq. . - sənində oyun çıxar bir gün.

çalınq .çalınğ. çalın. çalışma qarşısı edilən para, bədəl. aaş. ücrət. müzd. - hər çalışa uz çalın: hər işə öz parası. - çalşına uz çalın: işinə görə para.

çalqat . 1. çalçağ. tam tamına. tam çağında. 1. təktüş. təktük. təktükləyiş. təktükləmə. çəktüş. çəktük. çəktükləyiş. çəktükləmə. baz rəslik. (çalqa: baz rəslik). 1. özü, kəni qatı, yanı, hizuru. (sərkeşi. hizur?) . - çalqatına gedmək: hizurən birinin yanına, görüşünə gedmək.

çalqav . çalğav. alğav. geyimə, nərsiyə tiklən bəzəklik tikə. . - çalğavlı börk. . - bu yorqanın çalqavlarının boyası artalıyınan (zəminəsi ilə) tutmur.

çalqı . çalğı. çalqu. ağac dallarındandan yasanan yekə, uzun süpürgə. . - çalğı çalmaq: süpürmək. . - xəzəli çalğı çalıb süpür.
çalğıçı . süpürgəçi.

çalqoyun . çalqoytu. dalqoyun. dalqoytu. kürəyi üsdə. sırtüsdü. . - çalqoytu yatmaq: kürəyi üsdə yatmaq.

çallac . çallağ. çalpaq. çıplaq. çəllək. səllək. donsuz. yalbırdağ. yalfırdağ. . - yalbırdağ minilən at həmməşə yağır olur.

çalmaşmaq . çalvaşmaq. çalvamaq. (> sərməşmək). çalıb tutmaq. avlamaq. . - uşaq supun dəndöşün çalmaşıb yeyir. . - balıq çalmaşmaq.

çalsaf. çalayaş. çal aram.

çalsova . qalsova. çalsövə. qalsövə. çalasva. qalasva. 1. sobalan. savalan. soba, sivri təpəli nərsə, börk. 1. bitgilərdə köklərin ucun qoruyan bölüm. yüksük. üsgük. oymıq.

çaltanq . çaldanğ. çaldan. çalın. yaldanğ. yalın. saldağ. salın. çalbağ. çıplaq. örtüsüz. soyuq. soyulmuş. lüt. açıq. . - çaldan danış görüm nə deyirsin.

çaltəqiş . çaldəğiş. təbadül. payapay alışveriş. . - oy çaldəğiş təbadüli əfkar.

çalvadar . (çulvadar). 1.çalqapar. kirayla yük daşıyan daşıyıcı. 1. çalkavar. yarıtmaz. . - ondan uğur güdə, çalkavar biridir.

çanba . çalba. zınqırov. təprəşdirkdə səs verən nərsə. . - qaval çanbası. . - boyunduruq çalbası. . - dəğirman çalbası.

çandırış . çandırış. çaldırış. (> sandırış). savaş. cəng. (setiz).

çanğış . çandış. cəng. çaldış. çalğış. salğış. saldış. çeğniş. sancış. savaş. qarşış. . - gənəş olsa, çanğış olmaz. . - . - gənəş girsə, çanğış qaçar.

çanğuluq . sarğuluq. sarmaşıq. (əşəqə. piçə).

çanız . gəniz. yeniz. alt çanaq. çənə.

çanlamaq . bir savı, nərsəni yaymaq, dilə salmaq, düşürmək. sadalatmaq. səslətmək.

çanta . çantağ. yantağ. yandan, böyürdən, kürəkdən aslanan torba, kif, bağlı. yan tobra.

çantal . çandal. çandıl. sandal. sandıl. 1. qurt. gürt. qayıq, gəmi düzəltmədə işlənən sağlam, əsnək ağac çeşiti. 1. altı düz, üsdü qayış quşatlı, yüngül ayaqqabı. 1. qırır. qırqır. balıq ağı olan dalyanın gəzici çeşiti. 1. qırır. qırqır. yollu yolağlı ipək, pambıq parça çeşiti.

çapaq . çapağ. 1. sinc. saya. sayağ. sıya. sıyağ. dur. duruğ. tür. türük. bur. buruğ. bür. bürük. sifət.

çapalmaq . yıpılmaq. çapaldamaq. yıpıldamaq. çalışmaq. qeyrət göstərmək.

çapan . çapğan. şampiyon. çapbağan. 1. batur. qurd. pəhləvan. 1. döğüşçü. savunçu. çalqaşçı. salışçı. salqaşçı.

çapanğ . tapanğ. şapanğ. şəpənğ. (< çapmaq. təpmək.). 1. pəşənc. qarınpa pota. banğ (_divan). . - banğ kişi. 1. çomaq. tüpüng. təpəng. pütg.

çaparat . > hamarat. taparat. təpərət. qoçqarat (damarlı. cəsarətli). işinə, istəyinə düşgün, vurqun. qapsığan. qapcığay (sağnışlı. sağışlı. sağıclı. müsəmməm. yenğişli. qanğırıq. yanğırıq. iştiyaqlı. həssas. zəkalı. huşlu uslu. sınac. sınacan. einəc. sinəcən. çox dəqiq. pounctilious). çalışqan. damarlı. qeyrətli. salman. salaman. ərgin. sırvaş. sırvat. ciddi.

çapas . çapağ. tavuq. tovuq. 1. irtin. sürət. 1. irtinik. səriən. sürətlə. şitabla. dirəngsiz. tam yeyinliklə. 1. axıcı. aşğınçı. yelkən. acil. səriüsseyr.

çapat . sapat. uşaq. oğul. soy, kök göstərən ək olaraq ada quruqlanır. . - xançapat: xanzada. . - əlisapat: əlizada əlizadə.

çapayı . çapağı. (< çapmaq: çarpmaq: birbirinə çatırmaq, taxmaq). saçayağı.

çapba . 1. çapartı. iktibas. nəql qovl. 1. sözləm. ibarət. 1. çapartı. dəğişləmə. məzənnə. məzəndə. qiymətləmə. qiymət kəsmə, vermə. sunulan dəğiş, dəğin, qiymət. 1. səhmiyyə bədlik. 1. şapba. yarıtmaz. yartamaz. . - bu çapbanın əlindən ki bir iş gəlməz.

çapıl . çapqın. yapqın. yapıl. 1. çalığ. xəsdə. 1. yorqun. bıqqın. darqın.

çapılasız . çarpılasız. vurulasız. çıptılasız. çaptılasız. urqulasız. lə'nətə gələsiz.

çapılmaq . çapıtılmaq. çapğıtılmaq. 1. qaçıtılmaq. qoşutulmaq. 1. çapatılmaq. çapqatılmaq. yağmatılmaq. talantılmaq. yolutunmaq. çalçapınmaq. qarət olunmaq. 1. şəqqələnmək. çaqqalanmaq.

çapışmaq . çapğışmaq. 1. qaçışmaq. qoşuşmaq. qaçma yarışınmaq. 1. çapaşmaq. çapqaşmaq. yağmalaşmaq. talanışmaq. yoluşmaq. çalçapışmaq. birbirin qarət edmək. 1. çapğılaşmaq. birbirin yarmaq. şəqqələşmək. çaqqalaşmaq.

çapqır . sanğır. sanğız. saynız. sayrız. anğıra (> niyaran. nigəran. nagiran). qayğın.

çapqırınmaq . sanğırınmaq. sanğızınmaq. saynızınmaq. sayrızınmaq. qayğınmaq. qaytınmaq. qeydinə qalmaq. niyaran (nigəran. nagiran) qalmaq.

çapraq . çaprağ. yüğrük, yügürük yeriş.

çaptı . çapıt. qapay. qapat. qapıt. qaptı. qıptaq. çapı. çapu. . çapuv. çapul. kəsiv. giriv. girvə. girəv. ne'mət. tutuq. . talan. . yağma. . - bu tarla bizə böyük qıptağıdı. - bu qırlandan (savaşdan). çox giriv gəldi.
((qisiv . kəsiv. giriv. girvə. girəv. 1. gəlir. ası. yaran. yaranc. yarac. yaraş. sağı. sağıc. sağış. sağınc. tutunc. tutuc. tutuş. qazanc. sütə. utuş. uduş. - pıçaqdan qurtulub girdıx bizə, ağrısı bizə, girivi sizə.

çardax . sardax. çaldax. (> çardaq(fars)). sınlığ. sındığ. neçə çubuğ birbirinə çalınıb, üzərinə sarmaşıq, dal yaprağ sarılarağ qurulan dam, kölgəlik.

çarıq . çarığ. yarığ. 1. əyağaltı. külüsür. 1. çatıq. dəsdrəs. 1. üzaşağıda arabanın axmaması üçün, təkəri altına qoyulan tikə. 1. əl torbası, sakı, kifi. 1. yayıq. ən adi, mə'muli olan. - burda nəvarki, yarıq bir olay.
- çarığ çürük: yarığ yürük.

çarpaçal . çalpaçal. çapıçal. çıpıçal. çığıçal. çapçaplı. çapçapalı. bağdallı. əzəmətli. möhtəşəm. ehtişamlı. heybətli. təmtəraqlı. şovkətli. mahabətli. dəbdəbəli.

çarpaşıq . çalpaşıq. çalqaşıq. çalcaşıq. qarbaşıq. salbaşıq. çəlbəşik. qarışıq. çalçıdar. dolaşıq. sarqıq.

çarter . şarter. çaldır. dolmuş. dolmuş kimi çalışan uçağ.

çataçı . çatçı. çataç. 1. əmçi. döhdür.

çataq . çatğaq. 1. çatı, çatlağı tutan tikə. yamaq. ruf. 1. çatağmişi. çitmişi. çitəçilik. yamaqçılıq. rufəçilik. 1. sapaçı. pinəçi. 1. pişçi. çatlağ, sınığ çini qabları piçləyən. 1. nərsiyə sonradan qoşulan tikə. 1. yoldaş. sürükçü. sürüküc. yanaş. həmrah.

çatal . (satal). 1. citəl. cütəl. cütül. qoşaq. birbirinə çatıq, yapışıq olan. - çatal qoz. - çatal barmaq: - çatal çatal otaq. 1. citəl. cütəl. cütül. qoşa. cüt. - çatal ad: '' çal - keçit'' kimi iki addan qurulqan. 1. iki qollu. iki başlı. - çatal ağac. - çatal sözdən gücün bir sanıza (qərara) çatmaq olur. - çatal yol başında qaldığ. 1. büzdüm. - çatal ağrısı. 1. do şaxə. 1. çəngək. kənət. məngənə. 1. çəngal. 1. qullab. 1. (qoyaş. durum). çatdadan. parçalayan. - çatal sazağ. 1. iki başdan işlənən, tutlan nərsə. - ər arvad soruları çatal sorqu kimi incələnir. 1. çətəl. həçəl. haçal. 1. cədəl. müşcirə.

çatana . satana. 1. (ona buna) sataşan, icəşən. 1. arabanın yüklüyü. barbəd. 1. nərsiyə artırılan bər bəzək. şar şaqqatar. 1. çatan. mark. əlamət. 1. nizami dərəcə. 1. rütbə. paqon. paqun. 1. yol yol. dərəm dərəm. dərim dərim. dal dal. qol qol. çubuğ çubuğ. cızığ cızığ. 1. şərit. 1. sarıs. ruban. 1. reyl. qatar yolu.

çatanağ . 1. haça. çarpılı iki dal arası. iki qaıçın arası, apışı, ağı. - quş çatanağda yuva edinmiş. 1. qoşaq. xoşaq. (> xuşə). bağa. boğum. dalda, səğədən oluşan dənə, yemiş küməsi (cüməsi). 1. birbirinə çatılmış, bağlanmış iki nərsə. 1. heybə. ortasından çiğindən asılan iki qollu, başlı, ağızlı torba. 1. çətinik. çətin. daltuq. dartuq. güc. pürüzlü.

çatapat gəlmək . qarşılaşmaq.

çatara . çatra. 1. iki nərsənin birbirinə yanaki çatmasından oluşan bucağ. 1. qıç arası. iki qıçın arası.

çataşmaq . 1. sataşmaq. 1. iki tikəni birləşdirmək, ilşindirmək.

çataşmaq . sataşmaq. 1. çatanaşmaq. uğraşmaq. 1. sancışmaq. uçraşmaq. uğraşmaq. urğaşmaq. vurğaşmaq. düçar, mübtəla olmaq. - səni görüm yeddi yağırbel ata urğaş çıxasan.

çataynaşdırmaq . çatnaşdırmaq. savaşdırmaq. çalqaşdırmaq. çəngəşdirmək. cəng etdirmək.

çatbalış . böyük oran, sürüt, mənsəb, məqam, movqe'.

çatıramaq .1.sınmaq. paraçalanmaq. bölünmək. dağılmaq. 1.açılmaq. saçılmaq. yayılmaq. 1.açıqlanmaq. bilinmək. bəllənmək. 1.ayrılmaq. 1.gəvşəmək. çözülmək.
- boğdalı çatıradı. - bu girək çatramadan: bu kələf (soru) çözülmədən. - sözü çatıratmaq: sözü içləmək.

çatmaq . - dərələr çatışarsada, iki dağ başı birbirinə çatmaz,

çatmaq . (ocağ, təndir kimiləri). qalayıb yandırmaq. - ocağ çatılı, ışığın yanılı olsun.

çavqan . çavğan. çavan. çağan (> cəvanə(fars)). yeni cücərmiş səğə, dal, budaq.

çavun . çağın. çovun. çoğun. çoğlan. toran. boran. burğan. bulğan. 1. bunalım. bulanım. tutnağ. böhran. kıriz. 1. qorxunc, atağlı, təhlükəli an. 1. ağır, salmıq, sıxıntı.

çertmək . çərtmək < çevrinmək. çevirinmək. burulmaq. burxulmaq. büdrəmək. - sözdən çertmə. - əlim çərtdi.

çevirən . çövürən. devirən. dövürən. dövrələyən. kavlayan. qaplayan. haplayan. zaplayan. zəpləyən. çaplayan. sarıyan. saran. girdəlyən. əhatə edən.

çevirmək . 1. aparmaq. götürmək. dolandırmaq. sürəmək. sürgətmək. sürətmək (fəmanrəvalıq, hökmranlıq edmək. idarə edmək. - işlərizi necə sürəcəksiz. 1. ifadə edmək. - bu ondan yaxcı çevirən olmaz. 1. kələk qurmaq.

çəknişmək . çəngişmək. qıncuşmaq. dartışmaq. yolnuşmaq. nərsəni, hər kim öz yönünə, payına çəkmək. - sovğa qalıb, bacı qardaş qıncuşar.

çəqən . çəkən. dartan. daran. mütəhəmmil olan. - kiçiyin kəmçiğin, uluğ çəkər. (kəmçik: kəmçək: xəta. təqsir. səhv. iştibah. kəmçəmək: xətakarlıq. təqsirkarlıı.). - azlığı daranmayan, çoxluğda dartınar (özündən çıxar).

çəqəz . çəkəz. düz cızığ, çizgi. iki çək (çıpıt. nuxdə). arasında olan ən qıssa cızıq.

çəqim . çəkim. çəkəm. çəkləm. çəkəl. çəkil. çəkiv. kəşif. kəşf. 1. bulac. bulma. buluş. tapma. tapış. açma. açış. çıxarma. çıxarış. çıxış. 1. bilmə. biliş. alma. alış. sezmə. seziş. oranlama. ornayış. oranış. oysalama. ölçümləmə. olcumlama. çalağlama. təxminləmə. 1. iç çəki, iç göziylə görmə, sezmə.
- seziş qolu: izic qolu: izçi qolu: kəşif qolu. iktişaf quruhu: düşmandan bilgi əldə edmək üçün göndərilən qol, qurul. quruh.
((çəqimçi: çəkimçi. çəkəmçi. çəkləmçi. çəkəlçi. çəkilçi. çəkivçi. kəşifçi. kəşfçi. kaşif. 1. bulaçı. bulmaçı. buluşçu. tapmaçı. tapışçı. açmaçı. açışçı. çıxarmaçı. çıxarışçı. çıxışçı. 1. bilməçi. bilişçi. almaçı. alışçı. sezməçi. sezişçi. oranlamaçı. ornayışçı. oranışçı. oysalayan. ölçümləyən. olcumlayan. çalağlayan. təxminləyən.
qurqunmaq. öz içində, öz düşüncələri, duyquları ilə düşünmək, fikirləşmək, çəkişmək, təxminləmək. nərsəni nəzəri yöndən araşdırmaq, eşmək.
kəndəş. çəndəş. qandan. çək. oran. oysaş. təxmin.

- çəkim. oranlama. təxminləmə.
- çəkimələmək: oranlamaq. ölçümləmək. olcumlamaq. təxminləmək.
çəkmək. 1. düşünmək. oyamaq. oylamaq. oylanmaq. ölçümlənmək. olcumlanmaq. təxmin olmaq. - işlər çox bulanlıqdır, heç nə çəkmir. - çəktirəməmək. çəkləyəməmək. onayamamaq. ölçümləyəməmək. olcumlayamamaq. təxminləyəməmək. çəktirmə. çəkməcə. təxminləmə.
çəktirmə. çəkitmə. çəkləmə. təxminləmə.
çəktirmək. çəkitmək. qurqulamaq. çəkləmək. təxminləmək.
korlamadan. korlayın. ölçümləyin. olcumlayın. təxminən.

çəqinsi . çəkinsi. nəqşəli bəzəkli olan.

çəqiş . çəkiş. çəkiliş. çəki. 1. qurə'. qurə' keşlik. qurakeşlik. 1. yoxlaş. yoxlama. sınam. sınama. sınayış. imtəhan.

çəqit . çəkit. çəkə. səki. səkə. kəsgi. kəsgə. çağda. şəqqə. təqsim. bölcə. böləc. payış. bağış.

çəqitic . çəkitic. çəkəc. çəkləvçi. çəkələvçi. səkic. səkəc. səkləvçi. səkələvçi. kəsgic. kəsgəc. kəsləvçi. kəsələvçi. çağdaç. çağdaləvçı. şəqqəc. şəqqləvçi. təqsimçi. bölgəc. böləc. payac. bağac.

çəqitmək . çəkitmək. kəkitmək. qayıtmaq. 1. sapıtmaq. qaçırmaq. - gözün çəkitməyə dəğməz: baxmağa dəğməz. 1. qımıldatmaq. qımzıtmaq. qımzatmaq. oynatmaq. qımzındırmaq. qımzandırmaq. hərəkətləndirmək. - gözün çəkitmədən baxır.

çəqmə . çəkmə. çəkəm. çəkim. çəki. çəkiş. yazma. yazıma. yazama. yazış. yazı. cızma. cızış. cızı. kətb. neveştən.

çəqmək . 1. yaxmaq. sürtmək. 1. yazmaq. yazımaq. yazamaq. cızmaq. 1. çəkəmə. çəkləmə. çəkələmə. kəşf edmə. bulacma. bulma. tapma. 1. çəkəmə.

çəqmək . çəkmək. çəkəmək. çəkləmək. çəkələmək. 1. kəşf edmək. bulacmaq. bulmaq. tapmaq. 1. bilmək. sezmək. 1. oranlamaq. oysalamaq. təxminləmək.

çəqmək . çəkmək. çəkəmək. səkmək. səkəmək. kəsgimək. kəsgəmək. çağdamaq. şəqqəmək. təqsim edmək. bölmək. payışlamaq. bağışlamaq. bəxş edmək. qismət edmək.

çəqməlik . çəkməlik. kəşovluq. sürməlik. kəşovlardan oluşan işqaf, dolab, dilab, komod.

çəqmiq . çəkmik. çəkmən. (< çək: zəhmət. dərd. rənc). iş gücdə sınanıb pişmiş. zəhmətkeş. (kar didə. vərzidə).

çəqnəmək . çəknəmək. yüknəmək. yükünmək. görəvinmək. vəzifə kimi götürmək. öhdədar olmaq. -

çəqri . çəkri. çəkrə. çəkirə. çəkiri. 1. hurra. birlikdə çəkilən, verilən səs, ün. 1. təbsirə. 1. . təzkirə. 1. > çəkidə. ötək. qısaq. qısatma. güdəc. çöküt. xulasə. xülasə.

çəqtəri . çəktəri. rimorkör. yədəkkeş. (?daşıt çəkən daşıt).

çəqtəşmək . çəkdəşmək. 1. çəkib bərkitmək. 1. həmdərdlik, ğəm xarlıq edmək. 1. dasdaşlıq, ülfət qılmaq. - heç kiminən çəkdəşməyən tək qalır.

çəqtil . çəktil. çəkçil. (< çək: nuxdə). son dərəcə dəqiq, ehtiyatlı, səliqəli, diqqətli. nuxdə şinas.

çəqüq . çəküc. kəçüc. soruc. dodaq.

çəngə . kəngə. dəngə. bağ. bağa. dəsdə. - maldavarada bir çəngə ot biç.

çər tövərək . çər dövərək. dövrə bər. hər yan, qat. - qazan qaynar, çər tövərəyə can alıcı iyin yarar.