səhifə 100/114 tarix 22.10.2017 ölçüsü 8,97 Mb. #9554 növü Yazı
tən . (< dənğ ). düz. - tən yarı : 1.yarı ba yarı.1. elə belə. alavat. nə pis nə yaxcı. - tən yarısı : tam, düz yarısı.
tən . dən . çıpıt. nuxdə. noktə.
tən . dən. dən. özəl. xass. məxsus. - türkə dən . - ərəbə dən . - evə dən.
tənab . tənəb. kənəb. qənəf . sarığ.
tənə . dənə. tuxum. - tuxum lu: çox uçuşlu, həvəsli, canli kimsə.
(bean ingilis : (bin : bənək).
tənəq . tənək . böğ. bağ. möv.
tənəq . tənək . tinək. yerə quylanan asma, üzüm dalı. möv dalı.
təngə . dəngə . təngi . dəngi . sığın. basut. pənah. - təngəsizlər : sığınsızlar. pənahsızlar.
təngitmək . dəngitmək . bağlamaq. - onun başın dəngit .
təngna . darasıq.
təniq . dəniq . dənik. dənəkli. sınavlı. burqulu. əkitli. təcrübəli.
tənizqöz . dənizgöz . çaxırca. çaxır. göygöz.
tənlik . dənlik. dənğlik. dəhlik. muvazinə. balans.
tənq . dəng . 1. əşdək. maadil. muadil. 1. misqalın dördə biri olan ağırlıq ölçüsü. 1. uyqun. onat. 1. əşit. uyuq. bədəl.
tənq . dənğ . dəng . tam orta. - küçələrin dənğlərində qənov çəkiblər.
tənqəlmək . təngəlmək . dəngəlmək . (dəng almaq ). tanımaq. - hamı onu usta dəmirçi sıyı (kimi) dəng alır
tənqəsər . dəngəsər, dəngəsir dənəksiz edmək. hövsələsin qaçırmaq. qopundurmaq. qopuğdurtmaq.
tənqinmək . tənginmək . dənginmək . təng olmaq . bağlanmaq. sıxılmaq. - yağış, su dəğən topraq təngir .
tənqir tonqur tanqırı . yer göy tanrısı.
tənqitmək . dəngitmək . uyarlatmaq. uyarıtmaq. uyqunlatmaq. onğutmaq. onğatmaq.
tənqtəş . dənğdəş . dinğdaş . həmavərd.
təp təkini (dib tikini) çıxartmaq . dibləşdirmək.
təp . ərsənin bol bulunan yeri. ocaq. mə'dən.
təp . qapının dalına salınan işgil. - təpləmək : işgilləmək.
təp . təpər . səp . çəp . çap . 1. tək . yap . yan . sal (sar . sav). tərəf . cəhət. canib. səmt. - bir təpdən o, bir təpdəndə sən başıma cummusuz. - hançı təpə geddi. - iki təpli : iki təpərli . iki səpli . iki çəpli . iki çaplı . iki təkli . yaplı . iki yanlı . iki sallı ( iki sarlı . iki savlı). iki tərəfli . - onun təpinə güdmə. - təpin : təpərin . səpin . çəpin . çapın . 1. təkin . yapın . yanın . salın (sarın . savın). tərəfin . cəhətin. canibin. səmtin. - dör çəpin açı . - dör çəpin qiblə : hardan istəsən gedməyə ərkinsən, muxtarsan. 1. hərif. tərəfi muqabil. - savaş təpləri . - söz təpləri . 1. qoşuc. rəqib. - oğul osənin qardaşındı, təpin necə ola bilir. 1. çağ. vəxt. - ertə təpdə evdə tapılmaram. - axşam təpi görüşərik. - ertən tez təp gəlsin alabilirsin. 1.
- təp təpə : səp səpə . çəp çəpə . çap çapa : üz üzə.
təpcəmək . təpcəmək . tapşatmaq. yapşatmaq . bir araya gətirmək, tikmək. .
təpcəmək . təvcimək. seyrək tikiş. gəvşək tikiş. kök tikiş
təpçi . dərçi. sapıc. dərzi. xəyyat.
təpcirəmək . tapşıramaq. tapşırmaq. yapşırtmaq. əlinə vermək. - işi bilginlərə tapşıra .
təpcirmək . tapşırmaq. təfvil vermək.
təpə dəng . təpə dən . təpə dənğ . təpə dəh . bilan. (muvazinə). - illilk təpə dənğ .
təpə taxlaq. . baştübən. kəlləmallaq. təpəsi üstə.
təpə . (1. təpmək. 1. t ö pə. t ü pə < t o p: topuq. şişik). 1. atuq. - dağ təpəsi . 1. kəllə. baş kasası. təpələmək. t ö pələmək. t ü pələmək : kəlləsindən vurmaq.
təpə . tərs. qarşı. xilaf. zidd. əlarəğmi, əleyhi nərsə. - könlün təpə qılma: könlüvə tərs işləmə. - o mənə taba yox, təpə çıxdı: o mənən tərəf yox, qarşı çıxdı.
təpəcik . tümsək. kümə.
təpədən . təpəli. qurralı. dikəbəy. məğrur.
təpələmə . 1. başından vurmaq. 1. başın üzmək. öldürmək.
təpələmək . təpgələmək . tapalamaq . təpəsindən vurmaq. 1.tapdamaq . tapadalamaq . qınamaq. nəqd, tənqid, məlamət, məzəmmət, sər zəniş edmək.
təpən . gur. odlu. iti. şədid. salşıq. çalşıq. tutac. tutaş. qərarlı. əzmli. inad.
təpəngi . təpənək . 1. yəhərin ətəyi. 1. iğnə taxılan top, yastıq. iğnə qabı. 1. sandığ. cə'bə. qutu. 1. tabut. 1. xəzanə. 1. göğüs, sinə qəfəsəsi.
(kofr < kopinos (latin). ).
təpəq . təpək > təvək . örs. sindan. kötük.
təpətəş . taptaş . taptaj . çaptaj . vurma. döğmə. vuruş. döğüş.
təpgimək . təpinmək. təpikləmək. - yuxula çabaladı təpgidi .
təpgin . mürtəd.
təpinmək . 1.təpikləmək. ayağ vurmaq. - ayağın yığ təpinmə . 1. nərsə ilə çırpmaq, döğmək, vurmaq. - əli ilə tutub, başı ilə təpindi : kəllələdi. 1. iti çalışmaq. dalaşınmaq. təlaşlanmaq. çabalamaq. qaynanmaq.
təpinmək . ayaqlamaq. təpikləmək. yana, qırağa qoymaq. - qotquluğun (təkəbbürün) təpinqıl, qoyqıl qulaq sözümə.
təpinmək . təpikləmək. na şükürlüq edmək. (# tapınmaq: şük edmək).
təpirləmək . 1. daldalamaq. dala vurmaq. 1.sədd bağlayıb qaytarmaq.
təpirsək . tələsik.
təpiş . zor demə. zülm edmə.
təpişmək . dalaşmaq. boğuşmaq. - iki yoldaş təpişər , ağızdakın üçüncü yeyər.
təpişmək . döğüşüb çırpışmaq.
təpit . təpgit. əngizə. mühərrik.
təpiz . dartuq . didir .1.cicik. həsəd. rəşg. 1.mənfur. məlu'n.1. çoraq. çorazıq. şoraq. şorazıq.
((təpizlik . 1.ciciklik. həsədlik. 1.mənfurluq. məlu'nluq.1. çoraqlıq. çorazlıq. şoraqlıq. şorazlıq.
((təpizmək . təpzinmək. təpzəşmək . ciciklənmək. həsədlənmək.
((təpizdirmək . təpzidirmək . təpzəşdirmək . cicikləndirmək. həsədləndirmək.
təpizdirmək . təpzətmək. təpsətmək. təprətmək. tübrətmək. itmək. ititmək. itizdirmək. itgizdirmək. qızdırmaq. təbə, talvasıya, isdəyə salmaq, saldırmaq. - içgi, iç havasın təbzidər . - çalış təpzinmədən , təpzitmədən iş apar, yatın yatın, astın gedən iş yapar. - ol məni təpsitəli öz eşqinə, düşdü közlər yanqı gözlər iç ara.
təpləmək . qoplamaq. hoplayıb sıçramaq. atılıb düşmək. - çoxda göydən təpələmə .
təpli . təpərli . səpli . çəpli . çaplı . 1. təkli . yaplı . yanlı . sallı (sarlı . savlı). tərəfli . bir nərsiyə yan duran. xunsa olmayan. tamada. tərəfdar. yançı. həvadar. həvaxah. poştiban. hami. - onun təplisi çox. 1. hərifli. tərəfi muqabili olyan. 1. qoşuclu. rəqibli. 1. yağılı. düşmənli.
təpmə . təpməcik . tutqulu. sıxıntılı. rahatsız. mükəlləf.
təpmək . təpdəmək . təpdərmək . səptəmək . səptərmək . saldarmaq . çəptəmək . çəptərmək . çapdamaq . çapdarmaq . yanlamaq . 1 . rəf', dəf', bərtərəf edmək. ortadan qaldırmaq. qırağ edmək. 1. tərəf tutmaq. 1. bir tərəflik edmək. nərsəni çözmək.
təpmək . toxumaq. - qırxa təpmək : qırxa deyilən parçıya, özəl araclarla qaynar su tökülərək, yeddi səggiz kişi ilə sıxışdırmaq. - bu gün qırxa təpəcəyik . (qırxa qara yündən toxunan parça).
təpmək . zor demək. zülm edmək.
təpməz . zor deməz. zülm edməz.
təpqi . təpgi . təpgü . 1. hiss. 1. yenğiş. əngizə. 1. sıyazığ. siyəzik. alerji. həssasiyyət. 1. yanqı. inikas. irtikas. əksül əməl. va kuniş. 1. əngəl. 1. dalı, geri oturma. geriləmə. infial. 1. yansı. yanıt. qarşılıq. (çözüm). cəvab. rifleks. 1. pərtöv. 1. mudaxilə. - qonşu təpgisi olmazsa, evə baış qonar. 1. iti iğrənc, nifrət, zəhlə gedmə duyusu. işme'zaz. - mənə qarşı bu təpgi nədən doğur, bilməm. 1. dərmanlama. tədavi. 1. gözlənilməz dəğişmə, sapış. 1. güc. gərəyit. zor. icbar. 1. çəkiş. əğim. meyl. - artığ yaşama təpgim qalmadı. 1. əzm. 1. pejvak. eko. 1. tutu. tutuc. qeyrət. cürət. şücaət. - təpgi göstərmədən yendi bitdi: sındı qutardı. 1. cicik. həsəd. - gözəl gözələ təpgi göstərər. 1. ayrım. dalqı. seçi. saçı. fərq. - bu ikisin tutuşdursaz, aralarında olan gizli təpgiləri görəsiz. 1. iz. əsər. - üzündə bıraxan acı illər təpgisi . 1. tovbix. sərzəniş. tə'n. tə'nə. 1 . tutuş. dəxl. - bu işin sizə təpgisi yoxdur.
təpqinmək . təpginmək . təpəlləşmək. bir duyu, oyu ilə tam sarılmaq, koralmaq. bir nərsiyə dəlircəsinə qapılıb, başqa nəsəni görməmək. obsedə olmaq.
təpqinmək . təpginmək . təpgişmək . 1. sıyzışmaq. siyzişmək. sıyaşmaq. siyəşmək. sıyazığı, siyəziyi, alerjisi, həssasiyyəti olmaq. həssasiyyət göstərmək. 1. yanqı, inikas, irtikas, əksül əməl, va kuniş göstərmək. 1. mudaxilə edmək. - qonşumuz hər nəyə təpginir . 1. gözlənilməzcə, birdən dəğişmək, sapışmaq. - durduğu yerdə halı təpgişdi .
təpqişmək . təpgişmək . tangle
təpqitmək . təpgitmək . (< təpmək : itmək). 1. ayrılatmaq. ayrı seçgilik edmək. dalqıtmaq. tanqıtmaq. seçinitmək. fərq editmək, qoymaq. - təpgitmədən hammısın bir gözdə görür. 1. çəkiştirmək. çəkmək. əğlətmək. yenğitmək. yenitmək. yenisitmək. yensitmək. meyillətmək. - onun nəyidi ki səni belə təpgidir . 1. gücətmək. gəritmək. darıtmaq. dürtmək. dürtdəmək. zorlamaq. icbar edmək. - məni bu yola təpgidən yoxudu. 1. iğrətmək. irgərdirmək. sıyrıtmaq. iti iğrənc, nifrət, zəhlə gedmə duyusu, işme'zaz oyatmaq. - sən bu işlərinlə məni özündən lap təpgitmisin . 1 . əngəl olmaq. 1. dalı, geri oturmaq. geriləmək. infiala uğratmaq. 1. yansı, yanıt, qarşılıq, cəvab, rifleks vermək. 1. dərman, tədavi edmək. - bu kəsəli ilkin ayağda gərək təpgidək . 1. qaldırmaq. gidərmək. - darıxmağın təpgitmə yolları. 1. əzm, qəsd, iradə edmək. 1. yanıq, pejvak, eko vermək. - bu otağda danışmağ olmurki, təpgitib səs başıma düşür. 1. qeyrət, cürət, şücaət, ürək göstərmək. - təpgitənmədən yendi bitdi: sındı qutardı. 1. ciciklənmək. həsəd göstərmək. - gözəl gözələ təpgidər . 1. izlətmək. iz, əsər qoymaq. tə'sir edmək. - onun sözü məni çox təpgitdi . 1. danlamaq. tovbix, sərzəniş, tə'n edmək. tə'nə vurmaq. - nədən öz suçuvu mənə yıxıb təpgitirsin . 1 . tutuşdurmaq. dəxl dəxalət vermək. - özüzü bu işə təpgitməyin . 1. quşqutmaq. dövətmək. döğətmək. təhrik edmək. 1. istək, yenğiş, əngizə yaratmaq. 1. hiss oyatmaq. duyurtmaq.
təprənmək . saldırmaq. cummaq. tullanmaq. atşanmaq. - gözün yumub təprətdi .
təprəş . cünb cuş.
təprəşi uğur . iş, çalış, diriş, qalxış çağı.
təprəşib səkrəşmək .
təprəşmək . çoşğanmaq. dalğuzunmaq. çalğuzunmaq. talbışmaq. movc vurmaq.
təprəşmək . rəhsipar olmaq.
təprətmək . təpirinmək. saldırmaq. - durmadan təprədi . - təprəmədən yapranın : yaraqlanın, hazırlanın.
təprik . fizul. imalə.
təpşəc . təpərgəş . səpşəc . çəpgəc . çapşağ . təkkəc . yapşac . yanqac . salqac (sarqaş . savqaş). tərəfkeş . qarayışlı. həvaxah. quruhçuluq. dəsdəkeşlik.
təpsi . < səpsi . yəpsi . nərsə düzmə, qoymaq üçün yassı, çevrəli qab. sini. tabağ.
təpsi . təpis . 1. qafatası. cümcümə. - təpis təpisi : başda olan gurultu. 1. tava. - təpisin qızl olsada qızar, çoğun olsada. 1. yaya. aya. kəf. - ayağ təpsi . 1. kəfə. - tərazı təpisi .
təpsi . tovsi. hər nəyin açılan, sərilən, yayılan durumu. süfrə.
təpşinmək . 1. dəğşinmək . yapşınmaq . yanşınmaq . sarşınmaq . savşınmaq .
təpşinmək . təpəşinmək . səpşinmək . çəpşinmək . çapşınmaq . tərəf, üzbəüz olmaq.
təpsiti . təşviqi.
təpsiz . təpərsiz . səpsiz . çəpsiz . çapsız . 1. təksiz . yapsız . yansız . salsız (sarsız . savsız). tərəfsiz . bir nərsiyə yan durmayan. xunsa. 1. hərifsiz. tərəfi muqabili olmayan. 1. qoşucsuz. rəqibsiz. 1. yağısız. düşmənsiz.
təptə . təpdə. dəfdə. > rəfdə (< təpmək .). lavaş çörəyin təndirdə yapmaqda işlənən təpəcək, döşək.
təptiq . təptik . 1.> tiftik . birbirinə keçmiş, burulmuş saç, nərsə. 1. təp . buruşuq, sıx soru, nərsə. 1. təp . qalı ərişlərinin, rəflərin hər biri.
təpür . təpir . tabur . təpgir . tapqur . 1. ağır çırpı, zərbə. 1. olduğundan (mə'mulundan) artığına yüklənmiş görəv, iş, vergi, nərsə. 1. itmə. itiş. sıxışdırma. çıpa. çapa. atağ. saldırı. həmlə.
təpzətmək . təpsətmək . tərğib, təşviq edmək. - bu işlərə təpsətən yox ki.
təpzinə . tərsinə. kivzinə. kəstinə. əksinə. qarşına. ziddinə. - indi daha təpzinə davranma çağı yetdi ya.
təpziş . təpiş qısğış. qısış. ciciş. rəşg. həsəd.
təq . tək. tük . çək. çük . dib. künh.
- təktük: dib bucağ.
- tək qapmaq : tək tutmaq: dib tutmaq: 1. kök salmaq. 1. dibi yanmaq. - 1. dibi qazmaqlanmaq, qazmaq bağlamaq.
təq . tür. cür. - o tək : o cür. - o tək eləsən olmaz. - o tək öyləliklə. - o tək onu qurtardıq: öyləliklə.
təqə . təkə. tay. yan. yön. tərəf. - bu təkəsində : bu yanında. - bu təkədən : bu yandan. - bu təkə o təkə : bu yan o yan. - sən bizim təkədə qal. - sağ təkə , sol təkə . - hər kim öz təkəsinə tartmış.
teqən . değən . 1. adlı. adlanan. bir adla, isimlə, ünvanla tanınan. - iyilik değən nərsə qanmadı: yaxcılıq adlanan nərsə bilmədi. -'' olmaz'' değən yoxdu, '' olar'' değən oldu. 1. demiş. - keçmişlər böylə degən . - böylə degən öylə degən .
teqən . değən . deyən. diyən. - istəmirən degən kişilər. - bu değən: bu deyilmişkən. - bu değən sizdə istəmirsiz.
-
teqəni . değəni . sözü. demişi. demişkən. - atalar değəni . - sizin değəni . - qaynana değəni . - gəlin değəni : qadın diliylə.
təqərə yörə . dəğərə yörə . döğərə yörə . dövərə bərə.
təqərində . dəğərində . bədəl. əvəz.
təqi . təki . təkə . 1. fərdi. - təki sorumluq, üsdəlik. : fərdi məsuliyyət. 1. şəxsi.
təqib . dəğib dolaşmaq : yoxlamaq .
tə'qib . izləc. izləyiş. izləyic. izləyinc. qov. qoşu. qoğu. qovu. qoğuc. qovuc. qoğuş. qovuş. qoğunc. qovunc. peyləmə. pey gərdi.
təqil . təkil . yalın . birəl . 1. tək, bir parça, tikədən oluşan. 1. təkgül . təkgil . ocağ. bir ocağlı, otaqlı, yerli pətək, apartman.
təqin . - dərin təkin : çox köklü.
təqin . dəğin . umur. diqqət.
- dəğgin . təkgin: umruq. umurlu. diqqətli.
təqin . təkin . (təkdə qalan). 1. bəndə. əbd. 1. nərsənin təki, altı, sonu, dibi, axiri. - bulaqlar yerin kök dibindən qaynar. - yolun təki . 1. dib. bük. zat. əsl. iç. məzmun. möhtəva. -sözünü içi təki bəlli olmaz. - təki düşman dosd olmaz. - təkinə yetmək : için çıxartmaq. - təksiz: təki yox : zatsız. alçaq. bəd zat, əsl. firu mayə.
((təqli : təkli . tikli . 1. içli. məzmunlu. möhtəvalı. 1. zatılı. əsil. əsli nəsəbli. əsil zadə. nəcib zadə.
təqin . təkin . 1. boş. kofı. kovı. quru. ıssız. qoğuq. 1. sakin. dinc. dəlisov olmayan. axlağ. yağlağ. axlat. yağlat. toxdat. rahat.
təqir . dəğir . səhm. hissə.
təqirmana batmaq . aldanmaq .
təqirmək . tək irmək . tək dirmək . dəğ irmək . dəğ girmək . gət irmək. gət girmək . yetirmək. yetgirmək. (təkizmək . təkdizmək . dəğizmək . dəğgizmək . gətizmək. gətgizmək. yetizmək. yetgizmək). çatdırmaq. çatğızmaq. çatğıtmaq. - bunu ona təkiz .
təqiş soraş . təkiş soraş . təkiş sorğaş . təkişdiriş sorğaşdırış (təkinə gedmə, sorub bilgi əldə edmə). çınış sınış {çınğartıb (həqiqətin açıb), sınağa çəkiş}. əslin nəslin, rasıtın düztün, əğrisin doğrusun çıxartma, açıqlama. təfəhhüs cüstcu.
təqiş . 1. dəğiş . mubadilə. biribirinə verib almalıq. 1. təkiş . hər nəyin təki, sonu. payan. intaha. 1. sonbeşik. (tək təğar). 1. son olsun deyə uşağlalara qoyulur.
təqiş . dəğiş. dəğiniş. dəğmə. toxuş. toxunuş. toxuşma. təmas.
təqiş . dəğiş . üzrə. görə. (barə). - bu dəğişdə sözüz nədir. - keçənlərə dəğiş danışma.
təqitmək . təkitmək . dəngitmək . arıtıq əsgiyin qoyurtmaq. pirayiş edmək. ğərəs edmək.
təqiz .təkiz . gizi qatlağı, ivi bükü olmayan. açıq aşqa olan. - təkiz ova : > takuva : bozqır. istep. - təkiz söz: açıq söz. - təkiz hava. - təkiz cümlə: sadə cümlə. - təküz : bir üzlü.
təqiz . təkiz . təksi . (< dənğ ).
- təkiz yer: düz yer. - təkiz söz: doğru, açıq söz. - təkizlik : təksilik : düzlük. - təkizin : açıq aşqara. - təkiz ova: təkiz qəcər: düz ova. istep. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:.
təqləmə . təkləmə . təklik. tiklik. yaparıq. (bünyadi. payei).
təqli . dəkli . dəhli . dəngli . 1. tarazlı. təvazünlü. ekilibrli. 1. həqşünas. adil. münsif.
təqmə . hər kəs. - dəğmə kişi öz olmaz, yad yağuq düz olmaz: hər yetən kişi öz (içdən. səmimi. xodi) olmaz, yad yağuq (düşmən) düz olmaz (düz, doğru ola bilməz).
təqmə . təkmə . dəğmə . hər. çeşitli. - dəğmə qılınc qılındı: hər oyundan çıxdı. - təkmə qılınc qılınma: öküş qılınma : olmasın iş işləmə. hər oyundan çıxma. çətivi, çəkivi, həddivi aşma, aşrama, çaşma. sırtınma. üzlənmə.
təqmək . dəğmək . yetmək. ərmək. - dəğər dəğməz : yetər yetməz. ərir ərməz.
təqmək . dəğmək . çətmək. çatmaq. yetmək. ərişmək. varmaq. - bu ayaqla yarına evə dəiğiriz. - ivək evə dəğməz : tələsən yolda alır.
təqməz . dəğməz . ərməz. dəğərsiz. qırtıpıl. ərzişsiz. bi bəha'.
təqməz . dəğməz . yaxmaz. xahiş edirəm.
- dodağ dəğməz : dodağ yaxmaz : 1. bir söz yasavı, sənəti. 1. çeçen. çox iti, axıcı danışan. 1. hərraf.
təqqürsü . tək kürsü. təkürsü > təkirsi. təkiri. 1. çalbağa. çalpaya. çarpaya. 1. altlıq. atlığ. nərsəni qoymaq, dayamaq üçün təkinə, altına qoyulan dayağ, paya.
təqrə . dəvrə . çəvrə. (buramın > piramun ). kənar. ətraf. - evin təkrəsi .
təqrək . dövrək . nərsənin çevrəsi. - quyu təğrəği : biləzik.
təqrəş . dəğrəş. dərgəş . dərnək. dəğnək. qovlağ. ovlağ. qovşaq. birikiş. bir yerə yığılış. toplanış. - yol dərgəşi . - su dərgəşi . - bu yerlər oğrular, qaçaqçılar dəğrəşidir . - ərənlər dəğrəşi . - qalın dəğnəşlər qurdular: iclaslar, yığvalar.
təqsinc . təksinc üzbək . təktinc. təkting. təkinc. təktəng . dirək, sutunları dayağlı, möhkəm saxlamağ üçün altına qoyulan təklik, dilik dayağ, him.
təqşiriş . təkşiriş > tikşiriş . (< təhləmək ). təhqiq.
təqşirmək : təkşirmək . maayinə (mayna. muayinə) edmək.
təqsiz . təksiz . 1. altlığı, təkinə qoyulmuş, yapışdırılmış tikəsi olmayan. dayağsız. payasız. götsüz. - təksiz heykəl. 1. üzdən. səthi. - təksiz danışır. 1. nəhayətsiz. ğayətsiz. 1. əsassız. puç. - təksiz gəp: boş söz.
təqtəbir . təkdəbir . təhdəbir . ikidəbir.
təqtəmir . təkdəmir . təkdib. təktüb. təktük (əsl. nəsəb. zat). dibtibir. dibtübür. dibdəmir. kök kütük. çüt kütük. tük kök. soy kök. him tim. (bix o bon. rəg o rişə. şaludə).
((təkdibli . təktüblü. təktüklü : əsli nəsəbli. əsil zadə.
təqtəqə . dəğdəğə . dəğər dəğərinə . təktəkinə . 1. payapay. paypayına. 1. başabaş.
- pay: ədalət. payqıc. yarqıc. qopu. tanığ. tanğı. həqq. - payı olmaq: tanğınmaq. həqqi olmaq. - paylanamaz: payı, tanğı, həqqi ödənməz. - yarqıca çəkmək : tutayımaq. məhkəməyə çəkmək. yardamaq: yardatmaq: paydamaq. paydatmaq. doğrutmaq. dadqah edmək. - payına qovuşmaq : tanğa, həqqə qovuşmaq. ölmək. köçmək. uçmaq. - payın alsın : haqqına çatsın. - paylı: həqli. - paylı paysız : həqli həqsiz.
- paysız: həqsiz. - paylı paysız : həqli həqsiz.
- payüstü: artığına. tanğından, həqqindən çox
- payaltı: dəğəraltı. gərəyindən, tanğından, həqqindən az olan.
- payında: tanğında. həqqində. dəğərində. sayında.
- paydəğər: durac orac. saysanaş. saytanaş. həqq hesab.
- payın vermək: tanğıtmaq. həqq edmək.
- payından gəlmək: tanğından, həqqindən gəlmək.
hak s
- pay baravar: həq yerin tutar.
təqtirmək . təktirmək . alqaşlamaq. alqaşdırmaq. təhqiq, təfəhhüs edmək.
təqtüqləmək . təktükləmək . təktikləmək . təktihləmək . 1. təftiş edmək. 1. əritmək. əritləmək > irdələmək. təhlil, bərrəsi edmək.
təqtüş . təktüş . dənğ tüş . taytuş. tuşdaş. tuydaş. dəndəş. dənğəş. (lingə. qərin). əmsallar. əqran. aşnalar.
təqtüş . təktüş . təktük . təktükləyiş. təktükləmə. çəktüş. çəktük . çəktükləyiş. çəktükləmə . təftiş. cost cu. cüst cu.
təqürmək . təkürmək. dəğürmək . dəğirmək . yetirmək. sallamaq. salmaq. - məndən atava salam dəğür . - söz təkürmək : peyğam yetirmək.
tər . (> dəm ). tutşı. tutşu. tuştu. səmimi.
teraşə (fars) . < tilişə . dilicə .
təraşidən . daraşırmaq. dalaşurmaq. darağ darağ, dal dal, yalağ yalağ dərmək. yalandalamaq. rəndəmək.
Dostları ilə paylaş: