səhifə 102/114 tarix 22.10.2017 ölçüsü 8,97 Mb. #9554 növü Yazı
tirə .- ara tirə: ara sıra. yer yer. bə’zən.
tirək . dirək . tirə. türə. türək. dəsdə. nov'.
tirəşmək . dirəşmək. dirgəşmək . (ayağın, nərsəni) diriyib durub qalmaq.
tirgək . tiğrək. tovraq . çalaq. iti.
tirgəşmək . cərgəşmək . səf çəkmək.
tirginmək .
tirik . sinf. rəstə. kiləs.
tirişqə . tirişgə . tıraşa. tılaşa. dalaşqa. (> teraşe (fars)).
tirişqov . oxsırış. ağdabar. atbarağ. tirbaran.
tırıt . tırıt tırıt . cırıt cırıt . şırıt şırıt. şırıq şırıd yarıq yarıq. - tırıt tırıt cırılmış ürək.
tırmalamaq . turpalamaq. turpulamaq . yarmalamaq. yırmalamaq. darğaşlamaq. araşlamaq. taraşlamaq. yonamaq.
tirqəş . tirkəş . tirkəş. dizgəş. cərgəş. sırqaş. gətgəş. gətrəş ( qatarlaş). səf çək. səfə, sıraya, xəddə keç.
tirqəz . dirkəz . (. durqaz. nərsəni durdurub, bərkitmək üçün, arxasına vurulan dayaq, dəsdək. - dirgətmək. tirgətmək : dirətmək: qapı dalısın salmaq. nərsiyə dayaq, dəsdək vurmaq.
tirriq . dirrik . dirlik . taxıl. əkin.
tirsəq .dirsək. dizsək.
tirşovlamaq . tirbarlamaq . oxbarlamaq. ağdalamaq. atbaramaq. atqulamaq. tirbaran edmək.
tirşovuşmaq . tirbaraşmaq oxşoruşmaq. ağdaraşmaq. atbaraşmaq. atqulaşmaq. birbirinə güllə atmaq. güllələşmək. edmək.
tirtinmək . dirtənmək . dirtinmək . 1.dayanmaq. bitgənmək. müttəki olmaq. 1. dik durmaq. bir işi dikinə, israrla edmək. - üzümə nə tirtini baxısın.
tırtlamaq . tıtdamaq. - nə tıtdamış iy gəlir. -
tiş tırnaq . diş dırnağ. başdan başa. - diş dırnağla : var gücü ilə. - diş dırnağına can qorallanmaq : təpədən ayağa yaraqlanmaq.
tiş . - birinə diş qayramaq: birinə dişin ititmək, diş görsətmək.
tiş . - işdə dişi çıxan : çalş işdə pişmək.
- dişinin ağın görsətmək : dodağ qaçırmaq.
- diş : - diş :
- yer dişləmək : ölmək.
- diş :
- diş :
- diş yarmaq : (uşağ) diş çıxarmaq.
- dişini soğurmaq : 1. dişin çəkmək. 1. salsürtmək. qorsızıtmaq. qorqoyutmaq. yarqoyutmaq. savsağın almaq, saldırmaq. xəli' silah edmək.
- dişin dişinə qoymaq, basmaq : dinməmək. dözmək.
- diş görsətmək : qorxutmaq. təhdid edmək.
- dişi ötmək : 1. dişi kəsmək. əğli (ağlı) çatmaq, qəd vermək. 1. sözü, gücü keçmək.
- diş :
- diş :
tiş . diş . saban. xış. xiş.
(?niş ). (riş : diş diş, şırıq cırıq olmuş)
tişə . dişə . toydan sonra verilən yemək çağrısı, qonağlığı.
tişəmək . dişələmək. dişəvləmək . 1. diş çıxarmaq. 1. dişələtmək . nərsəni diş biçiminə gətirmək, soxmaq. diş düzəltmək. 1. nərsənin dişi ilə uğraşmaq, dişliyin, kəsiciliyin ititmək. - ərə dişələmək .
tişəmək . dişəlmək .
tişəmək dişgəmək. dişgəmək . (diş <> deş) 1.diş açmaq. dişlərin ititmək. kəskinlətmək
tiser ( fırans ) . tikmək.
tısılmaq . qorxub gizlənmək.
tışınmaq . dışınmaq . dışanmaq . daşınmaq . dışarı çıxmaq. biruz edmək. - çox keçməz sizində buxcaz dışınar .
tişiq . dişik . zayidə.
tışıq . dışıq . yabanı. qərib. biqanə.
tışıtmaq . dışıtmaq . dışatmaq . daşıtmaq . dışarı çıxartmaq. biruz vermək. - onunda buxcasın dışıtdı .
tişlan . dişlan . 1. dişi eşiklik olan. 1. çox dişli olan nərsə, yer. 1. ağız.
tişləm . dişləm . 1. bir kərədə dişlə qoparılan bölüm. tikə. - bir dişləm ət, çörək: bir tikə ət, çörək.
tişləmə . dişləmə . yoğurt çalmağa əlverişli ılığlıqda, barmağı dişləyən kimi ılıq olan süt.
tiş lənmək . dinclənmək: sakitlənmək. (şit lənmək: şuluğluğ edmək).
tişlənqic . dişləngic . ısıran . iti, acı davranış, sözlərlə azarlayan, incidən.
(gəzəndə).
tişləşmək . dişləşmək . birbirinə keçinmək, kilitlənmək.
tişlətmək . dişlətmək. dişətmək . yaraqlatmaq. müsəlləh edmək.
tişli tırnaqlı . dişli dırnağlı . 1. yar yaraqlı. mücəhhəz. 1. başarcanlı. pişmiş. edəmən. mahir.
tişli . dişli . uclu. öclü. iğnəli. toxcanlı. toxnaqlı. sızatan. kəsgin. odlu. acı. yaxıcı. (əziyyətli. əzablı. sarqıçlı. sarqıslı. rişxəndli. kinayəli. tə'nəli. istehzalı. zəhr xəndədar. müzhik. niş dar).
tişlik . dişlik . dişə qoyulan qapaq. pırtez.
tişlik . dişlik . kotanın saban dəmiri taxılan yer.
tısmalağ . əğri sallaq. - tısmalağ durma, düz dur.
tişqalı . dişqalı . dişlərə sürülərək dişləri qoruyan yaxı, öznə, maddə.
tışqatmaq . dışqatmaq . yabana, qurbə göndərmək.
tısqın . tısıq. tısmal. tısmar. güdə. qısaboylu. bodur. - tısıq nəbi. - tısmar əli. - o tısmara uşağı deyirsin.
tiştəmə . dişdəmə . dişləmə .
titəq . didək . didci. didici. {> dəd (fars ) }. yırtıcı. yırtıc.
titiə edmək . qurqurmaq.
titiq titmək . didik didmək . didik didik acımaq. yanıb çox ağrımaq. - yaram baş verib didik didir.
titiq . didik . cicik . həsəd.
titiq . didik . titik . tetik . 1. sakın. sakıt. sakıc. sakış. çalan. çalanğ. çorqul. acır. ajir. alarm. alert. bəllət. öğrət. örgət. savrat. xəbərdarlıq. təhlükə, xətər çanı, zili, imi, işarəti. 1. açıqgöz. 1. tezik. tələsik. 1. dəldik. pəncə. cıynaq. dırnaq. 1. daltıq. əlcək. 1. saysalış. umur. diqqət. 1. göz. güdücü. qılavuz. - didisiz baş uzaq gedməz. 1.
- didik durmaq : titik durmaq : oyanıq, yarıq, xəbərdar, amadə, hazir durmaq.
titirişmək . titrəmək. - dağlara təprəm düşər, yaprağ kimi titrəşər .
tititmək . diditmək . dilditmək . 1.dil dil edmək. 1. diləmək . dil, yarıq, diləv açmaq. 1. dirdidmək > deridən (fars)). yencib, cırıb dağıtmaq.
titiz . didiz . tiz. tünd. dartız. qıpız. buraq. buruq. acıq. əkşi. büzücü. sıxıcı. şiddətli. şədid. sərt. kəsgin. gəs. şaqq. bədəxlaq. iç sıxan. beyin buran.
titr . başlıq. sər lövhə.
titrəş . əsiş.
tivürmek . > devirmek , təkürmek, tekrümek. çevirmək.
tıxı . tıxma. sıxı. sıxma . birbirinə girmiş olan. - tıxma otaqlı ev. - tıxma üzüm: dənələri qocmaşıq, birbirinə girmiş, tıxılıb durğan üzüm.
tıxılmaq . tükülmək. düğmələnmək.
tıxınçılıq . sarğınlığ. zorğunluq. darıqınlıq. (təngi, səxti).
tıxış . tıxınc. mumaniət. imtina. xuddari.
tıxışmaq . kip kip yığışmaq, dolumaq. - nə ötürdü belə hammız tıxışmısız. (nə ötürdü : nə xəbərdi. nə olub).
tıxıtmaq . güclə, basaraq doldurmaq, yeditmək. - uşaq yemir tıxıtma , varı yoxdu sıxıtma.
tıxıtmaq . sıxıb qoymaq.
tıxmaq . saxmaq. sancmaq. - atı ilan tıxmış . - büvə tıxması ağır olur.
tıxmaq . tıxınmaq . tıxrınmaq . tıqqınmaq . bıqmaq. bıqqınmaq. bezginmək. bıqqınmaq. duruqmaq. durqulmaq. doyqunmaq. qoyuqmaq. (cana tıxnamaq. cana doymaq. könlünü vurmaq. könlünə dəğmək. çalqınmaq. siyrilmək. sıyrılmaq. sırıqmaq. (məlala gəlmək. situha gəlmək). - o bu işdən artıq tıxmış .
((bıkıtmaq . bıqqıttmaq. bükütmək. - çox yağ yesən bükdürür .
tıxmaq . yığızlayıb salmaq, qoymaq.
tiyə . kəsgi. kəsər.
tiyin . . ting. sent. santim.
tıyıtmaq . tıxıtmaq . qadağlamaq. qadğamaq. mən' edmək.
t iz ələmək . t ez əmək. d iş ələmək. ititmək.
tizəq . tizək. tizik . tirək. tirik . sırıt. rişdə. rədə. - bir tirik inci. - bu tizək işlərə qarışma. - bir tirik : bir sırıt, rədə.
tizəq .dizək. riku'.
tizsəq .dizsək. dirsək.
tkinmək . dayanmaq. - burda təkinməyin .
töbün . daban. aşağı. alt. - töbünə bax : alta bax.
toğan soğan . girdbad girdab
toğraq qıvraq . bilgin iti.
toğrul . doğrul . 1.min bir quşu doğrayıb birin yeyər quş türü. 1. xırım xırdadan yapılmış nərsə. 1. neçə nərsənin doğranıb qarışımından yapılmış yapılan yemək.
toğsuq . (gün doğsuq ). doğu. məşriq. xavər.
batsığ . bayı. məxrib. baxtər.
töğülən dəmir sınmasa, bərkiyər.
toğun . pey aməd.
tökən . qıran. - naltökən : nalqıran.
tökəzimək . sürcümək. caymaq.
tökü . (duğu). tilif. torta. çöp.
töküntü . səpgi.
tol . dol . dolu.
tolab . dolab . dolqab . qapı, pəncərə qopcası, rezvəsi, rəzəsi. qapı, pəncərəni çərçivəyə asmağa, tutturmağa yarar dəmir çalkeçitli çəngəl.
tolab . dolab . qatarda, uçaqda işlənən kimi, dolablı, çərxli, dolanan qulluq, servis satulu, mizi.
tolab . dolab . xanıqah.
tolama . dolama . sərimə. sarıma. gülməli. gülməcə. gülgün. gülcün. gülşün. gülçin. gülçən. gülşin. gülşən. qaravəllidili. komik. şux.
tolambac . dolambac . mar piç. serpantən.
tolaqaş .dolağaş. (yol). burala. burağaş. ziqzaq.
tolaş . dolaş . dolac . dönəş . dönəc . 1. dolay. donaş. dayrə. 1. küllüm. kələk. - küllüm atmaq : tor, kələk yapmaq. 1. dəfə. 1. sıra. novbət. dolaşı : novbətlə. 1. çərx. çərxiş. döngü. döngüş. arqış. gəşt. gərdiş. dövr. - dolay dolaşmaq : bir yeri, bölgəni dönüb gəzmək.
tolbat . dolbat . tuğbat . 1. oturuq. otruq. salıq. tutşuq. tuştuq. rəsmi, təntənəli davranış. təşrifat. (dolbatsız . tuğbatsız : oturuqsuz. oturumsuz. otruqsuz. otrumsuz. tutuzuqsuz. tutşuqsuz. tuştuqsuz. təşrifatsız. təntənəsiz. çalıq. ğeyri rəsmi. 1. yorucu, güc, sıxıntılı, çətin iş. 1. boşuna, gərəksiz yorqunluq. 1. artığlə, ağır yük. 1. çoxluq. saçığlıq. saçqılıq. bolluq. bolaqlıq. qalabalıq. basqalıq.
tölək . ödək. pərdaxt.
töləmlik . dolamlıq. bolamlıq. comətlik. verimlilik. bola solluq. -
töləmliklə . töləmlicə . dolamlıqla. dolamlıca. bolamlıca. comətlicə. bolluca solluca. verimliliklı. verimlicə. - gün ışının dolamlıca saçırdı.
tollamaq . dollamaq . təlləmək. qalamaq. qalaqlamaq.
tolmuş . dolmuş . 1. ərgin. 1. yaşlı.
tolqa . dolqa. dalqa . {tarqa (divan ) }. qora. salmanın (mövün, üzüm ağacının) yeni bağlamış, dolmuş dənəsi. - doqaları alarmış, süycü (şərab) çağı ilərmiş (irərmiş: yetimiş).
tolqa . dolqa . tulqa . 1. baş. 1. boşqa. başqa. döğüş börkü. çalıq. çəlik. qapsa. qaspa. 1. boşqa. başqa. məxzən. tanker. (boşqaraç: suyuqları daşıma üçün tankerli arac, araba)
dolqalı : tulqalı . başlı.
dolqasız : tulqasız . başsız.
tolqalanmaq . dolqalanmaq. dalqalanmaq . qoralanmaq. salmanın (mövün, üzüm ağacının) qoraya dolması.
- dolqanmadan dadlanmaz : qora olmadan dadlı üzüm olmaz.
tolqamaq . dolğamaq . dolamaq. kələfləmək. - işlərin dolayıb qoydu.
tolqaq . dolğaq. 1.dolğan . burğan. burağan. (girdağ. girdbad). - dolğaqağa düşmək. 1. tutğaq. girifdar.
tolqun . dolğun . 1. doyğun . toxun. işba' olmuş. (dolğutmaq: dolğun qılmaq: işba' edmək). 1. olduğunda güclü nərsə. - ətə dolğun . - dolğun yemək: vitaminlə dolu yemək.
tolqut . dolqut . bilgit. bilim. ilim. sanış. sanğış. daniş.
tolu . dolu . təkmil. tamam. - işini dolu bitirdi.
tolu . yuxarı. baha.
toluq . doluğ. tuluq. ənban. - ağı tuluğu : zəhrimar.
toluq . doluq . qovuq.
tomalaq . 1. girdə. 1. girdək.
tomar . tombal . 1. milli məclis. milli gəngəş (şura) yığbası. 1. neçə qolun bir yerə yığılmış ucları. - neçə çubuğ tomal edim, çadır qurulur.
tomaraq . tumaraq . güdə, pota olan. - tumaraq cocuğ.
tomat . domat . doman . çək . (dombaldan, qoğzayan arac). 1. kırant. cək. 1. qaldırac. qanqıraq. cərsəqil. məncənaq. 1. göyə çəkilmiş, dartılmış, uzanmış olan. minarə. (# comat : quyu).
tomba . 1. tombal . üstü qubbabiçimdə örtülü sin, qəbir. türbə. mozola. məqbərə. zərih. aramqah. mərqəd. 1. komba. nərsənin birbiri üsdə yığıldığından oluşan koma, yığın. - yeralmaları tomba yığ. - evi yıxıldı tombası qaldı. - ot tombası : qalağ. taya. 1. komba. kütlə. qarışıq biçimdə komalanmış nərsə. - kitab tombası .
tombal .
tomcaraq . tomsıyaq . kökümsü.
tomlamaq . toplamaq . yığmaq.
tomrum . kündə.zindan. sindan.
tomrutmaq . boğnatmaq. yumrutmaq. nərsəni girdə girdə kəsmək.
tomur . tomur. həlqə. girdə biçimli olan. - bir tomur sosis.
tomur . yumur. girdə. şar. - yer tomuru . - tomur top.
(somur : 1.sutun. dirək. silindir. ustuvanə. 1. uzun sov nərsə. h
- somutmaq : somurtmaq: dirəyi yonub girdələtmək).
tomurcuğlanmaq .bürələnmək.
tomurlamaq . nərsəni çörəkləb (çörkələb), girdə, düğələk, həlqələk (müdəvvər) kəsmək. - sosis, xiyar tomurlamaq . ağac tomurlamaq .
tomurlamq . tomur tomur, həlqə həlqə, girdə girdə kəsmək, edmək.
tomurmaq . nərsəni çörəkləb (çörkələb), girdə, düğələk burmaq, bükmək.
tönəlqə . dönəlgə . burun. (dəğə. puzə). - dağ dönəlgəsi : dağ burnu.
tönəm . dönəm . 1. yuvar. yuvarlaq. toparlaq. topar. girdək. girdə. dayrə. 1. iki ölçünün arasında qalan bölüm. 1. dövr. - iki dönəm oynadıq. 1. döngü. sıra. novbət. - döngü atlamaq : sıra keçmək. 1. bir nəsənin bütünü, tamı, seti. əl. - bir dönəm paltar. - bir dönəm boşqaq: bir əl, dəs, set boşqaq - iki dönəm yemək: iki əl, pors yemək.
tönəm . dönəm . dövrə. - onun dönəmində yaşayış çox qolay keçirdi.
tönəməc .dönəməc. burğuş. viraj.
tönəncə . dönəncə . münhəni. çəmbər.
tönəqliq .- dönəklik edmək : burğalanmaq.
tönəqliq .dönəklik. borğallıq. xainlik.
tonğuzmaq . dolğuzmaq. şişmək. püggünmək. püflənmək. - hirsin gəlib tonğuzma .
tonjer (latin). . tanımaq (iqrar edmək). bitişmək. sanırmaq. sağınmaq. sağanmaq. düşünmək.
tonluq . donluq . çəpər.
tönmək . dönmək . geriləmək.
tönmək .dönmək. burulmaq.
tonnama . donnama . çapdığ. yapdığ. yarqarat. təchizat. tədarükat. sürsat. ləvazim. əsasiyə.
tonq . donğ . 1. dolu. - donğ kişi guruludamaz, kürüldər: kişnər. 1. dolu bir nərsiyə toxunduğunda, çırpılanda çıxan səs. - dolu qazan donğuldar , boşun çırpsan danğıldar . 1. don. donmuş. - düşsə suya, balta, nelər, donğa düşər qır kəsər: oğub kəsər.
tonq . tonğ. donğ . içi dolu olan nərsə. - donğ qamış.
tönqü . döngü .
tönqü . döngü . qır. burq. dayrə. dayirə. - qısır döngü : fəsad dayirəsi.
töntərmə . döndərmək . qaldırmaq. oynatmaq. çöndərmək. fırlatma. təprətmək. hərəkət vermək
top . kürə. dünya. (yer topu).
top . neçə ucu bir araya gətirən, birgəşdirən nərsə. ocaq.
töp . təpə. ata. ada. ucalıq.
topaç . qısıldaq. hər nəyin yoğn ucu.
topal . dirsəyin dış üzü. (# təpəl : dirsəyin iç üzü).
topalaq . yemişi fındıq boyda olan otası (dərmanlıq) bitgi adı.
topalıq . tobalıq . (qıvır zıvır toplamağa, yığmağa, qoymağa yarar ambarlıq). damla dam örtüyü arasında qalan bölüm. zir şirvani. qığonye. hanqar.
topar . quruh. - bu topar dillər. - hançı topara bağlılığı bəllənməz.
topcar . tocar. bucar. burcaq. yuvar. kürəc.
bucar\ . qılob.cəhan. keyhan.
.
\ bucar. yuvar. kürəc. topcar. tocar.
.
\ fələk\ bucar. burcaq.
topraşmaq . (yer). toprasışmaq. çanasışmaq. tozasımaq. quruluqdan (susuzluqdan) toz toprağa çönüşmək. - susuzluqdan yer yurdumuz topraşdı .
toptüb . top tüb . tabdib. götbaş.
topuğluq . topuğdan yuxarını çulqayan ayağsız geyim. qıç dolağı. patava
topulmaq . toxulmaq. toplanmaq. toxlanmaq. - dəğmə güllər topuldu
topur . bir nərsə kütləsinin ayağ təpmə küyü, guppuldusu, səsi.
topurğan . otsuz, bitgisiz olub torpaqlıq yer. - topurğanda av olmaz.
topuz . qalğıq. şişik.
topuz . topuz . girdə, tikanlı yabanı bitgi.
toq . doğ . koğ . kov . boş. (# doy . tox . toq . duy . tuq . tut : toxa. tuta. dol. dolu. tutuq. qalın (səs. boya).
toq . toğ . toğalaq . tuğ . tuğalaq . yoğ. yuvar. yovalaq. yuğ. yuvalaq. yuvalaq. yum. yumağ. yumalaq. top. topalaq. topar. dol. dolğar. dolğaq. şar. şarlaq. (pot. pota. potlaq). (güllə. külçə). kurə. kürə. dünya. dayirə. fələk. fələkə.
toqac . doğac . salıq . vergi . 1. çinə. çiniğ. fitrət. sirişt. 1. təbiət.
toqaç . toxaç . təlaqi. intibaq. tətabuq. təvafüq. məşmulluq. ilişgi. bağlılıq. vabəsdəlik.
toqac . toxac . toxmaq . qopal. gopuq. güpbül. güpül. güpün. güpük. gupbul. gupul. gupun.
toqaç . toxaç . tuxac . qataq. qayaq. raslantı. üzləşmə. musadif olma. muvacihə. ərəz. pişaməd. düşü. qəza. ittifaq. təsadüm. ittifaq. hadisə.
toqac . toğaç. tutu. şans. qismət. nəsib. qədər. iqbal. taleh. risk.
toqaclamaq . toçaclamaq . toxmaqlamaq . qopallamaq. güpbülləmək. güpülləmək. güpünləmək. gupbullamaq. gupullamaq. gupunlamaq. güpükləmək. gopuqlamaq.
toqal . doğal . 1. fitri. 1. oluşat. təbii. 1. zati. 1. içdən. içdin. içdən gələn.
toqal . toxal. toxay . hal. - toxal barı : hər halda. - bu toxalda gedmək olmaz. - toxalıva bax: halıva bax. toxalsız : halsız. - toxallı : hallı.
toqaqaymaq . toxaqaymaq . toxqatmaq . toxatmaq . bəslətmək. bəsləmək. kökləmək. köklətmək. kökətmək.
toqay .toxay. ğamiz. burşuq.
toqay . toxay. toxalı . (toxunmaq. dəğinmək ). 1. konunda. ilişgin. movzusunda. barəsində. haqqında. xisusunda. dayir. (fima. dər irtibat). - o toxalı nə bilirsin onun muridində nə bilirsin. - bu toxay kimsəyə danışma. 1.mərbut. - sizə toxay değil. 1.mürtəbit. - toxay qablar.
- buna toxalı : buna görə.
- əkinçilik toxay kitab: əkinçiliyə görə kitab.
- sənin toxay : sənin xətrinə. sənin uğruna. sənin eşqivə.
- tanrı toxay : tanrı yolunda. fi səbilillah.
- buna toğay : bu munasibətlə. buna görə, xatir.
- bu toxalı : böyləliklə.
- bu sorun toxay: bu gərəyə , məsələyə bağlı. k
töqəl . döğəl . döğgü . döğdəl . döğəc. 1.asib. 1.əziyyət. əziyət. na rahatlıq. rahatsızlıq. zəhmət. əsbabi (mayeyi) zəhmət dərd sər
töqələmək . . döğələmək. döğələmək. döğdələmək dövələmək . dövdələmək .1.dərd sər, sıxnıq, zəhmət, muzahimət bermək. 1. döğül çalmaq. carlamaq. hammıya bildirmək. 1. döğələmək. çəkə qorxu, hədə qorxu, top təşər gəlmək.
toqlatmaq . toxlatmaq . 1. doyurmaq. - yalan danışmaq kimi toxlatmış. - güvəncin toxlatmaq: e'tibarın çoxaltmaq. mö'təbərlətmək. 1.müstənəd edmək. sənəd vermək. - toxlatmadan yarqı yarılmaz: müstənəd edmədən hük verilməz. - öz yazıların çoxlu kitablarla toxlatmaq . 1. referans, irca' vermək. - ağa itinə, itdə quyruğuna toxladar. - toxlatdığız kitanların heç biri tapılmadı.
toxlanmaq . istinad edmək. -
toqral . doğral . 1. həqiqətçi.
toqramçı . doğramçı . yapının təməlinə qarşı (qiyasda) daha incə işləri (su çəkmə, qapı pəncərə işi) yapan kimsə.
toqraqlanmaq . toğraqlanmaq. tığraqlanmaq . tirgəklənmək. dirgəklənmək . çalğanaqmaq. çalağlanmaq. cür'ət', cəsarət götərmək (göstərmək). - tığraqlanıb səkirtdi, ərin atın yügürtdü, bizi qamığ anğıtdı, andağ suğa kim yetər : qərrahlanıb atıldı, qoşun atın çalqatdı (oynatdı), hammımızı tanğıtdı (şaşıtdı.ağzı açıq qoydu), böylə qoşuna kim batar.
toqraş . doğraş . doraş . yöndaş. yandaş. bir yöndə olanlar.
toqraş . doğraş . oğraş . boğqa. boğra. cəng. dalaş. qapış. sapış. döğgə. dövgə. döğüş. söğüş. soyuş. (soyuşmaq: savaşmaq ). sovuş. savaş. qara. qata. qaza. qavqa. qarmaşa. qarsamba. qarsambac. qarsanba. qıral. qırılan. qırış. qırqal. qıtqal. qırlan. qıtal. vuruş. vurca. urca. vuruşma. salış. çalış. çapış. çapuş. dalış. daluş. davğa. savğa. qavğa. qovğa. hərb. maharibə. birbirin öldürmə.
- vurca gedmək : savaş, dartış sürmək.
toqrat! . doğrat! . qırğat!. didgit. - əti qırğat .
toqru . doğru . doğus. dursut . dürüst. 1. xətasız. qələtsiz. ğələtsiz. 1. təmam kəmal.
toqru . doğru . oxru . yoğru . 1. uyqun. uyar. uyan. onğat. oğat. onat. onart. oğart. doğart. yalığ. salığ. sadiq. - özünə yalığ qal. - ən yalığ dosdum. (yalığın. yalğın. yalığca. salığın. salğın. salığca. sadiqanə sadiqcə). (yalığlıq. salığlıq. sadiqlik). 1. həqiqət. 1. dik. - tam doğru dirəklər. (# oğru ).
toqru . doğru . tanığ. tanğı. haqq. həqq.
toqrulmaq . doğrulmaq . 1 . yoğrulmaq . oxrulmaq . yönəlmək. üz tutmaq. düzəlmək. dizəlmək. (doğrultu . yoğrultu . oxrultu : yön. üz tutulan yol. istiqamət). 1. tovcih olmaq.
Dostları ilə paylaş: