Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

tutnuq . fərzən xandə. - tutunmaq: oğulluğa götürmək.

tutqaq . tutğaq. tutaq. 1. bir iş üçün seçilmiş sınağlı çəpə, quruh. 1. fədayi. 1. mütəəssib.

tutqızıtmaq . bəddəmək. inandırtmaq. - tutquzutsan ona söz, gözü gözü düğünlə.

tutqu . 1. cin. 1. tutuqluq. saplantılıq. vasasılıq. manyaklıq.

tutqu . 1. düşgünlük. qurdluq. girişiklik. girşiklik. girişinlik. girşinlik. qurumsaqlıq. amatorluq. - tutquyla öz işinə yapışır, gün görmədən gecə belə çalışır. - 1. içdənlik. içginlik. tutşılıq. tutşuluq. tuştuluq. səmimiyyət.

tutqu . 1. güdü. atığ. atış. coşu. şovq. eşq. 1. rəhn.

tutqulamaq . tutqılamaq. tutub çəkmək, dartmaq. - ətəyimi tutquladı.

tutqulaşmaq . tutqılaşmaq. çəkiş bəkişmək. dartışmaq.

tutqulu . 1. düşgün. qurdlu. qurd. dəli. qudurman. quduman. girişik. girşik. girişin. girşin. qurumsaq. amator. - kitab qurdu: kitab dəlisi. - 1. içdən. içgin. tutşı. tutşu. tuştu. səmimi.

tutqun aldın, qul satma, yağun oyaq, sən yatma . əsirivi qul kimi satma, düşmənin oyaxdı, dur yatma.

tutqun . əsir. - tutqun alıb qul satan: əsir edib qul kimi satan.

tutqunmaq . cini tutmaq.

tutqurmaq . qutturmaq. quşqurtmaq. saldırmaq. - onu mənim üstümə tutqurma.

tutruğlaq . iqamət qah. aram qah. duraca yer. təvəqqüf qah.

tutruq . durtuq. vəsiyyət. - iğ durtuğu uyuqdur: sökəlin vəsiyyəti məsləhətdir.

tutsağ . alsaq. müşdəri. tutmaq, almaq istəyən.

tutsaq . tusaq. (tutğun: zindani). 1. kil. peymanə. 1. nəsənin ölçüsü, həcmi. 1. tutu. bir nərsə üçün aylığdan çıxılan bir bölüm. 1. tə'minat. tutuğluq. tutu. vəsiqə. zəmanət. 1. işlənən, düzəldilən, törədilən nərsədən götürülən pay. 1. tutu. rəhn. girov. ipotek.

tutşdurmaq . uyqulamaq. uyqulatmaq.

tutsi . tutçi. 1.qonşu. həmsaya. 1.yaxın. - olar birbiriylə çox tutşudular. - onların topraqları tutşudur. 1. tutaşı. dayimən. peyvəsdə. hər vax. - bu ağrıqın tataşı yanında olun. - yaxınlarla tutaşı ged gəldə olmaq.

tutşınmaq . tutşunmaq. tutsunmaq. tuştunmaq. tuşsunmaq. tuşdaşmaq. tuşlaşmaq. yaxışınmaq. yaxnaşmaq. yaxınlaşmaq. yanaşmaq. yanalmaq.

tutsıqmaq . ələ düşmək. tutulmaq. əsir olmaq. qapalmaq.

tutsu . fərzi.

tutsuğ . tutsuğ. tustuğ. 1.vəsiyyət. 1. tovsiyə. öğüd. - ona neçə tutsuğ tutuzdum: verdim.

tutsuq . tutşuq. tuştuc. tutuc. tuşuc. tutqal. tuşqal. (bavıt. savıt. çavıt. qavıt). istəl (təqaza namə). istəklik. vəsiyyət.

buyruq. əm. fərman. hükm. yasaq. qadağa.

təklif.

iradə. niyyət. əzm. arzu. amac. dilək.

əhd.
- əhdi ətiq: əsgi tutuc. - əhdi cədid: yeni tutuc.

tutsuqmaq . əsir, giriffdar olmaq. - o dünyanın tutsuğu.

tutsuz . tutusuz. ardasız. (< ard). 1. səhlənkar. diqqətsiz. təvəccühsüz. ciddi olmayan. 1. püştkarsız. poştkarsız.

tutturmamaq . almadan, qəbul edmədən qaçınmaq.

tutu baxmaq . gözün yaymadan nərsiyə baxmaq.

tutu . (tutun). 1. sanma. sanış. usuq. usuş. anğal. enqar. həds. fərz. təsəvvür. 1. müntəxəb. bərquzidə.

tutu . hər cürə. qalmasın. - tutu sözü dedim dinləmədi.

tutu . hər cürə. rəhbərəh. qunaqun. - tutu mallar aldıq. - tuğan < tutğan 1.< tutu tükan: unvermağ. hər çeşit satılan böyük tükan. 1. üniversal. cəhani. cəhan şimul.

tutu . istək. kös. köğs. köğüs. köks. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. qoştax. rəğbət. - tutuzdurmaq: istək, əğbət qazanmaq.

tutu . qutu. qoytu. tutma. sandığ.

tutu . tusu. (düşük). dərman. əlac. çara. çarar. yarar. şəfa. - tutular tutusu: otlar otu. dərmanlar dərmanı. - ağılar tutu: dərdlər otu.
((tutulamaq: tusulamaq. (düşüləmək). dərmanlamaq. əlaclamaq.
((tutulmaq: tusulmaq. düşülmək. yararlı olmaq.

tutu . tutluğ. 1. barlama. pərvəriş. 1. baxma. 1. kültür. barlağ. varlağ. mədəniyyət. 1. bəslik. becəlik. bəcəlik. (barlama. təğziyə). tölövlük. ösülüv. tuştuq. yeyəcək. uzqatı. tərbiyə. tərbiyət. 1. tutuluğ. pərvərişqah.

tutuc . - qar buz tutuş (hammısı.) ərşidi, dağlar suyu axışdı,

tutucluq . tutuluq. ardalıq (< ard). ciddilik. püştkarlıq. poştkarlıq.

tutucu . qırlağan. geriçi. sağdaş. sağdıc. qormaş. (nigəhban) muhafizəkar. mahafizəkar. konservator.

tutucu . qurtdalayan. sofi. sovu. sovcu. vasvası. bağlı qafalı.

tutucu . yolğun. müsri.

tutucunmaq . qırlağanmaq. qırlanmaq. 1. çomaq. sırıcanmaq. sırcanmaq. tutğanmaq. tuşğanmaq. tuğsanmaq. mütəəssib olmaq. təəssüb göstərmək. 1. geriçinmək. sağdaqmaq. sağdıcmaq. muhafizəkarlıq, mahafizəkarlıq edmək.

tutuğ yolmaq . rəhndən, girovdan çıxarmaq.

tutuğ . işləm. aşlım. qulluq. qoluq. qarlıq > kalıq. (< qar: əl). istifadə.

tutuğ . tutuc. ardac. (< ard). 1. əzm. iradə. 1. sübat. mudavimət. tədavüm. istiqamət. qərar. 1. püştkar. poştkar. 1 təanüd. israr.
tutuclu. ardaclı. ardal. (ərdəl. ardalan) 1. əzmli. iradəli. 1. sübatlı. mudavimətli. tədavümlü. istiqamətli. qərarlı. 1. ciddi. mətin. səlabətli. 1. püştkarlı. poştkarlı. 1 inadlı. israrlı.

tutuğlu . iradəli. müsəmməm. ustuvarlıq.

tutuğmaq . tutğunmaq. ovsunlamaq. cadulanmaq.

tutuğsuz . iradəsiz. ğeyri müsəmməm. na ustuvarlıq.

tutullamaq . tutdurmaq. oysalatmaq. qussələtmək. (# tullamaq: boşaltmaq. açmaq. şənlətmək.).

tütün qopur, islənmə . iz qoymadan iş yap.

tutunmaq . (# uçunmaq). 1. yavaşsıramaq. yavaş yavaş, ağır davranmaq. tələsməmək. çalbasmamaq. çalbalamamaq. mulahizə edmək. (mulahizə edməmək: uçurlamaq. oymazmaq. aymazmaq.). - tutuna tutuna işləmək. 1. çəkinmək. pərhiz, ictinab edmək. - yalandan tutun. 1. alqoyunmaq. məəttəl (mə'təl) olmaq. - bir gün yolda tutunduğ. 1. dəvam edmək. - danışmağa tutundu.

tutunmaq . 1. tutuşmaq. alışmaq. - bu çör çöplə od tutunmaq. 1.keçirmək. baş qatmaq. məşqul olmaq. - keçən günləri nə ilə tutunduz 1. tutmaq. avlamaq. - bu gün nə tutunduz. 1. qərar vermək. - tutunmadan qalxdılar. 1.edinmək. qəbul edmək. - qonşu uşağın oğulluğa tutundu.

tutunmaq . 1.qulluğuna almaq. - bir işçi tutun. 1. aşılanmaq. istifadə edmək. - hər nə düşsə əlinə tutunar. 1.istixdam olunmaq. məsuliyyət qəbul edmək.

tutunmaq . tutuşmaq. tutaşmaq.

tutuq deşik tüstü verməz.

tütüq . düdük. 1. tütə. yüyük. yüyə. lülə. 1. lülüş. çaydan, qarı kimi suyuq qablarının damızma, süzütmə qamışı.

tutuq . gira.
((tutuş . giralıq.

tutuq . nəsli kəsik, qırıq. əxdə.

tutuq . tutuğ. giriftar. - at tut: atış tutuş: çaba yapa. çəkiş bəkiş. (gir o dar).

tutuq .mübtəla. düçar. məhsur.

tutuqçuluq . tutuğçuluq. vəzifə şinaslıq.

tutuqçuq . tutuğçuq. vəzifə şinas.

tutuqdurmaq . aşlatmaq. istixdam edmək. - bu il bir kişidə tutuqdurmadıq.

tutuqlu . tutluqul. barmaqıllı. kılavyəli.

tutuqlu . tutqun. 1. otraqlı. məfluc. 1. aciz. 1 uyuz. camid. 1. ğeyri fəal. 1. durağan. dingin. xunsa. əsərsiz. 1. sürsüz. qoşsuz. ruhsuz. cansız. rakid. 1. otraqlı. müqim. sakin. 1. düsdax. zindani. 1. əhli beyt.

tutuqmaq . tutuqlanmaq. tutqunmaq. aşlanmaq. istixdam olmaq. - keçən ildə işə tutuqdum.

tutuqsuluq . tutuğsuluq. tutuğçuluq. məsu'liyyət pəzirlik.

tutuş . baz xast. çəkiş. dartış. qızma. (pər xaş) salmaş.

tutuşmaq . 1. düşüşmək. dər gir olmaq. - biz istəmədən tutuşduq: düşüşdük. 1. uyuşmaq. muvafiq olmaq. - mənlə o tutuşmaz.

tutuşmaq . ustaşmaq. 1.birbiri üstünə düşmək, yapışmaq. müntəbəq olmaq. 1. birbirinə yardım edmək. - tutuşmadan ərarvdlıq olamaz.

tutuşun . tutşun. dutuşun. dutşun. 1. hammısın. - tutşun yeyənməzsən. 1. küllən. kollən. - dutşun, onun məndən xoşu gəlməz. 1. duruşun. durşun. həmməşə. həmmişə. - duruşun gəlged varıdı.

tutuz . tutzuğ. tutsuğ. tutuş. 1. sər o saman. - tutuz tapmaq. 1. yarğaş. saziş. 1. duruşluq. durğunluq. aramiş. əriniş. sakinlik. yasayış. asudəlik. əmniyyət. - bu çox uzun tutsuğ sürənməz.

tutuzmaq . 1. iş yerinə gedmək. müvəffəq olmaq. sər o saman tapmaq. - çox çabaladım tutuzmadı. 1. qanıqmaq. qane' olmaq. qəbul edmək. 1. yarğaşmaq. saziş edmək. 1. cürləşmək.
((tutuzdurmaq: 1. qandırmaq. başa salmaq. - ona bir söz tutuzdurmaq çox güc. 1. ilişdirmək. bəddəmək. 1. quraşdırmaq. baş götün bir yerə yığmaq.

tutuzuq . tutşuq. tuştuq. 1. təqdim. təqdimat.

tuvaq . tuvağ. duvağ. tupağ. (< tuq). 1. tüpək. cöpək. aşqal, zibil qabı. qarurə. evdə qoyulan pisgillik. 1. güldan. 1. malheyvana yem, su verilən qab. 1. hər çeşit qapağ, gənəlliklə toğalaq, girdə qapağ. - dibək (çölmək) dığırlanar, duvağın tapar.

tuvar . duvar. < durav. - ardınsa durava dayan.

tüvək (_divan) . tüfək. (< tüpəmək: iticə, birdən püfləmək). söğüt ağacının lülələnmiş qabığına, qamış içi kiçik saçma doldurub, tüpərək (iticə, birdən püfləyək) atılan arac.

tüvəq . tüvək. tüpək. dövgən. dirəşgən. sözündən, diləyindən dönməyən. inadçı.

tüvəq .tüvək. 1.yüvək. lülə. 1. tüfək. tüfəng.

tüvtənəqləmək . düvdənəkləmək. qıvırcanmaq. qıvırqanmaq. qıvlamaq. qıvmaq. tələsik qaçmaq.

tuxum cücə, güzün gələr sayılar. .

tüyq .tüyk. tük. saç.

tuysunmaq . duysunmaq. duysuğmaq. anşınmaq. düşnüşmək. təfhim, ifadə olmaq. (şir fəhm olmaq).

tuytum . duydum. sezdim. hiss etdim.

tüz . düz. 1. yassı. yastı. düzləm. pəhn. törgüş. yörgüş. müsəttəh. münbəsit. 1. həmvar. sapın. sap. saf. taraz. 1. yatay. üfüqi. 1. qatışıqsız. 1. sağlıqla. sağ sağım. doğruca. - yolçuluğumuzu düz başa bvurduğ. 1. tez. ir. həmən. indi. qonda. dər hal. fovrən. fil hal. - düz ged evə. 1. dosdoğru. bir başa. durmadan. burmadan. müstəqimən. - düz evə ged. 1. tamamən. tümüylə. kəsinit. durşuna. doğrus. dursun. səhihən. dürüst. eynən. əksiksiz. mükəmməl. bütün. - aldığımı düz verdim sizə. - nə eşitmişdim, düz ona çatıdırdım.
- düz!: düzdü. öylədi.

tuzalatmaq . duzalatmaq. duzlamaq.

tuzalı . duzalı. duzağan. 1. duzlu. 1. çox duzlu. şor.

tuzalmaq . duzalmaq. duzlanmaq. duzlu olmaq.

tuzamaq . duzamaq. duzlamaq.

tuzamaq . duzamaq. duzlamaq.

tüzəcmək . dəzücmək. nədənmək. nədən olmaq. bais olmaq.

tüzəlmək . tüzəlmək. 1. törəlmək. 1. tözəlmək. kökünə, əslinə, zatına çatmaq, qovuşmaq.

tüzən . düzən. düzəldən. yasan. tərtib verən. bərnamə verən.

tüzərmək . düzərmək. düzləşmək.

tüzəşmək . düzəşmək. düzləşmək. uzaşmaq. uzlaşmaq.

tüzətmək . tüzətmək. 1. törətmək. 1. tözətmək. kökünə, əslinə, zatına çatdırmaq, qovuşdurmaq.

tüzəy . düzəy. rütbə. rədə. səviyyə. səciyyə.

tüzlu dadlı, ətli atlı, sivri zirək bir xanım.

tüzlü . düzlü. düz. doğru.

tüzlüq . düzlük. (süzlük: zöhd. zühd). 1. meydan. - düzlük üzlük: bu ala bu ara: bu meydan bu şeytan. 1. gəzintilik. gərdişqah. 1. təvazün. e'tidal. təsavi. ədl. musavat. 1. yansızlıq. tərəfsizlik. bərabərlik. salasallıq. tuşluq. 1. sırqınlıq. açıqlıq. sərahət. vizuh. bəsatət. 1. sapalıq. saplıq. saflıq. sadəlik. 1. yayla. ova.

tüzmək . düzmək. bağlamaq. qurşatmaq. - yamana düzmək: bağlamaq. - öğgüyə düzmək: tə'rifə bağlamaq. - qurşuna düzmək: gülləyə bağlamaq.

tüzmək . düzmək. düzəmək. dər toplamaq. təşgilatlandırmaq. sazıman vermək.

tüzmək . düzmək. düzümək. 1. dizmək. dizimək. sıralamaq. ardamaq. dalardamaq. qatarlamaq. 1. sazqılamaq. daraqlamaq. nəzmə, intizama qoymaq. 1. sürmək sürümək. sızılamaq. seziləmək. düzələmək. doğrulamaq. bir dilək, oy üzrə aralatmaq, biraraya gətirmək, köklətmək. həmahəng edmək. 1. düzətmək. barışdırmaq. yarşıtmaq. yarşatmaq. yaraşıtmaq. gəlişitmək. yarğaşıtmaq. saziş editmək. harmonizə yapmaq. 1. tözmək. tözümək. köklətmək. kökünə, əslinə, zatına çatıtmaq, qovuşdurmaq.

tüzqəq . düzgək. düzək. düzgək. düzgah. dəzgah. dəsgah. dəstqah. dəsdqah. darağ. qoçqal. qoşqal. qoçqa. qoşqa. arsat. artas. çəkə. çəkgə. hörçün. sistim. nizam.

tuzqurmaq . duzqurmaq. duzurmaq. 1. duz salmaq. 1. sovğat, ərməğan edmək.

tüzülmək . düzülmək. 1. dizilmək. sıralanmaq. ardanmaq. dalardanmaq. qatarlanmaq. 1. sazqılanmaq. darağlanmaq. daratlanmaq. nəzmə, intizama qoluylmaq. 1. sürülmək. sızılmaq. sezilmək. düzəlmək. doğrulmaq. bir dilək, oy üzrə aralanmaq, biraraya gəlmək, köklənmək. həmahəng olmaq. 1. harmonizə yapılmaq. bir hava neçə səsli olunmaq, orkestirə uydurulmaq. 1. tözülmək. kökənmək. nərsənin öz kökünə, əslinə, zatına çatması, qovuşması.

tüzülüq . düzülük. tərh. tapdağ. tədbir. kəf. məsahət. döşəmə. daban. xətti məşy. 1. daraca. pıroqram. 1. daraca. payqah.

tüzülüşmək . düzülüşmək. 1. diziləşmək. sıralaşmaq. ardaşmaq. dalardaçmaq. qatarlaşmaq. 1. sazqılaşmaq. darağlaşmaq. daranışmaq. nəzmə, intizama qoyuluşmaq. 1. sürülüşmək. sızılaşmaq. seziləşmək. düzəlişmək. doğruluşmaq. bir dilək, oy üzrə aralaşmaq, biraraya gəlmək, kökləşmək. həmahəng olmaq. 1. düzəlişmək. barışmaq. yarşınmaq. yarşanmaq. gəlişinmək. yaşlanmaq. yaşdanmaq (yumuşanmaq). yarğaşınmaq. saziş edinmək. 1. harmonizə yapılmaq. bir havayı neçə səsli edmək, orkestirə uydurtmaq. 1. tözülüşmək. kökləşmək. kökünə, əslinə, zatına çatmaq, qovuşmaq.

tüzürü . düzürü. düzrü. mürəttəb. tərtibli. salıqlı. salqılı. səlqəli.

uç tutur . ifrat təfritçi.

uç tuturluq . ifrat təfritçilik.

uc . 1.son. axir. - uc ara: sonuncu möhlət, macal, antırakt. - ucbar: son kərə. 1.sınır. mərz. - uc qala: uc balığ: sınırda yerləşən şəhər. - uc yer: sınırda yerləşən yer. - uc meşə: sınırda yerləşən cəngəl.

uc . göt. - ucun başın bilmək: üzdən bilmək. işin için bilməmək.
- ucu ucunda: ən ucunda.

uç . uçuğ. itil. bayıl.
((uçar . uçarı. uçğun. yeyin. çalağ. - uçar ged gəl.

((ağ! . ağı!. ağıl 1. uç!. uçul 1.çıx!.çılxıl.
axqan . axılqan. axan.
axımaq . axılmaq. axmaq.
((ağ . ağı. avı. avı. (< avmaq: almaq). 1.iki nərsənin birbirinə avlayan, yapışdıran tikə. 1. tələ. dam.
((ağmaq . ağımaq. 1. ağılmaq. ağlımaq. ağarmaq. ağramaq.1. toramaq. torımaq.
((1.ağarmaq. ağramaq.1. toramaq. torımaq.

uça . uca. 1. bel, qalça bölümü yan. - uçana qıstırdı: qurşağına soxdu. 1. heyvanların bud, sağır, bel bölümü. - uca yağsız olur.

uçaçı . xələban. pilot.

ucalanmaq . uçalanmaq. uçası (kürəyi, dalı, sırtı) üsdə uzanmaq.

uçan . itən. qeyb olan. köçən. ölən.

uçar quş, qanat olsa qoşa.

uçar . şəlalə.

uçarğan .uçarğan. (səbük bal).

ucaş . üz üzə, qarşı qarşıya duruş. şərt bətlik. - çalış ucaşı pozma, üzmə. -.ucaşın tutmadı. - ucaşan utarda utuzarda.

üçəl . üçül. üçgül. üçgil. üçgəl. 1. üç ocağlı, otaqlı, yerli pətək, apartman, ev.

uclanmaq . içlənmək. baş vermək. başaqlanmaq.

uclanmaq . ucanmaq. ucunmaq. 1. itinmək. sivrilmək. açılmaq. 1. nərsənin ucuna bir tikə əkləməklə uzanmaq.

uclatmaq . ucatmaq. ucutmaq. 1. ititmək. sivritmək. açdırmaq. 1. nərsənin ucuna bir tikə əkləməklə uzatmaq. - qıssalmış ətəyi ucat.

uclu . sivri. iti. dəlici.

uçluq . uşluq. uçul. asansor.

uçmağa gedən (behişt istəyən. )., ölümə tablaşır.

uçmaq uyna uyanlar . cənnət uyuquna (kölgəsinə. şəbəhinə. təvəhhümünə) uyanlar, sığnanlar.

uçmaq . 1. gedmək. - ürəyi uçmaq: çox sevinmək, öğünmək. - kuf uçmaq: kuf gedmək. - züvüldaq uçmaq: züvüldaq gedmək. 1. gedmək. tökülmək. - ürəyi uçmaq: ürəyi uçunmaq: ürəyi qopmaq, qorxub, ürküb haldan gedmək. 1. xərablanmaq. xərab, xarab olmaq.

uçmaq . əldən gedmək. qurtarmaq. məhv olmaq. - yalançı bir uyuq (kölgə), seviş adlı, yuxu dadlı uçurdu yaşın.

uçmaq . sönmək. - iti yanan, tez uçar. - uçsa uçuq (uşuq. eşq) od yanmaz, yaşsa (yaşalsa) odun, od qalmaz. - uçmuş tından (kəsilmiş nəfəsdən) səs çıxmaz.

uçmaz . silinməz. gedməz. keçməz.

uçmuş . çökmüş. xərab. sönmüş. qurumuş. bitmiş. tökünmüş. tükünmüş. tükənmiş. ötünmüş. mə'dum.

ucqa .ucğa. (avucğa). yaşlı. pir. mürşid. şeyx.

uçqar . ucqar. 1. uca. ucun. uçun. sarp. yüksək. dik.

ucqaşmaq . uçqaşmaq. heyvanın arxa, dalı ucunda, tərkində oturmaq.

ucqaştırmaq .ucqaşdırmaq. uçqaşdırmaq. heyvanın arxa, dalı ucunda, tərkində oturtmaq. - atım uçqaşdırmaz.

uçqın . (# içgin. səmimi).

uçqul .uçğul. uçurul. uçrul. uçral. qoşğal. ruhani. mə'nəvi.

uçqun . ilham.

uçqunmaq .uçğunmaq. əldən vermək, bıraxmaq. itirmək. - öz əliylə, öz quşunu, öz əlindən uçğundu. - yaxadakın yalayıb, əlindəkin uçğunma. 1. əldən ötürmək osdurmaq. - uçğunub hələ üstünədə gülümsü.

uçquq . uçğuq. uçuq. soyuğ dəğmə.

uçqur . > usqur. pərvanə.

uçqur . kəpənək. qanat. pər. pərvan

uçqur . uçur. irtin. sürət. vites.

uçqurtmaq . uçqutmaq. (rəg bara bağlamaq).

uçqurtmaq . uşqurtmaq. hıçqırtmaq. hürdürmək. qışqırtmaq. - onu üstümə uçqurtma.

ucramaq . tuşramaq. düşrəmək. düçar olmaq.

ucramış . tuşramış. düşrəmiş. düçar olmuş.

ucraq .ucrağ. uçrağ. 1.mə'ruz. mə'rəz. - 1.dəst rəs. - siz aradığız ucrağ deyil. - dərmanı uşaq ucrağından götür.

ucraqan .ucrağan. tuşrağan. düşrəgən. düçar olan.

ucraqan .ucrağan. uçrağan. mə'ruz qalan. - bu olaya ucrağan mənəm. - qınaq öcəkə ucrağanlar.

ucraşanla qucraşır: gələnlə qucaqlaşır.

ucraşdırmaq . qarşılaştırmaq. raslaşdırmaq. üz üzə gətirmək.

uçraşmaq . birlikdə dil ağız verib, oylanıb savlanıb (düşünüb ilhamlanıb), gəzişib dolaşmaq. - ərkək dişi ucraşar.

ucraşmaq . ucralmaq. qarşılaşmaq. raslaşmaq. üz üzə gəlmək.

uçratqan .uçratğan. 1. çox müsrif. israfçı. 1. çox uçurdan, şişirdən.

uçsu . zehniyyət.

uçtaş . uçdaş. uçaş. uçuş. tsadüf.

uçtaşmaq . uçdaşmaq. uçluşmaq. uçuşmaq. ucuşmaq. tsadüf edmək.

uçtu . uçut. sevinc. şad.
((uçtulu . uçutlu. sevincli. şadlı.

ucun . 1. üçün. amacla. - nə ucun: nə üçün. 1. dəlil. sürgüt. gəzək. mahana. üzr. - bir ucun tasar: bir mahana yonar.

uçunmaq . uçmaq. axmaq. axınmaq. haldan, huşdan gedmək. - acından gözləri uçundu.

uçuq . bey bazarsız. güvənilməz. əstək. söyəksiz. sürsat. bağdalsız. bağdasız. e'tibarsız.

uçuq . çökük. məxrubə. xəraba. sönük. quruq. bitik. tökük. tükük (ötük. tükənmiş.). mə'dum.

uçuq . sim. ip. sap. tel.

uçuq . uçuğ. uçğuq. çalığun. xanə xərab.

uçuq .uçuğ. uçur. uç. 1. ruh. - uçuğun çıxarmaq: içləmək. - uçoğu pozuq: içi xərab. 1. nərsənin qıssası, xulasəsi. - sözün uçuru.

uçuqlu .uçuğlu. uçurlu. uçlu. qoşlu. ruhlu.

uçuqmaq . 1.kəsilmək. - axar suyu uçuqmasın, açıq könlün darılmasın. 1.xəfələnmək. - tınım (: nəfəsim. - dinim: səsim) daha uçuğdu, söz deməyə gücüm yox.

ucuqmaq . bitişmək. qutuşmaq. sər əncam, fər cam tapmaq. - işləri ucuqar, köçə uçuşar

uçuqsuz .uçuğsuz. uçursuz. uçsuz. qoşsuz. ruhsuz.

uçur . 1. ara. çatığ. tənəffüs. 1. sınaş. sınağ. istirahət. 1. fürsət. macal. - uçur yox.

uçur! . çökür!. xərabla!. sönüdür. qurut. bitir. töküt. tüküt (ötüt. tükəndir.). mə'dum ed.

uçuran uçurdan . çalan salan. volör viyolör. dozd o mütəcaviz.

uçurlu . bəlirsiz. na məslum.

uçurmaq . 1. kəsmək. qaytarmaq. - tın uçuran yoxuş. tın uçuran acı (bibər). - ümid uçuran sav sorağ (xəbər ötər). 1. keçirmək. ötürütmək. söndürmək. kəmşitmək. gömşütmək. xamşutmaq. - yandı içim, yox ötürən bu odu. - öpgəni uçuran səzlər.
- od uçuran: od keçirən, söndürən.

uçurmaq . müntəfi, rəf' edmək.

uçurquş . uçurquc. söndürən. toxdadan. kəsən. - od uçurquc: od söndürən. - ağrı uçurquc: ağrı toxdadan. ziddi dərd. silən. müsəggin.

uçurtmaq . 1. iti gedmək, sürmək. 1. səpmək. dağıtmaq. - parasın hər yana, hər nəyə uçurtmuş.

uçurtmaq . uçdurmaq. savırmaq.

uçurulqan .uçurulğan. ğeyri sabit. mütəzəlzil.