Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

yaşınmaq . üzün tutmaq. çəkinmək. pərhiz edmək.

yasıq . yaşıq. sadaq. qobur. dəğrəş. dərgəş. tirkəş. - opraq (köhnə) yasıdan, tozlu yay çıxar. (donuna baxma, tininə (içinə) bax. )

yasıq . yastıq. 1. yatırkən baş altına qoyulan, otururkən söykəncək kimi işlənən yastıq, mitəkgə. 1. qorman. yastıq, mitəkgə biçimli tobra, qab. sadaq. ox qabı. oxluq. tirlik. tirdan. - əprik yasıq, tozlu yayıq: köhnə sadaqdan (tozlu olsada) yararlı yay kaman çıxar.

yasıq . yeşik. bağlı. buxca. tobra.

yaşıqmaq . yaşanğırmaq. sulanmaq. suya düşmək. şehəlmək. - - göz düşdü günə yaşığdı, (yaşanğırdı. - yaşıq göz: ağlar göz.

yasır . yassı cızğı, xətt. (qaçır: dik cızğı, xətt).

yasıyat . oxşayat. tə'ziyət. təsliyət 1. toxdayat. oxşayıcı, yüngüllətici, təsgin verici sözlər, işlər yapmaq. 1. ölənin yaxınlarına başsağlığı diləmə, vermə.

yasıyatlıq . oxşayatlıq. tə'ziyət namə. təsliyət kağazı.

yasız . 1. əziz. qıyınqal. qınqal. qıyınıq. qıyınqıl. qılqal. qılqan. qılnıq. incə. qımşıt. qılı. qıyıtlı. qıyımlı. qıyatlı. qıyamlı. dəğərli. dəğişli. qanalı. qiymətli. 1. sayqıdəğər. seçgin. kökcək. köksək. köksük. qopar. qopat. qubat. əriş. ərin. möhtərəm. 1. qıyamı. qıyatı. qıyam. qıyat. qıyaç. az bulunur. nadir. 1. yumuşaq. yubağ. yobağ. yalabıq. çalabıq. yalağay. alağay. ürək oxşayan. mulayim. şəfəqətli. nərm. 1. yassız. acımasız. qıyası. sərt. şəfəqətsiz.

yasızlaşmaq . 1. əzizləşmək. dəğərlənmək. dəğişlənmək. qiymətlənmək. 1. sayqıdəğər. seçginləşmək. hörmət qazanmaq. 1. azlaşmaq. qazışlaşmaq. nadirləşmək. 1. yumuşaqlaşmaq. şəfəqətlənmək.

yasızlaştırılmaq . 1. əzizləştirilmək. 1. azlaştırılmaq. qazışlaştırılmaq. nadirləştirilmək. 1. yumuşaqlaştırılmaq. şəfəqətləntirilmək.

yaşlamaq . giyahxarlıq edmək.

yaslamaq . sazlamaq. bir amacla nərsəni yoğurub yumuşatmaq, yola qoymaq. hazırlamaq.

yaşlanıb başlı olunca, başlanıb yaşlı ol (başlanmaq: ağıllanmaq). .

yaşlılar . ötəgiz.

yaslıq . əff kağazı. əff namə.

yaşlıq . salməndan.

yasmaq . (yazmaq). açmaq. gəritmək. göndərmək. e'zam edmək. pəxş edmək. - yasılmamış yasdan (yaydan. kamandan), ox atılmaz. - ölkələr qoşun yasdı. - yaşın yasmaq: sirrin açmaq. - çadırlar yasıldı, saçaqlar açıldı, sürən şölən quruldu.
- işdən yasılmaq: işdən qurtulmaq, boşalmaq.
- yasılmış iş: boşlanmış, bıraxılmış, tərk olunmuş iş.

yasmaq . açmaq. uzatmaq.

yaşnamaq . ışnamaq. ışıldamaq. parıldamaq.

yasramaq . yosramaq. baş sağlığı vermək.

yaşrım . tutuğluq. gizlilik. qaçaq.

yaşrım . yaşım. biyoqrafi. zindəgi namə.

yasrıq . yumşaq. kəvik.

yaşru . - yaşru daşru: gizli açıq. pünhan aşqar. - ötün ötər yaşru qalan dışqarur (aşgarlanır). - yaşru işi daşırla (dışarla, açıqla).

yaşsamaq . gizsinmək.

yastamaq . kinayə vurmaq. - yastamadan sözüzü buyrun.

yastamaq . səbt edmək. tə'sis, bərqərar, bərpa, bina, dayir edmək.

yastamaq . yasıtamaq. yasılamaq. yasıq saçıq, açıq aşqar (dolaysız, kinayəsiz) sərləmək, söyləmək. - o sözünü utanmadan üzümə yastadı.

yastan . yasta. asta. 1. təxt. 1. daban. qaidə. 1. tapan. topan (< daban). cəhrə kimi oynağan aracları durdurmaq, tikitmək üçün ayağlıq. 1. daban. qaidə. kəf. 1. kəf. pəncə. 1. salım (döşəmə). hər nəyin altı. şaludə. 1. ayağ altı. 1. tək. bircik. yeganə. 1. pəx. saf. - yasta pinc.

yastan . yumşaq. yemşik.

yastanaq . yastanağ. yastana. astanağ. astana. başkənd. taxlıq. təxlik. payi təxt.

yastaş . fondasyon. müəssisə.

yastılmaq . yapışmaq. isabət edmək. - ox düz amaca yastıldı.

yastıq tastamaq . yastıq qoymaq.

yaşu . (< yaşmaq: örtmək. gizlətmək.). qapoy. duvar kağazı.

yaşuda(moğol) _. yaşadıqca. ömür boyu.

yasul . qustərdə.

yasul . yasıl. saf. hamar. pəx. - yasul dağ: yatıq, enli dağ.

yasuq . yəhn.

yaşur . gizli. - yaşur gəlib, yaşur getdi.

yaşurğan . gizlədən. - içini cibini yaşurğan (sözlərini yaşurğan), eldən qalar yadurğan (qərib). -

yaşut bəküt . saxlı gizli.

yasutmaq: yasğutmaq. yasıtmaq. sağutmaq. sağqutmaq. 1. (yardım, himayət edmək). sayalamaq. kölgələmək. sayasın (sayəsin), kölgəsin salmaq. 1. . lütf edmək. maya qoymaq. - sən sağut öz işlərivə bax. -

yataçı . yadaçı. caduçu. cadugər. ovsunçu.

yatağan . başı yastı ağılı ilan.

yatal . yatlaq. uyluq. (xab otağı. ).

yatalaq . otururaq. zəmin gir.

yatalaq . yatağan. əlil. yataq düşgünü, əsiri.

yatalğa . yatıyut (< yatı yurdu). gənəl, bir quruma bağlı olan yatqxana. (xabqah).

yatalqa .

yataq . yatağ. müsəttəh.

yatar . 1. sərmaya. var dövlət. sərvət. - yatar vardır yığmasına baş gərək. - hammı yatanların, yatarları geriyə qalmış. 1. mə'dən. kan. xəznə. gəncinə.

yatarlı . sərmayalı. var dövlətli.

yataş . səmimi. dost. rəfiq.

yatav . qatav. qoşsuz. cansız, ruhsuz qalmış. gövdə. cəsəd. ləş. cəndək. çiğ. tik.

yatay . əninə. - pitiklər üçün yatay işqaf əlverişlidir. (# dikəy: dikinə).

yataylıq . tökməlik. uyqunluq. ovtaylıq. rahatlıq.

yatıb duracaq . yorqan döşək.

yatığ . dinclik, yatma yeri. (xab qah. istirahət qah).

yatığ . yatıracaq, qorxunc ağır kəsəl. - səni görüm yatığın olmasın. - yatığ vurmuş. -

yatım . yaytım. döşəmə. fərş. - tülük yasım: tüklü, pürüzlü döşəmə.

yatıma . 1. asma (möv) kimi bitgilərin qolların kökdən qırmadan toprağa yatırıb çoxaltma. 1. pəsəndaz.

yatıq . yasıq. 1.ənli. (pəhn). yatağn: uc yanı ənli qəmə. 1. uzuq. uzanmış. 1.pəx. 1.cumuq. - yatıq qatıq: cumuq cumuq: dərə təpə.

yatıq . yatığ. yasdı burun. pəx burun. - yatığ kişi.

yatıq . yatuq. təmbəl. gəvək. kövül. kahil. - yatuq kişi.

yatır götür . kan. xəznə. - el elə bilir ki yatır götür vardır. - bu gedərə yatır götürdə dayanmaz.

yatır . (sipürdə. sepordə).

yatır . 1. kəsiləcək, qurumuş, odunluq ağac. - bu bağda yatırlıq ağac yoxdu. 1. yıxmalıq çökük yapı. - bu təprəmdən son evlərin çox yatırlıq oldu.

yatıram, yatıram, günlər çapıq keçsin diyə, bəkliyirəm, bəkliyirəm, sonsuz sürən gecəni, qədəhlərə qoyuram, bu acılar dinsin diyə, bu sənsizlik bitsin diyə, öylə güc ki ayrı qalmaq, sən unut, mən unutmam. üzücü özləyim keçsin diyə. ağrılarında sən, məni görürmüsün.

yatırmaq (_divan) . yasırmaq. yasmaq. açmaq. sərmək. - yaşı yatır günə qurusun. - yaşı yas (at) günə qurusun, qurqanı şehə çürüsün.

yatırmaq . yatırmaq. cansızlatmaq. canın, ruhun almaq. öldürmək. qətl, cinayət edmək.

yatış . durquş. rikud. rakidlik.

yatışma . yatışıq. yatsayış. 1. qızlaq. qıslaq. qırlaq. qıylaq. gizlək. qoruq. qort. qorma. qulaq. qoy. quy. kürnüc. küsnüc. küsək. xəlvət. 1. gürbə. gürəb. kürbə. kürəb. gurba. gurab. gürəmbə. guramba. qorba. qorab. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. sarpın. sarpun. ambar. 1. pəsəndaz.

yatışqac . dəyyus. arvadın satdıran.

yatız . 1.ənli. enli. pəhn. əriz.- yatız qur: ənli kəmər. 1. pəhna vər. vəsi'. - yatız yer: yekə yer.

yatlaq . gecə keşiyi.

yatlaq . qıyıya yaxın yekə qaya.

yatlın . 1. yatmış. - yatlın dağ: işləmiyən yanar dağ. 1. çökəlti. sıxıntı. risub. poza. 1. sabit. qayım. - durnuq boya: dəğişməz boya. - durnuq qılıq: dəğişməz karakter. 1. olduğu yerindən, orundan az tərpəşən. 1. əmn əmanlıq. əmniyyət. asayiş. aramiş.

yatlu #yaxcu

yatqan . neçə evrənli (mərhələ) nərsənin hər bir evrəni. - bu yatqanı aşsaq, gələn yatqan qolay olur.

yatqın . 1. uyumlu. 1. meyilli.

yatqızıb durquzmaq: yatırdıb durqutmaq: salığdırtmaq. burquntmaq. təpib tapşıtıtmaq. tam müti', tabe', fərman bərdar, təslim edmək.

yatut . 1.zəxirə. - yatut güclər: arxaq, yardımçı quvvələr. 1. yasut.

yava . yabanı. vəhşi.

yava . yafa. aran. - yafa yer.

yavağız . yava ağız. yavaçı. (yavəqu).

yavalıq . pislik. kötülük.

yavanlamaq . 1. qavranlamaq. öğrənmək. oylamaq. oyqalamaq. əzbərləmək.

yavanlamaq . yavğanlamaq. yavan, dadsız bulmaq, görmək. - ərköyül heç yeməyi bəğənməyib yavanlanar.

yavaş . yuvaş. xoş əxlaq. ram.

yavaşa . burunduruq. malqaranın burun bağı.

yavatmaq . dəğərin itirmək. dəğərdən düşmək.

yavın . səpik. duzsuz, duzu az olan yemək.

yavlaq . 1.ərzişsiz. bahasız. dəğərsiz. 1. bəd əxlaq. - yavlaq kişi, pozar işi, yağlaq kişi, qurar işi.
- yavlaq yağlaq: yaxcı pis.

yavlaq . yava. kötü. pis. - yavlaq dilli əşdən, kor yalın qalmaq yeğ.

yavman . yaxın. - o bizlərə çox yavmandı. - onla bizin yavmanlığımız yoxdur.

yavqa . yaman. zatı pis. (bəd cins). - yavqa yağı oğulsun.

yavqar . yavlıq. amansız. quduz. qırıcı. rəhmsiz. - yavqar yağı gəlmədən, qaz quyusun cumasın (oyuğun. qəbrin).

yavuz . <> yağuz <> yazuğ <> yazığ.

yavuz . korgut. körgüt. korut. körüt. azqın. fəna.

yavuz . yavuz nərsə: yava, kötü, pis olan.
- yavuz yaman, qaç durmadan .

yaxa . yan. tərəf. - tüşlük yaxa: güney.

yaxalı don, yallı at .

yaxarı . niyayiş. sığıntı. sığınış. pərəstiş. sağsana, sağsınış. dua oxuma. ibudiyyət.

yaxcıdı biri ki tüstülür, ondan ki tüstülədir.

yaxımaq . yapışmaq. yatımaq. (batmaq). sınmaq. sinmək. - bu söz könlümə yaxıdı: yatıdı, yapışdı.

yaxımlı yoxumlu:

yaxın yoğuq görməyib, dəngin görər, qağaş taba, it kimi qınru (əğri) baxar. .

yaxınmaq .hayıfsınmaq. acınmaq. yazığınmaq. qamısıxmaq. üzürgünmək. mütəəssir olmaq. təəssüf edmək. əfsus yemək. söfürmək. ah çəkmək. iç çəkmək. için dartmaq. həsrət yemək. öggünmək. peşman olmaq. diriğ.

yaxış . yoğuş. qurban. qurbanlıq.

yaxma . nəğmə.

yaxşı görək . əl çək görək. - yaxşı görək sənki toxsun, nə bilirsin çəkdiyin yoxsun.

yaxşı günü diş ağrılı olmaq: çox pis, kötü durumda olmaq.

yaxşı . yaxşı görmək: 1. sevmək. 1. iyi davranmaq. - yaxşı - yaxşı - yaxşı - yaxşı --

yaxşılığı gizli edib saxında, yaşam olsa başa çıxıb üzgəlir. (ömür olsa bir gün görünür). .

yaxturmaq . yarturmaq. yartuqmaq. xoşlamaq. bəğənmək.

yaxud . yaki. yamsa. yansa. yəmsə. nəməsə. nəmsə.- verərsin mənə nəməsə ona.

yay keçməsə güzgərməz. (güz gəlməz). .

yay . - ərdəm yasın quraşın, çərik qurub gürəşin.

yaya . yala. sala. ayğın. heç bir minikdən yararlanmadan yolçuluq edən. piyada. piyeton.

yayağ . aracsız. (# qayağ: araclı).

yayağ . yaya. yayıv. yəsınıb üzərində oturulan bölüm. göt. - yayağı kiriş tutmur ki. - bir yayıvı çək oyana.

yayaq . körpə. göyüt. göysüt. göysüq. naşı.
- yayaq qalmaq: dalı, geri qalmaq. - işdən yayaq qaldıq. - yığvadan yayaq qaldıq: yığvıya, yığıncağa, cələsiyə yubandıq.

yayda çalış, qışda tınış (istirahət. rahət). .

yaydam . çardaq. - yayı yaydağda, yazı yazlaqda.

yayıl . hilal.

yayılmaq . ayılmaq. salınmaq. - dərgi yayıldı: süfrə açldı.

yayılmaq . tamay yarıldı, söküldü. hilal olmaq.

yayın al, gücün çal . yarağı qır, üstələ, əz.

yayıq . 1. qayıq. kovan. sov. qırqov. şayiə. 1. yay. saçıq. saçağ. saçlıq. qonu. süfrə. - ortasaçıq: hammıya açıq süfrə. 1. yayvan. yayılmış. 1. gümbür. tuluğ. tulum. nehrə.

yaylanmaq . yaysanmaq. yay kimi çəkilmək. dartılmaq. gərinmək.

yayma . lavaş. yuxa çörək.

yaypan . 1. yastı. yapıq. - yaypan, enli yastığa balış deyilir. 1. yatmış. başın yerə qoymuş. - yaypan biçənək (əkin) biçilməz.

yaz . (yazzı). 1. səpək. səvək. (süpürğünv saf, açıq). düzəngahlıq. düz, açıq, gen, qornaqsız yer. (dəşt). 1. evdən, bağlı yerdən dışarı yer. dışar. eşik. (birun. xaric). 1. çöl. qır (düz çöl). boz yer. { boz: boş}. bozqır. ova. dalaz. (qumluq). bayır. qarqaq. qurqaq. qarqır. qara. (qara pazı). yaba. səhra. biyaban. dəşt. vəhş. (kövşən. kovşan.).
- yaztırpı.
- yazsıçanı: yazkəsəci.
- yazgöyərçini.
- çayırçiçəyi.
- yazqazı.
- çaqqalarmıdı.
- çaqqal əriyi.
- çaqqal boğan: kal yemiş. ot çeşiti.
- çaqqal yağışı: qurd doğdu: günəvərlikdə yağan iri dənəli yağış.
- çaqqal tikəni: çaqqır tikəni: dəvə alması: dəmir tikəni: tom, toppuzlu qanqal çeşiti.
- yazotu: çölotu. :
- :
- keçi yemişi: göycə biçimli yaba alça.
- yaba nasası :
- dəniz tərəsi:
- davarkökü: çöl yerköküsü.

yazaq (yayaq. piyada) atı çarıq, gücü azıq.

yazda açan çiçəyəm, dərdə yanınca bar məni, gecə qoxan çiçəyəm, dərdə qoynuva al məni. yox tikanım, qorxma əlin uzat, yox köküm qırıla, yolunca uzat məni.

yazımaq . {> yazidən (_fars) }. qalxışmaq. iqdam edmək. - vura yazdı: vurmaq istədi. - əl yazıma: əl uzatma, qarışma, iqdam edmə.

yazıq . yazuq. yaçuq. açuq. açıq. azad. saçuq (bağsız, bəndsiz). (baz. rəha. quşadə). - saçuq at.- yazuq topraq. yazuq el.

yazır . hazır. yasır. sazır. sırıq.
((yazımaq: yazılamaq. yazırmaq. yazırlamaq. yasımaq. yasılamaq. yasırmaq. yasırlamaq. sazıamaq. sazılamaq. sazıramaq. sazırlamaq. hazırlamaq. düzəltmək. sırlamaq. (süzəltmək).

yazlamaq . yaslamaq. açmaq. - xalçaları yazladılar.

yazman . katib. sekreter. münşi.
- yazmanlıq:

yazmaq . (yarmaq). ayırmaq. kəsmək. açmaq.
ayazımaq: açılmaq. ayılmaq. xəlvətlənmək.

yazmayış . yozmayış. azimayiş (> azemayeş(fars)). yarmayış. yormayış. dənək. dənəmə. 1. burqu. təcrübə. 1. təcziyə.

yaznamaq . yazamaq. yasnamaq. yasamaq. bəznəmək. bəzəmək.

yazqı . qeydiyyat. siyahı. - bunuda yazqıya al.

yaztaq . yazdaq. yazlaq. yazlıq.

yeb . < yeyib. - yeb durmaq: 1. yeyibdə, durub dalın gözləmək. 1. yeyib bitirmək. 1. yeyib dəvam edmək. 1. - yeb qoymaq: yeyib bitirmək. - yeb gedmək: yeyib qurtarmaq. - yeb qoymaq: yeyib bitirmək. - yeb qoymaq: yeyib bitirmək.

yəhəlik . əkərlik. yəhərduruq. yəhərin oturduğu ağac otraq.

yel oda çatmaq üçün iti əsdiqcə, od ondan gərəyinuzaq gəzər. .

yel ötmək . boş danışmaq.

yel . başına artırıldığı sözə güclülük, itilik anlamı artırır.
yelsaya.
yelbuğa.
yelər.
yelgura.
yelməsə: (özəlliklə dəvə). iti, qıvraq olan.

yelalma . soğuq dəğmə.

yelbasan . yelqoğan. 1. yeli önləyən nərsə. 1. irtin, sürəkli, sürətli gedən araclara verilən ad. 1. yellə işləyən dəğirman.

yelbozağ . yelboğaz. yelqozağ. yelöy. boş, dənəsiz başaq, dənə.

yelçəq . yelçək. ləçək.

yelək . qolsuz gödəkcə. cılıqqa.

yelək . yalağ. 1.incə, əprik, yumşaq parça. diba. 1. incə, gənə bol üst geyim.

yələk . yələk. yelək. 1. yazı xətti. - hər yaprağında on iki

yeləmək . yeləmgətmək. əsgərmək. əsgərtmək. saymayıb başına bıraxmaq. - uşağı yelib əsgərib qoysan nəyə varar.

yelən . yelan. çırpılan yemiş ağacının altına tutulan çarşab.

yelən . yelinti. yelin girməsin önləyən, tutan örtük. (badgir).

yelənğ . yelənğ. çalağ. çabıq.

yelənz . at yalı.

yeləq . yelək. 1. kovac. göyəç. qabağı açıq, ilməkli, qolsuz üst geyimi. 1. quşlarda böyük qanat tükü. 1. oxun dibinə taxılan tük. 1. bir illik dəvə yavrusu. 1. bir ox atımı uzaqlıq.

yeləq . yelək.> yələk. lələk.

yeləvimiş . yelə minmiş kimi. yelin. yeyin. çox tez, çalıt (cəld). - yeləvimiş gedib gəldi.

yelgəmə yelgəmə_. .

yelgəmək . tələsmək. hövl edmək. yel kimi qaçmaq.

yelik . vərəm.

yelikmək . vərəmlənmək. mütəvərrim olmaq. təvərrüm bulmaq.

yelimsəmək . şişinmək. - çox yelimsəyən, tez. yenimsəyər.

yelin salmaq . 1.döşlərin şişməsi. 1. qız uşağının məmələri çıxmaq.

yelin . şişik (# yenil: enil: çuxur. batıq.).

yelin! . yeyin!. itin!. itilən!. çapın!. çalın!.

yelindir . yeyindir. itit. itilət. çapıt. çalıt.

yelinğ . 1.rumatism. 1. köpmə. kolik.

yelinğu . yelinğu. yelinği. yelənği. kuf.

yelinmək . yelginmək. 1.yellənmək. 1.şişinmək.

yelinq . yelinğ. şiş.

yelinqat . kürəyi qozuq, şişik. qozbel.

yelinsəmək . iyinsimək. pozsunmaq. xərablaşmaq. - yeməyi istidə bıraxma, yelinsir.

yelinsov . iyinsov. pozsunsov. xərablaşmağa üz tutmuş.

yeliqsəmək . şişmək. - döşləri yeliksəmək. - gözlərim altı yeliksəyib. - cəndək suda qalsa iki gündə yeliksəyib üzə qalxar.

yelkən . yeligən. yeltutan.

yelləmək . yelgətmək. 1. əsdirmək. 1. şişirtmək. mütəvərəm edmək. 1. çalbalamaq. (cünbidən). 1. şadlatmaq. şadıman edmək. 1. tavlanmaq. tovlanmaq. toğlanmaq. (çarxınmaq). 1. yırqalanmaq. 1. yelpikləmək. ititmək. hızlatmaq. ehtizaza gətirmək. 1. sallatmaq. səndələtmək. 1.
((
((yelpiklənmək: yellənmək. ehtizazda olmaq.

yellənmək . 1. göğə uçmaq. 1. hava dəğişinilmək. 1. bəğənilməz türdə bulunmaq. 1. yerində oturamaz duruma gəlmək.

yellu . tez. çalıt. - yelli gələn yelli gedir.

yelmək . yeləmək. 1. əsmək. - ağır yel yelədi. 1. yel kimi, iticə gedmək, qılınmaq. - eşidən kimi yeləyib qaçdı. 1. yel gücü ilə qırpılmaq. uçmaq.

yelmək . yelkənmək. yel kimi iti davranmaq, sürmək. -

yelmırmaq . telmırmaq. (> təlov xordən). əsrəmək. əsirmək. əsrikmək.

yelpələk . yelsələk. yelçələk. yeləc. 1. yumuşaq yel. əsim. nəsim. - yelçələk bölgə. 1. yellənib, təprəşən nərsə. - yelsələk xəzəllərin xışıltısı. 1. pənkə. ventilator. hava dəişən, arıdan yelpiksi arac.

yelpələmək . yelsələmək. yelçələmək.1.yelləmək. 1.yelə, heçə vermək.

yelpəmək . 1.yelləmək. 1. yalpalamaq. yalpalatmaq. təprəmək. təprətmək.

yelpətmək . yelpitmək. yelləyib, yel ilə qoğmaq. - milçəkləri üzündən yelpət.

yelpik . yel vurma. çalpıq. cin vurma. - yelpik doğası. - yelpik pitiyi yazdırmaq.

yelpinmək . yelə, cinə vurulmaq. çabalanmaq. tullağanmaq. çalpığınmaq. dalpığınmaq. dalbığınmaq. dəlirinmək. - yelpinmiş uşaq. - yelpinmiş arvad.

yelpirmək . yel, cin vuran kimi çabalamaq, sağa sola tullanmaq. çalpıqmaq. dalpıqmaq. dalbıqmaq. dəlirmək. dəli olmaq. - nə belə yelpirisin, biraz özüvü ələ al.

yelpitmək . yelləmək.

yelqə . - yelkəmə yelkə. yeltəmə yeltə. yalqama yalqa. yaltama yalta: çiğinbə çiğin. tuşba tuş. - tam yüklərin, görəvlərin yeltəmə yeltə aparmışlar. - arabadan qurbaqları yelkəmə yelkə daşıdılar: çiğindən çiğinə daşıdılar.

yelqə . yelkə. 1.yal. - atın yelkəsin tut. 1. saç. - yelkəsindən tutma.

yelqə . yelkə. yeltə. yalqa. yalta. 1. çiğin. şana. (> şanə(fars)). tük. küt. kətf. 1. geyimin, nərsənin yaxa, boyun, baş tuşu bölümü. - tökük yaltalı geyim: çiğni düşük paltar. 1. yal. yalman. - dağ yalqası: dağ yalı. 1. yələ. at kimilərin boynunun dış yuxarı qoğzaq bölümü. burda bitən uzun qıllara da ''yələk, yelək'' deyilir. - at yaltası yələksiz olmaz.
- yelkəmin çuxuru görsün: boynumun dalın görməyim: heç çağ olmasın.
- yelkəsinə atmaq: çiğninə, üstnə, öhdəsinə atmaq, yükləmək.
- yelkəsin qısmaq: çiğnin büzmək, gizmək, əğmək. (> kəz kərdən(fars)).
- yelkəsinə minib almaq: çiğnində oturmaq. başına çıxmaq. birini üstələyib əlaltılamaq.

yelqələmək . yelkələmək. yeltələmək. yalqalamaq. yaltalamaq. çiğinləmək. 1. çiğninə almaq. 1. çiğinləmək. dayaqlamaq. dəstəkləmək.

yelqəli . yelkəli. yeltəli. yalqalı. yaltalı. kürəkli. göğüşlü. şanalı. çiğinli.

yelqən . yelğən. (yeltən. yelnən. yelşən. yelsən. yelçən). 1.yel tutan, yeli alan yer, nərsə. 1. yağ çırağının şüşəsi taxılan torlu bölüm. - lampanın yelkəni olmasa yanmaz. 1. yelpik.

yelqən . yelkən. çapar. (dəvəndə).

yelqən . yelkən. gövdədnin qarından yuxarı çiğinlərə dək olan bölümü.

yelqən . yelkən. yelgən. yeləgin. yel ilə işləyən, çalışan. - yeləgin araclar.
- yeləginli qayıq.