yelqəş . yelkəş. yeltəş. yalqaş. yaltaş. (əş <> daş). 1. çiğindaş. boydaş. bir boyda olanlar. həmqədd. 1. bir işdə, biri ilə yardımlaşan. (yavər. püştiban).
((yelkəşlik. yeltəşlik. yalqaşlıq. yaltaşlıq. (əş <> daş). əməkdaşlıq.
yelqoğan . yel әsən yanın göstərən.
yeltələmək . iticə tullamaq.
yeltələmək . yeltələtmək. tələsdirmək.
yeltəmə . yüngül kişi. boşqılıqlı.
- yeltəmə yeltəmə: yelyelpənək. tərtələsik.
yeltirmə . yeldirmə. 1. evdə, çöldə geyilən gənə bol geyim. 1. üsdon. əba. 1. tuman. pijama.
yelxayı . 1.incə qumaş. 1.astarsız geyim. 1.yelalma. bürün. üslük. çiğinlik. şinel.
yem . < yelim (< yel). vərəm. yel gətirmiş kimi şişilməklə bəllənən kəsəl. şiş. - ayağına yem düşmüş kimi: yapba yapba, axsağ axsağ yeriyən.
- bir nəyə yem olmaq: bir nəyə tökünmək, sərf olmaq.
yem . < yen. (< yemək. yenmək).
yem . tö'mə.
yem . yeyim. qəza. qida. (xurak).
yemçalığı . pozuq yeməkdən töryən kəsəllik.
yemdaş . kasadaş. həmkasa.
yemdaş . kasadaş. kasaş. birlikdə çörək yemə. həmkasa. 1. bir yerdən, qaynağdan yararlanan. 1. ər arvad.
yemək . 1.yarmaq. - ona yeməz: ona yarmaz. 1.yalmaq. yalamaq. sayamaq (> sayidən). sürtmək. safaltmaq.
yeməklik . yeməkxana. yemək evi. aşxana. 1. resturan. 1. yemoda.
yemic . yemil. (> yeminə (fars)) qarın. qusağ.
yemləmə . 1.təqviyət edmə. 1.yəqviyəti. 1.kübrə.
yemləmək . < yenləmək. (< yemək. yenmək). otlamaq.
yemlik . yem, yemək qabı.
yemtük . yeyimtük. yeyintidən qalan artıq.
yen . (yenğ. yenik). 1.alçaq. 1.qəbih. qəbeh.
yen . qolluğun, qol geyiminin ast, alt bölümü. astın (> astin).
yen! . üstələ!. - hirsivi yen: öfgəyə qapılma.
yen! . yenğ!. yenir!. doğ!. doğur!. düşür!.
yenbaşdan . yenidən. - oyuna yenbaşdan başladılar.
yencə qız . yengə. yencə qız. yengə qız. yencağız. evlənməmiş, subay qız. duşizə.
yençək . alsağ. həlim. firutən. xiştəndar. - alp yağıda, alçaq yalığda: iyid düşmən qarşısında, yencək içtilafda, munaqişədə bəllənir.
yenci . yeməli. - yenci yeyin sınğırıb: yemək yeyib həzm edib.
yencik . yencik. yeycik. qırıq. uçuq. bir yanı qopuq, qırıq nərsə - yencik yencik: qırıq qırıq. - dnışma: sözüvə yeyə yeyə danışma, aydın darnış.
yencik . yensik. encik. ensik. solamıq. yoxsul. kasıb. fəqir. - yensiklərə yar olan, düşüklərə qol tutan.
yencikmək . yensikmək. encikmək. ensikmək. yoxsullaşmaq. kasıblaşmaq. fəqirləşmək.
yenciq . yencik. encik.
yencişmək . döğüşmək.
yencitmək . incitmək.
yencitmək . tıncıtmaq. çeğnəyib əzmək.
yendirmək . yemək. utmaq. yutqunmaq. içəvləmək. işqurmaq. əzbərləmək. inanmaq. bəlli edməmək. basdırmaq. içinə çəkmək. sinəyə çəkmək. altına qoymaq. geri qoymaq. dözdürtmək. dindirtmək. düşürmək. düşlətmək. səbr editmək.
yenəcləmək . yenicləmək. yenic, alçaq, zəif, susut saymaq. aşaqlamaq. təhqir, xar edmək. - bəğənmədin yenicləmə. - bu aşaqlığı çəkməyə dözənmədi. - yağını aşaqlasan, başa çıxar: düşməni heçə saysan, başın gedər.
yenələmək . təkrarlamaq. qaytalamaq. - qaytala saytala ayıtdım (söylədim) : tikrarla, diqqətlə (dəqiqliklə) dedim.
yenəvcələmək . genəvcələmək. təkərləmək. təkrarlamaq.
yenğ salışmaq . ətək sallamaq. əl qol salışmaq, sallamaq. 1. bir işdən əl çəkmək. 1. birbirinə işarə edmək.
yenğ . ninğ. nin. yuva. duraq. ev.
yengə . kəniz.
yengə . qardaş arvadı. - yengəyolu: toyda yengəyə verilən sevğat.
yengə . yeyingə. 1.nərsəni yeməyə, işlətməyə yaratan, yasadan, hazırlayan. 1. çaşnı. məzə.
yengənmək . boşanmaq. qurtulmaq. - yengəlmədi çapa əmgəkdən.
yengər . yengər. yengir. 1. alt. tək. təh. ətək. - corabımın yengiri cırıb. 1. zer zəmi.
yengi . engi. həddəqəl. - gəlmiyəcəyidin, yengi diyeydində.
yengi . səktə.
yenğibalığ . yenbalığ. yeni şəhər.
yengic . - yengic lengic: xərçəng.
yengil . səhl. asan.
yengil . yeyingil. məğlub. - yengillik. yeyingillik . məğlubluq. məğlubiyyət. - yengilmək yeyingilmək: məğlub olmaq. məbhut olmaq.
- yengimək. yengitmək. yeyingimək. yeyingitmək: məğlub edmək. məbhut edmək.
- yengit!. yeyniq!. yenit: məğlub ed. məbhut ed.
yengili . 1. nobar. 1. yengilikdə. tazalıqda. - yengili görməmişim.
yengilit .alçaltı. təhqir. itirtmə. utuzdurma. şikəşt vermə. - bu yenilgiyə dözmək.
yenilqi .yenilgi. həqarət. - bu yenilgiyə dözmək güc.
1həqarət .həqarət .yenilgi .- bu yenilgiyə dözmək güc.
yengilmək . yengilmək. yenilənmək. tazalanmaq. modernləşmək.
yenğimək: yenğimək. yenimək. yenismək (< yenmək. enmək: əğilmək. yönəlmək). yerikləmək. arzulamaq. aranmaq. aranımaq.
yengizmək . yengitmək. yerlətmək. yığmaq. - xalçaların içəri yengiz.
yenğlə . yenğilə. yenidən. tazadan.
yenğmək . yenğirəmək. yenğyirəmək. sındırmaq. qələbə çalmaq. məğlub edmək.
yeni . eni. yeğni. eğni. yeyni. eyni. yüngül. engillik. xəfif.
yeniç . 1. alçaq könül. firutən. - yeniçgələnmək: alçaq könüllük edmək. 1. xizu'. təslim. inqiyad. təfviz. tabe'lik. (fərman bərdari).
yeniçəri . yeni çəri yengi çəri. (yengil çəri yeyingil çəri) çirik. yüngül, iti, çalaq çabıq davranan qoşun türü.
yenidən yeniləmək . təzədən təzələmək.
yeniğ . həddəqəl. lap az. - yeniği güdən, gözü toxlu olur. - bir yeniğ yetər mənə.
yeniği . 1. lap azı. həddiəqəlli. - yeniği bir ay gözləməlisiz.
yeniğu . zahı. yeni yenmiş, doğmuş qadın. - yeniğu qadın quymağu, bollu ballı yağlayu.
yenigün . nov ruz.
yenigün . nov ruz.
yenik . yenik. taza. - yenik gerik: taza yava (bayağı). acar köhnə.
yenikləmək . yeniksəmək. yeyiksəmək. yeysəmək. bir nərsəni almaq, yemək üçün qızqın istək, kövəs (həvəs) göstərmək.
yenikmək . xizu' edmək. tabe', təslim olmaq. inqiyad. təfviz. (fərman bərdarlıq edmək).
yenilik . enilik. yeğnilik. eğnilik. yeynilik. eynilik. yüngüllük. engillik. engişlik. xəfiflik.
yenimsəmək . 1. enimsəmək. axsamaq. 1. yer yer çürümək. - dərinin aşısı ayz olu yenimsəyib. - qumaşa güvə düşüb yenimsəyib.
yeniq . yeniğ. yeyik. yiyik. 1. aşınış. aşış. yeyiş. istehlak. 1. yemə, dişləmə, ısırma izi. diş yarası. 1. yeniğ. yeyik. yiyik. məğlub. 1. yenmiş. cummuş. uçmuş.
- bit yeniği: cüvə yeniği. - əsid yeniği. - şeh yeniği -
yeniq . yenik. 1. yeyilmiş. 1. güvə, qurdquş yeniyi. çürük.
yenirmək . yenğirmək. yenirmək. doğmaq. doğurmaq. düşürmək. çıxartmaq.
yenit! . yenğirt!. yenirt!. doğurt!. doğut!. düşüt!. düşürt!.
yenitmək . doğurtmaq.
yeniyetmə . qığan. qıran. oğlan. nocəvan. novcəvan. nonəhal.
yenlik . (yenğlik. yeniklik). 1.alçaqlıq. 1.qəbihlik. qəbehlik.
yənmək . ortaya, araya, alana, medana çıxmaq, bəlirmək.
yenmək . yemək. qatlanmaq. dayanmaq. içinə çəkmək. götürmək. daşımaq. təhəmmül edmək. tutnulmaq. qəbullanmaq. anlamına gəlmək.
yenmək . yenğirmək. alt, məğlub edmək.
yenq . yenğ. tənğ. tən. bədən. - yenğim (tənğim, tənim) qımrınır.
((qımrınmaq . ımrınmaq. qıdıqlanmaq. - yenğim (tənğim, tənim) qımrınır.
yenq . yenğ. yenis. özləm. ötləm. öpləm. ökləm. övləm. (öfləm). həsrət. iti rəğbət.
yenğəmək. yenğimək. yenğişmək. özləmək. ötləmək. öpləmək. ökləmək. övləmək. (öfləmək). həsrət çəkmək.
yenqə . yengə. 1.bir evdə qalan, bir evə düşüb qalan, oturan, anut (hazir) bulunan qız, xanım. - ev yengəsiz, yol döngəsiz olmaz. - yengə var qada (bəla. yamanlıq) alası, yengə var qada salası. 1. yanqa. evin böyük oğlunun xanımı.
yenqsürmək . yenğsürmək. yenğşürmək. ılışdırmaq. ılımdırmaq. mulayimlətmək.
yenri . yenirğu. 1.doğurma. zayiman. 1. doğma ayağında olan.
yensəmək . yenğsəmək. 1.yengimək. ləngimək (> ləngidən (fars)). axsamaq. topallamaq. burtulmaq. 1. olduğu durumdan kötülüyə üz tumaq. 1. yelinsəmək. yerikləmək.
yenşit . mübtədi. taza varid.
yentirmək . yendirmək. yerdirmək. yerə yıxmaq. (yenmək). məğlub edmək. - gora
yenzə . yanza. yanız. yeniz. yeni. taza. - yanza gəlin: taza gəlin. - yap yanza: yapa yanza: yana yanza: kavıl kavıl. kəvil kəvil. taza taza: tap taza.
yenzəlmək . yanzalmaq. yanızınmaq. yanızlanmaq. yenizinmək. yenilənmək. tazalanmaq.
yeqə . yekə < yükə. uca. - yekə aqan: uca hökmdar.
yeqə . yekə. böyük.
(?? <''ağa'' nın yumuşalmış biçimi ola bilir).
yeqən . yeğən. enən. inən. doğurca. qolçağ. dalcıq. törən. qıdıl. xıdıl. quzun. oğul oğlu. çavluq. çağluq. ağtın. axtın. nəvə.
(tursumer: oğlan).
- nəticə . birinin uşağının uşağından olan uşaq. birinin nəvəsinin uşağı. qolca. doğca. dalca. çıxca.
((törün çörün cürün: salıc, sağıc, çötüc: nəvə nəticə nəbirə.
yeqən . yeğən. yengən. yenən. qata. qohum. sınar. sınğar. əqrəba.
yeqin . yegin. (yeygün). yeti (həfdə) sonu.
yeqniq . yeğnik. yeğik. səvik. savıq. sovıq. qozuq. qısqoz. fındıq. koket. xəfif məşrəb.
yeqniqliq . yeğniklik. yeğiklik. səviklik. savıqlıq. sovıqlıq. qozuqluq. fındıqlıq. koketlik. xəfif məşrəblik.
yer altdan yasa gedmək . (yasa: yaşan. gizli. yattıq). saman altdan su yeritmək.
yer eləmək . yer açmaq.
yer .- yer yer: ara tirə. ara sıra. bə’zən.
yeral . qayıt. canişin.
yeralma soğan badımcan, səni sevirəm doyuncan.
yerazıq . yer yeməli.
yerazıq . zumar.
yercimək . qıncımaq.1. sıxışdırmaq. tənbihləmək. - uşağı nədən belə yercirsin. 1. qırcımaq.intiqad edmək.
yerdə . yerə. salığ. hazır. yeralmış.((#boşda: boşa. qayib. yeralmamış. )
yerdə . yerli. həmyerli. həmşəhrli.
yerdən yerə sürülər, başsız, dilsiz qalırsa əğin.
yerdəş . yudaş. (yurd daş). həmşəhri. (yerdiş: yuduş (yurd dış) özgə. yad. biqanə).
yerə girdi . yerə çapıldı.
yerəl . məhəlli.
yergəmək . kəmçitmək. təhqir edmək.
yerğın . yerğan. ərgən. erğin. erən.ərrik. gərrik. gərğik. ərik erik. açıq, gənə bol yer. (fəlat). (pəhk. qustərdə).
yergitmək . yeritmək. yürgütmək. yürütmək. 1. göndərmək. salmaq. ulaşdırmaq. irsal edmək. - sav salmaq: sorağlatmaq. sorğalatmaq. xəbər göndərmək. - günəş issi, ışıq salan qaynaq. 1. hərəkət etdirtmək.
yeri . yardaq. maavin. vəkil. - kətgüdəyeri. kitgüdəyeri. kətxudayeri. qaqayyeri. darqayeri: kətxuda yardımçısı, köməkçisi, maavini, vəkili.
yeric . yercik. gor. sin. qəbir.
yerik . rəftar. rəfdar.
yerik . yergə. yayaş. ayaş. həmkəf.
yerik . yirgik. alçaq. xoşa gəlməz. pis. xərab. (zəbun).
yerikləmək . yeriksəmək. yersəmək. 1.bir nərsiyə qızqın istək, kövəs (həvəs) göstərmək.1. yeriməyə başlamaq üçün iməkləmək.
yerinə daş atmaq . nərsəni bitirib yoxaltmaq.
yerinə oturmaq, düşmək: kəm.
yeriniz görünür . yeriniz mə'lum.
yerinmə . yeyinmə. yeməli. (xuraki).
yeriş dönüş.
yeritmək . işə salmaq. (rəvan edmək). - qarın yeridən ot.
yerlik . zəminə. - yaşıl yerlik parçada, ala güllər güllənər.
yermə . yergi. dürtgü. dütgü. təhqir.
yerqi . yerği. yergi. alçaq. aşaq. alt. - bu ondan yerği qaldı. - bu yergiliyə dözəməm.
yerqöç . çörəyi saç üsdə yer bə yer edmək üçün axlov çeşiti.
yerquy . zer zəmi.
yerşiq . yerşiq. yürşük. kıronik. sürənik. sürgənik. 1. qazetə, dərgilərdə dalbadal gələn yazılar. 1. yerləşmiş. müzmin. 1. olayların çağsıralı, tarixi düzümü. vəqaye' namə.
yerü . durmadan. həmməşə. - yerli yersiz, onun adın yerü anır. - yerü şən qalın. -
yesə ata almanın acısın, qamaşdırar oğlan qızın dişini. .
yetbatur . yetimli ər. tapdağlı. müdəbbir. sahibi tədbir. tədbirli.
yetbəlik . yetbəcərlik. məharət. maharət. başarcanlıq. ustadlıq.
yətəqlətmək . yədəklətmək. qoşartmaq. əklətmək. yamıtmaq. yanıtmaq. saplatmaq. həmrah edmək.
yetər . ətər.yetiş. (< yetişmək). 1.xəbər. əxbar. - yetərin yoxdu danışma. - xəbər ətərsiz ora gedmə. - yeni yetər nə var. - onlarada yetiş ver.
yetəverin . yetişin. tutaverin. yaraş. könəlgə. çönəlgə. dönəlgə. qol. qolaq. qoltuq. yardım. imdad. mədəd.
yetgi . tanal. tanac. tanay. təsdiq. əhliyyət. 1. səlahiyyət.
yetib . yiyə. sahib.
yetimin nə hayın gör, nə vayın.
yetin . güc. qeyrət. - yetininə dək döğüşdü.
((yetinli . güclü. qeyrətli.
yetinsiz . gücsüz. qeyrətsiz.
yetinmək . gücgünmək. qeyrət göstərmək.
yetirmək . 1. qoymaq. - göz yetirmək: göz qoymaq. baxmaq.
yetişgin . yetişgin. yetgin. böyük. baliğ.
yetişmək . yedişmək. (yed < metatez > dey). deyişmək. gedişmək. gərişmək. gerişmək. qırvaşmaq. qırvışmaq. qırvalaşmaq. başbaşa qoymaq. sözləşmək. söyləşmək. mubahisə edmək.
yetivar .
yetmiş . (irnəmədən, qanamadan qurtulmuş yara) düzəlmiş. iltiyam tapmış. - yetmiş başığı qırtama: qaşıma.
yəxcəl .- (təbii) buzluq, yəxcəl: buzul.
yeyə . yeğə. yiyə. yiğə.
- yekə yeyə: qoğara.
- kiçik yeyə: xırda qoğara. çirtik. çırtıq. xirtik. xırtıq. qırtıq.
yeyəcək . yeyiləcək. yeyimlik. yeyinti (istehlak). yeyim. yeməli. qəza. qıda. maaş.
yeyək . xurək.
yeygi . xurəki.
yeyər doymaz dünyadı. . qarınsaq. qarnpa.
yeyici . qora. xurə.
yeyici . yeğici. yeyəgən. nərsəni bala bala sürtüb, çeğnəyib, oğub aparan. sayağan. soğayan. sovağan.
yeyilmək . 1.sürtülmək. 1.müstəhlək olmaq.
yeyimsiz . 1.çörəksiz.1. iştahsız.
yeyiş . 1. yemək işi. - davalarıvın yeyiş düzənin dəğiş. - yeyiş kürəni: yemək rejimi.
yeyişi qalmadı: iştahı, meyli qalmadı.
yeyişli . 1. yeyişsi. yeyimli. ləzzətli. sinirli (quvara) yemək. 1. yeməli. yeyimli. yeməyə yarar. - bu yemişlər yeyişli iməs (değil). - bu bağın yemişləri yeyişli, bu bulağların suyu içimlidir.
yeyişli . yeyimli. xoş xurək.
yeyişmək . iştahla, meyillə yemək.
yeyləm . cazibə.
yeyləmək . yeyəmək. yeğləmək. yeğəmək. 1.bəğənmək. tərcih edmək. 1. cəzb edmək.
yeylən . cazib.
yeylənmək . yeğlənmək. iyilənmək. yaxcılanmaq.
yeylənmək . yeyənmək. yeğlənmək. yeğənmək. 1.bəğənilmək. tərcih edilmək. 1. cəzb olunmaq.
yeylik . yeğlik. iyilik. yaxcılıq.
yeyni . (< yeğnimək. yeynğimək. yeynimək). 1.yeməli. - yeğni yemək. 1.yüngül. yaxcı. sındırımı, həzmi qolay. 1. yeyə. yeğə. bərk nərsiyə sürtülərək yeyən, oğan arac. qoğara. sayan. soğan. sovğan. - yeyələmək: sayalamaq. qoğralamaq. - yeyələnmək: qoğralamaq. sayalanmaq.
yeyrək . yeyrək. yeğrək.yeyrax. yeyək. yeğək. yaxcırax. behtər. yeydən yey. yeğdən yeğ. yeyrətin. yeğrətin. yaxcıdan yaxcı. lap yaxcı. rax. alitərin. behtərin.
yeytirtmək . yeydirtmək. yeğdirtmək. bəğəndirmək. tərcih editmək.
yeyxantı . yılxantı. yuğantı. tıxantı. (pəs ab).
yeznə . yetnə. qoraqan. kürəkən. körəgən. görəgən. gözəgən. güvəgən. güvey. güveyi. güvəy. qüyəv. gəv. giyev. giyev. oğulluq. damad.
- giyev var eli öğünər, giyev var elə öğünər.
yıbar . < iybur. iybır (iyi: yaxcı + bur. buraq: iy. qoxu). xoşbur. xoşburaq {> xoşbuy (fars) }. xoş iy. ətir.
yığ sığıt . topla təpələ.
yığac . yağac. yarğac. yarac. 1.ağac, təxdə parçası, tikəsi. 1. yaraq. kişilik aracı. sik.
yığağız . yığağız. yığaz. yumaz (yumağız). ağzı bütün, az danışan.
yığcı . tikici. tikinci. dərzi. xəyyat.
yığdaçımaq . önləyən. mane' olan. cilov girəndə. piş girəndə.
((yığdamaq . önləmək. mane' olmaq. - bu işləri yığdayanlar: cilov girlik, piş girlik edənlər.
yığım . püştə. tudə.
yığımcıl . idarəli. qənaətkar.
yığın . mitinq.
yığmaq . 1.çəkmək. - başın yığ: ovsarın çək.1. azaltmaq. kütətmək. - gedişin, sürətin yığ.
yığmaq . mən' edmək. (baz daştən). - məni düz yeməkdən yığan yox ki.
yığmaq . yığamaq. yığaşımaq. yığşamaq.
yiğrənmək . yiğrənmək. çiğrənmək. iğrənmək. irgənmək. dirgənmək. disginmək. ürpənmək. - qorxub tükləri yiğrəndi.
yılım qaya . yılım qaya: sıldırım. düz qaya.
yılım . həlim.
yilim . yapışqan. tutqal. çəsb.
yılqapmaq . ilqapmaq. ilqartmaq. qıvlamaq. qıvmaq. qıncıqlamaq. qıncılıqlamaq. qaçmaq.
yılqı . yılxı (divan). heyvanların gənəl adı.
yılqınlı . ürkül. qorxul. yılqınmış. ürkmüş. qorxmuş.
yılsıq . ılsıq. yılısıq. ılısıq. əsnək. əslək. əğilən bükülən. elastik.
yılxı tükəl qoputdu . atlar hamısı coşub sıçraşdı.
yımrışmaq . yumruşmaq.
yipar . 1. ötür. ətir. güldamı. güldamlası. 1. ətir dağarcığı
(ənbərərəb).
odor < ətir. ötür.
yıpar . ətir.
yıpaş . ipəş. uysal. səssiz. sakit. - yobaş heyvan.
yıpaşmaq . ipəşmək. uysanmaq. səssizləşmək. sakitləşmək.
yıpatmaq . 1. uysatmaq. səssizlətmək. sakitlətmək. 1. yıpratmaq.
yiprüşmək . əprişmək. yuprüşmaq. xərab olmaq.
yıpşaq . yıpıq. yumuşaq. həlim. itik olmayan.
yıqıl . yığıl. ehtiyat.
yıqışmaq . yığışmaq. tıxışmaq. tuğuşmaq. topuşmaq. topaşmaq. izdiham edmək.
yıqışmaq . yığışmaq. yığrışmaq.
yır . 1.lığ. ağır. 1. yar. ara. (çağ). (yaxınlıq). - bu yırlıqda gəl. - onun evi bu yırlıqda olmalıdır. 1. yağ. - yırlı aş. - yırsız ət. - çırağa yır süz.
yır . qoşqa. qoşma. türkü.
yıratmaq . ıratmaq. ıraqlatmaq. uzaqlatmaq.
yırıq . (yaraq). fürsət. imkan. nərsənin çağı, uğru, vaxdı, movqeyi.
yırıq . yarıq. cırıq. - gündə yarıq (yırıq) yox, bəydə qayıq (: dönmə. - qıyıq: xilax) yox. (bəylər sözlərindən dönməzlər).
yırıq . yırtıq.
yırış . ayrılıq. aralıq. firağ. firğət. fürğət. cüdalıq. - əşlər yırışı: ər arvad uzaqlığı. -
yırışmaq . ayrılmaq. aralanq. firağ, firğət, cüdalıq bulmaq - dişləri
yırlanmaq . lığlanmaq. ağırlanmaq. - bu ara tənim çox yırlanmış.
yırlıq . qənimət. - ağır yırlıq çapladılar.
yırqalamaq . yüğrələmək.
yırqanmaq . asılanmaq. yasılanmaq. arasılmaq. məəttəl olmaq.
yırtıc . 1. vəhşi.
yırtıq . yartıq. yarıq.
yırtmac . yarıq. uzun, dar kəsik, dəlik.
yırtqıc . dırtqıc. dirtgic.
yırvatmaq . yırbatmaq. 1.yerindən təprətmək. - ərvəni (təmbəli) təprəm yırvatmaz. 1. silmək. bərtərəf edmək. - üzündən ləkəni yırvat. - su tökülüb dəfdərimin yazılarını yırvatıb.
yış . yığış. izdiham. - bu yış nə üçündür.
yışın yışnatmaq . ıldırım şaxlatmaq.
yışıqka . sıcıq. sicim. gön ip. qayış.
yitiq . yitik. itik. itmiş. (na peyda).
yıxılıb yatmaq . uzanıb yatmaq
yıxılmamış ev olmaz, başıqanlıda baş olmaz.
yıxmaq . düşürmək.
yızımək3-1.0 . iylənmək. qokumaq
yızıq . yozuq. pısıq. pozuq. pis qoxan nərsə.
yoerulmaq . sinilmək. dolğunmaq. doyğunmaq.
yoğ . anlam. mə'ni. məfhum. - bu yoğda: anlamda. - bu yoğa desən: bu anlamda desən. - yoğsuz: anlamsız. - yoğun dəğişər: anlamın dəğişər. - yoğlu yoğalı: anlamlı. mə'nili məfhumlu.
Dostları ilə paylaş: |