Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qara . yalan. qoşdurum. kofa. - ağqara: dibdən yalan. - qoz qara: yalan qoz (??larək).

qara . ziyan. zərər. - qaralı işlər.

qarab . tərəf. doğur. - göy qarap qaradı: göyə sarı baxdı.

qarabasan .

qarabaş . kəllə qundə.

qarabatıq . qara geymiş. yaslı. matəmli. əzalı.

qarabattaq . qarabatdaq. qaraqabağ.

qarabor . qaraboran. qarayel. fəlakətli olan.

qaraböcək . dozarqurdu.

qaraburun . ucdan tutma.

qaraca . kəsəl adı.

qaracaları . qarasan ki. barasan ki. (quya ki). qoyax ki. tutax ki. deməli ki. deyəsən ki. deyəzə ki. deyəsi ki. diyəsən ki. diyəzə ki. diyəsi ki. yanaşı. misal üçün. məsələn. fərzən ki. - qaracaları, buranı sən iyi tanırsın ha. - qaracaları, mənim yerimə sən gedəsin nə olur. -

qaracayol . şosədən ensiz, kiçik yol, caddə.

qaraçərə . qarakərə. miçək çeşiti.

qaraçı . 1. yerdə gəzən kimsə, nərsə. zəmini. 1. gədə. darqaşayırd. 1.(_divan). qoldaçı. dilənçi. 1.

qaraçı . qılçardırlı.

qaraçıqar . qaraçıxar. qaragünlük. netəliksiz. törüksüz. törsüz. salmıqsız. arxasız. yarqasız. keyfiyyətsiz. kalitəsiz.

qaradana . siyah zəxm.

qarağan . sağgörən. algörən. öngörən. ozbilən. uzbilən. dur əndiş. sincik. umursuk. diqqətli. bəsirətli.

qarağanlıq . sağgörü. algörü. öngörü sinciklik. ozbilənlik. uzbilənlik. bəsirlik. bəsirətlilik. dur əndişlik. dəqiqlik.

qarağlıq . 1. sağgörü. algörü. öngörü. sinciş. bəsirət. ehtiyat. 1. mənzərə.

qaraq taraq . qaraq darağ. dəm dəzgah. dəm təşgilat. sivərsat. süvürsat. vər vəsayil.

qaraq . 1. kərək. kiçik çubuq. 1. qoğaca. qovaca. sırıq. sürüğ. uzun çubuq. - qaraqla qoz ağacın çırpıb, qoz topladıq.

qaraq . qarağ. həyula.

qaraqa . 1. kırıxıq. qarıxıq. başarısız. 1. ən geridə qalan. ən son. sonuncu.

qaraqan . qarağan. kiçik oturacaqlı, gen ağızlı qab. mətirət.

qaraqancıqmaq . qançıllanmaq. qançırlanmaq. göyrmək. qaralmaq.

qaraqara . qarqara. qaraçıra. qarçıra. çırağ, lampa, qəndil yeri.

qaraqarsına . ayaqayağına. izizinə. daldalına. saysayına. nuxdəbənuxdə.

qaraqat . oransız. yöndəmsiz. yaraşıqsız. yarağsız. qargobud. danqaz. danaz. donaz. donqaz. qonaz. könəz. çönəz. qovzad. qoğzad. gurbud. gurvud. qozaki. xozaki. xozi. gobud. kənto. kəntoy. kəntək. köntək. çöntək. qontayı. qontay. - a kişi, nə qaraqat əlin varımış.

qaraqayış . kotana qoşulan üç ikilik (qoşluq. cütlük). öküzün ikinci ikiliyi.

qaraqındız . qarabəniz. qara kişi.

qaraqqörəq . qaraqgörək. qargörək. 1.dəbdəbə. 1. gələnək görənək. rəsm o risum. ənənə.

qaraqlı . gözlü

qaraqlıq . (< qar: əl). aşıllıq. məşquliyyət.

qaraqol . (qara: gizli + qol: bəyliyin, devlətin, bir gücün qulluğunda olan güclər.). ittilaat. əmniyyət, təhlükəsizlik (gizli qurum) bölümü. kaqebe. aqahi.

qaraqolavat . qarakolavat. kol kosu qırılıb yandırılmış yer.

qaraqsız . gözsüz. - qaraqsız tək görür (baxır) : kor kimi baxır.

qaraqulus . qarağulus. buğda çeşiti. - qarağulus düz qalxar.

qaraqüntaqarcığı . qaragündağarcığı. qaragün. qarabax. qarabaxt. qarabəxt. qərəbəx. qərəbəxt. düşərsiz. - ata anası öldü, döndü qaragündağarcığına.

qaraqüntaqarcısı . qaragündağarcısı: qarasavçı. qaragünçüsü. pis sorağçı, xəbərçi. bəd xəbərçi.

qaraqzan . uşağ oyunu adı.

qaralamaq . gizlətmək. maskalamaq. - bildiyin nə varsa söylə qaralama.

qaralanmaq . baxınmaq.
- qaralamaq:
- qaralama.
- qaralanma: baxınma.
- qaralatma: baxdırtma.
- qaralayış: baxış.

qaralarında . civarlarında. dövrə bərində.

qaralı . 1. qarası olan. 1. daşıtlı. quraşıq. qurışıq. bulaşıq. bələşik. ləkəli. paslı. pasaqlı. çıpıtlı. 1. çatallı. üzəri qələmlə qaralanmış, cızılmış, xətlənmiş. 1. karsız. yarsız. yararsız. yaransız. yarancsız. yaracsız. yaraşsız. sağısız. sağıcsız. sağışsız. sağıncsız. qazancsız. tutuncsuz. tutucsuz. tutuşsuz. quru. 1. qaracan. yorucu. dartıcı. darqıcı. daratan. daracan. sıxıcı. qızlac. qıslac. qıylac. can sıxıcı 1. qayqılı. yaslı.

qaralıq . 1. daşıtlıq. bulaşlıq. bələşlik. ləkəlik. 1. qaralanlıq. 1. cızıqlıq. xətlilik. 1. karsızlıq. yarsızlıq. yararsızlıq. yaransızlıq. yarancsızlıq. yaracsızlıq. sağısızlıq. sağıcsızlıq. sağışsızlıq. sağıncsızlıq. qazancsızlıq. quruluq. 1. qaracanlıq. yoruculuq. dartıcılıq. darqıcılıq. daratanlıq. daracanlıq. sıxıcılıq. qızlaclıq. qıslaclıq. qıylaclıq. can sıxıcılıq 1. qayqılıq. yaslılıq.

qaramac . ağacdan tökülən yemiş.

qaraman . (< qaramayan: > qara mal: (iləri) baxmayan). uyku duyğusuz. uyduysuz. sağıncasız. sanağcasız. düşüncəsiz. umursuz. umursamaz. diqqətsiz.

qaraman . baxman. baxmıyaraq. də olsa. rəğmən. əlarəğmi. - heç nəyə qaraman: hər nəyə rəğmən.

qaramat basmaq . qara basmaq. kabus

qaramat . qaramıt. 1. tinsil bunalım. qoşuğ, ruhi sıxıntı, qızlac, qıslac, qıylac, girtuk. qısqı. basqı. qısqın. qısqıntı. tıxınc. basınc. sıxıq. sıxıv. fişar. 1. oğal. oval. udar, vicdan əzabı. mə'nəvi əzab. qoşuğ, ruhani sıxıntı, əzab. 1. varlıq. varlılıq. kotallılıq. götəllilik. çənginlik. sənginlik. gənginlik. gənginlik. şinginlik. dənginlik. nənginlik. zənginlik. qoparlıq. qopurluq. varlılıq. barlılıq. olatılıq. yetivarlıq. varsıllıq. dövlətlilik. - qaramatız artıq olsun. - çox qaramatlı kimsə, ölkə. 1. qatalıq. öğürlük. oyurluq. qundaqlıq. famillik. qohumluq. əməxalalıq. nisbət. sınğıllıq. sınıllıq. əqrəbalıq. - bu ölkədə qaramatım yoxdur. 1. bağlılıq. irtibat. nisbət. - dabansı, köksüz, yandıq, qandıq qaramatlar. 1. qarqaşaçı. qıvcı. hayküyçü. 1. tanışlıq. - indi onla qaramat yapalız. 1. qaraçı. külləyən. kül yaxan. sapqac. sapaqçı. sürücü. səpitçi. çalımçı. çalağçı. iftiraçı. töhmətçi. 7. qara. kül. külük. sürüc. səpit. iftira. töhmət. - məndə suç yox, qaramat yaxır, sürür, atır. 8. qaraçılıq. boşuna suçlayan. külçülük. külükçülük. sapqaclıq. sapaqçılıq. sürücçülük. səpitçilik. çalımaylıq. çalağalıq. iftiraçılıq. töhmətçilik. müftərilik. 9. qaraçılıq. çingənəlik. 10. qaraçılıq. qaramançılıq. yol kəsənlik. oğurluq. 1. qaraçılıq. baxıçılıq. falçılıq. 1. qısaç. qısqaç. qıysat. qıstac. sıxıq. şikəncə. işkəncə. sincir. qızqı. qısqı. girtuk. sıxıntı. qısı. qısıntı. qıyıntı. acı. qaranat. 1. qaramıq. sərt, güdə boylu, uzun tikənli kol, çalı. 1. qaramıq. böğürtgən. - böğürtgən çalısı qaramama. 1. qaraçılıq. 1. qaraçılıq. qara, yer güclərində, qoşunundan olan. niruyi zəmini. 1. yayqara. şamata. hayküy. 1. qıyıq. yaman. bəla. afət. məlal. - qaramatlı baş: üzüntülü, göyüntülü, qoyuntulu, küyüntülü, mutsuz, qusuz, bəlalı baş, kimsə. - mənim başım çox qaramatlıdır.
qaramıtlı baş: üzüntülü. göyüntülü. qoyuntulu. mutsuz.

qaramatçılıq . qaramıtçılıq. qaraçılıq. külçülük. külükçülük. iftiraçılıq. töhmətçilik boşuna suçlamalıq. müftəriçilik.

qaramatmaq . qaramıtmaq. 1. tənginmək. tənginmək. təngə gəlmək. qoşğu, ruhi sıxınmaq. udarınmaq. udanmaq. vicdani, mə'nəvi, ruhani sıxıntı, qızlac, qıslac, qıylac, əzab, qısqı, basqı, qısqın, tıxınc, qısqıntı, fişar çəkmək. 1. varlanmaq. zənginləşmək. kürüşləmək. dövlətlənmək. 1. bağlanmaq. qohumluq, nisbət, əqrəbalıq, irtibat qurmaq. 1. qaraçılanmaq. qarqaşaçamaq. yayqarclamaq. şamatalamaq. hayküyləmək. 1. tanışlanmaq. görüşmək. 1. qaraçalamaq. boşuna suçlamaq. külləmək. küllətmək. sapqalamaq. sapaqlamaq. sürcütmək. səpitmək. sərpitmək. (hətgi şərəf, əhanət edmək. ) qara, iftira, töhmət çalmaq. 10. qaraçalmaq. qaramançamaq. yol kəsmək. soymaq. soyqunçuluq edmək. 1. qaraçılıq, baxıçılıq, falçılıq edmək. 1. şikəncələmək. işkəncələmək. sıxıtlamaq. sinciritmək. sincirətmək. qızıtlamaq. qıysatmaq. qıstamaq. qısıtlamaq. qıyıtlamaq. qızlatmaq. qıslatmaq. qıylatmaq. qızalatmaq. qısılatmaq. qıyılatmaq. qaranatmaq. 1. koratınmaq. otalağ basmaq. 1. qıtırım olmaq. sıxılmaq. korlanmaq. qısılqanmaq. qızılqanmaq. qaranatmaq. qayğılanmaq. üzünmək. qəmlənmək. bağuqlanmaq. bağıllanmaq. sınarqanmaq. tutğunmaq. kədərlənmək. - yalnız evdə oturmaqdan qıtırım oldum. 10. qıyığa, bəlaya, afətə uğramaq.

qaramıq . qaramuq. 1.çalamıq. acı dənə.1. koramıq. damarıq. damcı (az) ışığ seçən göz. yaxcı seçməyən göz. belə gözlü olan.

qaramıq . siyah dana.

qaramübaraq . şirpəncə. qızılyaraq. qan çibanı.

qarapatma . qarafatma. cırcırama.

qararıq .

qarasərmə . üzüm çeşiti.

qarasil . : qarabur. çirknevis.

qarasızağ . qarasıcağ. kəsəl adı.

qarasoran . qaraqasoran. çox soran, soruşan. - nə qaraqasoran uşağımış bu.

qarasoran . uzun, qarışıq sorqularıyla bezdirən.

qarasu . 1. bitgilərə korlu, çorlu, toxulu, üzüklü, zərərli olub toprağ altından çıxan acı su. 1. qarın, mə'də suyu. 1. gözə axan su. mirvari kəsəli. 1. çay. ırmaq. özən. < ötən. üzük.

qarasuluq . qarasulaq. qarasulluq qarasavla. qarasavlas. qarassoğul. qaras1. qara, sulu üzüm çeşiti. 1. həmməşə nəmli, sulu, ıslaq yer, topraq, əkin. 1. bataqlıq. 1. qışın dağ ətəklərindən sızan sular. - qarasuluqların axıntısından yollar bataq oldu.

qaraş . baxış. göz ucu ilə baxma. - bir qaraş yetdi tutsun ürəyin. - o baxışdan saçan qov.
qaraş! . baxış!. bir göz yetir. göz ucu ilə bax.

qaraş . görüş. cəhan bini.

qaraş . qərəş. nəzəriyyə. cəhan bini.

qaraş .güdücü. baxıcı. sərpərəst. muvazib olan. muraqib. pasdar.
qaraşsız .güdücü

qaraşab . qaraçab. qaraçapş sığır kəsəllərindən.

qaraşabla . qaraçabla. qarayabla. qaraşapla. qaraçapla. qarayapla. yapağından qara boya çıxarılan, qoxaq (pis qoxulu), ısırqan otuna oxşar bir ot.

qaraşda . görnüşdə. üzdə. yanğıca. durğuca. zahirən.

qaraşıq . qardaşıq. qərabət. oxşarlıq. bənzərlik.

qaraşıt . qarabıt. qaratıc. qaratış. qatrıt. qatrat. qatarıt. qərabət. 1. yaxınlıq. tutşılıq. tutşuluq. tutsuluq. tuştuluq. tuşsuluq. 1. qoğumluq. qatalıq. qohumluq. qoşumluq. qısımlıq. əqrəbalıq.

qaraşlı . mərbut. - bu sizə qaraşlı değil.

qaratamas . mürdüm əriği.

qaratmaq . göstərmək. bəllətmək.

qaratmaq . qara adlatmaq. adın pisə çıxatmaq. qara üzlü, rüsva, bəd nam edmək.
qarat . qaratıq (qaradlıq) qara adlı. adı pis. adı qara. bəd nam. rüsva.

qaratuluğ . kəsəl adı. - baramıya tutlu yapraq verirsin, qaratuluğ olub qırılar.

qarav . - dan qarav: - ləşu: üstündə. oyunda ortaya qoyulan nərsə. - pullaşu (evləşu, atlaşu) oynamaq: pul üstündə, puldan qarav (ev üstündə, atdan qarav) oynamaq. -

qarav . -: qarac: qarab: qaraq: qarat: qaral: 1. evlək. əvlək. göz. oyum. bölünmüş bir yerdə, bölümlərin hər biri. 1. qırıştan. qırıstan. kirişlik. qırışlıq. taxca. saxca. səkcə (səkəcik. kiçik səkə, səggi). rəf.

qaravan . qarvanaq. qavanaq. qavaraq. 1. çanaq. 1. qıraqın. qıravın. qılağın. qılavın. qıravana. qılavana. tuman. qıçtır. qıçtırıq. qıçtırma. qıçqıç. qıçman. qıçmanda. kindir. geyindir. şalvar. 1. kürd tumanı. 1. qaratuman. bol, gen şalvar. 1. dərin boşqab.

qaravəllitili . qaravəllidili. lətifə.

qaravul . ? (qaravuc. 1.nişanə. 1.kəmin.

qarayağınlıq . uzun sürə çiləyən yağış.

qarayanıq . qara yanaq. 1.üzü qara. 1.qara dəri.

qarayanıq . qarayanığ. dövənçi. döğənçi. zəhmətkeş. rəncbər.

qarayapaq . qarayarpaq. iri dənəli qar, dolu, yağış.

qarayatılıq . tifo.

qarayava . qaraçava. qurdquş. böcəklərə verilən ad. həşərat.

qarayazı . bəd bəxlik. şum yazı.

qarayazı . düşərsiz. tutusuz. tutsuz. bəd şans. günarıtsız. günardsız. evil fare.

qarayelin . 1. döşkəsəli. 1. döş sərətanı. 1. maldavar yelinində (döşündə). üz verən döşü çürüdüb, deşib salan kəsəl.

qaraymaq . içində düşünmək. duyuya dalmaq. - siz qandağ qaraysız_.: siz nə düşünürsüz.

qarayol . caddə.

qarayol . şosə. şovsə. enli yol, caddə.

qarayuxu . qarauyku. 1. barama qurdunun beşinci yuxusu. 1. gecə yastısı, yatısı, yuxusu, uykusu.

qarazan . gərəzən. çəkib aparan. öncül. pişrov. pişmərgə.

qarazilvə . gürəşdə qolbasdı deyilən oyunu.

qarbağı . çatılara qoyulan atı, kiriş.

qarban . qarban. çalban. çalvan. 1. çalan. çalıb, qarştıran. 1. çalaşırlıq. çamşırlıq. yamşırlıq. qarsan. kərsən. gillə. gen, dayaz qab. gövələç. kövələc. kövələk. təşt. 1. paltar ıslatma, yuma qabı, qayağı. maşını.

qarbaşır . kərpişir. 1. qurqut. qurqat. neçə nərsədən yapılmış nərsə. 1. salad olviyə.

qarbiçər . qarbiçrə. qarabiçrə. biçili daşdan, biçili qalıblaşmış topraqdan, nərsədən yapılan dam, ev.

qarbizə . qarabiz. qarabizəc. qarpusa. qarbuça. qarbuç. qarpuca. qarpuc. qarbızcə. qarbızəc. yekə çivi, qadaq.

qarç . qaç. qaş. (soğanla deyilir). say. baş. ədəd. - üç qarç soğan.

qarçağ . çalcağ. çalboy. yalboy. yaxboyaq. yaboy. təndis. yarı heykəl.

qarçalaq . qəfəsdədə saxlanan ötücü quş adı.

qarçav . qaraçav. 1. ulatı. nərsəni nərsiyə çatdıran arac. 1. qayır. möhrə. 1. arac. əbzar. abzal.
- qarçav ağacı: daşqanı malqaranın boynuna çatdıran, bağlayan çatallı başaltı, boyunduruq.

qarçuq . bobacuğ. gözün ortasında olan kiçik, qara av, xal. urğ (_moğ). qopa. çil. çiğ. mıncı. mərci. mərcik. mərcək. mərcimək > mərdümək (_fars). ədəs. ədəsi. lenz.

qardağ . qara. daldağ. töhmət. - qardağ qılmaq: qara yaxmaq.

qardaşlıq . 1. dosluq. sevgi. 1. yaxınlıq. tutşılıq. tutşuluq. tutsuluq. tuştuluq. tuşsuluq. araxdaşlıq. 1. birlik. birdaşlıq. bardaşlıq. bərabərlik. tuşluq. - bu el, bu qardaşlıq, basar dağı, aşırar daşı.

qardon . dolu.

qarğaşmaq . qaraqlaşmaq. (tapmaq üçün) qarıb baxıb, izləyib axdarmaq.

qarğatmaq . qarağdamaq. qarağatmaq. (< qara). uçqurmaq. pisləmək. kötüləmək. korullamaq. çuğullamaq. yavuzlatmaq səayət edmək. - kimsəni kimsəyə qarğıtma.

qarı qarıya . üz üzə. - yağı qarı: düşmənə qarşı. - sizə qaru: sizə qarşı.

qarı quru . qurqarı. yaşlı qoca.

qarı öküz baltadan qorxmaz . öğrənişmiş nərsədən qoru tökülər.

qarı . qarıq. qazıq. qatıq. 1. qolun dirsəklə çiğin arasındakı bölümü. bazı. - qoldan qan götürmək üçün qarısı sıxılmalıdır. 1. maldavarın qolunun (ön qıçının). dizdən yuxarı bölümü. - qarıq butdan arığ, incə, ətsiz olur.

qarığçı . qarağçı. marağçı. güdücü. pusquda yatan.

qarıq . boylu. boyqalı. heykəlli. durğun. boluş. boloş. qarayapa. qarayapalı. qarayarpaq. qarayarpaqlı. cüssəli.

qarıqmaq . karığmaq. kırıxmaq.

qarılamaq . ölçmək. ölçəmək. əndazə tutmaq. metirləmək.

qarım . qarın. od qalamaq üçün kovuq, oyuq qazmaq.

qarımaq . 1. (qol qıç, əl ayağ). ). kehimək. kehgimək. kehişmək. kehgişmək. keyimək. keygimək. keyişmək. keygişmək. yatmaq. yatışmaq. - ayağım altımda qalın qarıbdır. - sol qolum üsdə yatdın qarıdı. 1. büzüşmək. yığışmaq. - əllərim suda qarımış. - parçanı yuğub sərməsən qarırır. 1. (heyvan üçün). köznüşmək. qornuşmaq. qoşnaşmaq. qoşamaq. qoşaşmaq. qoynaşmaq (həmxabə olmaq). cütləşmək. kitləşmək. - bizim it qonşu itiynən qarıdı.

qarımaq . qarıqmaq. qarılmaq. qarqılmaq. 1. qarqımaq. qarlıqmaq. qarlınmaq. qarılmaq qarqımaq. qarıqlamaq. qarıq dəğmək. (qara, günə düşən göz). qamaşmaq. 1. qağıqmaq. qığıqmaq. səsi qısılmaq, boğulmaq, boğazından çıxmaq. 1. xəsdənin durumu birdən gerinmək, dalı gedmək, bətərləşmək, ağırlaşmaq. 1. satışda olan malın bolluğundan satılmaması, əldə qalması. 1. axar nərsənin qabağını əngəlləməklə, geri dönüb qalağlanması, birikməsi. 1. qat qat, üstə üst, qırış qırış olmaq, qalmaq. - işlərim qalıb qarıdı. - əllərim suda qalmaqdan qarımış (qarışmış). 1. işlənib, aşınıb yaramazlamaq, işdən düşmək. köhnəlmək. kövnəlmək. - atın taxıları (nalları). qarıyıb, yeniləti ver: yenilə, tazala. 1. qayırmaq. işi əşgitmək. cığallamaq. cığallıq edmək. oyun pozmaq. - onu oyuna götürmə, çox qarıyır. 1. nərsə çoxluğundan, bolluğundan başına qalmaq. yemiş, taxı olqunlaşıb özözünə tökülüb qalmaq. - yel vurub yemişlər töküldü, yığanda olmadı qalıb qarıdı. 1. qarınmaq. qasımaq. qasınmaq. koralmaq. kora qalmaq. əsginmək. bezarımaq. usanmaq. bıqmaq. korşumaq. - oturaq (cələsə). çox uzandı, daha qarıdıq. 1. qaramaq. qarılamaq. qayırlamaq. qayırmaq. düzəltmək. sikmək. 1. qarıb qarıştırmaq. arapozmaq. araqarışdırmaq. qızaçlatmaq. şaşalamaq. küpyeritmək. 1. qayırmaq. aldatmaq. 1. qarıqmaq. qaralmaq. koralmaq. kora qalmaq. gicəlmək. bir durumda bocalayıb, çabalayıb, şaşıb qalmaq. - yaşam burqularında qarmayasın səni. 1. qaramaq. qaralamaq. bir kimsəni, nərsəni xor görmək. xorlamaq. korlamaq. çorlamaq. kötüləmək. pisləmək. yermək. alçatmaq. kötüləmək. danlamaq. qınamaq. dürtgüləmək. dürtgütmək. gülgüləmək. - birbirizi qarımayız. 1. böyümək. yekəlmək. olqunlaşmaq. qoyalmaq. qoyulmaq. yaşlanmaq. 1. qarıqmaq. sürəgişmək. sürügəşmək. yürəgəşmək. yürügəşmək. yerigəşmək. sinsişmək. müzminləşmək. kıronikləşmək. 1.
qarılmaq
qarıtmaq.

qarımaq . qarıqmaq. qarılmaq. qarqılmaq.((qarılmaq . qarqılmaq. 1. qarlınmaq. qarqınmaq. qarıqlanmaq. qarıq dəğinmək. (qara, günə düşən göz). qamaşmaq. 1. qağıqmaq. qığıqmaq. səsi qısılmaq, boğulmaq, boğazından çıxmaq. 1. xəsdənin durumu birdən gerinmək, dalı gedmək, bətərləşmək, ağırlaşmaq. azığmaq. pisləşmək. tərsinmək. vəximləşmək. 1. satışda olan malın bolluğundan satılmaması, əldə qalması. 1. axar nərsənin qabağını əngəlləməklə, geri dönüb qalağlanması, birikməsi. 1. qat qat, üstə üst, qırış qırış olmaq, qalmaq. - işlərim qalıb qarıdı. - əllərim suda qalmaqdan qarımış (qarışmış). 1. işlənib, aşınıb yaramazlamaq, işdən düşmək. köhnəlmək. kövnəlmək. kövnəlmək. - atın taxıları (nalları). qarıyıb, yeniləti ver: yenilə, tazala. 1. qayırmaq. işi əşgitmək. cığallamaq. cığallıq edmək. oyun pozmaq. - onu oyuna götürmə, çox qarıyır. 1. nərsə çoxluğundan, bolluğundan başına qalmaq. yemiş, taxı olqunlaşıb özözünə tökülüb qalmaq. - yel vurub yemişlər töküldü, yığanda olmadı qalıb qarıdı. 1. qarınmaq. qasımaq. qasınmaq. koralmaq. kora qalmaq. əsginmək. bezarımaq. usanmaq. bıqmaq. korşumaq. - oturaq (otruş. oturuş. olturuş. cələsə). çox uzandı, daha qarıdıq. 1. qaramaq. qarılamaq. qayırlamaq. qayırmaq. düzəltmək. sikmək. 1. qarıb qarıştırmaq. arapozmaq. araqarışdırmaq. qızaçlatmaq. şaşalamaq. küpyeritmək. 1. qayırmaq. aldatmaq. 1. qarıqmaq. qaralmaq. koralmaq. kora qalmaq. gicəlmək. dəvgənmək. dövgənmək. bir durumda bocalayıb, çabalayıb, şaşıb qalmaq. çalcaymaq. - yaşam burqularında qarmayasın səni. 1. qaramaq. qaralamaq. bir kimsəni, nərsəni xor görmək. xorlamaq. korlamaq. çorlamaq. kötüləmək. pisləmək. yavuzlatmaq. yermək. alçatmaq. kötüləmək. danlamaq. qınamaq. ilənmək (sər zəniş edmək). taxınmaq. gülgüləmək. - birbirizi qarımayız. 1. böyümək. yekəlmək. olqunlaşmaq. qoyalmaq. qoyulmaq. qoyasalmaq. ötəşmək. ötənmək. ötüşmək. ötünmək. yaşlanmaq. illənmək. 1. qarıqmaq. sürəgişmək. sürügəşmək. yürəgəşmək. yürügəşmək. yerigəşmək. sinsişmək. sürüngəşmək. müzminləşmək. kıronikləşmək. 1.
qarılmaq
qarıtmaq.

qarın götürəməmək . qarası, gözü götürəməmək. könlü alamamaq. - kişinin qarın götürəmədi, evi satıb geddi.

qarınaçmadan . doyunca. - qarınaçmadan yeyib durdular.

qarındırmaq . qoşnaşdırmaq. köznüşdürmək. qornuşdurmaq. cütləşdirmək. çataşdırmaq.

qarınənəsi . çəyirtgə çeşiti.

qarınqarışan . qarınqarşan. anadan bir, atadan ayrı olanlar.

qarıntaş . qarındaş. qadaş (< qa: qab + daş) 1. bir qarından olan uşaqlar. 1. bir qarından, birlikdə olan uşaqlar. əkiz. ekiz.

qarış . şahid.

qarışdamaq . odun doğramaq. kəsmək.

qarışıq . 1. açıq seçik, anlaşılması güc nərsə: 1. gərginik. qarqışıq. çalganıq. 1. tək əldən, tək başdan oluşan yox, neçə əldən başdan, başqaları girməsi, mudaxiləsi ilə olunmuş nərsə. 1. uyqun çeşitlərdən oluşan. - qarışıq salad. 1. arınmamış. tanğınmamış. təsfiyə olunmamış. 1. cinlərlə ilişgi savında olan. çıpıtlı. cinli. 1. çalağlı. çaxıntılı. qımzıtlı. qımzatlı. hərəkətli. cünbcüşlü. dalqınışlı. 1. dolaşıq. sarqıq. 1. qoşav. qoşağ. qarşav. qarşağ. qatut. ğeyri xalis. xalis, saf olmayan.

qarışıq
öğür. oyur. qarışıq. dolaşıq. çapal. sarqıq.
bulanlıq . bələşlik. çorman. korman. qarışıq. çapal. burqaşıq. qopunuq. müztərib. müşəvvəş, təhyic olunmuş.
((koordinasız: uyarsız. uyaşsız. uyamsız. uyasız. uyursız. uyuşsız. uyumsız. uyusız. uylasız. düzənsiz. düzəmsiz. düzəşsiz. düzünsüz. düzümsüz. düzüşsüz. düzəsiz. çorman. korman. qarışıq. başıboş. qaraşsız. salışsız. qərarsız. tətbiqsiz.
((qarqaşa . hay küy. səs küy. qarama qarışıq. qolul daşıl.
> xərxəşə(fars).
((qatlağ. çorman. korman.
((qatılı . qarışıq. qarqarışıq. qolul daşıl.
qatqılı. çorman. korman. qarışıq. qatlağ. qolul daşıl. arın olmayan. qıllıq. qıllaq. qıllıqçı. qıllaqçı. düzənçi. quynıqçı. qurnuqçu. burnuqçu. qoynıqçı. kələkçi. daldabançı. burqağçı. quramgüd. quramçı. qurambaz. qurbağçı. qurbalçı. qurbac. qurnaz. qura. fırıldaq. fırıldaqçı. qınğırqac. qınğırqaş. qınğırqıc. qıncıvır. hiləli.
((
((qəşlova . xəşlova. xaçlova. qarşova. qarışov. qatışov. çorman. korman. qarışıq. qatlağ.