Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qəçət . kəçət. çəkət. yasıq. şapalaq. sapalaq. tokat. silli.
((kəçtəşmək . çəktəşmək. yasğaşmaq. şapalağlaşmq. tokatlaşmaq. silliləşmək.

qədimlik . qedmət. qidmət. kihulət. qocalıq.

qəfil . qafil. kor.

qəfillik . korluq.

qəhil . kəhil. kəvil. tutca, tutuşluq, çır tut otu.

qəhləmə . kəhləmə. kağlamaq. qol budaq yapmaq. budamaq. qıyı, köşə yapmaq. - ağacı çox kəhlədi, kələsi (lütü). qaldı.

qəqbir . kəkbir. çəkbir.

qəqbir . kəkbir. çəkbir. kəfgir. nərsəni tikə tikə biryerdən çəkib başqa yerə qoyma aracı. - düğü çəkbiri. - aş çəkbiri. - malat çəkbiri.

qəqə . xəkə. xəkəv. kəvkə. kəvək. kavax. 1. nərsədən geri qalan töküntü, oğuntu, ovuntu, oğuğ, oğağ, qırıs. qırıntı. qıyıntı. sındırım. - kömür xəkəsi. - çay xəkəsi: çay küspəsi, köspəsi, çökbəsi, əti, tilifi. 1. kalıq. qırıq. köfük. kövük. boş. kofı. kovı. koz. kovuz. - hamı köçdü, kəvək qaldı yurdumuz. 1. kimsəsiz. - kavax kimsə. 1. xəkov. koraq. çoraq. quru, susuz topraq. - xəkov yerdə nə çıxar, qolçomağı, qayğı yıxar. 1. kömür.

qəqəbüq . gəgəbük. gəvəbük. çürük. köfəki. kövəki. kavsak. kovsak. çorman. korman. pozuq.

qəqəc . kəkəc. kəkəş. çəkəc. çəkəş. qaqac. qaqaş. 1. quru. qatı. 1. məkə qoçanı, baş kökü. 1. gəvilli. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. korluq. inad.

qəqəçləmək . kəkəçləmək. qaqaclamaq. qaqalamaq.

qəqəh . kəkəh!. oxxəh!. ökkəh!. ''nə gözəl, nə iyi, nə ə'la'' anlamında bir ünləm.

qəqələmək . kəkələmək. kəkəmək. səkələmək. səkəvləmək. səkəmək. 1. sözləri qarışdırıb, nə söyləyəcəyini şaşırmaq. 1. (özəlliklə damaq səsləri ilə başlayan). söz başların kəslərək təkərləyib, güclüklə qonuşmaq. 1. dili tutula tutula qonuşmaq. 1. açıqca söyləyəməmək. nəm nüm edmək. 1. gəvələmək.

qəqələnmək . kəkələnmək. bitlənmək.

qəqəlləmək . gəgəlləmək gəğəlləmək. gəvəlləmək. sırıvalmaq. nərsəni oymaq, soymaq.

qəqəllənmək . gəgəllənmək. gədəllənmək. qaqlanmaq. böbürlənmək. qabarmaq. qabazaqlamaq.

qəqəm . gəğəm. gərğəm. hər halda. - gəğəm gəlir.

qəqəmək . gəgəmək. 1. əğmək. əğri tutmaq. 1. ucu çəngəlli sırıqla yuxarıda olan nərsəni dərmək, almaq, götürmək. 1. giriv. giliv. qınıv. köndər. çöndər. çəngəl. çəngal. qayma qayır. qaymaq. qayım. qayıq. qatım. qatma. qatıq. qatalaq. - gəgəməksiz corab hörülməz.

qəqərti . gəgərti. gərgəti. çəkərti. çəkrəti. böyük çadra, çarşab, bağlı.

qəqəş . kəkəş. qadı. qazı. qotalaq. qozalaq. xozu. lovğa. qart.
- qəqəşdənmək: kəkəşdənmək. qadılanmaq. qazılanmaq. xozulanmaq. qozqırmaq. qozalmaq. qarpızlanmaq. çaxmaq. lovğalanmaq. - basmaçı özündən basıb qozalay. - dədəsin uzaqda görüb yaman çaxır.

qəqəy . əğri. göğüş. gövüş. köğüş. kövüş. yay. yayaq. qıvqıç. dönəncə. dönənəc. dönəcə. döncə. münhəni.
- gəgə burun: gəgək burun: qanca, əğri burun.

qəqəy . gəgəy. gəngəc. gəvik. gəvgən. çəkəy. çəngəy. çanqay. çaqay. qanqay. qanqal. qınqat. qanqat. çanqat. çəngəl. qəngəl. çanqal. banqay. baqay. giriv. giliv. qınıv. qayma qayır. qaymaq. qayım. qayıq. qatım. qatma. qatıq. qatalaq. köndər. çöndər. 1. kəkə. kəkəy. kəvkə. gərəvə. gərəvi. əğəc. gəğməc. əğməc. qolçanğ. qolçan. gəloc. gəroc. gərü. gərüğ. girvə. girvə. gəlbəri. koğa. kovğa. gəğər. gərə. gərəvi. gələvi. kəvük. kəğə. gir. ağac dalların əğməyə yarar. 1. çalamalıq. salama. salamalıq. asqılıq. 1. su omuzluğu. çiyində su daşıma sırığı. 1. çomaq. başı topuz dəğənək. dəğnək. dəgəng.

qəqəz . xəkəz. kəvəz. kavaz. üzük. həsrət. - kəvəz qalmaq: həsrət qalmaq.

qəqıç . kəkəç. kəkəş. çənə.

qəqiq . kəkik. qoxulu, odunsu bitgi türü.

qəqil . kəkil. kəkir. çəkil. çaqıl. çaqır. kəkil. kəsmə. pərçəm. alna tökülən saç.

qəqilləmək . gəğilləmək. gəğirləmək. gəvinnəmək. gəvilləmək. gəvirləmək. 1. nərsəni nərsədən çıxarmaq, boşaltmaq. 1. içərdəki, qarındaki toplanan yeli, qazı ağızdan çıxartmaq.

qəqilli topraq . gəğilli, gəvilli topraq: qumlu, yumuşaq topraq.

qəqilmək . kəkilmək. qaqılmaq. tökəzimək. tökləzimək. nərsiyə ilişmək, toxuzımaq. qolazımaq. səkinmək. büdrəmək. - ər oğlu bunğazmaz, it oğlu qolazmaz_kaş: bəni adəm, adəm nəvəsi uzun sürə sıxıntıda qalmaz, it balası büdrəməz. - əlim tökəzib istəkən sındı.

qəqinnəmək . gəginnəmək. gəginləmək. gəvinləmək. kövünləmək. açılmaq.

qəqinz . gəğinz. gəniz. burun borusunun boğaza bağlanan bölümü.

qəqirlənmək . gəgirlənmək. gəgəylənmək. qoduşlanmaq. qoduçlanmaq. kibirlənmək. qabarmaq. qapalmaq.

qəqirmək . gəgirmək. çəkirmək. ilənmək.

qəqiş . gəğiş. gəviş. içi boş qoza.

qəqit . kəkit. kəkik.

qəqiz . kəkiz. kəviz. kavız. kağız. havız. hağız. 1. uysal. yumuşaq başlı. köndən. çöndən. yöndən. 1. çapıt (çap < _met> paç) paçavra. əprik. qırcıq.

qəqqir . gəggir. kəggir. çəkgir. dikə. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. korluq. inad. - onla iş qurmaq olmaz, çox kəggirin biridir.

qəqqirlik . gəggirlik. kəggirlik. çəkgirlik. dikəlik. tərslik. qısıqlıq. qısıqçılıq. qısqaçlıq. qısnaşlıq, qıtnaşlıq. girtişlik. kitrişlik. inadlıq. - kəggirlik eləmə, o sənin işən yaramaz.

qəqliq . - kəklik bulağı: qaya oyuqlarında yığışan su.
- kəklik alası: kəklik tələsi.

qəqliq . kəklik. kəkrik. gödən. gövdən. göpdən. qarın. qursaq. kovsaq. korsaq. darta. mə'də. - qursağı boş: boş qursağ: ac. - qursağı daralmaq: arığlamaq. alırqamaq. - dartasın yollamaq: qarnın basmaq.

qəqliq . kəklik. olqamır. onqamır. çəkili, alımlı, gözəl qız, qadın.

qəqliqbalığı . kəklikbalığı. balığ türü.

qəqliqqanağı . kəklikqanağı. bitgi türü.

qəqmətmək . kəkmətmək. kəvmətmək. çeğnəmək. əzmək. bir haqqı yemək. kəsiv, kisiv edmək. kəsivləmək. kisivləmək. kəsitmək. kisitmək. gücmətmək. yazıq, zülm, ichaf edmək.

qəqnəlticə . gəğnəlticə. nərsəni sevərək yemək, içmək. yoşunca. yuşunca. nuşu canca.

qəqöştü . gəköştü. gəköçtü. gəlib köçən. gəlmə. gəlimə. yerli olmayan. - bu şəhərin yarısı gəköçtüdür.

qəqrə . kəkrə. 1.acı. 1.dəvə tikanı.

qəqrə . kəkrə. kəkirə. çəkrə. 1. acımsı. çəkən, yığan, buran, qımışdıran, əkşimsi, meyxuş dad. buruq. əkşimsi. 1. kəkrəlik. uyqun, yaxcı, xoş olmayan durum. 1. üzü çəkik, asıq, gülməyən. sərt kimsə. 1. iğrənc. zəhlə tökən, gedməli.
- qəqrəsi: kəkrəsi. kəkrimsi. kəkirimsi. kəkrəmsi. buruksu.
- qəqrəmsilik: kəkrəmsilik. asıq üzlülük. üzü gülməmə. - üzündə səsində buruqsuluq, kəkrəmsilik aydınca duyulurdu.
- qəqrəlik: 1. dil burma. 1. bəğənilməz, xoş olmayan durum.
- qəqrələşmək: əkşiləşmək.

qəqrə . kəm.

qəqrəq . gəgrək. gəğrək. hıçqırıq. ıçqırıq.

qəqrəq . gəğrək. 1. kəğrək. kəvrək, yumuşaq əğə, qabırqa gəmiyi. 1. gəgirti. gəgirmə.

qəqrəmək . gəgrəmək. kəkrəmək. 1. əkşiyən, acıyan yiyəcəyin şişməsi.

qəqrəmək . kəkrələşmək. əkşiləşmək.

qəqrəmiş su . - kəkrəmiş su: çaxır. şərab.

qəqtəşmək . kəkdəşmək. kəkləşmək. (çəkdəşmək). 1. cicişmək. ciciklik edmək. 1.öcdəşmək. kək, iğ, kin saxlamaq.

qəl . - kəli görünmək: kəl açılmaq. örtülü əksiyi ortaya çıxmaq. - kəl başa, qızıl darağ: 1. gərəklini, zərurini bıraxıb, önəmsiz nərsələrlə uğraşma. 1. uyumsuzluq. qopuqluq. dəngsizlik. dəngəsizlik. - kəl qağa: biləsinə bağlı olmayan işlərə qarışan kimsə. - kəl ölür sırma saçlı olur: ölü götü ballı olur. - kəli qızmaq: (yumuşaq kişinin üçün). qızmaq. sınırlanmaq. - həm kəl həm qopul: həm kəl həm qotur: gücsüzlüyü bəlliykən, ucalardan danışmaq.

qəl . kəl. 1. ərkək camış. 1. qatanqaz. qartanqaz. qaba. sərt. koraza. qoraza. köndələn. çöndələn. döndələn. yöndələn. yandalan. qoyrat. quyrat. koryat. hoyrat. yoz. bəd əxlaq. xuysuz.

qəl . kəl. 1. qıyıq. qıtıq. içdən yoxsun olan. 1. kavlaq. çalbağ. çılpaq. lüt. kova. koğa. qabıqsız. örtüksüz. qablaqsız. qablacsız. qablasız. 1. otsuz. ağacsız. 1. içində az nərsə bulunan.

qəl . kəlan. qaplan. iri. qos. çuqar. çoqar. çomar. göstərişli. güpərim. qıyqımlı. bağdallı. heybətli.

qəlata . kəlata. kəl kimi. yaramaz. qurata. qırtçala. haylaz. söz dinləməz. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. korluq. inad.

qəlatan . kəlatan. kələfatan. kələkatan. toratan. torumca. hörümcək. 1. bir böcək adı. 1. qıncıvır. quynıqçı. qurnuqçu. burnuqçu. qoynıqçı. kələkçi. daldabançı. burqağçı. quramgüd. quramçı. qurambaz. qurbağçı. qurbalçı. qurbac. qurnaz. qura. fırıldaq. fırıldaqçı. çaqqal. qınğırqac. qınğırqaş. qınğırqıc. düzənçi.

qəlayaqı . kəlayağı. qalağayı. qalağ kimi, təpədə, başda sarılan baş örtüsü.

qəlbaş . kəlbaş. sarı zambağ.

qəlbərə . gəlbərə. toyun ilk günü, kürəkənin, sağdıcın evindən asılan, üzəri yemişlə bəzəkli şam ağacından bayraq.

qəlbərə . kəlbərə. çalbağa. çalqıra. qıraş. qıraç. qırac. qırıç. qıraşlıq. qıraçlıq. qıraclıq. qıraştıq. qıraçtıq. qıractıq. qırçallıq. qırçıllıq. qırqıra. daşlı, çanqıllı yer.

qəlbəri . gəlbəri. gəlvəc. 1. gəlin tülbəndinin güllü üz bölümü. 1. daşqalarda, təkərlə dönən, təkərlərin tıxılmamasın, girlənməməsin, qolay dolanmasın sağlayan, qol dirəklərinə qoldavlıq, köməklik edən qollar. 1. girdil. gildir. dolanbac araclara verilən ad. 1. tüfəng, tapanca çəkməyi, tetiyi. 1. bir yerdən nərsəni çıxartmaq (ocağdan od, kül. ), tıxanmış nərsəni açmaq (lülə), nərsəni qarıştırmaq (simit, malat) üçün işlənən uzun saplı dəmir arac. 1. dımırıq. tırmıq. çana. çanğa. şana. şənə. dirgən. dirən. 1. ağzı ənli çapa, bel. 1. qarsaq. maşa. 1. ağacdan külək, kovaq, dərin qab yapmaq üçün işlənən oyucu arac. 1. gəlburan. gəlvuran. gəlbaran. kirik. kərik. kərinti. dəhrə. 1. ərə dişlərin sağa sola əğən, kərtikli arac. çap dəmiri. 1. gəlbərən. gəlbərə. gir. kovuq. koğuq. ucu əğri ağac. ağacdan yemiş dəğməyə, dərindən nərsəni çəkib çıxarmaq üçün ucu əğri, çəngəlli, qapcaqlı sırıq. 1. gir. iki nərsəni birbirinə qovuşturan nərsə. ilgək. qovşaq. qovşuc. qavşıc. rabit. - çoxdandır onla mənim gəlbərimiz qırılıbdır.

qəlbəri . gəlbəri. gərəvi. gələvi. 1. qıysım. qıysar. qıysır. göğüş. gövüş. köğüş. kövüş. əğri. əyri. 1. gəzəc ayaqlı nərsə. səyyar ayaq. 1. gir. hər çeşit ucu əğri arac. 1. kipəc. qapac. saldan. neçə nərsəni birbirinə yanaşdıran, yaxınlaşdıran, qovuşduran tikə.

qəlcə . kəlcə. qınca. 1. dəyyus. arvadının pis yolda olduğuna göz yuman ər, kişi.

qəlçə . kəlçə. kəlic. kəmcik. çalıq. qol budağı, bəy bəzəyi, yar yaprağı tökülmüş. kəlləşmiş. kəlişmiş. kələşmiş.

qələ qülə . kələ külə. kələ kütə. qıraş. qıraç. qırac. qırıç. qıraşlıq. qıraçlıq. qıraclıq. qıraştıq. qıraçtıq. qıractıq. qırçallıq. qırçıllıq. qırqıra. daşlı çınqıllı, çanqıllı yer. - kələ külədən əkin olmaz, baş olmasa, ağıl olmaz.

qələ . gələ. qala. qalat. 1. gizildək. qorağan. qorqan. hisar. 1. bir düşüncənin, fikrin savındığı, qorunduğu, becərildiyi, dəstəkləndiyi yer. təməl sürüt, məktəb. - islam qalası. - yurdsevərlik qalası. - faşizm qalası. 1. qol. dərvaza. - qalaçı: qoler: dərvazaçı. dərvazaban.

qələ . kələ. 1. sürülməmiş topraq. 1. kəl. boğa.

qələ . kələ. boğa. tosun.

qələbala . kələbala. kəlləli qulaqlı, bilgin uşaq.

qələbə . kələbə. 1. dolab. dolaq. 1. çığrıq. çərx. dolab. 1. yük arabalarının dal qapıları.

qələbə . üsgəri. piruzluq.

qələbəq . kələbək. ağızlıq. quni. qıf. gif. - suyuqları, ağzı dar yerə ağızlıqla töksən qolay gəlir.

qələbiçin . gələbiçin. gənəbiçin. qotan. kotan. yekə. iri yarı. qoç.

qələbücləmək . kələbücləmək. kələböcləmək. başa yaşmaq sarmaq. - kələbücləmək hər qadına yaxışmaz.

qələc . kələc. kərəc. kəric. kəriş. kərinc. 1. ölçü, qıyrat qabı. 1. ilişgi. irtibat. - kələc qatmaq: ara vurmaq, pozmaq.

qələclənmək . kələclənmək. qorlamaq. qorqamaq. qoralamaq. qorallamaq. qorlanmaq. qorqanmaq. qoralanmaq. qorallanmaq. odlanmaq. qızqınmaq. coşuşmaq. coşunmaq. coşqunmaq. odalınmaq. odalıcmaq. odalışmaq. sovlanmaq. hovlanmaq. tovalaşmaq. tovlanmaq. tovalanmaq. döğlənmək. qovlanmaq. qovulanmaq. qoğlanmaq. qoğulanmaq. qorlanmaq. həyəcanlanmaq.

qələçi . gələçi. gələç. söz. sav. qonuşma. qonuşağ. qonşağ. danışma. danışağ. danşağ. - gələçi bilən kişinin, ağ edər bir söz üzünü. - bu nə biçim qonuşaxdı.

qələçi . kələçi. sözləşmə.

qələçiləmək . gələçiləmək. 1. danışmaq. qonuşmaq.

qələçin . kələçin. ərəqçin.

qələçörək . kələçörək. kələmək. < kələ əkmək. yağsız çörək, əkmək.

qələf . kələf. qarla bürünmüş ağacların görnü.

qələfi tolaşmaq . kələf dolaşmaq: işi pozulmaq, koralmaq, korlanmaq.

qələfləmək . kələfləmək. yumaqlamaq.

qələq . gələk. gəldiyi yer. gəliş yolu.

qələq . kələk. 1. kalah. qabal. qabla. kavla. kaval. çiy. çiğ. qora. qoraq. qoruq. koraq. koruq. körpə. göyüt. göysüt. göysüq. göycək. gövcək. gövcə. göycə. gövərik. göğərik. göyərik. gövələk. göyələk. xam. göyəl. gövəl. gövlə. göy. kal. olmamış. çağala. 1. qalaq. tutlum. tuluğ. salağ. sal. 1. yer yer çılpaq, daz, boş yerləri olan. - kələk qarqıdalı. - kələk kəllə. 1. tüksüz. qılsız. - kələk baş. - kələk üz.
kələklik:
kələkcə:

qələq . kələk. 1. kərək. kərit. kəsik, qırıq buynuz. 1. qarqıdalı yaprağı. 1. sal. qayıq. 1. küpə.

qələq . kələk. çələk. çalaq. eşvə. eşvəl. işvə. işvəl.

qələq . kələk. kəpəl. 1. quraq. düzən. al. eşvə. eşvəl. işvə. işvəl. 1. göt. götüş. 1. götlək. götdən basaq. götdən çapaq. oğlançıl. əşçil. həmcinsbaz. qırcaş. ibnə. hemoseksüel. homoseksüel. (oğlançılıq).

qələq . kələk. qalac. im, nişan olaraq sınırlayan qoyulan nərsə.
- kələk vurmaq: imləmək. nişanlamaq.

qələqaş . kələqaş. ala çiy. az pişmiş. yarı qızarmış.

qələqə . kələkə. (fələkə. fələqqə. fələk).

qələqə . kələkə. fələkə. fələqqə.

qələqən olmaq . gəlğən olmaq: bir yerə çox gedib gəlmək.

qələqən . gələğən. gəlğən. 1. yeni sürulmüş yer. 1. onğlu. verimli yer.

qələqən . kələgən. kələğən. kalaqan. kalağan. kəlyer. 1. kəl topraq. sürülməmiş ot basmış topraq. - kələğən yeri sürməkdə güc olur. 1. heç sürülməmiş, çiy, körpə, xam, açılmamış yer. 1. bayır. qırqı. çöl.

qələqər . kələkər. qarraq. qazmalı. gecələ. kəl qarqa. qıcıq. qıjıq. qacaq. sağsağan.

qələqəy . kələgəy. kəkəmə

qələqəymək . kələgəymək. kəkəməmək.

qələqi . gələği. sarnıcların (sərdabaların. ), axarsuların birişdiyi hovuzlar.

qələqir . kələkir. çalacır. qımdıq. qıtmıq. çalı çırpı. çalıntı. çatıntı. kol.

qələqulaq . kələqulaq. kələbülək. kələbilən. kalabilən. qababilən. başsız.

qələquvağı . gələquvağı. gəliquvağı. gəlinin sağdıc, solduşu.

qələqür . kələkür. 1. kəpəng. kəpənək. çuxa. çulqa. 1. gürdə. kürdə. əba. 1. palto.

qələqütə . kələkütə. çağakütə. gursuq. gürüş. gürüşlü. guruş. guruşlu. toplu. topuç. gömbə. şişman.

qələm . çatal. 1. sağu. yazmaq, cızmaq, yonmaq oymaq, ucu iti, sivri, kəsgin arac. - qələm aşısı: sapıq, qələmə aşısı: - qələm arxadaşı. - qələm çəkmək: 1. üstündə durmaqdan vaz keçmək. sav keçmək. 1. xət çəkmək. 1. qaş boyamaq. - qələm əfəndisi: katib. - qələm həqqi: tə'lif tanğı, həqqi. - qələm işi: yonmaq, cızmaq işi. - qələm odası: yazı oturağı, dəfdəri. qələm qaş: incə, düz qaş. - qələm oynatmaq: 1. yazı yaymaq. 1. təhrif edmək. - qələm yiyəsi: yazar. usda yazar. - qələm barmaq: incə, uzun, biçimli olan barmaq. - qələmə almaq: yazmaq. - qələm gəlməmək: anlatılması, yazıya sığamamaq. - qələmbur: ocağda, asma qazan, güğüm çəngəli. - qələmçi: həkkak. rəssam. - qələm salı: qələm rəsmi: cızıq yapılan rəsim, tarama rəsmi. - qələm bəyi: baş katib. - qələm qulaqlı: dik, şüş düz qulaq. - qələmtiraş: ucaçan.

qələmbur . gələmbur. ocağa güğüm, çaydan, qazan asılan dəmir sap, qatama, qatana, zəncir.

qələmə . qələmik. sapıq. ox. qavaq ağacı.

qələmə . qovağ. qavağ.

qələməl . gələməl. gələmlə. yazın lap ilikisində əkilən əkin.

qələmiq . kələmiq. kalamıq. 1. yeni sürülmüş topraq. 1. açıq, tox olmayan boya, rəng. 1. kələmiyə bıraxılmış topraq. sürgaltı. sürgüaltı. ayiş. yatas. nadas.

qələmiyə bıraqmaq . - kələmiyə bıraxmaq: tarlanı sürüb gəlişməyə, dinlətməyə əkmək.

qələmqə . gələmgə. çağıldaq. əkinə əlverişli, yatqın topraq.

qələmqən . gələmgən. gələmgər. gələngən. yekə bağara, qərqərə, sarmı.

qələmnə . gələmnə. bir il sürülməmiş topraq.

qələmsuyuğu . kələmsuyuğu. qırıq. köfük. kövük. boş. kofı. kovı. koz. kovuz. kələm supu.

qələn olsa yazılar, iğnə olsa tikilər, tikan olsa didilər.

qələn . gəlic. yad. el. yabançı. qırlı.

qələnbiçcə . gələnbiçcə. gələn kimi. - hər gün atam gələnbiçcə, yeməyə otururuq.

qələncən . gələncən gəlincən. gəlincəyə dək.

qələngə . kələngə. tələngə. kələk. quraq. eşvə. eşvəl. işvə. işvəl. qurbağ. qurbal. qurbac. güdaz. tələ. kova. kovaq. çəkişi. çəkiştiri. duzaq. görənə. gövənə. göğənə. taqqı. taqqa. çaqal. qalac. hilə. hoqqa. toqqa. kiltə. kitlə. çitlə.

qələnmək . gələnmək. az çox, aşağı yuxarı durumda olmaq. - bu gün hava iyi gələn. - qabağlara görə sağlamlığı pis gələnir.

qələntə . kələntə. kələntər. kərəntər. kələnti. kərənti. kələntə. kərəntə. dəryaz. kirik. kərik. kərinti. dəhrə.

qələntər . kələntər. 1. kök. sağlam. qurt. gürt. qıyınqır. qınqır. - kələntər kişi. 1. kəlləli. bilgin. bilikli. barqa. çoxbilmiş. qödəkdölüş. oxuğan. savadlı.

qələnti . kələnti. kələntə. kərənti. kərəntə. dəryəz. otalağ dənmə, biçmə çeşiti.

qələnvaran . gələnvaran. qalı toxuma ayqıtı.

qələp . kələp. kələf. kələv. (< kəp. köp. kop. küp). 1. kələm. qopusqa. qopusaq. 1. kələvə. givələ. gəvələ. yumaq. çilə. 1. boyunduruq. geyv. geyəv. ciğ. cik. yuğ.

qələp . kələp. qapal. çilə. yumaq.

qələpcə . kələpcə. kələbcə. kələfcə. kələvcə. kəpəlcə. qapan. qapcan. dəstbənd. dəsbənd.

qələpcə . kələpcə. qapalca. kənət. çənət. çivili, kərtikli, dişli heyvan boyunbağı. büktək. püşdək. qıstı. qısqı. qınlab. qıllab. qullab.

qələpcələmək . kələpcələmək. atıla atıla, sıçraya sıçraya uzun addımlarla yerimək.

qələpçəq . kələpçək. əğrilmiş ipliyi yumma, yumaqlama ayqıtı.

qələpləmək . kələpləmək. 1. kələmləmək. kələm əkmək, yetiştirmək. 1. kələvləmək. yumaqlamaq. çilələmək. 1. boyunduruqlamaq.

qələplənmək . kələplənmək. 1. qatavcımaq. qatlavcımaq. ağrıdan qıvrılmaq, qıvranmaq. 1. ilan qıvrılmaq, çörəklənmək.

qələpur . kələpur. kələbur. 1. kələklə olunan nərsə. 1. asmanın (mövün). qıvrıq zolağları.

qələr quyruğu . yaprağı kiçik, gösdəsi böyük bir çeşit ot.

qələr . gələr. gələr. gələcək. ertə. açan. - yarın, açan yazılmamış, ölməmiş, sini (qəbri) qazılmamış. - gələr kəz: gələn kər, dəfə. - gələr bayram: gələn bayram. - gələr gün: gələn gün. ertəsi gün - gələr öy: gəkən çağ, zaman. - gələr gəlin uğurlu olsun: gələn gəlin ayağı qutlu olsun.

qələr . kələr. kərtənə. kərtənkələ. qıvraşıq. qıvraşıl. qıryaşıl. günəş ilanı.

qələrmək . gələrmək. gəbərlənmək. qoduşlanmaq. qoduçlanmaq. kibirlənmək. qabarmaq. qapalmaq. kirizlənmək. girizlənmək. qururlanmaq. qabdaylanmaq. qabadayılanmaq.

qələrmək . gələrmək. qarşı gəlmək. yolğuşmaq. ucramaq. raslamaq.

qələs . gələs. gəlis. gələc. gəlic. 1. yenic. enic. erklik. ərklik. erkik. ərkik. ilkik. onbar. önbər. saça. nobar. 1. gözəl, iyi davranışlı. qılıqlı. qıyqımlı. qınıq olmayan. xoşrəftar. 1.