Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qəmalac . gəmalac. qarqaya oxşar, əncirçil, boz quş çeşiti.

qəmalmaz . qartlanqaz. 1. ovsarsız. yaramaz. qurata. kovat. korat. çorat. qırtçala. haylaz. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. korluq. inad. söz dinləməz. 1. gəmə, ovsara gəlməz at.

qəmbə . gəmbə. qamab. daşqanın dolabları, çərxləri çıxmaması üçün, oxun, dingilin ucuna taxılan çivi.

qəmbərə . gəmbərə. kübrə. kibrə. gübrə. güprə. gücrə. götrə. kud.

qəmciq . gəmcik. kəmcik. kəmdik. kəmik. 1. kəmki. çəmik. çəpik. üst üstə doğru oturmayan nərsələr. 1. yapıq, yassı burun. 1. qocalıb, dişləri tökülüb, burnuyla ağzı birbirinə gəlmiş, yaxlaşmış kimsə. 1. kəvcik. kəvik. kəğri. kəğic. əğic. 1dalsız, budaqsız, yapraqsız ağac. 1. yünü az davar.

qəmçə . qəmçil. xənçər.

qəmçəq . gəmçək. topraqdan çıxarılan kəndir saplarının soyulan lifi.

qəmçənə . gəmçənə. kəmçənə. kəmçə. kürəmbə. sürəmbə. suvac. sıvac. kürə. sürə. sürgü. sürc. mala.

qəmçənək . kəmçənək. qırımsı. qırımsa. qıraç. hər nəyin kiçiyi, balacası, xırdası, ufası, qıvrağı, inciyi. - qıvraq qənd ağızda yaxcı hərrənir (ərir. açılır).

qəmçi . gəmçi. 1. maldavara qızqın dəmirlə vurulan damqa. 1. çıpqı. qamçı. qırpıç. qırbac. qaquz. qoğuz. 1. gəmiç. kəmiç. kiçi balıq türü.

qəmçiq . kəmçik. gəmçik. kəpcik. qaşıq.

qəmçiq . kəmçiq. 1. sısqa. qılcan. qılyan. qılsan. qılzan. qılzar. qılbar. qılvar. qılsar. qılcar. qılyar. qıldır. qırdır. qıltan. qılcan. qıravan. qırna. qırnaz. qırtlaq. qırıtlaq. qırqıl. qıntır. qısmıt. korata. çorata. körüz. koruz. qurata. cılız. çırız. qırız. qırzan. qırnaz. 1. incə üzlü, çirkin. xoryat. koryat. çoryat. kivgin. çifkin. çivkin. 1. əğri ağız. 1. burnu basıq. 1. yarımçıq. əsgik. əksik. - qabı kəmçik doldur. - kəmçik sərin düşüb. -

qəmçilmək . kəmçilmək. 1. kütəşmək. kortlaşmaq. koralmaq. koruğuşmaq. koruxuşmaq. - baş kəlləşmədən, diş kəmçişmədən. 1. ucu yeyilib qıssalmaq. - bu süpürgə iyicə kəmçiyib.

qəmçimək . kəmçimək. 1. aşınmaq. üzünmək. - süpürgə kəmçiyib: işlənib, aşınıb kötüyə dönmək. 1. azalmaq. qısnaşmaq. qıtnaşmaq. seyrəşmək. seyrəmləşmək. sığlaşmaq.

qəmçirmək . kəmçirmək.

qəmə qəlmək . gəmə gəlmək: 1. yumuşaq başlı, yaradılışlı olan. - gəmə gəlir bir kişi. 1. dayça gəm, cilov, yular vurulur böyüklüyə gəlmək.

qəmə tamaqı . gəmə damağı: cilovun, atın ağzına girən dəmir çatalı.

qəmə . gəmə. 1. dombalan. domalan. göbələk. küf. küv. küp. qoçquzu. -ağac küfü: göbələk çeşiti. - qırda göbələk bitməz. - yeri kotanlayanda (şuxumlayanda). çoxlu qoçquzu çıxdı. 1. quşam. kəmər. tağ. beşik. kulaş. kuvaş. kovaş. çönüz. könüz. tönüz. dönüz. çönbüz. könbüz. tönbüz. dönbüz. çörtü. çevirti. köpürgə. - doqquz gəməli köprü. - gəməli otaq. - gəməli yerdə səs burulur. - gəmə açıqlığı: kəmər açıqlığı: köpürgənin mindiyi iki ayaq arasındaki aralıq, məsafə. - gəmə ayağı: kəmər ayağı: köpürgənin mindiyi ayaq, dayaq. - gəmə burun: kəmər burun: tümsəkli burun - gəmə gözü: kəmər gözü: köpürgənin içində olan boşluq. - gəmə kilidi: kəmər kilidi: köpürgənin ortasında olan böyük, dayaqlı daş. - gəmə badımcanı: kəmər badımcanı: incə, uzun badımcan. - gəmə qısmaq: kəmər qısmaq: gedəri, sərpəni, sərfi, məsrəfi, xərci sıxmaq, qısmaq. - gəmə daşı: kəmər daşı: köpürgəni quran daşların hər biri.

qəmə . gəmə. 1. gəmi. 1. böyüməyən,güdə qalan nərsə. - gəmə it.

qəmə . gəmə. 1. gəvə. cüvə. bit. 1. qama. çəkdən çox uzun olan. 1. qıysım. qıysar. qıysır. göğüş. gövüş. köğüş. kövüş. əğri. əyri. yamuq. 1. qolan. kolan. quşam. kəmər. 1. iri dişli. 1. düzgün, ağ dişli olan. 1. alt, ya üst çənəsi uzun olan. 1. ön dişləri önə doğru çıxıq olan. 1. gəvik. 1. siçan. 1. korsiçan. köstəbək çeşiti. 1. qısa burunlu olan.

qəmə . gəmə. 1. girqal. girdal. girgi. gərgi. dözüm. kövüslük. köğüslük. dayanıq. duranıq. durnuqlı götrüm. götürüm. çəkət. çəkit. dartıt. çaqat. sığa. taqat. taqət. girgi. sıydırığ. sığdırığ. sığrıt. sığır. sırığ. səbr. səbir. təhəmmül. 1. gəmrə. gəmrək. quşam. kəmər. yay biçimli olan.
- gəməsiz.
- gəməli.

qəmə . gəmə. gəmət. yəmət. cəmət. dəmət. təmət. dəsdə. bağ.

qəmə . gəmə. gəmi.

qəmə . gəmə. kəpə. köpə. kipə. topa. qalağ. taya. tayaq. - yaprağ gəməsi. - aşqal gəməsi. - ot gəməsi. - topraq gəməsi. - geyim gəməsi.

qəmə . gəmə. siçan. sıçan.

qəməçə . gəməçə. sığır aşığı.

qəməçi . gəməçi. gəmiçi.

qəməqəm . gəməgəm. əksiksiz. qurcaq. sonut. tamam. doluq. kamil. mükəmməl.

qəməqin . kəməgin. 1. əksik. miskin. 1. gəməgin. yayıq. yayqın. kəmani. qıvrımlı. qıvırlı.

qəməli . gəməli. kəmərli. quşam. qolan. kolan. qulan. birinin, birnəyin qulluğuna bağlı kimsə.

qəməliq . gəməlik. gəməllik. kəmərlik. qolanlıq. kolanlıq. qoltuqçuların, dolanbac, ayaq satıcıların asqı ilə boyundan, beldən asılan tabaq, qutucuq. - gəməçinin gəməlliyi qırılıb düşüb yerə sınıb dağıldı.

qəməltirəq . gəməldirək. gəməldirik. gəməlduruq. yəhərin, palanın qaymamasın sağlayan, heyvanın göğsünə gələn bölümü.

qəmənə çəqmək . - gəmənə, gəminə çəkmək: çəmənə çəkmək: kimsəni arxadan tutaraq, qolları ilə sarıb, əllərin kilitləyib, bastıra bastıra, basa basa gəzdirmək.

qəmənq . gəmənğ. çıpqının sivri ucu. (çıpqın: ucu çəngəlli balıq avlama qarğı (qıca. neyzə). çeşiti).

qəmənt . gəmənd. qıstı. qısqı. qarabatdaq. boyunbağı.

qəmənt . kəmənd. gəmənt. salqa. çalqa. çilgə. girik. çalma. çəlmə. dalma. dəlmə. ucu ilməkli, ilgəkli, yağlı, yaxud qayqan uzun ip, sicim. nərsiyə keçirildiyilib çəkəndə sıxıştırır. avlamada, asmada işlənilir.
((qəmət . gəmət. kəmət. kəmənd. girik. 1. malqara, ya başqa nərsəni tutmaq üçün ucu alqalı (həlqəli). uzun ip. 1. çalbır. çalbər. > çəlbiz.
girdəl. girik. kəmənd. nərsəni çəkmək üçün işlənən başı həlqəli arac. qırtıq. qırdık. qındık. girik. kəmənd. kəmət.

qəməntçi . kəməndçi. gəməntçi. gəməntçi. girikçi. girdəlçi. qırtıqçı. qırdıkçı. qındıkçı. çalmaçı. çəlməçi. dalmaçı. dəlməçi. soyqunçu. yol kəsən. qıncıvır. quynıqçı. qurnuqçu. burnuqçu. qoynıqçı. kələkçi. daldabançı. burqağçı. quramgüd. quramçı. qurambaz. qurbağçı. qurbalçı. qurbac. qurnaz. qura. fırıldaq. fırıldaqçı. qınğırqac. qınğırqaş. qınğırqıc. dələduz. duzaqçı. tələçi.

qəməntir . gəməndir. qamandır. onuvçu. 1. başlı. oynağ. çağlağ. iş bilən. 1. qoşar. qoşər. qoşutçu. qoşulçu. qoşunçu. qoşunqan. qoşulqan. qorbaşı. subay. subəy. qoyaçı. qoyçı. qoyçu. burqaçı. burqat. sürgüt. sürcü. buyruqcu. buyurcu. buyurucu fərmandeh.

qəmər . gəmər. 1. nərsənin çevrəsinə düzülən süs, yanlıq. 1. ayaq altının çuxur yeri.

qəmər . gəmir. çəmir. gəmik. çəmik. 1. kif, nərsə qoymağa yarar enli, kiçik qarınlı kəmər. 1. hər nəyin belinə gələn bölümü. 1. bel bağı. 1. qol uşağı. sırbaş. sırıbaş. sırabaş. mübsür. gözçü. gözəç. düzün yardımçısı.

qəmər . kəmər. çəmər. çəpər. çəvər. təvər. arğac. arğaş. ərğəş. qolan. kolan. quşam. günbəzin oturduğu, yükləndiyi yuvarlaq bölüm.

qəməraltı . gəməraltı. iki kişi ilə oynanan el oyunu.

qəmərəq . kəmərək. kəmrək. 1. qındaq. azca. qılca. qılcan. qılyan. qılsan. qılzan. qılzar. qılbar. qılvar. qılsar. qılcar. qılyar. qıldır. qırdır. qıltan. qılcan. qıravan. qırna. qırnaz. qırtlaq. qırıtlaq. qırqıl. qıntır. qısmıt. korata. çorata. körüz. koruz. qurata. cılız. çırız. qırız. qırzan. qırnaz. - kəmrək oda qoy qaynasın, dib qappasın. - bu kəmrək para ilə nə edəbilirim. - verisən qaytarır, çoxraq verisin qustarır. - kəmrək solqun boyalı parça. 1. acı, tünd, iti olmayan. - kəmrək çay.

qəmərocağı . gəmərocağı. böyük ocağı.

qəməş . gəməş. 1. bodur, çəlimsiz, kobat, biçimsiz olan. 1. gəvəş. çəkingən. qıpıq. qıypıq. qaypıq. kürgənə. kürəgən. ürəgən. ürkən. ürkük. quş ürək. qorxaq. ürkək. 1. arıq. quru. qazıl. qazul. köfəki. kövəki. quranqaz. zayıf.

qəmət . gəmət. basama basama (pillə pillə). dağlıq yerdə qalxan, yada yenən yol. ətəyindən

qəməz . gəməz. gələz. gəliz. gəlit. bəlkə. bəlkim. önsəm. qaliba. öylə sanırım ki.

qəmi ultuzu . gəmi ulduzu. böyük ayı deyilən ulduz taxımı, toparı.

qəmi . gəmi. qəmə. iri çivi, mıx.

qəmi . gəmi. üzücü. səfinə.

qəmici qavqası . gəmici qavqası: ağız savaşı.

qəmiciq . gəmicik. qəməcik. kiçik çivi, mıx.

qəmiç . gəmiç. çıxıntı. dirsək. köşə.

qəmiç . gəmiç. im. işarə.

qəmiklik . gəmiklik. yapı. qurqun. hörək. örək. toxanc. toxac. toxaş. toxuş. toxuc. toxunc. toxnuş. toxnuc. çapınc. çapıc. çapış. çarpınc. çarpıc. çarpış. saxtar.

qəmiksiz ət . - gəmiksiz ət: bağır. ciyər.

qəmiq entirmə . gəmik endirmə: malqaranın ön ayaqlarının diz qapağında ortaya çıxan kəsəl çeşiti.

qəmiq . - gəmik atmaq: susturmaq üçün pay vermək. - gəmik yalayıcı: daqavuq. - bir dəri bir gəmik: bir dəri bir sümük: quru dəri. çox arığ, quranqaz, zayıf. qurqağac.

qəmiq . - gəmik qaynamaq: cübran olmaq. tutşunmaq. tuştunmaq. aşınmaq. peyvənd tapmaq.

qəmiq . < qamıq. qazıq. qasıq. bərk, sərt öğəli, sümükdə adlanan nərsə.

qəmiq . gəmik. sümük. çətin. quyqar. işgil. işgilli. qolaysız.

qəmiqçil . gəmikçil. aşıqçıl. aşıq oyununa tutqun, vurqun cocuq.

qəmiqi əqri . - gəmiyi əğri: etdiyi iyiliyin qarşın alnmayan. baxsız. günarıtsız. günardsız. qünsüz doğmuş. düşərsiz. tutusuz. tutsuz. şanssız.

qəmiqləşmək . gəmikləşmək. sərtləşmək. bərkləşmək. qatılaşmaq. qaqlaşmaq. donuşmaq. donlaşmaq. dönüşməzişmək. çönməzişmək. dəğişməzişmək.
- qəmiqləştirmək:

qəmiqləşmək . gəmiqləşmək. sümükləşmək. bərkinmək.

qəmiqli qurbağa . gəmikli qurbağa. qaplumbağa.

qəmiqli . gəmikli. 1. əzəmətli. təəzzümlü. 1. sümüklü. qoytulmac. qoyultmac. qoyurtmac. quytulmac. quyultmac. quyurtmac. quymaq. qəliz. işgilli.
- gəmikli balıq: sümüklü balıq: qılçıqların sümükləşmiş balıq.
- qəmiqliq: gəmiklik. təəzzüm. əzəmətlilik. əzimlik.
- qəmiqsi: gəmiksi. sümüksü. 1. ağ, kırem bəniz, boya, rəng. pambıq tarlası boyada olan. pambıqsı.
- qəmiqsiz: gəmiksiz. 1. əzəmətsiz. 1. narin. incə. qımşıt. qılı. sısqa.

qəmiqmək . gəmikmək. 1. çıpıtınmaq. çıptalanmaq. cini tutmaq. 1.

qəmimək . kəmimək. kəmmək. kəmişmək. 1.qaçırmaq. rədd olmaq. - üç yapraqdan birin kəmdi. - gəncliyin kəminən, qocalığda qoğrular (yanar). 1. saymamaq. - varlı yoxsul kəmişdi. 1. seçib ayırıb çıxarmaq, atmaq, daşlamaq.(əndaxdən. kənar qoymaq). - malların yarısında çoxun kəmmişdilər. - bu il öğrəncilərin çoxu kəmmişdi.

qəmin . gəmin. kəmin. 1. örtülü. gizli. qorunuq. püsgük. pusulu. pusuq. basılı. basıq. 1. pusu. püsü. quraq. gümə. gömə. goma. cümə. cuma. gümən. gömən. goman. cümən. cuman.

qəmin .kəmin.1. cıqqılı. balaca. kiçik. bir - kəmin uşaq. -uşaqların ən kəmini odur, kənini də mənəm.

qəmini qəmirmək . gəmini gəmirmək: gəmini gəvmək: cilovun gəmirmək: hıncından, öcündən, kinindən özünü yemək. - o azılı (qudurqan). indi, bir gəpəzə gəmin gəmirib yaşın çürüdür.

qəminiq . kəminik. kəmnik. kəmgin. 1. qurata. gücsüz. təpərsiz. çağarsız. qıraba. arqın. yarqın. qalçaq. alçaq. əlsiz. aciz. kovdan. kovcan. yoxsun. zəvallı. həqir. zayıf. 1. əksik. azıq. üzrük. kəmik. kəmgil. qısrıt. qıtsığ. qısrıtlı. qıtsırlı. nüqsanlı. naqis. azlığı, nüqsanı olan.

qəminlik . gəminlik. kəminlik. kəminqah. pusu, gizlənmə yeri. gümə. gömə. goma. cümə. cuma. gizik. girik. saxıq. sarıq. örtük. qurcaq. bükət. poşet. paket. quşluq. çulqaq. çatıq. qapıq. qamıq. bağuq. sığın. basıq. tutuq. qutuq. kəmin. tutqu. pusu. məxfiqah. (xəlvətgəh).

qəmircək . gəmircək. qığırdaq.

qəmircəq . gəmircək. xımırcək. qığırdaq. qımırcaq. yumşak gəmik, sümük. - dişin ola, xırtada xırtada yeyəsən xımırcəyi.

qəmirciq . gəmircik. gəmirtik. sümükcük. sümürtük. burun, qulaqda olan kiçik qığırdaq.

qəmirə . gəmirə. gəmrə. gömrə. gəmə. kələ. ağıl. güm. güğüm. güvüm. gövüm. kovşan. koşan. kovşana. koşana. kovşara. koşara.

qəmirqə . gəmirgə. gəmirilən nərsə.

qəmirmək . < gəvirmək. qaşımaq.

qəmirmək . gəmirmək. 1. azar azar içinə işləyərək qaşındırmaq, qıvcıtmaq. qıvındırmaq. qıvlatmaq. körüklətmək. körük vermək. yellətmək. yıldırtmaq. ürkütmək. toxutmaq. soxutmaq. dövətmək. döğətmək. təhrikləmək. - quşqu biləsin gəmirib dururdu.

qəmirtəq . gəmirdək. gəmiklik. gəmik düzümü. ustuxanbəndi.

qəmirtəq . gəmirdək. quyruğun çubuğu, qurbağı, iskileti.

qəmirtəq . gəmirdək. yetişməmiş qovun. kalah.

qəmirti . gəmirti. gəmirmə səsi.

qəmirü . gəmirü. gəmiri. quramba. qurumba. qurunba. quruntu. quruntu köprü. atma köprü. ağac atmaqla qurulan köprü.

qəmis . gəmis. kəvis. kövgür. 1. kəfgir. 1. gözə. süzgəç. savın. sağın.

qəmiş . kəmiş. 1. əksik. kəsik. kəsir. naqis. 1. alt çənəsi qısa olduğundan iyi otlayamayan malqara.

qəmişmək . gəmişmək. gəbişmək. gəvişmək. salvaşmaq. səlvəşmək. yaşlanıb əldən düşmək. arığlamaq. qurumaq. solaymaq. zayıflamaq.

qəmişmək . gəmişmək. gömüşmək. gömmək. cummaq. cummaq. yumrunmaq. yumulmaq. qopanmaq, qopunmaq. salırmaq. salqırmaq. saldırmaq. təpişmək. təpmək. salmaq. salışmaq. hicumlamaq. - it bir qurda gəmişdisə, əl çəkən günü yoxdur. - öclü (düşman) bizə təpərsə:

qəmişmək . kəmişmək. əkişmək. gəmişmək. gömüşmək. quylamaq. (daşlamaq. atmaq. yatlatmaq). - iyiliyi su dibində (ayağında, altında) kəmiş, başında dilə. (əkməyi suyun tübünə (dibinə) at, betində (üzündə) topla. (əkməyi su tübündə (dibinə) daşla, su betində (üzündə) gözlə (izlə). ). (elə iygilik isdə), - əkmək su dibində qalmaz, şeh odun yanmaz.

qəmit . gəmit. gəmüt. bağara. topara. qərqərə. sarmı. üzərinə ip, sap, qeytan sarılan çubuq.

qəmit . kəmit!. götür. əkit. çıxart. at.

qəmqə . gəmgə. gimgə. 1. gəvgə. ortası dəlik yuvarlaq nərsə, çörək. 1. qıst. qırtmıq. qırtmaq. çözmək. 1. gəmək. gomaq. komaq. gomqa. qonqa. qonağ. cəmgə. cəmək. cimgə. cimək. gingə. yığva, toplanma yeri. - iş çətinə yetişib, gəmgələr quruldu, ağızla (sözlər). yoruldu.

qəmqələmək . gəmgələmək. gəvgələmək. kərgələmək. qazımaq. qazmaq. oymaq. oykalamaq. - ölkənin himin gəmgələyir.

qəmqən . gəmgən. gəmən. kəvgən. kəvic. oyucu. oyacaq. direl.

qəmqəsin . kəmkəsin. 1. aşağı. alçaq. rəzil. kəmkəsinnin biridir. 1. gürütsüz. gurutsuz. gürücsüz. gurucsuz. qurata. gücsüz. qıraba. arqın. yarqın. quvvətsiz. - bu çobanın itin kəmkəsin sanma. - kəmkəsin qaldıq. 1. əli qoltuğunda qalan. təpirsiz. çarasız. çarəsiz. üzsır. gücsüz. kovdan. kovcan. onmazıq. onmadıq. aciz. müztərr. - kəmkəsin qalmayasın 1. lap azı. heç olmasa. - bu dağın fırtınası kəmkəsin daş çanqılı oynadar.

qəmqəştəq . gəmgəşdək. gəmgəşlək. ətli canlı. sümüklü. çapalı. betimli. bitimli. əndamlı.

qəmqi . gəmgi. gəməki. gəmək. baştası, kasası. qafatası.

qəmqim . kəm kim. biri.

qəmqözlü . kəmgözlü. kəmgöz. bəd nəzər.

qəmqüm . kəmküm. kəmküm.

qəmqüm . kəmküm. nəmnüm. səmsüm. xəmxüm. doğru dürüst, gözləncək yolda yanıtmama, söyləməmə. - öz bildiyin etdinsə, kəmkümə yer yox.
- kəngildəmək: kəmküm edmək.

qəmləmə . gəmləmə. ağızda oluşan bir kəsəl.

qəmləmək . gəmləmək. gəvləmək. 1. ələmək. ələkləmək. qəlbirləmək. 1. ösgürmək.

qəmlənmək . 1. kəmlənmək. səmlənmək. naxoşlanmaq. (# dəmlənmək: xoşlanmaq). 1. gəmlənmək. ovsarlanmaq. cilovlanmaq.

qəmlənmək . gəmlənmək. gəvlənmək. ösgürüb boğazın arıtlamaq, təmizləmək.

qəmlət . gəmlət. qəm. bağul. bağıl. bağıl. kədər. qızqı. qısqı. girtuk. sıxıntı.

qəmlətmək . gimlətmək. gəmçələtmək. gimçələtmək. gəmçilətmək. gimçilətmək. kərlətmək. kərçələtmək. kərçilətmək ölçdürmək ölçütmək. öctürmək. öşdürtmək. qıyratmaq. qıyratırmaq.

qəmli . gəmli. giltəli. güllü. qopcalı. qopaclı. qapcalı. qapaclı. düğməli. düyməli. qubbalı. gobbalı.

qəmliq . gəmlik. 1. dövənə qoşulacaq çağa gəlmiş öküz. 1. kəllik. öküzlük. mallıq. qabalıq. qanmazlıq. kütəzlik. kotazlıq. qıtamazlıq. qıtmazlıq. qıtanazlıq. qıtnazlıq. gürlük. gurluq. koramazlıq. körəməzlik. çoramazlıq. çörəməzlik.

qəmliq . kəmlik. 1. qınıqlıq. pis rəftarlıq. 1.

qəmmək . gəmmək. gəbmək. 1. gəbərmək. ölmək. gümbürdəmək. 1. qapanmaq. bağlanmaq. 1. çökmək. devrilmək. çevrilmək.

qəmməş . gəmməş. gəmməc. camış.

qəmrə . gəmrə. 1. burunda qurumuş fırtıq, süyük, sümük. 1. kübrə. gübrə. güprə. gücrə. götrə. kud. 1. saç kəpəyi, kəvəyi. kova. koğa. 1. bərk, qalın qabıqlı olan. 1. nərsəni kökətən, güclədən, gücrədən, götrətən, təqviyətlədən nərsə. doyrudan. doyruğan. doyurdan. doyurğan. bəstək. gücrüngü. götrüngü. kübrə. gübrə. güprə. gürdük. gurduq. gübrə. gurba. gücrə. götrə. kitlə. çiğlə. bəsici. gücrəti. gücrütü. gücrüngü. götrəti. götrütü. götrüngü. doyru. doyuru. kökəti. təqviyəti.

qəmrəq . gəmrək. gəmək. qasır. pinə. dəridə bir tikənin qatlaşması.

qəmrəliq . gəmrəlik. kübrəlik. kübmrəlik. gücrəlik. götrəlik.

qəmrəm . kəmrəm. əmrəm. çəmrəm. həmrəm. toplum. hər nəyin bir yerə yığılmışlığı. cəmiyyət. - əmrəm dirgəşdi: toplum qalxışdı.

qəmrəy . gəmrəy. çorman. korman. pozuq.

qəmri . gəmri. gəməri. gəmər. kəmri. kəmərə. bir yerin gövərtəsinə, döşəməsinə, araba arxasına, gəmi üstünə atılan, qoyulan, düzülən enli kirişlərdən, təxdələrdən hər biri. - dama gəmri düzülmüşdü, üstündə yerində sallanıb qalxırdı. - döşəmə gəməridi, çox ağır yük qoyma, şəllənər (yüklənib əğilər).

qəmriq . gəmrik. dağınıq. qıyqımsız. qılıqsız. düzənsiz.

qəmrişmək . gəm.

qəmrişmək . gəmrişmək. 1. birbirin didmək. didişmək. boğuşmaq. 1. heyvanlar birbirin yalayıb, dişlərilə qaşımaq. 1. gürəşmək.

qəmsiq . gəmsik. 1. hər nəyi istəyən ərköyül cocuq. 1. kərmik. kəsmik. gəvinti. gərdək. qırıs. qırıntı. qıyıntı. qırcın. qırçın. qırsın. qırcıl. qırçıl. qırsıl. gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. töküntü. köndü. çöndü. çöpür.
((töküntü: səpmə.
((töküntü . köndü. çöndü. çöpür. qazavat qırıs. qırıntı. qıyıntı. gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. aşqal. daşqal. dışqal. gövüd. göyüd. qazurat. qazırat. qazıranc. qazranc. qazrac. qazraş. zibil.
((töküntü. köndü. çöndü. çöpür. gəriz. geriz. aşğal. qırıs. qırıntı. qıyıntı. gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. qalıntı.
((töküntü. köndü. çöndü. çöpür. xılxa. kilkə. gilgə. kitgə. qırqa. qırqım. qırxım. çıxar. çıxıntı. qırıs. qırıntı. qıyıntı. gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. töküntü. köndü. çöndü. çöpür. qığmığ. qırıs. qırıntı. qıyıntı. gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. kəsmənti. xırım xırda. sovca. sovac. sovcara. (> sufcə(fars)) saçpara. biçqırt. bıçqıt. kəsəs. oğuntu. qırıs. qırıntı. qıyıntı. gircik.
((töküntü. gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. qıymıq. qımqı. köndü. çöndü. çöpür.
((töküntü. qırıv qırıntı. qıyıntı. qalıntı. gircik. gizir. qırcıq. qıymıq. qımqı. töküntü. köndü. çöndü. çöpür. qırmıt gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. qıymıq. qımqı. köndü. çöndü. çöpür. qırıntı. qıyıntı.
((töküntü: qırnıq qırıntı. qıyıntı. gircik. gizir. qırcıq. qırqım. qığqım. qıymıq. qımqı. köndü. çöndü. çöpür.

qəmsiq . gəmsik. kəmsik. gəvsik. yeyəcək artığı.

qəmsincik . kəmsincik. kəmsincin. kəmsincən. kəmsincək. utancaq. usancaq. uyancaq. məhcub.

qəmsinmək . kəmsinmək. köfünmək. kövünmək. çöğünclük. öğünmək. övünmək. döğünmək. dövünmək. üzünmək. yaptığına acınmaq. oyalanmaq. oğalanmaq. peşmanlanmaq. peşmanlamaq. suçun tanımaq, bilmək. - kəmsinmirəm: oyalanmıram. oğalanmıram. peşman değilim. - kəmsinsin: peşman olsun. - kəmsinməyəsin oyalanmıyasın. oğalanmıyasın. peşman olmayasın. - kəmsinəsi: oyalansı. oğalansı. peşman olası.
((kəmsindirtmək. köfündürmək. kövündürmək. çöğündürmək. öğündürmək. övündürmək. döğündürmək. dövündürmək. oyalandırmaq. oğalandırmaq. üzündürmək. incidib qıraraq acındırmaq. peşmanlanmaq. peşmanlamaq. saçqınmaq. suçun tanımaq, bilmək.