Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

((qıcınmaq: qıycınmaq. qıyınmaq. qaycınmaq. qayınmaq. peşman olmaq.
- qıcındırmaq:
((tönmək: dönmək. peşmanlamaq. - bu işindən acıyıb döndü
((qavuç: kavuç. kovuç. köfüc. kövüc. oyanıq. oğanıq. peşman.((qəmsini . kəmsini. kəmsinlik. köfünlük. köfünclük. köfüclük. köfüşlük. köfüşlük. kövünlük. kövünclük. kövüclük. kövüşlük. çöğünlük. çöğünclük. çöğüclük. çöğüşlük. oyanlıq. oğanlıq. peşmanlıq. öğünüş. övünüc. üzünüş. acınış.

qəmsiy . gəmsiy. bağ. ip. - it gəmsiyin qırıb qaçdı. - gəmsiydən qorxdun, yoxsa itdən.

qəmsiymək . gəmsiymək. gəmsiyləmək. gəmsiqmək. gəmsiqləmək. bağlamaq. kirtmək. kitrəmək. təkitmək. tikitmək. tikdəmək. ipəmək. ipləmək.

qəmşin . gəmşin. çiğin, omuz gəmiyi.

qəmtər . kəmtər. kəmrit. kəmit. 1. '' təkin. bəndə ''birinə qarşı alçaq könüllüklə üzlənmə, muraciət edmə anlamında. - sizin kəmitiz. - mənim təkin kəmit tapdın, daxi arama. 1. düşük. qırtıpıl. çox tutarsız, dəğərsiz, dəğişsiz, qanasız, bahasız, qiymətsiz. 1. kor. əkisik. üzük. kəmik. qısrıt. qıtsır. nüqsan. naqis. na kamil. - kor bilik yolda qoyar gedəni. 1. az tapılır, bulunur. çox az. qıl payı. qıyamı. qıyatı. qıyam. qıyat. qıyaç. nadir. kəmyab.

qəmtəranə . kəmtəranə. kəmtərinə. kəmritinə. kəmitinə. kəmtərcə. alçaqca. yasarca. acizanə.

qəmtərin . kəmtərin. kəmrətin. kəmitin. ən alçaq, aşağı, dəğərsiz, qısılca. qımıcıq. qımıq. qındıq. qını. kiçik. köçək. köçük. kövçək. kövçük. qırtca. qıtca. kərdil. qırtıpıl.

qəmür qümür . gəmür qümür. gəmpür qümpür. əğri büğrü. pozuq düzən.

qəmzə . gəmzə. gəməz. qəpzə. gəpəz. bir yeri, nərsədən qorumaq üçün vurulan bağac, bağaj. bəd. bənd. sədd. - çayın sağ yanın qəmzələ, su basmasın.

qən etmək . gən etmək: gen etmək: genlətmək. yüklətmək. yükləmək. - işim azıdı, buna mənə gen etdilər.

qən olmaq . gən, gen olmaq: iç açıcı, bollu, fəraxlı olmaq.

qən salı . gən salı: gen salı: qısır. əkilməyib, gəlişə, ayışa (ayişə). bıraxılan topraq. - bu il bu bölgənin çoxun tarlaların gen salısı. -

qən . gən. bucaq. zaviyə. - üçgən. - dörtgən (avlu. həyət. mürəəbə').

qən . gən. gen. 1. uzaq. ayrı. dalqıc. - soruları gen gen araştırın. - kimi kimə gen gərək, dosdu dosda yan gərək. 1. geniş. yayıq. gərək.

qən . gən. gen. kovalıq. 1. məsahət. 1. qırım. bölüm. sərgə. sarxa. sahə.

qən . gən. gəlin. - gənin işi var, gəlməyəcək.

qən . gən. gənğ. gen. genğ. yen. yenğ. yən. yənğ. 1. gənsək. yənsək. istəkli. yeyişli. iştahlı. - bu uşağ oyuna gendir, işinə yandır. 1. onun üçün. - üşüyür də gen, ocağ arır, kimsə qarşı durmur da gen, gələni yarır. - gecə düşdü gen, gələnmədik. - içi yanır da gen, başı dumanlıdır.

qən . kən. 1. kər. kəs. sökən. qazan. qoparan. - dalkən: dalkər: dal qopararan. dəhrə. kərinti. kələntə. kələntər. kərəntər. kələnti. kərənti. kələntə. kərəntə. dəryaz. 1. ikən. -rək. - bilirkən: bilərək. - gedərkən: gedərək.

qən . kən. gən. ken. gen. 1. enli qalın, biçilmiş daş. qıyqan. bənayin. - qaldırım qıyqanı. - çeşmə qıyqanı. - görü qıyqanı: görü qıyqanı: yapı üzərinə işlənən daş. 1. dörd bucaq kəsilmiş ağac. 1. yapılarda sutun altlarına qoyulan tomruq, ağac kündəsi. 1. hər nədən dışarı yapan çıxıntı. dam saçağı. 1. əkilmədən bıraxılmış tarla.

qən . kən. yən. yen. yan. yant. kəngir. kənğır. kənğar. > kənar. qol. çinər. kərin. kərit. qır. siçi. sırıq. sınır. qıyı. qıraq. cıraq. çövrə. çevrə. çərvə. çarvaz. çalvaz. > pərvaz. yörə. örə. ortam. ortalıq. aralıq. mihit. mühit. uc. ucra. quru. ıssız, qırtı quytu yer. körük. koruq. korfəz. yalın. tanqa. tənha. sapa. ortandan, mərkəzdən uzaq olan. bir nəyin bitişi, yaxını.
- kənarlı: 1. qorqulu. qıraqlı.
- kənarçı: 1. qıraqçı. qıraqda avlanan, oylanan kimsə.
- kənarlama: qıraqlama. nərsənin qıraqların süsləmə. qorqulama.

- kənarlıq: kənəri. kənarə. qıranlıq. qorquluq. 1. qıraqda qalan nərsə. 1. qırqlara salınan keçə, geyim, qalı.

- kənarsız: 1. bucaqsız. burcaqsız. ucsuz. sonsuz. təksiz.
- kənarorta: bir üçgənin kəlləsindən qarşı qırağına, zili'nə çəkilən cızıq.
- kənar, yan durmaq, gəzmək: qırağ çəkilmək. uzaq durmaq. yanaşmamaq. ilgilənməmək. calaşmamaq. qarışmamaq. - kənarın yosması, çalması: qurralığı bəğənən, özünə özənən, görgüsüz qadın. - kənarda köşədə: özən çəkməyən, çəkməyəcək, qıraq yerdə. - qıraq suyu: nərsənin yan süsləməsi. - yan çəkəl: kənar bağal, oba, məhəllə. - yan cızmaq, sıyırmaq: 1. kənar, cızıq, xət çəkmək. 1. yan süsləmək. qıvırzıvırla çağın sürmək, keçirmək. - qıraqda, kənarda qalmaq: unutulmaq. önəminə uyar yerdə, orunda olunmamaq.

qən . kəndi. kəndik. 1. yabanı yemiş ağacı, bitgisi. quduru. xuduru. özü bitən. 1. kiçik saxlov, gürbə, gürəb, qorba. qorab. qoşral. qucral. qoşqal. qucqal. qoşqal. qucqal. ambar.

qəna . gena. genə.

qənaətbəxş . salğar. doyrucu. doyurucu.

qənarlıq . kənarlıq. yanlıq. qıraqlıq. çəmbər. qors. qurs.

qəncə . gəncə. gencə. genişcə. gənişcə.

qəncə . gəncə. qınca. sonbeşik. - ilkəm ərkək oğlandı, ortam gülərüz qızımdır, gəncəmdə bu qırışmal qoduxdur.

qəncə . gəncə. yavru.

qəncəli . gəncəli. bir çeşit bayram əğləncəsi.

qəncəlmək . gəncəlmək. gəncləşmək.

qəncər . gəncər. gəncəş. gencər. gencəş. gendərək. gəndərək. 1. çoxuzluq. küpüzlük. qolaylıq. bolluq. bolaqlıq. çoxluq. gurluq. gürlük. gursaq. gürsək. kürsək. 1. qonağlıq. şənlik. yortu. yorut. ziyafət. 1. gənc. kisib. kizib. sintə. sinti. sıntı. gömü. göməc. dəfinə. 1. məxzən. 1. gürbə. gürəb. kürbə. kürəb. gurba. gurab. gürəmbə. guramba. qorba. qorab. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. ambar. 1. gölbə. hovuz. 1. gərcəş. gərdərək. gərdərik. gürəş. 1. toy. toplantı. əğləncə.

qəncər . kən. əğləncə.

qəncərəq . gəncərək. gəncrək. gəncrax. cəvanrax. - gəncrək olsun, sakın qoca olmasın.

qəncik . kəncik. kəndik. kəncin. kəndin. kənic. kənin. kənik. özgük. özgün. özün. özüc. özüş. özük. kişisəl. kişiyəl. şəxsi. - kənic ev: şəxsi ev. - kənic iş: şəxsi iş. - özgük qoşuq: şəxsi qoşqu, saçağ, quşam, yarac, yaraq, boyuq, vəsayil. - kənin otaq: şəxsi oturağ, dəfdər, ofis. - özüc anlaşılmazlıq: şəxsi nasazqarlıq. - özüş soru: şəxsi məsələ. - özün yaşam: şəxsi həyat. - özgün davranış: şəxsi rəftar. - özgük görüş: şəxsi nəzər. - kənic tutum, sapta. şəxsi təsmim. - kəncin düzə: şəxsi huquq

qənçiq . gənçik. çəncik. yengəç. xərçəng.

qənə . gənə. genə. qarsan. kərsən. gillə. gen, dayaz qab. küvün. güvün. gövələç. kövələc. kövələk. təşt.

qənə . kənə. gənə. qırnı. qıra. qırat. salca. sağırtlaq. sağırtqı. sağırtqa. sağırtqu. (qan içən).

qənəbaqla . kənəbağla. börülcə. üstü çilli bənəkli lobya türü.

qənəbə . gənəbə. yengə.

qənəq . kənək. kənət. kinət. 1. könək. könət. könəz. çönəz. tərs. 1. cır qoz. qabığı qat, ləpəsi çətin çıxan qoz.

qənəlmək . gənəlmək genəlmək. 1. gənləşmək. genləşmək. genişləmək. gənişləmək. 1. qarın açmaq. yemək istəyi artmaq.

qənəlti . gənəlti. genəlti. açıqlama. aytma. aydalama. təbsirə.

qənəş . gənəş. genəş. 1. aralıq. 1. bir yerin yan duvarları. 1. yassı, gən qaşıq. sütün qaymağın toplamada işlənir.

qənəş . kənəş. kənəc. 1. karışnı, qəhvə ləkəli inək. 1. çilli xallı bənəkli dəri.

qənət . gənət. genət. kirtil. kitril. paltar kimi nərsələri qoymağa böyük səbət, sələ.

qənət . gənət. genət. sav. sorağ. sorğa. xəbər.

qənət . kənət. kənəv. qazat. kola (< kovla). ayaqyolu. suüstü. küllük. oturaq. oçraq. suva. ətəklik. tuvalet. müstərah. xəla'. - suüstünə çıxmaq.

qənətcə . kənətcə. kənətgə. kərətcə. kərətgə. kəsətcə. kəsətgə. kərətiyin. kənətiyin. vurdan. qırpadaq. qırpadan. birdən. kütdələk. qırtdan. girtdən. gürdən. gurdan. qırtcan. girtcən. gürcən. gurcan. gürdək. gürcək. gurcaq. gurdak. gurbadaq. gürbədək. biçbitin. - kərətcə yağmura düşdük.

qənəvir . kənəvir. 1. ağ sarı qarışıq boya. 1. alaca boyalı it.

qənəvirala . kənəvirala. qara, boz boyalı ilan.

qənəz . gənəz. genəz. axlağ. yağlağ. qolay. sərik. yayıq. qılat. qılatlı. yaraqat. yarqat. axlağ. yağlağ. axlat. yağlat. rahat. - gənəzmi: gənnəzmi: qolaymı. - gənəz değil. - genəz olsaydı hammı qılırdı. - genəz sandın.

qənəzə . gənəzə. genəzə. gənəz. genəz. 1. yoldan, göz qabağından uzaq, qıraq yer. - gənəzə topraq ucuz olur. 1. püsgü. avda gizlənərək bəklənən yer. - gənəzdə oturmaqdan yorulduq.

qəng . - gəng qalmaq: çanğ qalmaq: çalınmaq. gic qalmaq.

qənginə . gənginə. zənginə. qopar, qopur, əşraf qatı.
zənginə . gənginə. əşraf qatı.
1əşraf . - əşraf qatı: gənginə. zənginə.
qat . - əşraf qatı: gənginə. zənginə.

qənic . gənic. genic. gənc. genc. bayın. kan. 1. kisib. kizib. gömü. göməc. gömüc. gənc. xəzinə. dəfinə. 1. mə'dən.

qəniq . gənik. genik. qıyımlı. qıymal. verəlli. berəlli. bərəlli. əliaçıq. əlaçıq. əlibol. əligen. qusqa. qozqa. qoyac. qoytac. quyac. quytac. sələğ (< salanğ). comərt. comərd. covmərd. covmət. yaraş.

qənimə qərrahlatmaq . gənimə gərrah edmək: genimə gerrəhləmək: genimə gerrəh edmək. bolluq, qolaylıq, açıqlıq gətirmək. - bu yağmur əkini qenimə gerrəhlədi.

qəniş . gəngiş. gəngic. gəngəc. kəngiş. kəngic. kəngəc. deşgic. dəlgic. burqac. oyqac.

qənişqə . gənişgə. genişgə. 1. işləyənə, doğana, törədənə verilən sovğat. götürü. götrü. salış. yarış. yağış. bağış. bəxşiş. kövlət. saç. saçı. savrın. sovrun. ötünc. ötüş. payğaş. pağaş. payaş. padaş. şabaş. tapaş. yağıt. 1. sübsid.

qənit . kənit. 1. kəndi. öz. - kənitdən söyləmə. - kənitdən çıxarıb, kəssəyə yaxır. - kənitli. özlü. kimikli. kişisəlli. kişiyəlli. tözlü. şəxsiyyətli. - kənidinlə hammını olçmə, salşıtma, muqayisə eləmə. 1. qoş. ruh. sür. rəvan. - kötü kənitlər. - kənitinə qarqış: qoşlana, ruhuna lə'nət. - kənitlər evrəni: qoşlar, ruhlar dünyası, aləmi. - iyi kənit: yaxcı qoş, sür, ruh. - kənit

qənqəç . gəngəç. gengəç. 1. aranı açan, aralaşdıran nərsə, arac, vəsilə. - onların aralarında çıxan anlaşılmazlığı qaldırmağa gəngəç tapammadıq. 1. gengəç. sorağış. sorayış. sorğayış. salıt. şura. məşvərət. 1. nərsəni aralama qısqacı. 1. çalılıq yerlərdə çalıları açmağa yarar ucu çatallı arac, dəğənək. dəğnək. dəgəng.

qənqəl . gəngəl. gengəl. saqqa (səqqa). quşu.

qənqər . kəngər. kəngəl. çəngər. çəngəl. eşşək tikəni. dəvə tikəni qırlarda bitən, kökündən süt çıxan ot.

qənqərqan . kəngərğan. kəngəri qazıb çıxaran incə dəmir.

qənqi . gəngi. gengi. gəvği. gəvgi. gəği. gəy. qav. kov. quruyel. gövdədə, canda olan yel. rumatizm. rumatism.

qənqiltəq . gəngildək. gengildük. gəngildük. gengildək. gengildək. çox sarsaq, titrək, arıq. quru. qazıl. qazul.

qənqır . gənğır. genğır. gənğıy. genğıy. gen. qıraq. qol. yan. yant. qoyaq. uzaq. ayrı. dalqıc. - genğıyda durma, yaxın gəl. - genğıydan pisə oxşamır.

qənqir . kəngir. çəngir. 1. kəpgir. kəpçə. 1. kəngəl. çəngəl. tikənli bir otdan alınan saqqız.
- kəngir otu: kəngəl otu.

qənqirməq . gənğirmək. genğirmək. gənirmək. genirmək. 1. gerimək. gərimək. ağızdan qaz, yel geri çıxartmaq. qarnı genişlənmək. 1. malqaranın gəvişirkən soluması, nəfəs çəkməsi.

qənqırtaq . genğırdaq. qınqırdaq. qığırtaq. qığırdaq. gəmirtlək. gəmircik. yumşaq gəmik. əsnək, bükülgən, ayanıqlı, bərk olmayan, damarsız toxu. ğuzruf.

qənqirti . gənğirti. genğirti. gənirti. genirti. gənrik. genrik. gərinti. gerinti. gəriyti. geriyti. gərimə. gerimə. ağızdan çıxan səsli yel, qaz.

qənqirtiş . gənğirtiş. genğirtiş. açılış. çoxuzluq. küpüzlük. bolluq. bolaqlıq. qolaylıq. gurluq. gürlük. gursaq. gürsək. kürsək. fərahlıq. firavanlıq. fəravanlıq.

qənqirtləq . gənğirtlək. genğirtlək. gənirtlək. genirtlək. geriyən. gəriyən. ağızdan qaz, yel geri verən, çıxaran. qarnı genişlənən.

qənqiz . gənğiz. genğiz. gənğiz. geniz. 1. qanqaz. qanqız. danqaz. danaz. danqız. lovğa. qovzad. qoğzad. qart. qadı. qazı. qotalaq. qozalaq. xozu. dikbaş. yekəbaş. 1. gənzik. genzik. uç. soluq, nəfəs borusu. - su qaçdı gənziyinə keçidi. 1. gənzik. genzik. uşağın başının əmziyi, yumşaq yeri. - uşağ yıxılıb gənziyindən yarıldı.

qənqizəq . gənğizək. genğizək. gənzək. genzək. gənizdən qonuşan.

qənlənmək . gənlənmək. genlənmək. 1. güclənmək. gürütlənmək. gurutlanmaq. gürüclənmək. guruclanmaq. gürdəmək. gurdamaq. qurlanmaq. gürcəmək. gurcamaq. qurcanmaq. gürəclənmək. qolaclanmaq. quvvətlənmək. 1. talanı sürüb, əkməyib, boş qoyub gəlişdirmək, güclətmək.

qənləşmək . gənləşmək. genləşmək. gəpləşmək. açınışmaq. danışmaq. qonuşmaq. sözləşmək. söyləşmək.

qənləti . gənləti. genləti. 1. çoxdan bəri üz görməmiş, üz verməmiş nərsə. - bugün genləti bir yemək yedik. - genləti görməmişdim. - genləti bir dolu qarın yemiyənlər. 1. əsgi, uzaq, ayrı düşmüş olan. dalqın. - genləti doslar. - genləti doslar yığnağı.

qənləti . gənləti. genləti. 1. gücləti. gürləti. gurlatı. qurlatı. gürcəti. gurcatı. qurcatı. quvvətləndiri. 1. tarlanı, toprağı güclətmə.

qənləti . gənləti. genləti. iç açıcı, xoş sav, sorağ, xəbər. - gənləti olaydan danış, qərlitidən yox.

qənmək . gənmək. genmək. açılmaq. saçılmaq. yayılmaq. nəşr olmaq.

qənnə . gənnə. gennə. qarsan. kərsən. gillə. gen, dayaz qab. küvün. güvün. gövələç. kövələc. kövələk. təşt.

qənnəşmək . gənnəşmək. gennəşmək. gernəşmək. gərnəşmək.

qənsəmək . gənsəmək. gensəmək. gərsəmək. yensəmək. yerikləmək. oxmaq. oxramaq. oxranmaq. yuğmaq. yuğramaq. yuğranmaq. nərsiyə çox istəkli, əğimli, görsəkli olmaq.

qəntə . kəndə. kəndində. kəndisində. onda. - qonşuva söylə, kəndə on quruşum qalıb.

qəntəq . kənto.

qəntəl . kəndəl. qandal. kavdal. govdal. godal. qazanaq. qoğuc. qocuğ. xəndək. çapa. uzadısına yarıq, qazıq, oyuq yer.

qəntəliyən . kəndəliyən. kəndiyələn. kəndigələn. yerə tökülən başaqdan çıxan taxıl. - yaxşı biçilməyən yerdə kəndəliyən bol olur. - köyşəndə yaman kəndiyələn bitib.

qəntən . kəndən. kəndisindən. özündən.

qənti . - kəndi başında olmaq: kəndi uçuşunda, həvəsində olmaq: öz bildiyi kimi davranmaq. kəndin başına qılıncınmaq qıyınmaq. - kəndi kəndi: öz özünə: öz, kəndi başına. - kəndi kəndinə gəlin güvey olmaq: kəndi biçib, kəndi ölçmək. - kəndi kəndini yemək: kəndin yemək: öz özünü yemək: istəyi kimi olmayan bir iş üçün çox üzülmək. - kəndi payıma: öz payıma: mənə qalırsa. məncə. mənə sorulursa. - kəndi yağıyla qavrulmaq: öz gücü, varlığı ilə yaşı sürdürmək, keçinib gedmək. - kəndindən keçmək: 1. kəndində olmamaq: bir dalqa, nədən dolayı düşünəməmək. çox qızınmaq, həyəcanlanmaq. 1. kəndini itirmək. bayılmaq. - kəndidən pay biçmək: öz durumuyla, ölçüsüylə tutuşdurmaq, qayaslamaq. - kəndinə gəl: başın topla. ağlın başıva al. özən. saysal. sayla. umursun. umursan. diqqət ed. - kəndinə gəlmək: özünə gəlmək. ayılmaq. başın toplayamaq. - kəndinə nərsə süsü vermək: örçum. hörçum. özünü nəyimiş kimi hörüksəmək, qursamaq, göstərmək. - kəndinə yedirəməmək: çəkəməmək. sığdıramamaq. sındıramamaq. - kəndinə yönətmək: özünə sarı yönətmək, çalışmaq, işləmək. odu öz qarşına eşmək. - kəndini ağıra satmaq: kəndini qıra (naza). çəkmək: qırınmaq. nərsədə ağır davranmaq. qırcanmaq. qıncıvırlanmaq. qıncıvlanmaq. qıncıqınmaq. oynağınmaq. oynaqlanmaq. nazlanmaq. qıyrata çəkmək. - kəndini alamamaq: kəndini yığamamaq: qabağın tutamamaq. dayanamamaq. kövnəmək. kövnümək. - kəndini bəğənmək: kəndini nərsə saymaq: kəndini dev aynasında görmək: kəndin çox yekə görmək. özünü başqalarından irəli, ərdəmli, önəmli, üstün görmək. şişinmaq. qurranmaq. - kəndini bıraxmaq: uğraşmamaq. özənməmək. saymamaq. saysalmaq. saylınmamaq. umursunmamaq. umursanmamaq. diqqət, e'tina edməmək. - kəndi bilmək, tanımaq: ərər çağa gəlmək. - kəndi bulmaq, tanımaq: kəndin, başın toplamaq, toparlamaq. durumun düzəltmək. kimliyin, kişiliyin, kişiyliyin, tözün, şəxsiyyətin qazanmaq. - kəndini dar atmaq: nərsəyə, bir yerə tələsmək, can atmaq, çalbalamaq. - kəndini dinləmək: kiçik sıxıntıları çox yekətmək. - kəndi qapdırmaq: bir nəyin etgisinə iyicə alınmaq. - kəndini tutamamaq: özün saxlayamayıb nərsiyə qarışmaq, girmək, mudaxilə edmək. - kəndini tutmaq: dözmək. götürmək. çəkmək. sərinmək. girginmək. səbr, səbir edmək. - kəndi vermək: nərsiyə iyicə girişmək. - kəndisi bağlı bir atıya, durdu başqasın qaldıra. -- elə verir təlqini, kəndi utur salxımı. - kəndi kəndinə. kəndiləyin. yalnız başına. - onu sevdiyin, kəndi kəndinə doyəmədi. 1. - kəndi:

qənti . kəndi. 1. kişisəl. şəxsi. - kəndi evim. - kəndi düşüncəmiz. 1. öz. zat. nəfis.
- kəndi başına: 1 başqalarının payı, yardımı, qatqısı olmaqsızın. 1. kimsəyə sormadan. - kəndi bəslək: kəndi bəsələk: öz bəslək 1. özü bəslənən. kəndi əkibc kəndi yiyən (biçən). 1. öz bəsini, bəsləyin, yeməyin özü yapan bitgi. ototraf. 1. - kəndi gələn: kəndi gəlmə: 1. budanmış, sökülən bitgilərdən geridə qalan sürgünlərindən gəlişən tuxumlar, yemişlər, barlar. 1. çox əmək qoymadan oluşan. 1. umulmadıq çağda gəlməyi ilədə seveindirən nərsə, kimsə. - kəndi özündə: kəndi, öz halında: heçnəyə qarışmayan. kirişimcə. səssizcə. səssiz səmirsiz. - kəndi kəndinə: kəndiliyindən. öz özünə. dəşardan bir etigiyə qapılmaqsızın. binəfsihi. - qapı kəndi kəndinə açıldı. - kəndi ağzından tutlmaq: öz işi, sözü ilə yaxalanmaq. - kəndi başına buyruq olmaq: kəndi başın dolandırmaq, dolandıra bilmək. - kəndi çalıb kəndi oynamaq: bir nəyin tam yönlərin özü yapmaq. - kəndi ağrına, dərdinə düşmək: öz ağrısından, dərdindən başqalarıyla uğraşmamaq. - kəndi düşən (yıxılan). ağlamaz: - kəndi göbəyin kəndisi kəsmək: güc olsada öz işin kəndisi görmək. - kəndi kölgəsindən qorxmaq: çox üşənmək, quruntulu olmaq.

qənti . kəndi. ağacdan, çubuqdan yapılmış, palçıqla suvanmış taxıl qabı. - kəndi var igirmi çuval tutur, kəndi də var on çuval. - onun kəndisi doldu. - neçə kəndi sizin illiyizi görər. - kəndilər bitdi, tanışlıq itdi.

qənti . kəndi. ər arvad birbirindən söz edərkən, işlətdikləri taxma, ad.

qənti . kəndi. içinə nərsə qoyma üçün boşqa biçimli qab.

qəntibaşına . kəndibaşına. özbaşına. - kəndibaşına iş tutma, gəngəşmədən yol tutma.

qəntiq . kəntik. kərtik. çəntik. çərtik. kənik. kərik. kəsik.

qəntiləmək . kəndiləmək. kəndimək. kənditmək. özətmək. özünə saxlamaq. - bu satmayacam, kəndiləyəcəm.

qəntiləri . kəndiləri. özləri. kiməsədən danışırkən sayqı olaraq, ''kəndin'' çoxunluğ şəkili işlənir. - kəndiləri gələcəklər. - kəndiləri buyurdu.

qəntiliq . kəndilik. kəndlik. özlük. tözlük. 1. bir nəyin iç varlığın, tözün oluşturan nərsə. kəndi öz. özü öz. özlük öz. zat. nəfs. 1. günlük. gün. arxa. yarqa. zatiyyət. mahiyyət.

qəntiliyintən . kəndiliyindən. kəndiyindən. özlüyündən. özüyündən. 1. kəndindən. özündən. kəndi kəndinə. özü özünə. uttan. utlan. utdan. iç varlığından, kökündən oluşan. oluşqın. təbii olaraq. kəndi kəndisinə oluşan. ispantənə. zati. zatən. binəfsihi. bizzatihi. - öncədən verilən yarqılar, kəndiliyindən duzla buz olduğun hamı görüb bildidə. - bilməm nədən, gülərkən, kəndiliyindən ağlamağa başladı. - çayanın (əğrəbin). çalması kəndiliyindəndi. - bilir söylür, yoxsa kəndiliyindən uydurur. 1. istər istəməz. istəksiz, qıldıqsız, qıldıçsız, qıldımsız, qıldınsız, qılağıcsız, iradəsiz oluşan. - ürək, atardamarın təpməsi kəndiliyindəndi. 1. iç nədənlərlə oluşan. dəruni.
- qəntiliyintən ürəmə, türəmə, örəmə. törəmə: öz içindən oluşan.