Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qərmiç . gərmiç. gərməç. 1. girməç. girmiç. külçəkdi. külbasdı. nərsəni bütünüylə közdə qızartmaq. 1. gəriməç. gərimiç. yarqıc. sərəgə. sərəgic. şərit. uzadılan ip. 1. çit qapısı. 1. çəyil. çətil. çitil. çit. çəpər. arğac. arğaş. ərğəş.

qərnəc . gərnəc. gərnə. 1. üstünə yük alan kiriş, ağac. hamil dirək, tir. 1. bir yerə (dam. ocağ. təndir). atılan kiriş, ağac.

qərnəşmək . gərinləşmək.

qərnəşmək . gərnəşmək. gərimək. {tərsinmək. qısıqlanmaq. qıslanmaq. qısnaşmaq. qıtnaşmaq. girtişmək. kitrişmək. inad edmək}.

qəronməm . gəronməm. üzünmək. üzünmək. - gah sevinib, hah gərinib.

qərp . gərp. gerp. geriyə bıraxılan. savğa. sovğa. miras.

qərpəli . gərpəli. qolbudaqlı. - bir gərpəli ağac.

qərpəlit . gərpəlit. çalı meşəsi.

qərpiç . kərpiç. kərpiş. dərpiç. dərpiş. tuka. tuta. tuğla. qalıb.
- kərpiçləmək: kərpiç, qalıb tökmək.
- kərpişçi: kərpiçi: kərpiççi: kərpiçi: qalıbçı.

qərpiç . kərpiç. kəspiç. kəsilib, qurutulmuş gilli opraq kərəsi, kəsəyi, parçası. - kərpiç kimi: çox qatı.

qərpiçəşmək . gərpiçəşmək. gərpiçənmək. girpiçənmək. girpiçəşmək. 1. gərinmək. girinmək. girə düşmək. girə qalmaq. giriftar olmaq. tutulmaq. 1. kehimək. tutulmaq. uyuşmaq. - çox oturdum qıçım girpiçəşdi.

qərpiştə . kərpişdə. girmit. girəmit. kərpiç ev, dam.

qərrəf . gərrəf. gərləv. gərəv. gərəç. 1. uzun kürə, sürə, mala. 1. tarlanı düzəltmədə, hamatmada işlənən böyük ağac parçası.
- gərrəfləmək:

qərrənmək . gərrənmək. gərrəşmək. kobudlaşmaq. yoğunlaşmaq. - soyuq dəğib, səsim gərrənib.

qərs . kərs. 1. qars. işlənən, yeyilən nərsədə qalan qalın, yoğun tikə. 1. qırılmış, oğutulmuş nərsə.

qərsələ . kərsələ. pezəvəng. qurumsaq.

qərsən . kərsən. kovcacıq. kovacıq. ocacıq. baltız. qorocağ. qorluq. mənqəl.

qərsət . kərsət. kərstə. (< kər. kəs). 1. qıtsat. koğuz. kovuz. quşbaş. qıtbaş. kütbaş. koğuz. qıt ağıl. qıt anaqlı. qıt anlaqlı. 1. təxdə. taxda. kəsilib, biçilmiş ağac, odun. 1. gərsət. gərstə. qondara başmağı çəkib, gəridib qalıblamaq üçün içinə qoyulan qalıb.

qərş almaq . qarşılamaq.

qərş . qarş. istiqbal. pəziralıq.

qərt qürt . kərt kürt edmək: kərt kürtləmək: 1. nəm nüm edib, bir nəyi istəksiz qılmaq. - kərt kürtlə işləmək olar, yalnız ki iş, iş olmaz. 1. başladığı işi başarmamaq, sonuna gətirəməmək.

qərt . kərt. xart. qart. qaradaş. (> xara daş(fars)). bilöv daşı. gənəlliklə qara olub, kəsici aracı ititməyə yarar daş, arac.

qərtama . gərdama. hindiba.

qərtə . gərdə. girdə. girət. girdəl. pəncşənbə.
- gərdə dam: girdə dam: gəlin odası.

qərtə . gərdə. piçaq çeşiti.

qərtə . gərtə. 1. yabançı. qırlı. xarici. biqanə.

qərtəcər . gərtəcər. kərdəcər. qartacal. qarşatal. qardalaş. qardalac. şuluğ. aşar.

qərtəqən . gərtəgən. gərtəyən. gərcəgən. gərcənən. gərginən. gertəgən. gertəyən. gercəgən. gercənən. gerginən. kirtəgən. kirtəyən. kirtəgən. kirtənən. kirtigən. inanan. qıldınan. qıldanan. bağlanan. iman gətirən. - mən bu işin olacağına dibdən girtəkirəm.

qərtəqəy . kərtəğəy. kəltəğəy. kəltək. qaltay. 1. nərsənin yarısı. - evin kəltəğəyi: evin yarısı. 1. bir qoşun, iki tayın, iki taydan bir tayı. - əlcəyimin, corabımın kəltəyin itirdim. 1. saqat.

qərtəqəymək . kərtəğəymək. kərtəymək. 1. qısalmaq. 1. qaytaymaq. qəytəymək. kəğilmək. əğilmək. - kərtəyib basdı: əğilib girdi.

qərtəqmək . gərtəkmək. gərcəkmək. gercəkmək. girtəkmək. girtikmək girtənmək. girtinmək. gərkinmək. inanmaq. qıldınmaq. bağlanmaq. - mən bu işin olacağına dibdən girtəkirəm.

qərtəl . gərdəl. gəvdəl. govat. 1. çiyinə qoyulub dama çamur daşıma qabı. nova. nola. 1. saplı. abgərdən. suyuq nərsəni qarıştırmaq, bala bala götürmək üçün uzun saplı kasa. kopca. kəpcə. kömçə. susaq. çəmçə. balağa. susap (suyuq götürmək üçün uzun saplı kasa). (susaplamaq: susapla çəkmək). malağa. 1. mətirət. 1. qarsan. kərsən. gillə. gen, dayaz qab. küvün. güvün. gövələç. kövələc. kövələk. təşt. 1. kova biçimli qab.

qərtələc . gərdələc. girdələc. gərdəvul. girdəvul. gərdəc. girdəc. kərzəvil. dəlikli nərsəni uzatma, qısatma üçün, dəliklərinə soxulan qəmə, çivi, ağac.

qərtələmək . kərtələmək. qaralamaq. qərələmək. ləkələmək. adın pisə çıxartmaq. engələmək. əng salmaq, vurmaq.

qərtələş . kərtələş. kərtiləş. qırtalaş. qartalaş. qurqut. qurqat. neçə nərsədən oluşan nərsə.

qərtəlmək . gərtəlmək. 1. bəğnəşinmək. çalım satmaq. qoplanmaq. qoparlanmaq. kibirlənmək. qabarmaq. qapalmaq. qurralanmaq. qurutmaq. qurunmaq. böyüklənmək. qurulmaq. qasmaq. qasılmaq. qosmaq. qozmaq. qafa tutmaq. qurnazlanmaq. gurnazlanmaq. gurqazlanmaq. gürnazlanmaq. gürgəzlənmək. qozalanmaq. qozallanmaq. qotalanmaq. qotallanmaq. qaquzlanmaq. qoquzlanmaq. qozurlanmaq. qotuzlanmaq. xoruzlanmaq. xorazlanmaq. xorazaymaq. qoruzlanmaq. qorazlanmaq. qorazaymaq. quruzlanmaq. qurazlanmaq. qurazaymaq. xorazaylıq edmək. qurazaylıq edmək. qorazaylıq edmək. başqasın bəğənməmək. özün hammıdan üstün görmək. 1. enlənib, qurraqıl oturmaq.

qərtən qırmaq . gərdən qırmaq at boynun burub yuxarı qaldırıb, başın açşşağı bükmək. - atın gərdən qırması atçılara çox bəğənilir.

qərtən . kərdən. kərdəm. kərdimə. kərdümə. kürəyin ortasındaki çuxur.

qərtənə . gərdənə. 1. boyun. qırağan. gədik. 1. girdənə. gərdənlik. girdənlik. qatamanı, qatnanı, zəncir ucların birbirinə bağlayan, tutturan dəmir çəngəl, giriv, giliv.

qərtənqə . gərdəngə. 1. bulanıq, qarışıq yer, durum. 1. giriftarlıq.

qərtənqələ . uzunsov, sivri quyruqlu, çatal dilli, çevik, bəcəkçil, kiçik sürüngən canlı, kələr çeşit.

qərtənqəsək . kərtənqkəsək. yonqa. qopaq. qoğuş. tıraşa. qırışqa.

qərtənqıçlıq . gərdənqıçlıq. gərdənqıç. 1. koraz. çətinlik. çıpıt. çətin, qızlac, qıslac, qıylac, sıxıntılı duruq, durum. 1. sıx, tıx çalılıq. qırıntılıq.

qərtəriz . gərtəriz. kərtəriz. rahnəma. qıyrat. qıyrac. qıyran. ötrüc. ötürüc. cəhət tapan. cəhət yab. - kərtəriz almaq: salağat almaq. yol, iz nişan almaq. - doğru adresi kimdən salğat alım.

qərtəriz . kərtəriz. qıyrama. qıyratma. ölçmə. ölçüb biçmə. əndazə tutma.

qərtəvic . gərdəvic. gərdimə. gərdəmə. girdəvic. girdimə. girdəmə. toqqa. toqla. toqa. kiltə. kitlə. çitlə.

qərtəzən . kərdəzən. kərgələk. çoluq cocuq. uşqa çuşqa. uşağ muşaq. hər nəyin ovağı, xırdası, kərtəsi.

qərti . gərdi. kərdi boyu qıraqlarına yığılan, kərdini çevrəyən, saran topraq.

qərti . gərdi. kərdi. > gərdə. gərde(fars). oğuntu.

qərti . kərdi. 1. eni. evin ən kiçik uşağı. sonbeşik. 1. arx. çeşmə. geşmə. 1.

qərti . kərdi. kərdə. gərdi. > gərdə. 1. oğuntu. ovuntu. 1. qırıs. qırıntı. qıyıntı.

qərti . kərdi. kərlək. kərlət. - bu kiçik kərlət, üç yüz kilo soğan verir.

qərti . kərti. gərti. girti. doğru. salıt. düz. onat. - girti söylə.

qərtik . kərtik. kərtlik. qəfəsə.

qərtiq . gərtik. gərtək. 1. qalın. yoğun. - gərtik ənsəli. - ənsəsi gərtik, üşügən olur, biləyi gərtik, yürügən olur. 1. boğum. - çörək buxcasının iki ucundaki iki qunçə gərtikli. 1. almacıq (yuvarlaq). gəmiyi. - yoğun gərtəkli qadın.

qərtiq . kərtik. 1. kərtələz. kərtləz. kərtnəz. kərt. kərt. kərt. kəsdək. hər nəyin xırdası. - kərtik burun: kiçik burun. 1. ufalıq. ufaqlıq. xırdaqlıq. xırdalıq. 1. gərtik. savaqıç. savqıç. çıpqıç. hallac, pambıqçı çubuğu, toxmağı. 1. kərtmə. çətələ. çərtələ. çıtala. çırtala. işarə.
- kərtik gələn: 1. cızılı, yarlı, zədəli kimi. pürüzlü kimi. az zaylı. 1. kərtiksim. cızımsım.
- kərtik kürtük: kərtiş kürtüş. : kərtilli. 1. girintili çıxıntılı. pürüzlü püsürlü. 1. əzik üzük. əzik büzük. əğri büğrü. 1. əngəbəli. enişli yoxuşlu. kələkötür. (kələ: uca. -ötür: öçür: çuxur).

qərtiq . kərtik. kərtük. 1. sünnət. kəstirmə. 1. nərsənin qırağında girintili çıxıntılı süs. 1. nərsəni qırağı, ağzı. dodaq. ləbə.

qərtiq . kərtik. kərtük. kərit. çərit. çət. çək. arşın. ərşin. ərçin. metr.

qərtiqli . kərtikli. kərtüklü. 1. sünnətli. kəsili. 1. qırağı girinti çıxıntılı süslü. 1. qırağılı. ağzılı. dodaqlı. ləbəli.

qərtil . kərdil. ufaq təfəq.

qərtil . kərtil. kərt. kərtəl. kərtəriz. kərtiriz. gərtil. gərt. gərtəl. gərtəriz. gərtiriz. 1. geçit. keçit. qırağan. boğaz. utuc. yutuc. çapa. 1. kərtik kürtük. kərtilli. əngəbəli. enişli yoxuşlu. 1. engin. usuz bucaqsız. 1. kərən. kərin. kəriş. kərit. kəsqır. kəsqıt. kəsgər. kərit. kərəntil. qırtıl. qırt. qırtıl. qırtırız. kortıl. kort. kortıl. kortarız. kortuz. qırqalıq. qırtaq. qırqalıq. qırtıqran. qırtlan. qırtlaz. qırtıl. qırac. qırıç. qıyır. qıylan. kütə. kütəl. kosıt. kosat. kasat. kəsit. körüz. koruz. verimsiz, karsız olan. 1. kərən. kərin. kəriş. kərit. kəsqır. kəsqıt. kəsgər. kərit. kərəntil. su keçirməz nəsnə, maddə. dama salınan gilli topraq. 1. bataqlıq yer. 1. düzən. dağ təpəli yerlərdə düzəngahlıq yer. 1. ovalarda, çöllərdə su toplanan çuxur.

qərtilək . kərdilək. qaradilək. kərniyyət. qaraniyyət. pisdilək. pisniyyət.

qərtili . kərtili. kəstili. girtili. gərəkli. girəkli. kəsənik. kəsənək. qoyulmaz. keçilməz. lazim. vacib. icablı. - bu iş mənə kərtilidi.

qərtinmək . gərtinmək. girtinmək. qırtınmaq. 1. girt vurmaq. baş vurmaq. gəzinmək. dolanmaq. yoxlamaq. hərlənmək. hellənmək. kovalamaq. - qalmasın yeri gərtindim tapmadı. 1. girlənmək. dolanmaq. keçinmək. yaşamaq.

qərtinmək . gərtinmək. girtinmək. soxulmaq. - gərtinib durma.

qərtirəq . gərdirək. girdirək. gəlinlik. - qonşunun girdirəki nə gözəl.

qərtisülə . kərdikülə. kərləkülək. göy gövərənti əkilən yer.

qərtləq . gərtlək. 1. ağzı gərik, çəkik, yekə, yanaq almacıqları (gəmikləri. ), dişlər çıxıq, fırlaq olan. 1. canı çəkik, düşük, arığ olub, kəsəl dolayı qarnı şişik ilan. - aclıqdan, kəsəldən, afrika ölkərində çoğun uşaqların gərtlək olurlar.

qərtləq . gərtlək. 1. qırtlaq. zirvə. yoxuş başı. 1. qıra. kiçik xiyar. 1. qırtlaq. həncərə. 1. qartlaq. qasır. pinə.

qərtləmbic . kərtləmbic. çitləmbic. qırtlambıc. çırtlambıc. kiçik miçik sevemli qız.

qərtləz . kərtləz. kəvləz. kövləz. qılcan. qılyan. qılsan. qılzan. qılzar. qılbar. qılvar. qılsar. qılcar. qılyar. qıldır. qırdır. qıltan. qılcan. qıravan. qırna. qırnaz. qırtlaq. qırıtlaq. qırqıl. qıntır. qısmıt. korata. çorata. körüz. koruz. qurata. cılız. çırız. qırız. qırzan. qırnaz. soluq. qansız.

qərtmə . kərtmə. izləmə. imləmə. iltəmə. nişan qoyma.

qərtmə . kərtmə. kirtmə. kirtmək. kitmək. qartma. qatmaq. 1. kir, cır qatı. çirk. 1. qıst. qırtmıq. qırtmaq. çözmək. yara üzərində oluşan qabıq. 1. hər nəyin dayanması, durması üçün qoyulan parça, tikə. 1. çərtmə. xırda dilim. 1. kərək. çərək. nərsə üzərində sürülərək bıraxılan, açılan iz, oyuq, cırım, şırım, sırıq. 1. körpə qız, ərkək beşiyin birbirinə sürtərək adağlama işi.

qərtmək . gərtmək. 1. qarışmaq. açılmaq. içinmək.

qərtmək . kərtmək. 1. çərtmək. yonmaq. yontmaq. yontamaq. 1. gərtmək. özünə yonmaq, işləmək. kəndi çıxarın, mənfəətin düşünmək. 1. çırtmaq. həcəmət almaq. 1. kərtilmək. çalım satmaq. qoplanmaq. qoparlanmaq. kibirlənmək. qabarmaq. qapalmaq. qurralanmaq. qurutmaq. qurunmaq. böyüklənmək. qurulmaq. qasmaq. qasılmaq. qosmaq. qozmaq. qafa tutmaq. qurnazlanmaq. gurnazlanmaq. gurqazlanmaq. gürnazlanmaq. gürgəzlənmək. qozalanmaq. qozallanmaq. qotalanmaq. qotallanmaq. övünmək. öpünmək. qopunmaq. böbürlənmək. göstəşinmək. gözdəğinmək. köklənmək. kökənmək. şişinmək. koskoslanmaq. qobanmaq. qopanmaq. ullanmaq. ulqanmaq. qaquzlanmaq. qoquzlanmaq. qozurlanmaq. qotuzlanmaq. xoruzlanmaq. xorazlanmaq. xorazaymaq. qoruzlanmaq. qorazlanmaq. qorazaymaq. quruzlanmaq. qurazlanmaq. qurazaymaq. xorazaylıq edmək. qurazaylıq edmək. qorazaylıq edmək. başqasın bəğənməmək. özün hammıdan üstün görmək. 1. qartımaq. əsgilmək. bayatımaq. 1. çərtəmək. çəntəmək. pürüzləmək 1. qırmaq. 1. kəsmək. 1. dəngitmək. dəng edmək. əş, bir tutmaq. sınartmaq. sınğartmaq. - bu onla kərtmə. 1. kərtimək. kirtimək. qartmaq. qabıq qoymaq.

qərtmək . kərtmək. çəntmək. güclə, çətinliklə sürtərək keçmək. sürtünüb cızmaq. sərtcə sürtünmək. - küçədə araba duvarı kərtərək keçdi.

qərtmək . kərtmək. kirtmək. çərtmək. çirtmək. kiçitmək. əğitmək. əğdirtmək. qısrıtmaq. qırsıtmaq.

qərtmən . kərtmən. gərtmən. yamacda səggi kimi, dərədə gərinib, düz, dar yer. düzən. çalabıq. düzəngə.

qərttəq . kərtdək. qartdaq. qat. kət. kir. kitmir. kiv. kit. çirk. salaq. çalaq.

qərttəş . kərtdəş. kərtəş. qırıq. köfük. kövük. boş. kofı. kovı. koz. kovuz. sava. sova. boş. havayı. anlamsız. qoşdurum. təki boş. - kərtdəş kərtdəş: kərtəş kərtəş: kətəş kətəş: boş boş. kərtdəş kərtdəş danışma.

qərüc . gərüc. asma. nərsəni asmaq üçün ucu çəngəlli dəmir, ağac.

qərüq . gərük. gəbərük. gəbərik. ölü. ləş.

qərüq . gərük. qarqıdalı, günəbaxan kimi bitgilərin uzun saı, səğəsi.

qərüq . kərük. kərik. kəsük. kəsik. yara kimi bıraxılan iz.

qərün . kərün. çərün. kərtik. kərtmə. qırıq. köfük. kövük. boş. kofı. kovı. koz. kovuz. qazıq. - kərün vermək: 1. boş vermək. ötvermək. ötürmək. 1. boşaltmaq. nərsənin çevrəsin açmaq.

qərüv . gərüv. gəriv. gərən. giran. 1. qatı. ağır. 1. ərşik. irşik. yuxarı. qanalı. dəğşin. dəğişgən. dəğişli. baha. ərcin. qiymətli.

qərvan çulluğu . uzun bzcaqlı, uzun ayaqlı, əğri qaqalı quş çeşiti.

qərvan . - kərvan aşır yol olur.

qərvan . kərvan. (< kərmək. gərmək). kərik kərik, sıra sıra düzü düzü birbiri ardınca gərilib, çəkilib gələn nərsələr. qatar. qafilə. - dəvə kərvanı. - durna kərvanı. - yolçular, dilənçilər kərvanı. kərvan pozmaq: bir işi, gedişi, pırosəni ənglləmək.

qərvançı . kərvançı. kərvanbaşı.

qərvançılıq . kərvançılıq. kərvanbaşılıq.

qərvanqıran . kərvanqıran. kəvranqıran. 1. dan (səhər. sabah). ən erkən görüşən ulduz. 1. axşam ilk doğan ulduz.

qərvansaray . kərvansaray. kərvanı saran, qaran, qoruyan yer. kərvan otrağı, ordusu, ordası.

qərvə . gərvə. ayaqqabı qoncu, səğəsi.

qərvələ . gərvələ. 1. kərnözə. şaşırdıcı. sapdırıc. çalıdan. çaltıc. əcəb. təəccüblü. 1. kimsəni çıpıtan, cinlədən, qaşındıran, duyarladan, həssasladan nərsə, tükan. qaşınıq. - ''sarımsaq'' onun gərvələsidir, ''soğan''da sənin gərvələndir.

qərvət . gərvət. gərəv. gərvə. gərv. 1. hal. hol. salon. tənəbi. aralıq. güdük. qoğuş. qovuş. qavuş. - iki kərvəli, on odalı ev. 1. fışqıraq. pışqıraq. pınar. buraq. bulaq. fışqıraraq bir yerdən çıxan su. fəvvarə.

qərviqmək . gərvikmək. qasılmaq. qatılmaq. qatılaşmaq.

qərz . kərz. 1. qənov. - yağış yağdı, kərzlər daşdı. 1. kəsəllik. xəstəlik. çökəzlik. çökətlik. korluluq. sürnüklük. bitginlik. halsızlıq. kefsizlik. 1. çökəzlik. çökətlik. fənalıq. 1. pozuqluq. çökəzlik. çökətlik. kötülük. kövütlük. 1. sağlıq pozuqluğu. bayılma. 1. qırqalıq. qırtaq. qırqalıq. qırtıqran. qırtlan. qırtlaz. qırtıl. qırac. qırıç. qıyır. qıylan. kütə. kütəl. kosıt. kosat. kasat. kəsit. körüz. koruz. barsız, verimsiz olan. 1. çağında yavrulamayan. doğum çağı

qərzə . gərzə. öz çeşitləri içində gövdəcə böyük olan.

qərzək . gərzək. gəzzək. çəpərin tapdanıb əzilmiş yeri.

qərzəvil . kərzəvil.

qərzinqə . kərzingə. kərzənə. kirtil. kitril. səbət. sələ. böyük zənbil. - iki kərzənə üzüm.

qəs yıxamaq . - gəs yıxamaq: geyis yıxamaq: paltar yumaq.

qəs . kəs. 1. kimsə. kişi. 1. qıtmıq. qırıq. tikə. parça. qıymıq. qırmıq. balça. bağça. barça. giliz. giləz.

qəs . kəs. dənəsi, özü, içi, cirgəsi alınmış nərsə. qalıntı. küspə. köspə. çökbə. köşbə. gövdən. gövdün. kövdən. kövdün. köfdün. ət. qoncala. qoncal. tilif. tüfalə. 1. özü, içi, cirgəsi alınmış dənədən işlənmiş malaqara yemi. 1. (bir toplumda ən yoxsun, sapqın, dalı qalmış, pozqun, çorman, korman, fasid qat).
- kəs düşmək: 1. utunılacaq duruma girmək. 1. qıraq, yan düşmək.

qəs . kəs. kəsbik. kəsmik. kəslik. 1. xərməndən son yerdə qalan xırım xırda daşlı, samanlı buğda. 1. oğutulmuş, biçilmiş nərsə. 1. iri saman. 1. yaprağı, geyimi, ötüsü alınmış olan nərsə. çıplaq. lüt. kova. koğa. 1. dəğişik, özəl biçim, oran, form.

qəs . kəs. sinc. saya. sayağ. sıya. sıyağ. dur. duruğ. tür. türük. bur. buruğ. bür. bürük. sifət.

qəsaqça . kəsakça. beş yüz tümən.

qəsavət . 1. qısıl çınqı. üzüntü. göyüntü. qoyuntu. küyüntü. sıxıntı. göynək. gövnək. gövüntü. tasa. qayqı. qızqı. qısqı. girtuk. sıxıntı. qızlac. qıslac. qıylac. qəm. qısı. acı. kədər. gümən. acı. ağı. dərd. incik. qayğu. qaxınc. 1. sərtlik. qatılıq. qartılıq. qatalıq. 1. qıyımlıq. asırqamazlıq. yasırqamazlıq. acırqamazlıq. əsirgəməzlik. əsriksizlik. əsiksizlik. yassızlıq. yasızlıq. yaxımsızlıq. yaxışsızlıq. duyqusuzluq. mərhəmətsizlik.

qəsayaq . kəsayaq. kəsənəli. kəsməli. topdan. dibdən. qapba. qapqa. yerlidibli. qapanlı. qapanlu. - buğdanı qapba biçdi.

qəsbə . kəsbə. kəsəb. kəsib. kəsbi. 1. yarar. yaraş. qismət. nəsib. - kəsbiyə yazılan, qazanılır. 1. sağı. sağıc. sağış. sağınc. tapı. qazanc. qazanma. yaran. yaranc. yarac. yaraş. edin. edinmə. edinic. edinc. edic. ediş. əldə edilmiş nərsə. 1.
-((qəsbətmək: kəsbətmək. kəsbetmək. kəsəbləmək. kəsibləmək. kəsbinmək. 1. yararı, yaraşı, qisməti, nəsibi olmaq. 1. kisələmək. qazanmaq. edinmək. edinicmək. edincmək. edişmək.

qəsbər . kəsbər. suyuq olmayan yoğur, xəmir.

qəsbilənərək . kəsbilənərək. istəmiyərək. güclə. gücən. qısıqla. qısıqıtla. qısdırla. zorla. - bu işi kəsbilənərək yapacaqsın. - kəsbilənərək dərs olmaz, ölçüb kəssən dar olmaz.

qəscən . kəscən. kiçik qayçı.

qəscən . kəscən. kiçik qayçı.

qəsə yol . keçi yolu.

qəsə .

qəsə . - kəsə gəlmək: biçiminə, oranına, yerinə gəlmək, düşmək. uğrunmaq. - kəsə gəlsə sizin sözü ona yetirrəm. - kəsəminə gəlməyib çivini taxammadım.
- kəsə gətirmək: biçiminə, yerinə gətirmək, düşürmək, salmaq. uğratmaq. - kəsinə gətirib bir yumuruq atdım ki.

qəsə . kəsə. kəsək. qısıq. qısa. qıssa. qınıq. qınıt. qısal. qıtal.

qəsə . kəsə. kəsi. əsgik. əksik. naqis.

qəsə . kəsə. kəsit. kəsən. kəsgəl. kəsmən. kəsdirim. qısıq. qısa. qıssa. qınıq. qınıt. qısal. qıtal. kəsmə. kəsdirmə.

qəsə . kəsə. qısıq. qısa. qıssa. qınıq. qınıt. qısal. qıtal. qıssa.

qəsə . kəsə. qısıq. qısa. qıssa. qınıq. qınıt. qısal. qıtal. sıxıq. özət. xülasə. - sözün kəsəsi. - kəsə buyurun. - kəsə desəm söz alınmaz, tamın desəm, qulağ alınmaz. -

qəsəbiç . kəsəbiç. biçəkəs. sözləşmə. kontırat.

qəsəcəq . kəsəcək. qırqır. qeyçi.

qəsəciq . kəsəcik. kəsəcik. kəstəcik. kəstənəcik. pırostat.

qəsəçi . kəsəçi. yabançı. xarici.

qəsəq . kəsək. 1. salmanta. qalan. arda qalan. ardan. artan. artığ. 1. kəssək. qırt. qatsaq. sıxşıq. qızıclıq. qısıclıq. qıyıclıq.

qəsəq . kəsək. xəsək. qaradam. daxma. qorab. qorav. givlə. givlə. külbə. kövlə. kövəl. gümə. gömə. goma. cümə. cuma. - ilkin bir kəsəkləri varıdı, iti quyruğundan bağlasaydın durmazdı.

qəsəq . kəsək. kəs. luqma. tikə. qətə. - bir kəsək əkmək.

qəsəq . kəsək. kəssək. kəzək. kəzzək. kəmsək. kərsək. kərək. kəsəyin. 1. topraq parçası. qırt. 1. geri qalan parça. daltıq. qaltıq. artıq. 1. kəsilmiş parça. bəlli bir şəkilin kəsilmiş parçası. - çəmən kəsəyi. 1. qırıq. qıtıq. 1. kəsəli. kəsili. kəmlik. baluq. naqislik. nəqs.

qəsəq . kəsək. palçıqlı, bataqlı yol.

qəsəq . kəsək. təzək

qəsəqab . kəsəqab. bez çanta, kif.