Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qəvətə . gəvətə. kavalır. ufaq təfək. qıncıvır. qılcıvır. xırda mırda. kiçik parça. qalıntı. artıq. önəmsiz nərsə. qırıq dərik. qırıq sırıq. qırıq sırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq.

qəvətir . kəvətir. küpə. kiçik küp. kiçik çuval. heybə. yançıq. torba.

qəvətirə . gəvətirə. gözə. süzgəç.

qəvətləmək . gəvətləmək. kəvətləmək. gəvələmək. kəvələmək. xələtləmək. 1. ağzını açıb gözün yummaq. söymək. yermək. yergimək. dürtgüləmək. dütgütmək. təhqir edmək. 1. kəsmək. kəsəmək. kəsətmək. kəsətləmək. kərətləmək. yarmaq. yaralamaq.

qəvəzə . - qalba ağız: qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. gəvətə. gəpəzə. gəpətə. - kavac ağız: kovac ağız: qırqır. qırlaq. qırqır. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. qəm qəm . gəmgəm. gəvgəv. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. qırqır. qırlaq.((kavazaq. kavazağ. qırqır. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. boşboğaz. sızqaş. (sızaq ağız) ötləği. ötləğən. yersiz qonuşan. gəpsəvə. gəpsək. düşük çənə. gəpsələk. gəvzək. köğşək. kövşək. koğşaq. kovşaq. kağşaq. kavşaq. qırqır. qırlaq. gəvzən. gəvəzə. qırçı. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırqır. qırlaq. qonuşqan. qıldır. qırdır. qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. çox qonuşan. qonuşqan. qırna. qırçı. gəvəzə. qopcasıqırıq: çənəsidüşük. gəvəzə. ağzı gəvşək. söz, sır saxlamaz. civcik. cıvcıv. qırqır. qırlaq. qırqır. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. kədüç. kəvdüç. kovduk. qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. yozan. ozan. çox qonuşan. kəvcə. qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. qəvciq . kəvcik. qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. gəvzən.
kav. kov. 1. qırqır. qırlaq. gəvəzə. kavaçı. kavafçı. kavaçlıq. qırqır. qırlaq. qırqır. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. gəpçi. çok danışan.
qırqır. qırçı. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırlaq.
(kip_asur).
kavafçılıq. kavaçlıq. kavaççlıq. qırqırlıq. qırlaqlıq. çanaçağlıq. çançalıq. yanşalıq. gəvəzəlik. yozanlıq. ozanlıq.
((qüvələmək: güvələmək. gəvələmək. güvəzələmək. gəvəzələmək. güvəzəmək. gəvəzəmək. çançalamaq. yanşalamaq. yanşağlamaq. ağızda dolandırıb çeğnəmək, yemək. - o nədir ağzında güvələyirsin.
- qıldır qıldır ötmək. gəvəzəlik edmək.
((qətqütləmək: kət kütləmək. kət küt edmək. hədə qorxu, qara qorxu gəlmək. qaratəpəcləmək. qaratəpcələmək. qaratəpcəmək. çanağlamaq. çənələmək. qırlanmaq. qırlamaq. qısqıtmaq. qısqı basmaq. gəvirdəmək. gəvzələmək. gəvəzələmək. yerli yersiz qonuşmaq. çox qonuşmaq.
((gəngildiyik. gengüldiyik. gəngildiyik. gəngüldiyik. gəvəzə, qırqır. qırlaq. salsaq, herəki hərəki kimsə.
((kəsmək. gəvəzəlik edmək. yozanlıq edmək. yozanlamaq. ozanlamaq. uydurmaq. yalan atmaq, demək.
((qənqiltəmək: gəngildəmək. gengildəmək. gəmgildəmək. gəmgüldəmək. gəvgildəmək. gəvgüldəmək. 1. qırqıranmaq. qırlaqınmaq. qırlanmaq. qırlamaq. gəvəzələnmək. deyinmək. - qırra qır qırlır. vırra vır qırlır. dırra dır qırlır. dırra dır dırlır. - səsini kəs, çoxda belə qırlama. - 1. sarsaqlamaq. titrək duruma gəlmək. qocalmaq. kövəlmək. çökəlmək. köfünmək. köfnümək. kövünmək. kövnümək. 1. işə yaramazınmaq.

qəvəzə . gəvəzə. gəvəzə. malqara boynuna taxılan çanğ, zınqırov.

qəvəzin . gəvəzin. gəvəcən. gəvəcin. gəvəÇin. gəvəzən. kotanı dərinə endirən, dayaza qaldıran ivlər, kərtiklər.

qəvəzitmək . gəvəzitmək. gəvzitmək. 1. düşgünlətmək. arığlatmaq. 1. əldən, gücdən düşürmək. çökəzmək. 1. yormaq. qırpalatmaq.

qəvgi . gəvgi. əkin başaqların yeyən heyvan.

qəvgi . gəvgi. qapqı. qılplı su qabı. güldür. məşgəfə.

qəvi del . diavər. ürəkli.

qəvi . gəvi. hər nəyin incəsi, naziyi.

qəvi . gəvi. kəvi. qaynaqçılıq, löhümçülük, cuşçuluq aracı.

qəviciq . kəvicik. ufaq. xıra. qır. xırda. mıncıq. minicik. dınqıl.

qəviq . gəvik. gəvinc. gəvic. gəviş. 1. qırvıt. qırtıq. kirtik. qopçur. vergi alıntısı. 1. əkinin sapı, qabığı, boş başağı. 1. savrulan xərməndən geridə qalan, yaxcı döğülməmiş iri başaq. 1. gəgək. gəvək. ağacın qurumuş çürümüş parçaları. 1. körpəsi ölən bir inəyi sağdırmaq üçün əmizdirilmiş başqa bir bizov.

qəviq . gəvik. qıttır. qıttıq. qırtıq. qır. qısılca. qırşda. qırşad. qırışda. qırışad. qımıcıq. qımıq. qındıq. qını. kiçik. köçək. köçük. kövçək. kövçük. qırtca. qıtca. kərdil. qır. xırda.

qəviq . kəvik. gərik. gəviz. gəvit. 1. hər nəyin körpəsi, kəvrəyi, yenisi, tazası, incisi. 1. dadlı. pişgir. dişgir. yeməli.

qəviq . kəvik. kəvək. 1. kəvzər. kəvsik. qəlbirdə qalan iri dənə, saman, nərsə. 1. kərmə. çalma. aşırma. 1. saxruğ. zəxirə.
- qəviqliq: kəviklik. kəvəklik. gürbə. gürəb. kürbə. kürəb. gurba. gurab. gürəmbə. guramba. saxurluğ. zəxirəlik. qoncu. qonca. qorba. qorab. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. ambar.

qəviqçi . kəvikçi. başmaqçı.

qəviqlənmək . kəviklənmək. kəvəklənmək. kəvsiklənmək. 1. sevinmək. kovzamaq. kübənmək. 1.

qəviqmək . gəvikmək. əğilmək. qırpalanmaq.

qəvil . gəvil. gəfil. kəhil. - gəvil gəvil solumaq: kəkələmək. gəvildəmək: kəhildəmək: kəhiləmək: soluğ soluğa qalmaq. dərin dərin, tez tez, güc nəfəs almaq.
- kəhil kəhil: soluq soluğa.

qəvil . gəvil. könül.
- gəvil gəlləmə: deyişmə. bəhs edmə. - gəvil gəlləməyə gərək yoxdur.
- gəvil gəvil: yavaşca, yumuşaqca qılınan qılım, hərəkət.
- gəvil güvül edmək: gərəksizcə, can sıxacağı dək qonuşmaq.

qəvil . kəvil. kövül. 1. in. kova. köğül. kovara. kavara. kələr. oğal. oval. obal. oğruq. ovruq. obruq. kövül. kova. mağara. 1. yeraltı doğal (təbii) in, nin, yuva. 1. oyuq. 1. gəpil. gəpin. qapın. sığıncaqlıq. sığınılacaqlıq. könəlgə. çönəlgə. dönəlgə. daldalancaq. daldalanacaq. qorunaq. sığınaq. məlcə'.

qəvilcən . gəvilcən. boşboğaz. - gəvilcən ağız, elə dumadan söylədin mi?.

qəvilcənli . gəvilcənli. gəvilli. boş, önəmsiz olan.
- gəvilcənli olmaq: kötüləşmək.

qəvilmək . gəvilmək. əğilmək. çarpılmaq.

qəvilmək . kəvilmək. kəmilmək. boşalmaq. azalmaq. azızlamaq. acizləmək. təzi'f olmaq. - ordumuzun kəmilməyən gücü var.

qəvin . gəvin. qıraş. qıraç. qırac. qırıç. qıraşlıq. qıraçlıq. qıraclıq. qıraştıq. qıraçtıq. qıractıq. qırçallıq. qırçıllıq. qırqıra. ot bitməyən, çanqıllı, daşlı yer.

qəvin . gəvin. yapınca. yapınac. dadlı. pişgir. dişgir. duzlu. ləzzətli.

qəvir . gəvir. kəvir. gəvşək. gəvir gəvir: kəvi. kəvir: qolay əzilib, tozlanan, gəvşək nərsə.

qəvir . kəvir. boş, susuz bayır, yer. qırqı. çöl. səhra.

qəvirmək . gəvirmək. kavçalamaq. eşələmək. gözləmək. gözələmək. aramaq. axtarmaq. qarqanmaq. açarmaq. açaramaq. açalamaq.
- gəvirtmək. aratmaq. kavçalatmaq. eşələtmək. açartmaq. açaratmaq. açalatmaq.

qəvirmək . kəvirmək. boşaltmaq. salıtmaq. salmaq. bıraxmaq. qoymaq. qoyarmaq.

qəvirtəq . gəvirdək. qıra. kal qovun.

qəviş . gəviş. gəriş. yarışma. yarış. salış. - uşaqlar gəvişlə qaçmağa başladılar.

qəviş . gəviş. gəvik. 1. ağızda çeğnənən nərsə. 1. biçərdövəyin əzdiyi ürün. - tıraktor çox gəviş yapdı.
- gəviş atmaq: ağız köpüyün tükürmək.

qəvişmək . gəvişmək. bir qonuda çox gəpləşmək, qonuşmaq.

qəviz . gəviz. 1. hər çeşit gəvənib, çeğnənib, yeyilən nərsə. 1. taxıl. 1. çörək.

qəvqə . kəvgə. sütül başaq, sümbül.

qəvqəbə . kəvgəbə. > kərrəbə. kərrəkə. incə üst geyim, üstənək.

qəvqəcləmək . gəvgəcləmək. kəmçilmək. arığlamaq. incəlmək. qurumaq. zayıflamaq.

qəvqəl çuval . - kəvgəl çuval: gəzgərə. gözgərə. iri deşikli xaral.

qəvqəlləmək: kəvkəlləmək. kəvəlləmək. kovcallamaq. kövgürləmək. kövcürləmək. 1. qocalmaq. kövəlmək. çökəlmək. əldən düşmək. 1. yoxsunlamaq. yoxuzlamaq. kasıblamaq. əli aşağı düşmək.

qəvqər . kəvgər. ağzı yırtıq, çarpıq kimsə.

qəvqəş . gəvgəş. gəvgəc. 1. seyrək dişli, gen ağızlı. 1. geniş ağızlı çömlək, çölmək. 1. küt, iyi kəsməyən kəsəc.
- gəvgəş gətirmək: kələk işləmək. işin düz aparmamaq.

qəvqəştirmək . gəvgəştirmək. boşuna bir işi uzatmaq.

qəvqəz . gəvgəz. danaburnu deyilən böcək.

qəvqəz . kəvgəz. qəndil. küpə biçimli, uzun saplı ışıqlıq, ışıq qabi.

qəvqi . kəvki. kəvgir. kövkü. kövgür. 1. kəfgir. 1. kiçik qab, sağan. 1. süzgəç.

qəvqillə . gəvgillə. çürük. köfəki. kövəki. kavsak. kovsak.

qəvqir . kəvgir. dəlikli kəpçə, qab. süzgək.

qəvqir . kəvgir. kəfgir. kövgür. 1. göz göz olmuş nərsə. 1. kəviş. gəviş. gözə. süzgəç. sələ. sala. süzək. sızağ. sumaxbalan. sağrac. aşsüzən. 1. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. korluq. inad. - çox kəfgirin biridir.

qəvqir . kəvgir. kəfgir. kövgür. qulplu gözə, süzgəç.

qəvqirə . kəvgirə. kiçik dəlikləri ilə bəlirən bir yara türü.

qəvqirmək . kəvgirmək. kəhgirmək. kəhirdəmək. kəhildəmək. hürmək. havlamaq.

qəvqür . kəvgür. kəhgül. kövgül. kəvənir. gələnir. dəlikli, süzənəcli kəfgir. kövgür.

qəvqür . kəvgür. kövgür. su qabağından yapılan qab.

qəvlə . gəvlə. yeni, gəvrək budaq.

qəvlək . gəvlək. gəvlənc. gəvləc. gəvləş. gəvdəş. malqaraya yem verilən qab.

qəvləq . kəvlək. mırtçıl. dənh. zarafatçı.

qəvləmək . gəvləmək. gəv, gədik, ara, açıq, qıv, fürsət güdmək.

qəvləmək . kəvləmək. 1. soymaq. 1. tozlamaq. tozalamaq. toz durumuna gətirmək. 1. əti sümüyündən ayırmaq.

qəvlənmək . kəvlənmək. keflənmək. əsrikmək. yayınmaq. yayvanmaq. içi boşalmaq, xoşalmaq.

qəvlətmək . gəvlətmək. nərsəni bilibdə bilməzlikdən gəlmək. dolaylatmaq. boşa dolandırmaq. - sən bilirsin, amma məni gəvlətirsin.

qəvliq . kəvlic. kəvic. 1. suyuq olan hər nə. 1. səvic. suvuc. suyuc. girdə. girət. sos. 1. suda əzilmiş qurud.

qəvliq . kəvlik. kovluq. 1. ayaqqabı. 1. tərlik.

qəvliqmək . kəvlikmək. kövlükmək. alınmaq. qızmaq.

qəvliyi çıxmaq . - kəvliyi çıxmaq: kəvili çıxmaq: çox yıpranmaq, əsgimək. oğramaq.

qəvmək . gəvmək. 1. əğmək. bükmək. 1. qazımaq. şuxumlamaq. sürmək. - bu il tarlanı iki kərə gəvdim. 1. kənidi qoyuvermək, bıraxmaq. çözülmək. 1.

qəvmək . gəvmək. gəvimək. gəvləmək. gəvləşmək. gəvşəmək. gövşəmək. gəvşənmək. 1. çeğnəmək. 1. gəviş gətirmək.

qəvmək . gəvmək. kəvmək. kövmək. 1. çökmək. oturmaq. yıxılmaq. - ortakəndin evləri ged gedə kəpirir. 1. gəbərmək.

qəvnəq . kəvnək. kəfnək. 1. tutumsuz. oysuk. oysak. hər dəm xiyal. 1. götrə gecə qondu evlər, yerlər. gecəylə yapılan təməlsiz, üzdən sovma yapılar, tikintilər, quramlar.

qəvrə . - gəvrə tükü: tiftik, kiçik tük.

qəvrəciq . kəvrəcik. qayalıqlarda bitən bir ot.

qəvrəq . gəvrək. kövcüt. 1. çapılan nərsədən qalan xırdavat. xırdavənğ. 1. yağlı ballı əkmək. 1. lavaş.
- gəvrəyi batmaq: uşaqların omuriliyi oynamaq, sancımaq.

qəvrəq . kəvrək. kəndir sapı.

qəvrəqmək . gəvrəkmək. gəvrəkmiq. qovun kalayı.

qəvrəmək . gəvrəmək. 1. gövrəmək. gövgəmək. dövgəmək övgələnmək. öfgələnmək. acıqlanmaq. acışmaq. yacışmaq. qızmaq. - nədən belə tez gəvrirsin. 1. (əkin). olqunlaşmaq. qoyasalmaq. 1. əkinin biçilmə çağı keçmək. 1. gəvərmək. gəbrəmək. gəbərmək. ölmək. gümbürdəmək. 1.

qəvrət . gəvrət.

qəvrəyiq . gəvrəyik. heyvan yemi olan sütlü bitgi türü.

qəvri . gəvri. gərvi. gərgin. sıxı. qızlac. qıslac. qıylac. - gərvi iplik: sıx bükülmüş, əğrilmiş iplik.
- gəvri, gərvi gəlmək: iş dartı, gücləşmək. - kişinin öz işi özünə gərvi gəlməz.

qəvriq . kəvrik. kəvik. gəvkən. qayma. 1. nərsə asmaq üçün çəngəl, çivi. 1. korata. çorata. körüz. koruz. cılız. qurata. qazıl. qazul. köfəki. kövəki. quranqaz. zayıf. 1. içinə ot təpilmiş dəri.
-((qəvriqlənmək: kəvriklənmək. kəviklənmək. 1. qurdalamaq. 1. yarar gözləmək.
- qəvriqlik . kəvriklik. kəviklik. samanlıq.
- qəvriqsinmək: kəvriksinmək. kəviksinmək. kiçik nərsələrlə uğramaq. ufaq təfəqlə, dəğərsiz nərsələrə önəmsəmək.

qəvs . gəvs. yaməkdən qalan artıq.

qəvsə . gəvsə. kildin. kildin. bardaq. suva. suğa. suca. suvca. livan.

qəvsəq . gəvsək. gəvşək. gəvir. kəvir.

qəvsələmək . gəvsələmək. 1. bəğənmədiyi yeməyi ağzında dolandırıb çeğnəyib geri tüpürmək. 1. yeyişsiz, iştahsız yemək yemək.

qəvsələmək . gəvsələmək. gəvələmək. çeğnər kimi yapmaq.

qəvsəmiq . gəvsəmik. çeğnənib, yumşatılmış nərsə.

qəvsən . gəvsən. gəvək.

qəvsənq . gəvsənğ. kəpək. kova. koğa.

qəvsənmək . gəvsənmək. gərsənmək. çəkinmək.

qəvsərə . kəvsərə. 1. sisli havadakı çilənti. 1. qasırqa. tüvələy. tüpələy. 1. bitgi yapraqlarının kəsəli. - kəvsərədən gövəri (bosdan) alamadıq.

qəvşəqən: gəvşəgən. dişsiz ağız.

qəvşəmək: qövşəmək.

qəvşən . gəvşən. gəviş.

qəvşən . kəvşən. kövşən. kəvrən. kövrən. çevşən. çövşən. kevşən. kövşən. çövrə. çevrə. qır. sınır. - kəndin kəvşənində çoxlu bağ, otlaq var.

qəvşəndəmək . gəvşəndəmək. dişsiz ağızla çeğnəmək, çeynəmək.

qəvşəymək . gəvşəymək. gəviş gətirməni yansıtmaq.

qəvşürüq . gəvşürük. gəvşərək. kəvrəkcə. gəvrəkcə. yumşaqca.

qəvtəqi . kəvtəki. güdürük. əsgi. köhnə.

qəvtəl . gəvdəl. gövdəl. gövlək. kərdəl. kördəl. kordal. gədəl. gödəl. godal. qavaq. qovaq. qobqa. qobaq. kovqa. qovaq. (< kər. kəv. kav. kov). ağzı gen su qabı. dolça.

qəvtər . kəvtər. kirtil. kitril. səbət.

qəvüç . gəvüç. gəmcik. (kəvüç. kəmcik).

qəvüq . gəvük. 1. kəl, daz, qaz, lüt, çılpaqın nərsə. 1. sısqan. sısyan. qurumuş, cılız nərsə. 1. quru dal. 1. çubuq. çəlik. əsa.

qəvüq . kəvük. kəvik. 1. qarqıdalı sapı. çılpaq, lüt dal, sap. 1. dişsiz.

qəvüq . kəvük. lüt, yalın, quru nərsə.

qəvzən . 1. kəvzən. qırqalıq. qırtaq. qırqalıq. qırtıqran. qırtlan. qırtlaz. qırtıl. qırac. qırıç. qıyır. qıylan. kütə. kütəl. kosıt. kosat. kasat. kəsit. körüz. koruz. verimsiz

qəvzi . gəvzi. gəviz. gəvzə. 1. güvə. cüvə. 1. çatal. haça.

qəyə . gəyə. gödən. gövdən. göpdən. qarın. içgəm. - gəyəsi dolu: tox.

qəyqəz . kəykəz. qayqaz. sapıq. kovan. kötü qılıqlı, qıyqımlı.

qəysi . gəysi. kəbir. kimi. - gəysi belə deyir, gəysi elə.

qəz . 1. gəz. göz. güdü. motiv. 1. kəz. kər. kəs. kortlan. kortıq. kort. kortmıq. çuxur. quynıq. kovur. kovaq. qoyaq.

qəz . gəz. 1. kəpəz. təpəz. təpə. köbər. 1. qoşat. qoşat. qoşaç. (< kov). iki təpə arasında olan alçaq keçit. 1. qıyı. qıraq. kənar.

qəz . gəz. gəzə > xəz. xəzə. su otu. suyun üzündə, içində bitən ot. cülbək. - balıqlar gəz yeyillər.

qəz . gəzgin.

qəz . kəz. gəz. 1. törgəş. törgüş. törəgiş. idman. təmrin.

qəzafə . gəzafə. < qozalaq. qozqalaq. qasalaq. qasqalaq. qatalaq. qatqalaq. qabalaq. qabqalaq. qabtalaq. qabarıtılı. qabarılmış. şişinmiş. başalaq. boşalaq. puçalaq.

qəzbi . gəzbi. kəzbi. kərbi. qoğunqıran. qoğun, qarpızın sapını, səğəsin çeğnəyib qıran, qarışqadan kiçik, qara böcək.

qəzə qüzə . kəzə küzə: kəvzə küvzə: anlamsız. qoşdurum. mə'nasız. təki boş. - kəzə küzə danışmalar.

qəzəq . gəzək. 1. evlərdə sırayla yapılan toplantı. 1. sıra. sirə. 1. qoyma. əğrəti, keçəri, soğur, müvəqqəti iş.

qəzəqçi . gəzəkçi. kəzəkçi. qoyma. əğrəti, keçəri, müvəqqəti işə tutulan kimsə.

qəzəqən . gəzəğən. gəzəyən. gəzənçi. gəzənki. gəzginçi. gəzgüc. gəzqıc. gəziçi. gəzgin. gəzək. çox gəzən.

qəzəqi . kəzəki. kətəki. çəpgən altndan geyilən qolsuz geyim.

qəzəlaqac . xəzəl ağac. qızal ağac. qızıl ağac.

qəzəmə . gəzəmə. gəzəmək. 1. girəbət. girbət. avlu. həyət. 1. kərəmə. kərəmək. hördün. ördün. üzgü. basqıç. sırım. nərdüvan.

qəzənə . gəzənə. gizənə. gizgizək. qıcırqan. qıcıtqan.

qəzənti . gəzənti. başıboş. quşqunsuz.

qəzər . gəzər. çıpıt. cin. pəri. qoş. ruh. sür. 1. gecələri pis diləklə dolaşan.

qəzəriş . gəzəriş. gəzriş. > qozariş (gəzib görülmüş olan nərsə. ayqat. ayqatı. duyduru. raport.

qəzərqi . gəzərgi. gəzəyin. gəzəğən. ortalığ. ütrəlik. ötrəlik. ötən. ütən. bulaşıcı. keçmən. keçən. keçici. müsri.
- ortalıq ağrı: ortluğ ağrı: bolduğ ağrı. 1. bulaşıcı kəsəl. 1. imumi təşviş.

qəzərqi . gəzərgi. qaraçı. çingənə.

qəzərliq . gəzərlik. gəzirlik. gəzlik. çağlağ. aylıq. ayalıq. aylalıq. aralıq. meydanlıq. arabanın dəngəli (dınqılı, oxu). dolana bilməyi üçün, təkərdə qoyulan, oxdan böyük olan geniş oyuq.

qəzərmək . kəzərmək. kəzərləmək. kəzələmək. kərələmək. təkərləmək. tərarlamaq.

qəzginçi . gəzginçi. gəzikçi. işsiz. savığ.

qəzi . gəzi. 1. damar damarlı, dalqalı cızıqlı, şəpəli, qırslı olan. - gəzi daş. - gəzi parça. - gəzi kağız.

qəzi . gəzi. gəzgi. dolanma. səyahət.

qəzi . kəzi. kəsi. kəri. qınt. qıntıq. qıyıntıq. tin. qopcaq. qapcaq. bucaq. qurun. künci. qoncı. qoncıq. qoncuq. küncik. küncük. köşə. quşə. kövcək. kövcük. quvça. kuvça. qoltuq.

qəziçi . gəziçi. (gəzib qapı qapı nərsə paylan, dağıdan). 1. oxucu. çağrıcı. də'vətçi. 1. çapar. postçu.

qəzil . kəzil. kəzimşi. kəril. kərimşi. təkəri. təkərləmə. təkərmişi. tikrari. tikrar olunmuş.

qəzilçi . iplikçi.

qəziyyə . önəri. önərmə.

qəzqə . gəzgə. qol. devriyə. əmniyyə.

qəzqəq . gəzgək. dolanbac. - gəzgək yol: burşuq, dolağ yol.

qəzqərə . gəzgərə. kəsgərə. təskərə. xəsdə, yük dörd qollu daşıt.

qəzqic . gəzgic. gəzğən. bayram, düğün, yas kimi törənlərdə yapılan qarşılıqlı görüş.

qəzqin . gəzgin. yuxuda gəzən.

qəzləqic . gəzləgic. başmaq, çarıq tikmədə işlənən ucu sivri, iki çatallı arac.

qəzləmək . gəzləmək. gəziləmək. gözləmək. 1. doğrultmaq. imləmək. naşanlamaq. - gəzləyib gözündən vurdu. 1. bir nə üçün ara, açı, qıv, fürsət bəkləmək.

qəzliq . gəzlik. gəzi. üzərində gəzinən təməl axlov, ox, mehvər. güdü. motiv.

qəzliq . gəzlik. kəzlik. çaqqı. piçaq.

qəzmək . gəzmək. gəzişmək. bulaşmaq. -gəzici kəsəl . bulaşıcı, müsri kəsəl.

qəzmək . kəzmək. kərmək. kəsmək. açmaq. çözmək. - bu düğünü kəz bakalım.

qəznə . gəznə. gəzənə. giznə. gizənə. gicitgən. kiçiyinə, körpəsinə ''qınc'' ''gənc'' deyilir. - əllərimi gəznə daladı.

qəzyaztı . gəzyazdı. kəzyazdı. kəzyazma. kəzyarma. (kəz + yazmaq: yozmaq. çaşmaq). 1. sırasın itirən. 1. qısır, doğurmamış heyvan. 1. doğma çağı gəlibdə, doğmayan heyvan.
- kəzyazmaq: kəzyarmaq: qoşlamağa, cütləşməyə qarşı (rəğmən). boylu düşməmək.

qi . ki. kim. - o ki gəldi: o kim gəldi. -

qı . qırqalıq. qırtaq. qırqalıq. qırtıqran. qırtlan. qırtlaz. qırtıl.

qib . gib. 1. kim. tay. manənd- bunu kibi.

qib . kip. 1. qalıb. - kərpiş, börk kibi. 1.gib. kim. tay. manənd. şəbih. - bunun kibi: bunun gibi: bunun kimi.

qıbal . kimi. bənzəri. oxşarı.

qıbat . qıybat. qıçın ortasında olub, qıçın bükülməsin sağlayan bölüm. diz. - qıbatın qırılsın. - qıbatı qırılmış gəlib çıxmadı.