Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

çərəq . çərək. cırınğ. davarlara taxılan çan.

çərx . çarx .1.dönəc. çönəc. tuğac. devəc. qasmıq. təkər. 1.< çalıq. yalıq. çarıq. yarıq. qanatlardan, balatlardan oluşan ayqıt.

çərtmək . çərtinmək. çərtinmək. dərinmək. dərtinmək. əldən çıxılmaq, qaçılmaq. əldən gedilmək, itirilmək. savrulmaq. nabud olunmaq. - yarqan çərtinmədən: fürsət qaçırılmadan. - para əldə olsa tez çərtinər. - ötər ötün (zəman), alar acun (dünya) öcünü, bəylik xanlıq çərtilür.

çətin . çitin. kitin. çatalı. çitəli. (< çatmaq. çitmaq. kitmaq). 1. bağlı. 1. çitirik. çətirik. daltuq. dartuq. dalı qolu, tikələri birbirinə girmiş nərsə. dloşıq. buruşuq. (# ucuz. bəsit).

çəvməlmək . çövməlmək. çöməlmək. çevrilmək. döngəlmək. qətlənmək. qatdanmaq. - xalçanın ucu çöməlib.

çiftçi . tarigçi

çigil . çigil. çiğil. cigil. ciğ. cır. içiçə girmiş, burşuq, düğünlü nərsə. - çiğil tut. - cigil kişi: qolay alınmaz, açılmaz, anaşılmaz kimsə.

çığrıtmaq . çığırtmaq. çiğritmək. tıxrıtmaq. təpib, döğüb, işlədib, sınayıb bərkitmək, təcrübəli, sift, səxt, ustuvar edmək. (cığır: tapdanmadan çıxan, doğan yol. çığırlamaq: çığır, yol açmaq.). - çığrıt topraq, yer. - işləyib çığrımış oğlan.

çıxagəlmək . birdən gəlmək.

çıxar . bekar. işsiz.

çıxar . sağı. sağıc. sağış. sağınc. qazanc. sütən. yaran. yaranc. yarac. yaraş.

çıxarmaq . yerinə yetirmək. - onu yoxsunluğu (yavınclığın. möhtaclığın) nə çıxaradı.

çıxış . numayiş. təzahürat. rəhayi. qiyam. icra. tilu'.

çıxma . haşiyə. sıyma. sırma. sirmə. (< sıyırmaq. siyirmək).

çıxmaq . üz vemək. - iş çıxmaq. - ağrı çıxmaq. - yol çıxmaq.

çıxrışmaq . 1.birbirin açmaq, ifşa edmək, lov vermək. - öz poxların çıxrışırlar.1. qabilyyətin göstərib yarışmaq.

çikit . çik. nuxdə.
((çikitlə . çiklə. nuxdələ.
((çikləmək . çikmək. nuxdələmək. damıtmaq.

çıqa . çığa. çağa. (< tax. çax). taca, börkə, nərsənin təpəsinə taxılan yelək, tük, bəzək, nərsə.

çıqa . çıxa. qabağdan deyilmədən, sanasız, birdən üz verən nərsə. - çıxa gəldi. - çıxa sav: indi düşən sorağ, xəbər. - çıxa qazanan, pullanan kimsələr: - çıxa varlı: taza var görmüş. sonradan görmüş.

çıqaq . çıxaq. çıxılan yer. xiruci. eqzit.

çıqarçı . çığarçı. çırağçı. ışıqçı.

çıqarı . çıxarı. qırxım. ayrıntı. dalqıc. təfərrü

çıqarmaq . çığarmaq. çırağmaq. çırağ, ışıq yandırmaq, salmaq.

çiqdə . çigit. cirgə. > çəkidə. çiqləmə. cirgit. çiğnit. çıpbağ. sıxıt. (sux). qısqıt. qıysıq. qıpıt. gizgit. təpgit. təbbət. topqıt. basqıt. dəngit. tingit. sızqıt. damqıt. qurunc. sarqıt. şirə. şəhd. (fişürdə).

çıqılamaq . çıkılamaq. çiqiləmək. (< çiq). düğünləmək. bükmək.

çiqiləmək . çiğilmək. cikilmək. cikləşmək. nərsə çəkilib, dartılıb gərinmək, bərkinmək, möhkəmləşmək. - bu düğün ciklənib: çox sıxılıb, açması güc düğün. - ət üzərinə isti su tökülsə çiğilər.

çıqılqan . çığılğan. çığıldan. çınğıldan > çinədan. daşlıq.
- çığıldan avarası: istək, nəfs əsiri.

çiqilmək . çiğilmək çiyilmək. çiggilmək. simtinmək. siyimsimək. siftişmək. - düğün çiğildi.
((çiğdirmək: bərkitmək.
çiğləşmək: siğləşmək. sifləşmək. bərkişmək. - düğün bütün çiğləşdi.

çiqin . çiğin. çigin. (? çəkin). nuxdə. nəxşə. - çigin çikləmək, çiknəmək: (?çəkin çəkləmək) : (bəzgəkləmək. nəqşə çəkmək, tikmək. sırmalamaq. nəqqaşlıq edmək).

çiqin . çiğin. siğin. sığın. sın. sin. əğin. gövdə. boy. - çiğni yengilmək: arığlamaq.

çıqın . xaloğlu.

çıqıntı . çıxıntı. 1. aqibət. sərəncam. 1. fər'. 1. hasil. nəticə. 1. nişanlama. gülçinləmə. 1. dirsək. 1. anormal. 1. haşiyə. 1. pürz. (porz). pürüz. pürtük. pütür. püsür. susür. 1. sovat. sovğut. savat. savğıt. sovalqa. savalqa. xərc. həzinə. 1. surət hesab. 1. uc. rə's. 1. ibda'. bidət. 1. təpə. 1. çeşit. dart. sart. çart. sort. nov'. 1. ünvan. 1. biçəm. təpək. tərz. şivə. istil. səbk. səlqə. 1. teknik. 1. mod. biçim. 1. dürtü. sixək. məhmiz. 1. inşiab. 1. önəmli movzu', nuxdə. 1. iqamə edmə. 1. izafə hiquq. 1. dəf'. 1. oyanış. 1. urçalış. dirçəliş. tərəqqi. tərfi'. 1. ehya'. 1. qabartı. artış. yüküş. zam. ziyadət. 1. imtiyaz. bərtəri. bərcəstəgi. 1. ün. önəm. şöhrət. 1. zaidə. 1. mərhələ. 1. ixtar. 1. cərəyan. rəvənd. sürəc. işləm. aşama. gediş. pırosə. fərayənd. 1. . inhiraf. 1. çin. 1. məbdə'. 1. dal. qol. 1. təsviyə. (edər. bədəl. əvəz. qarşılıq). 1. ləbə. 1. dəmağə. 1. çıxaq. dütgə. şiş. tümüş. qavdağ. vərəm. təhəddüb. 1. soxuy. qotay. təcavüz. 1. sürgün. 1. səhnə. - çıxıntıda kimlər çıxış etdi. 1. artıq. (təhmil). 1. atış. depaər. 1. salış. (pərtab. əfkəniş). 1. təsvir. 1. salma. pırojə. tasarım. daraq. darlağ. dərlək. dərik. tərh. pılanlama. yansıtma. nəqşə.

çıqırma . çığırma. çəkmə. qurmut. qurqut. qurqat. hörcük. hörücük. örcük. örücük. neçə nərsə qarışığından, yapılan yemək. - qirmə çığırma. - çığırma pilov: çəkmə pilov.

çıqırmaq . çığırmaq. boğazdan səs çıxartmaq.

çıqıt . çığıt. çıxıt. sıxıt. incə çığır, yol. sirat. - sıy çığıt: sıyıt çığıt: siratilmüstəqim.

çiqiz . çiğiz. çiyiz. yazda düşən çiğ, şeh.

çiqizin . çigizin. çigzin. kitzin. 1. kitli, gizli olan nərsə. (gizəm. əsrar). düğcük. düğsük. bilməzə. bilməcə. tapmaza. tapmaca. bağlama. müəmma. çigistan. çiyistan. 1. qatınqa (uğdəli. sadismli). çətin, işgilli, dönüm, quyuq (kirizli) çək, nuxdə, soru, an. (mö'zəl. 1. gümral. burğal. burçal. qınral. bükgən. (mübhəm. boğrənc. piçidə).
(1. çıxmaz.

çiqqiq . çiğgik. çiğdik. 1. çiğrik. bərk. qat. sərt.- çiğrik yer. - çiğgik söz. 1. çiğik. düğün. - qamçı çiğiyi: düğünlü.

çiqləşmək . çiğləşmək. qatlaşmaq. sansalmaq. qanmazlaşmaq. sinsinmək. sinsicmək. simisicmək. inadlaşmaq. (# yumuşanmaq).

çiqn . çuqn. çin. sınğ. şikən.

çiqrimək . çiğrimək. siğrimək. siyinsimək. siyisimək. siyisəmək. 1. (yemək) suyun çəkib qurumaq, bərkimək. 1. bərkimək. qartlaşmaq. qarslaşmaq. muqavimləşmək. - bu çətinliklərə dözən siğriyər.

çilçirağ . > çehelçirağ. bol çırağlılıq, ışıqlılıq.

çilə! . çili!. səp!. səpə!.

çiləmək . ötmək. oxumaq. - çilə bülbül çilə bülbül. - quşlar çilir.
- çilək: çilək. çiləş. çiləm. ötü. ötmə. ötəm. ötüş. oxu. oxuma. oxuş. oxum. oxut.

çilənmək . çılanmaq. çisginmək. şehlənmək.

çiləşmək . çilşəmək. çisəlmək(xis olmaq). sılaşmaq. ıslanmaq. susalmaq (su salmaq). şehləmək. nəmləmək.

çılğıt . çılğıt. çığlıt. zılğıt. qadınların çığıraraq ağızlarına çırpıb əğlənmə hay küyü.

çili . çiti. 1. bağ baxca duvarı. 1. tarla sınırı.

çılqınlıq . çalqınlıq. çılğınlıq. çılğıllıq. > sənğsəlik. başın, ağlın itirməlik. dəlirmiş.

çılqınmaq . çalqınmaq. çılğınmaq. çılğılamaq. > sənğsəmək. başın, ağlın itirmək. dəlirmək.

çılpaq . çıplaq < çalpaq. yalpaq. lüt. yalanğaş. yalabıq. çalanğaş. çalabıq. soynuq. soynuq.

çılpatmaq . sılpatmaq. islatmaq. sulamaq.

çılyan . çılğan. xırda mıncığ.

çimək . çimənğ. < biçək. biçənğ. çəmən. ot. ələf. göy. (səbzə zar).

çimik . çinik. çimmə yeri. yunaq. hamam.

çimmək . çiminmək. cumunmaq. cumğunmaq. suya batıb yuğunmaq.

çimmək . suda çıpınmaq, yuğunmaq.

çimrənmək . çimgənmək. çiğirgənmək. çiyirgənmək. irgənmək. dirgənmək. disgənmək. disginmək. səkinmək.

çimri . xəsis. saran (sarıb saxlayan. əlisıx. # sərən: əlaçıq). varlı olubda yeməyən. para canlısı. cüvəzə. güyəzə. göyəzə. gümüşgözlü. əkdi. əklək. əkli. əklik. geybənə. qaybana. geyməz. gəmik. qalıqlı. qatavuz. qatıvaz. qatuvaz. qatuvuz. qatvaz. qotavaz. qotavuz. ximik. xımıq. kəmik. kibis. kimiz. kipiz. kipritçi. kirnəz. kirnəz. kitmir. kitmir. qıcıq. qıcıq qırımpır. qıtımpır. qıcır. qıcıt. qıcqırt. qıcqıt. qıdıqıdı. qımıq. qıptı. qırçı. qırçıl. qırdırnaq. qırxınçı. qırıç. qırıq. qırımıq. qırımpır. qırımpıs. qısımpır. qırs. qırır. qırıt. qısır. qısıt. qırqım. qırqıt. qırnaq. qırzan. qısan. qırnas. qınlaz. qınnaz. qırnaz. qırnıs. qırtçı. qırtım. əliqıc. qıcəlli. qısəlli. əliqıs. əlisıx. əliqıt. qıtəlli. paxıl. bəkəl. bərəl. sıxəl. qısıq. qısqıc. qısqıs. qısqıt. qısmıq. qısmır. qısnat. qısnır. qıstıq. qıtan. qıtbıq. qıtıbı. qıtıbı. qıtıbı. qıtıcı. qıtıq. qıtıqıstı. qıtıqıtı. qıtır. qıtıt. qıtqıt. qıtqıtı. qıtmıqçı. qıtmır. qıtmıt. qıtnır. qıtnıt. kəskəs. qıycıq. qıycıt. qıyıq. qıyımaz. qıyımsız. qıyır. qıyıt. qıyqaç. qıyqım. qıymıqçı. qıyrıq. qıysıq. qıytıq. qurbat. qurtuq. qurutu. tutumlu.
- qıtıqıtına: qıt qıtırım. qıtqımır. qıtqımıl. gücügücünə. - bu bezdən qıtıqıtına köynək çıxar. - qatı qısıq: qatıqsıq. çox qıtım, qıtmır, qısmır, çimir, çimri, xəsis. qırtım. qırımpır. qısımpır. qıtımpır. qırımpıs.
- olduqaca qırçı kişi, eşməz ipi, qaçar iti.
- qırçı kişi qıymaz özünə, incə nədir, yoğunu girər götünə.
- qırçı pulu xəşləməz, ağlı olan xaşlı əti xaşlamaz. - sən nə yaman qırçılaşdın bu günlər, böylə gedsən ağlar qalar ölülər. - varlı olan qırçı olur, öz malın yeməz ölür.

çimtiqləmək . çimdikləmək.

çin sözlər . çin söylər: doğru deyir.
- çin ayıttın: qoiru söylədin.
- çin bütün kişi: tam kamil, səhih, dürüst, güvənilir, işənilir kişi. (muridi visuq o itminan).

çin . dən. dənə. mənğ. - dən səpilir duzağa, quş gedməsin uzağ. - çin çilənir duzağa, quş ilənir kozağa.

çin . doğru. (rast. mö'təməd). - çin kiişi.
çinin sözü, sözün çini. .

çinci . yinci. inci.

çıncığa . sərçə.

çında . çında. çından. doğurdan. doğrusundan. həqiqətdə. həqiqətən. - çında onu incitmək istəmirdim. - çında söylüsün.

çınğ . çınğ. çin. teyxa. nab. xalis. qoşula sözə ''tamamlıq. mükəmməllik'' anlamın artırır. - çın ət. - çın yalan. - çın uşuq: çin məhəbbək, eşq.

çinğ . lap. - çinğ dolu: dop dolu. - çinğ dolu göl: dop dolu göl.

çınğarmaq . çingərtmək. bir nərsənin cikin, çinin, həqiqətin araşdırmaq, (bərrəsi edmək), araya çıxartmaq.
çınlatmaq . doğrutmaq. mühəqqəq edmək. - bu işi çınlatamazsın.

çınğatmaq . çınratmaq. (çılratmaq). incə, iti səs çıxartmaq. - çanğırağı çınlatdı.
- qulağın çınğadı: zınğadı, zəh çaldı.

çinğic . çınğıc. dınğıc. qıccılı. çıqqılı. kiçik. rizə.

çınğıraq ün . duru, aydın, uca səs.

çinikmək . çınıqmaq. çin bolmaq. çin çıxmaq. anıqlanmaq. doğrunmaq.

çınqarlamaq . çınğarlamaq. çınğılamaq. çınğlamaq çınlamaq. gücdən, ağrıdan səs çıxarıb çığırmaq. vəngildəmək. - yazığı elə çırpdı ki çınğıradı.

çinqil . çingil. içgil. cana yaxın. içdən. sınğıl. sınıl. tutşı. tutşu. tutsu. tuştu. tuşsu. səmimi.

çınqıl . süs kimi taxılan kiçik miçik nərsələr.

çinqiltən . çingildən. içgildən. cani dildən. səmimanə.

çinli . tabgaç

çinlin . çınlın. həqiqətən. həqiqətdə.

çıntır . çındır. dart. sart. çart. sort. cins. - bu nə çındırıdır.

çıp . > sıp. iri nərsənin böyük tikəsi. - gəmi buz çıpına toxundu.

çıp . 1. zidd. 1. yontulmuş ağac. taxda. təxdə. (> çub(fars)). 1. çap. şəkil. biç. biçim. qabalığ. dış görnüm. nəsənin üz, çevrəsində görünən cızığları. form. kontur. 1. boy. boyqa. heykəl. micəssəmə. 1. bədənə. 1. tasarı. tərh. nəqşə.

çıp . ansızın anlamın göstərən söz. - çıp gəlib çıp geddi.

çıp . çap. 1. sıva. suva. 1. incə, quru ağac.

çıp . çıpıq. (> çub(fars)). 1. çırpılmış, çıpılmış ağac tikəsi. təxdə. - çıpqıran: iş daşlayan. iş pozan. (kar şikən). 1. çöp. gənəlliklə hər nəyin töküntüsü, xırdası. 1. çöp. aşqal. qışqal. sipir. süpür. zibil.
çər çöp: çör çöp: çırpıt. xəsil xaşal.
- çübü: təxdə çivi.

çıp . çıpıq. əğri. aykırı. dolaşıq. çolaşıq. sarqıq.

çıpa . (sıpa). (< çırpmaq). bir para heyvan balalarına verilən ad. xırda. uşaq.

çıpa . çıppa. çıpla. 1. səggi. 1. kulah firəngi. 1. çatılı, sayvanlı eyvan.

çıpa . sıva. boya. - otaqların çıpası dəğişdim.
((çıpamaq . sıvamaq. boyamaq.

çıpalan . çapalan. sobalan. sivələn. baş çəkmiş göyə, sıldırım dağ.

çıpalmaq . çıpanmaq. ayağ üsdü, bir qolayım su tutmaq, çimmək, yuğunmaq.

çıpar . cabbar. cəbbar.

çıpataq . çıppadağ. sobadağ. sivədağ. başı düm düz, sıldırım, uca dağ.

çıpba . 1. sapan. sapatan. süpəh. sapban. sapğan. salman. salınqı_kaş. 1. əl oxu. daş qoyub əldə atılan oxluq. 1. çıpıç. çaxmağ. tetik. 1. çıpıç. çıpbqa. mizrab.

çıpba . çırpba. çırpma. çabar. biçmə.

çıpbılıq . çıpbılığ. çınbılığ. çıpçır (> zabfər(fars)). ovurdu yellə doldurub, çırparaq səs çıxartmaq.

çıpbqa . zərbi araclar.

çıpcır . çıpqır. çıpıq. 1. şallaq. 1. > çubuğ. dəğənək.

çıpcırmaq . çıpqırmaq. 1. şallaqlamaq. 1. dəğənəkləmək.

çıpçıp . 1. əllərin birbirinə çırpıb oynanan oyun. 1. tərtələsik yapılan nərsə. - suya düşüb çıpçıp çıxdı.

çıpçıvlaq . 1. çıpçıplaq. lümbələm lüt. 1. yapyavlaq. çox yoxsun, kasıb.

çıpı . zuğ. səbət hörməkdə işlən incə zuğlar.

çıpığ . yıpığ. yün.
((çıpığlanmaq . yıpığlanmaq. yünlənmək.

çıpığınmaq . sıpığınmaq. sıçırınmaq. birdən yerindən daşlanmaq.

çıpıq . (< çıpma. çırpmaq). hər nəyin çırpılmışı, bölüyü, balası, xırdası. (> - sıpa: qoluğ. - sıpı: tay. dayça).

çıpıq . 1. güdə. külə. qıssa boylu. 1. çırpıq. ucları çırpılmış, biçilmiş olan. 1. çıpız. sıyız. çırpılmış. biçilmiş. budanmış. kəsilmiş.

çıpıq . çapıq. ənsiyə çalmaq. (pəs gərdəni).

çıpıq . kilit.

çıpıqlamaq . kilitləmək.

çıpıqlatmaq . kilitlətmək.

çıpıqlıq . çapıqlıq. cinlilik. dəlilik. (cəhalət. çək cükün aşqın).

çıpılmıq . nərsədən qopuq bir tikə.

çıpındır . çıpındırıq. sıpındırıq. dəğnək. soba.

çıpırlamaq . çırplamaq. çıplamaq. çırplamaq. çapırlamaq. çaplamaq. 1. gücləmək. basqalamaq. basaqlamaq. soxutmaq. soxdurtmaq. zorlamaq. sıxıqlamaq. sıxqalamaq. sıqqalamaq. sıxığa qoymaq. dürtmək. dürtdəmək. döğətmək. məcbur edmək. zora, fişara qoymaq. 1. zərər, ziyana uğratmaq, vurmaq.

çıpırlanmaq . çırplanmaq. çıplanmaq. çırplanmaq. çapırlanmaq. çaplanmaq. 1. güclənmək. basqalanmaq. basaqlanmaq. soxutunmaq. soxurtulmaq. döğlənmək. dövlənmək. zorlanmaq. məcbur edinmək. zora, fişara qoyulmaq. 1. zərər, ziyana uğratılmaq.

çıpırmaq . qarışdırmaq.

çıpırtmaq . sıpırtmaq. sıypıtmaq. süpütmək. 1. qoğalamaq. qaçırtmaq. 1. çalmaq. aşırmaq. 1. söğmək. yamanlamaq.

çıpırtmaq . şallaqlamaq.

çıpıt . - çıpıtda olmaq: düz, yerində, içində olmaq. - incə çıpıt: toxnaqlı, dəğincək, həssas nuxdə. acıyan, ağrılı, darqın, güc, gücənik, qızqın, küsgün yer, nuxdə. - kor çıpıt: kor nuxdə. - çıpıtın işgə yoğunu olur, uzun qısası olmaz.

çıpıt . qara, kötü, yaman qoş, sür, ruh.

çıpıtınmaq . çıptınmaq. 1. çıpıtında olmaq. düz yerinə düşmək. çox keçərli, alınqan, bəğənli, məqbul olunmaq. 1. nuxdələnmək.
- çıpıtış: nuxdə nuxdəli. nuxdələnmiş.

çıpıtlamaq . çırptalamaq. sıpıtlamaq. sıypıtlamaq. süpütləmək. 1. çıplaqlatmaq. nərsənin qol budağın dibdən budamaq. 1. musdirə edmək. 1. rədd edmək.

çıpıtlatmaq . çıpıta çəkmək, qoymaq. dara çəkmək. qılovlamaq (< qıl ovlamaq. qılqırmaq). mətə xaşxaşa qoymaq. xaşxaş oymaq. güclüyə bıraxmaq, düşürmək, salmaq, soxmaq.

çıpqın . sıpqın. sicim. neçə ipdən hörülmüş qalın, kitəmli cıdamlı ip.

çıpqın . zıpqın. sapcaq. sapıc. qarğı. cıda. süngü. sıpıq. süpük. sırıq. sürüğ. sökü. soxu. süngü < soxun. dirgən. dirən. neyzə. mızraq. (yekə balığ, heyvanları avlamaqda işlənir).

çıpqış . zıpqış. sapqaş. sapış. qarğış. cıda, süngü, dirgən, dirən, neyzə, mızraq dövüşü, dueli.

çıpla . sıpla. çıp (> çob), taxda yapmağa əl verişli ağac.

çıplın . çıprın. çırpla. çıpla. cəbrən. güclə. zorla. basışla. gərətlə. gəritlə. darıtla. fişarla. icbarla.

çıpsırma . çıpmaq. çırpmaq. 1. dövmək. 1. qırbaçlamaq. 1. xalça, parçanın tozun almaq üçün çubuqla dövmək.

çıptamaq . çıpdamaq. çıpdamaq. 1. tərsinmək. ziddinə durmaq. 1. ağac yonmaq. ağacdan taxda yapmaq. 1. çaplamaq. (nərsə üzərində işləmək). şəkillətmək. şəkil vermək. biçitmək. biçimlətmək. qaballatmaq. nəsənin üz, dış görnümün çəkmək. nərsənin bədənin, əndamın çəkmək. betimlətmək. bitimlətmək. formlatmaq. 1. boyqamaq. boyqatmaq. heykəl, micəssəmə yapmaq. tasarımaq. tərh, nəqşə çəkmək, tökmək.

çıptıq . çıptıq. kiptik. kitpik. dar. sıx. - çıptıq don: dar geyim.

çıray .{ 1. < çıqay (< çıq: qapaq. üz). 1. < çoğay. çöğəy (çövər: girdə)} çıqrə. çöğər > çehrə. çöhrə. (çehreyi: çöhreyi: ət rəngi)
çırağ. (ç < > y ) (yarıq > çarıq: ışıq). 1. yaxsılıq. yaxıt. ışıq. ışıt.
çaxuq .(çaxmaq). yaxuq. yaruq. ışıq.
cera kēros

çırpı çıpa . çırpı çapa. gücün bükün. cəbr o cəfa. cəbr o sitəm. zor fişar. - bu çırpı çıpa kim dözər.

çırpıntı . burnuş. burunuş. buruntu. çalağuş. çalğuş. dalağuş. dalğuş. təlatüm.

çirtiqləmək . çirtikləmək. çırtıqlamaq. xirtikləmək. xırtıqlamaq. qırtıqlamaq. xırda qoğara ilə sürtmək.

çırtmaq . çıtmaq. 1. telli çalqıları çırtla, dırnaqla çalmaq. 1. nərsəni incə incə, çırtından, yanından doğramaq. - soğan çıtmaq. 1. nərsəni üzdən yarmaq, açmaq. - ağacı çırtıb aşılamaq. 1. çıtdamaq. çırtdamaq. tuxum, püstə kimi nərsələrin ağzın açmaq. - tuxum çıtmaqla günün sovmaq. 1. bitginin cücərməsi, baş verməsi, sivrikməsi. - qunçələr cırtmamış soldu. 1. qunçənin, günün azacığ açması. - gün çıtmış yola çıxdığ.

çırtmaq . qan sorub almaq üçün üzdən yarmaq.

çırtmıq . çıtmıq. kitmik. kitmək. 1. sırtmıq. işgəkli düğün. bir ucundan yapışıb çəkirkən siyrilən, açılan düğün. kıravat düğünü. 1. tutsağlıq. əsirlik. əsarət. 1. boğuntu. boğtağ. ixtinaq.

çişəmək . sıçmaq. sıçıb batırmaq.

çit . bağçın. barçın. bağacaq. dərçin (> tırabzan₁). çalasın. çalaçin. salasun₉. 1. dizəmə. nərdə. 1. türmə. həbs. - salasuna salmaq.

çit! . çitlə!. kit!. kitlə!. 1. çat!. çatıqla!. düğünlə. 1. sıx. münqəbiz ed. 1. dayan!. döz!. təhəmmül ed!.

çıt! . yar!. yenc!. (# çit!. kit!: tik!. yama.)

çıta . çitə. şərit. şırıq. çalama. bağır. qırqa.

çıtaq . (< çıq). {> didək } 1.tutaq. pərdə. örtük. 1. səra pərdə.

çıtcağ . çitcək. çımtik. çitmik. az. azacıq.

çıtçırıq . çitçirik. çalıquşu.

çitə . çitəm. çətə. zay. yar. sədmə. zədə.

çitəmək . çitəmləmək. çətəmək. çətəm. çənitəmək. çökütəmək. zaylamaq. yarlamaq. bərələmək. sədmə, zədə vurmaq.

çitik . çitək. kürək. kətibə. saçıt. lövhə. lovhə.

çitiq . çitik. kitik. (< kitmək: bağlamaq. tutdurmaq). birbirinə tutdurulmuş yapraq, səfə, kağazları qorumaq üçün üzərinə tutdurulmuş örtük. qabağ. tutuğ. cilid. cild. - bitik çitiyi.

çitil . sitil. hər nəyin qutarmağına, sonuna yaxın, tutsı bölümü. önson. ətək. (sonöt: sonötə: nərsənin qutarmasından son sürə. )
((sonöt . sonötə. nərsənin qutarmasından son sürə. (#çitil: sitil. hər nəyin qutarmağına, sonuna yaxın bölümü. önson. ətək).

çitir . çitər. sinik. sinək. dəqiq. - çitir çitir: sinik sinik. sinək sinək. dəqiq dəqiq.

çıtırqac . ütülmüş sütül.

çıtırqaq . çıtırğaq. çıtğaq. (> sıdırğaq_kaşqər). çatırğaq. çatğaq. çartağ. çatlağ ayağ (iki dırnaqlı) heyvan.

çıtlan . cıddan. siçan. - qara qız, çıtlan qız, un çuvalın yırtan qız.

çitləmək . çiltəmək. sıxatmaq. (sıyat(sans). bağlamaq. bağunlamaq. bətdəmək (bandlamaq). tutdurmaq. əngəlləmək.

çitli . çitəli. çətli. çətəli. çitli. çitəli. çitili. 1. yanı, qırağı tikişli olan. 1. şirazəli. 1. rifulu. 1. bəxyəli.

çitliq . çitlik. kitlik. 1. düğünlük. 1. münqəbizlik.

çıtmaq . 1. cızmaq. 1. həcəmət almaq. qan almaq üçün çaqqı ilə gövdəni cızmaq.

çıtmaq . çıtmaq. çatlamaq. partlamaq. patlamaq.
- yumurta çıtadı: qırıldı.
- ödüm çıtadı: çox qorxdum. - qoğuq çıtadı: partladı. çıtadı çıtadı