Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

sırğaşmaq . sırışmaq. sürüşmək. zürüşmək. qayışmaq. qaymaq.

sırğıc . süzgüc.

sırğım . seyrək, incə, yumşaq yapılmış (səpilmiş, sərilmiş, tikinmiş, işlənmiş) nərsə. - sırğım qar: qırov. - sırğım tikiş: sırıma. sırma. - sırğım boyalı: açıq boyalı. - sırğım al boya: ət rəngi.

sırğın . sızğın. ağızla çalınan ney.

sırğov . 1.arın yarın, təmiz pakizə, sırman sarğan, sərəsəlqəli geyimli. üslü başlı. 1. iğrəngən. çimçavat. - sırğov yaşamaq çox güc.

sırıb . sırıq. uzun, incə, əsnək çubuğ.

sırıbaş . sırabaş. mübsü

sırıc . 1. not. qısa yazı. oylaq. andağ. yaddaşd. 1. səviyyə. hiza'. 1.

sırıc . sıroc. sıruc. sığuc. 1. çox uca, hündür. 1. göydələn. asiman xiraş.

sırıcqa . sırça. şüşə.

sırıç . sığıç. (sığ, sıx + iç). ağır, dərin iç, anlam, möhtəva, məfhum.

sırıç . sırç (< saç. saçı). iri tikiş. kök tikişi. atlı qarışqa tikişi.

sırıçlı . sığıçlı. ağır, dərin içli, anlamlı, möhtəvalı, məfhumlu.

sırığ . sıyrığ. yamağ. bəxyə.

sırığlı . sıyrığlı. yamağlı. bəxyəli.

sirikçi . sürəkçi. kürəkçi.

sırıq . (< sürük. sürmək. süzmək). isqi.
((sırqın . sırıq gedilən yer. isqilik yer. pist.

sırıq . < sürük.

sırıq . cins. çeşit. tür.

sırıq . müflis. vər şikəstə. - varın olsun yarın, gedən çağdasan sırıq: əli boş.

sırıq . sərək. sürük. ağac kimi uzun uzanan nəsə.

sırıq . sırtuq. sırtın. situn. sutun. dirək.

sırıq . sürük.

sırıq . sürük. sürtün. sütün. uzun çubuq.

sırıq . sürüq.

sırıqmaq . sızıqmaq. süzüb gedmək. qaçmaq.

sırılaşmaq . sırığlaşmaq. sərikləşmək. bayızlaşmaq. bəsitləşmək. sadələşmək. bayalaşmaq. sayalaşmaq. normallaşmaq.

sırılı . - sırılı sırısız: sıralı sırasız₁: sırıqlı sırıqsız:yerli yersiz. çəkinə çəkiyinə, çağına yağına baxmadan.

sırılıq . sırığlıq. səriklik. bayızlıq. bəsitlik. bayalıq. sayalıq. sadəlik. normallıq.

sırılmaq . satılmaq.

sırılmaq . sıralmaq. 1. yapışmaq. - acından qarnı belinə sıralmış.

sırım . sıyrım. 1. şırım. dar, uzun olan nərsə.

sırımaq .

sırımaq . 1. sırıblamaq. sırıqlamaq. çubuğlamaq. sobalamaq. 1.

sırımaq . hər nəyi yorqan döşək kimi, içi yünlü, parça qatlı olan qalın nərsələri, sırım sırım, rədif rədif hər yanın iğnəsaplamaq, tikmək. sırınan nərsənin incə qalınlığına görə tikişləri işgə, iri olur.

sırımaq . sığımaq. təxımaq. tikmək.

sırımaq . sırıvalmaq. dərisin sıyırmaq, siyrimək, açmaq. soymaq.

sırımaq . sıvımaq. suvumaq. bulamaq. - it sırıdı: tıxladı, sıçdı.
- keçə sırımaq. - yorqan sırımaq.
((sırılmaq . 1.sıvılmaq. suvulmaq. bulaşmaq. - əlim yağ sırıldı. 1. şirlənmək. (loab). - qapı pəncərə sırlandı.

sırımaq . sıvışıq, sızışıq nərsə ilə bulamaq, bələmək, pisətmək, batırmaq. - uşağ özün sırıyıb. - yağ əlimi sırıdı.

sırımcınmaq . sırcınmaq. qızbazlıq edmək.
sırımcın. sırcın. qızbaz.

sirimək . siyrimək. sürəmək. kürəmək. - sirilmiş qar yığını, yolun orta qolun qapatmışdı.

sırın . sığürün. çox barlı, hasıllı.

sırın . sır. (sırmaq: sırınmaq: sıyırmaq. sürürmək. uzatmaq). 1. çəkdikcə sırınıb, uzanan nərsə. 1. yoğur. xəmir.

sırın . sıyrın. sıyğın. sığın. bükülüb əğilib, qayılıb, əsinib qırılmadan güclü, dayanıqlı duran.

sırınc . cırınğ (> sərənc(fars)). iki tabağdan oluşub birbirinə çalanda çanğ, zəng səsi verir.

sırınc . sırat. - sırınc köprüsü: sırat köprüsü.

sırıncaq . sıyrıncaq. sıypancaq. < sürüncək.

sirinmək . sinikmək. sinimək. gizlənmək. yoxalmaq.

sırınsı . sıyrınsı. sirinsi. siyrinsi. çiğrinsi. 1. çiğri. çiğrimiş. suyu çəkilib qurumuş nərsə. 1.

sırınsı . sıyrınsı. sıyğınsı. sığınsı. (əsnək olaraq) güclü, dayanıqlı olan.

sırınsımaq . sıyrınsımaq. sıyğınsımaq. sığınsımaq. 1. (əsnək olaraq) güclənmək. dayqanmaq. qayımlanmaq. bərkinmək. 1. alışınmaq. alışqanmaq.

sırıntı . sıyrıntı. sızıntı. sızğıntı. damla damla sıran, sızan, axan.

sırısında . sırığında. (> sırasında₁). 1. sürəsində. çağında. zamanında. yerində. 1. yolunda. düzəsində.

sırısıyla . sırığıyla. (> sırasıyla₁). uyğun biçimdə, şəkildə. yoluyla. usuluyca.

sırısız . sırıqsız. sırasız. çəkinsiz. 1. dizəsiz. düzəsiz. düzənsiz. tərtibsiz. 1. yolsuz. yersiz. uyqun çağında olmayan. munasibətsiz.

sırış . (dəri) sıyrış. siyriş. soyuş.

sırışmaq . qol boyun olmaq. birbirinə suvaşmaq.

sırıt atmaq . sırt, dal çevirmək. saymamaq.

sırıt . 1. cızığ. xətt. sətr. sətir. - on sırıtlı dəfdər. - bir sırıtlığ kağaz: bir xətlik kağaz. 1. sirik. sapa düzülmüş dənələr.

sırıtlamaq . sığıtdamaq. sığdırmaq. nərsəni birinə soxmaq, ilişdirmək. - bu ona dibiniəcan sırıtmış.

sırıtma . sırıtış. dişlərin ağartma. təbəssüm.

sırıtma . sürütmə. sürmə. - sırıtma qapı: sürmə qapı.

sırıtmaq . (saport edmək). 1. qablamaq. 1. dayaqlamaq. arxasına durmaq. arxalamaq. dəsdəkləmək. onaylamaq. güclətmək. doyrutmaq. doyurutmaq. təqviyətləmək. - sınıq duvarı sırıtlamaq gərək. 1. yanlamaq. dərəfdarlıq edmək. 1. qoğalamaq. izləmək. 1. üstlənmək. öhdədar olmaq. 1. nərsənin altına altlıq qoymaq. 1. şabit, isbat edmək. 1. kəfil olmaq. 1. sürbetləşmək. sırbitləşmək. sırtıqlığ edmək. israr edmək. 1. geri çəkmək, dartmaq. - gündən günə sırıtan ölkələr. 1. güdüb böyütmək, yügürtmək, yetişdirmək. 1. atın şaha qalxması, iki dal ayağ üsdə durması. şahlanmaq. 1. birbiri üsdə qoyub tikmək, qaldırmaq. 1. tanımaq. tanaymaq. olan nərsəni onaylamaq, təsdiqləmək, tə'yidləmək. 1. dalın tutb incələyəib araştırmaq. irdələmək. 1. həvalə edmək. göndərmək. 1. nərsənin dalısın yazmaq. 1. astarlamaq. 1. qayırmaq. uyarlamaq. düzəltmək. 1. nərsənin arxasən, dalısın tutmaq. 1. nərsə üzrə danşığa, bəhsə girişmək. 1. dalına, kürəyinə minmək. - yükü azdırsa, bunuda sırıtla. 1. qaba, qabığa, örtüyə, cildə bürümək, qoymaq. - pitik sırıtlamaq. 1. quyruq qoymaq, uzatmaq. - ona hər nə desən qurtar, sırıtacaq. 1.
((sırtarmaq: 1. kürək vermək.

sırıtmaq . 1. sırımaq. sırınlamaq. sızırmək. sızırlamək. aralıqlı, iri tikişlə tikmək. kökləmək. 1. sırımaq. sığımək. sığıtmək. sığınlamək. çitələmək. kitələmək. aralıqsız, incə tikişlə tikmək. kökləmək. 1. sıyrıtmaq. nərsənin iç üzün açıb tökmək. 1. ilişdirmək. bətləmək. 1. sırtarmaq. qarşı gəlmək. qafa gəlmək. - indiki uşaqlara söz deyəndə sırtarırlar. 1. sırtarmaq. savaşa qurşanmaq, dirsəlmək. 1. sırtarmaq. soycatmaq. dışa vurmaq. görünmək. - onu ələk qəlbir eləyib için sırtardıla, sıyrıtdılar.

sırıtmaq . sıxıtmaq. tikmək. tikımək. kitdəmək. çitəmək. bəddəmək.

sırıtmaq . sırşıtmaq. neçə nərsəni birbirinə qatmaq, tikmək. dalutmaq. dalıtmaq. məxlut edmək.
sırışı: siriş. çiriş. kiriş. sırac. çirək. siriş. (< sırıtmaq) kitiş. (< kitmək). (sirişm(fars)). sürüş. neçə nərsəni birbirinə qatma, tikmə üçün yılım, çəsb. (sıraclamaq: sirişləmək. kirişləmək).

siriy . sirəy. siliy. siləy. 1. nərsənin siyrilib sıyrılmış içi, anlamı, amacı, qəqsədi, məzmunu. - sözüvün siləyi nə. 1. sıray. çıray. açıq. aşgar. anlaşıqlı. dürt. sərih. (qabili dənk, fəhm). - siliy gəp: açıq söz.

sirk . çalqa.

sirkə . sirkə. 1. cırqa. cığra. bit yumurtası. 1.
- sirkəsi su götürməz: 1. dəğmə düşər. incikcan. 1. şuxluğ götürməz.

sirkəy . sirkəy. sırqoy. 1. sirkə kimi olan. 1. didsil, ısırac, acımtıl, mor dad.

sırqa . çırqa. sırqavul. (sıvortqa). arabaların ged gəlin dəngələyib, yolüsdə göydən aslağ, yerə tikilən çırağlar, ışıqlar. çiraği rahnəmayi.

sırqal . sırğal. sarğal. sər o hal. vəzo' hal.

sırqal .sırğal. muzahim.

sırqalıq . asqalıq. qulağın sallaq qalan sırqa taxılan alt bölümü.

sırqalva . sığqalva. cəncanlı.

sırqamaq . sırğamaq. sıyırmaq. sırıvatmaq. 1. yamamaq. bəxyələmək. 1. sırğatmaq. neçə tikəni birbirinə qovuşdurmaq.

sırqapapaq . uzuntüklü, saçaqlı papaq.

sırqarqaşa . sığqarqaşa. sığarqaşa. 1. çox hay küylü, çalçanağ, değingən olan. 1. çox işvə qırlı olan.

sırqaş . sıxqaş. gurqaş.

sırqaş . sürgüş. sürüş. 1. əriş. ərniş. istikak. 1. (sayeş). - sırqaş tavış: sürtük səs.

sırqatnav . sıxqatnav. (sır. sıx. tıx). 1. gur gedgəl. 1. ağır tıxac, tırafik. 1. şuluxpuluğ. 1. gizli, qaranlıq, tünər işlər. 1. sıx dəğiş töküş. sırçalqaş. sıxçalqaş. 1. çox işgilli, mübhəm.

sırqav . sırğav. sızğav. sizgəv.

sırqavıl . (< sırt). basqavul. (> pəs qaravul). ardal. artal. ardalın (< arad dal). qoşunun dal qolu. qoşunun dal qolundan gedən qol. əqəb dar.
(#sürqavıl. başqavul: başqavıl: pişdar).

sırqaymaq . sınqaymaq. sıntaymaq. olduğu yerdə cummaq, qurumaq, donmaq. səs səmiri kəsilmək.

sirqə . sirgə. sirəgə. sərgə. sərəgə. satul. masa. miz.

sırqəp . sırgəp. sərgəp. 1. sığgəp. gəpləşgən. sözləşgən. söyləşgən. çox danışan. vərrac. 1. boşuna danışan. uyumsuz, əməlsiz söz.
((sırqəplik . sırgəplik. sərgəplik. 1. sığgəplik.

sırqı . sırğı. sirgi. sızğı. sizgi. 1. çox incə, yazıq (nazik) olan. - əriyib sızğıya dönmüş bir gənc. 1. (göndən sıyrılan, kəsilən) gön sap.

sırqıc . ısırqan. sökür. yırtıcı. azqın. azığ. vəhşi.

sirqil . sirgil. sırqıl. durqıl. ucuq. 1. dağın, ən yüksək, sivri ucu, təpəsi. 1. nərsənin ən son yeri, çəki.

sırqımaq . sırğımaq. sızğımaq. 1. damlamaq. 1. sızmaq. süzmək. axmaq.

sırqıntı . sırğıntı. sıyrıntı. sıyzıntı. sızıntı. siyrinti. 1. sonbeşik. 1. nərsənin sonuncu bölmü, damlası. 1. sıxıntı. çökələk. çökgək. risub.

sırqıntı . sırğıntı. sızğıntı. 1. damlantı. 1. sızıntı. süzüzütü. axıntı. 1. geri, artığ qalan nərsə. (təh mandə).

sırqırmaq . sıyırmaq. sirgirmək. son damcısına dək nərsəni bir yerdən götürmək, axıtmaq, ağdarmaq.

sırqıtmaq . bezdirmək.

sırqıtmaq . sıyrıtmaq. sıyıtmaq. sızqıtmaq. tükətmək. (tökətmək). 1. siyirmək. sıvqarmaq. sıvqarlamaq. çıpqarmaq. çıpqarlamaq. nərsəni işlədib qurtarmaq. - pulu sıvqarıb geddi. 1. sıvqarmaq. çıpqarmaq. süzmək. - son damlasına dək çıpqarıb. - qoy suyu sıvqarsın. 1. neçə tikəni, bölümü birbirinə sırıyıb, qatıb birikitmək.

sırquy . sırğuy. sığyuğ. sığyuxul. yatağan. yuxuçulu.

sırqül . sırgül. sığgül. 1. çox güllü. 1. bərbəzəkli.

sırlab . sürləb. boş təkər (bekar). avara. işsiz gücsüz. - sırlab gəzməkdən nə çıxar.

sırlağ . sırlı. sirli. boyalı. rəhli. sığallı. bəzəkli. cilalı.

sırlamaq . sıvamaq. boyamaq. rəhləmək. rəngləmək.

sırlamaq . sıyramaq. sarlamaq. 1. örtmək. 1. bəzəmək. təzyin edmək. 1. sır, luğab yaxmaq.

sırlanmaq . sirlənmək. boyanmaq. rəhlənmək. sığallanmaq. bəzənmək. cilalanmaq.

sırlatmaq . cırlatmaq. oğurlamaq.

sırlı (şirli) küp süycüq acıtmaz, damsız dağsız, çıxan səsin yanıtmaz .

sırlı . 1. örtüklü nərsə. 1. üstü örtülü, gizli nərsəsi olan. 1. sirrli. gizli. 1. üstü ilə içi bir olmayan nərsə.

sırma . geyimdən asılan, geyimə sapılan im, nişan. yaraq. paqon.

sırmaq . sarmal. kiçik, incə hörgü.

sırmaq . sırımaq. sıramaq. 1. iki nərsəni birbirinə bağlamaq, örtələmək. - yorqan sırmaq: yünü iki parça arasına yayıb tikmək. yorqan tikmək. 1. yapışdırmaq. - bu suçları kimə sıracağsız.
- sırıb bağlamaq: çəkib, dartıb bağlamaq.

sırmaq . sıyırmaq. sürmək. dibindən düşürmək. bitməyə sürüb gedmək. - inancım sırdı. -

sırmaq . sıymaq. sımaq. qırmaq. kəsmək. qırmaq. - saçların gah qoyverir, gah sırır. - böylə yalanlarla könül sıyrılar. - saqqaldan sırıb (ayırıb), bığa qoymaq. - buğ saqqalın sırmış (ırmış).

sırmalmaq . sızralmaq. cırmalmaq. 1. zivməlmək. zivrəlmək. sikrəlmək. sızvalmaq. süvşünmək. sıvşınmaq. (züvşünmək). süzüb gedmək, qaçmaq, yox olmaq. 1. oğurlanmaq.

sırmalmaq . sürməlmək. yoğşalmaq. sürtülüb aşınaraq süzəlmək, safalmaq.

sırmamaq . sırmalamaq. (nərsəni nərsədən ayırmaq). 1.süzürmək. safaltmaq. - yağı tortasında sırmadıq. 1. tutmaq. - balıq sırmadıq: balıq tutmaq.

sırman . sıyman. 1. uzun. 1. ilan.

sırmatikən . dəvətikəni.

sırmatmaq . nərsəni bir yerdən siyirmək, ayırmaq. - sudan balığ sırmatıb satdı. - yeməyin, ətin suyun sırmat.

sirmək . qıssaltmaq. - bunun ucun bir barmaq sir.

sirmək . siyirmək. silmək. silirmək. saylamaq. paklamaq. təmizləmək.

sirmək . siyirmək. sırmaq. sıyırmaq. çəkib çıxartmaq, ayırmaq. - yaşam dadın ağzımda sırdı. - nə tez dosdundan sırdın. - onun tutağı, durağı yoxdu, sarılmadan sırıb gedər.

sırmıq . sırlıq. içlik. birbirinə sırılan, tikilən iki nərsə arasına qoyulan yün, parça, nərsə.

sırnaq . sırnax. sıvax. sırvax. 1. ənlik. qadınlar yanağlarına sürtən ət rəngində (ət toprağısı) özlü toz, pudr. (> sırxab(fars). sorxab(fars)). 1. sel suyu. toprağlı, bulanıq daşqın su. 1. ət toprağı. özlü, yapışqan, yağlı topraq. 1. qınaqsız. qıynaqsız. çəngəlsiz. 1. əngəlsiz. səddsiz. maniə'siz. 1. süvgən. züvgən. zırvan. sıvanağ. dişli, pürüzlü, ilişəli tirişəli nərsənin işlənməkdən, sürtülməkdən aşınmış durumu. - sırnax təkər yol tutmaz. - bu çivinin başı sırvax, asılan nərsə düşür. - dırnaqlarım işləməkdən sıvax olmuş, artığ sapıda tutmur. - sırtığa belə ən iğnəli söz sıvax gəlir. 1. sıvanağ. sələsov. sərəsov. yapır. yapın. yasır. hamar. düz yer. - bir sırvax yer tap oturalım.

sırnaq . sıyvan. sıyağ. sıyaz. sayağ. sayaz. dayaz. sıxrığ. sıyrığ. sıy > sıv > sığ₁. dərin olmayan su. - bir sıyrığ bulseydik suyu aşardığ.

sirniş . sivniş. ucu iti, sivir olan.

sirnişmək . sirnəşmək. sivnişmək. sivnəşmək. şivnişmək. şivnəşmək. siviriləşmək. itilmək. dadanmaq. - sirnəşibsin dolmaya, olsun bir gün olmaya.

sirom . sarsu (sarı su). donuğ qandan ayrılmış sarı su.

sırpaxta . sıxpaxta. pambıqla kip doldurulmuş, basılmış nərsə, yastıq.

sırpancıq . sıpancıq. sırpıncağ. sıpıncağ. sürpüncək. süpüncək. (sığancıq_. sığaq_. ) özəl başmaqlarla züvmək üçün qurulan buz alan. patinaj.
- sıpancıq atmaq: sıpaşlamaq. patinaj edmək.

sırpancıq . sirpəncik. sürpəncik. 1. süvgən. (liz. ləğzəndə). 1. tərs, səqqət, dirəc, inadçı. müsirr olmayan. sübatsız. əzimsiz. yumşaq üzlü. 1. keçici. müzmin, kıronik olmayan.

sırpanmaq . sırğanmaq. sıyrılmaq. sürüb, süzüb qurtulmaq.

sırpanmaq . sürüşüb çıxmaq.

sırpınmaq . sırpanmaq. sıyranmaq. sıyrınmaq. sıypınmaq. sirpənmək. sürpünmək. bir yerdən bir yerə, bir üzdən başqa üzə dəğişmək, köçünmək. yerindən oynamaq.

sırpsamaq . sıpsamaq. yırpsamaq. yıpsamaq. yapsamaq. azalmaq. düşmək. - yağın çapsını sıpsadı: yağış şiddəti düşdü.

sirr .

sırsıcıq . sırılsıxlam. sımsılaq. cimcilağ. - yağmurdan sırsıcığ olduq.

sırsıq . sığsıq. sertifika. bir nərsə üzərində olan gərəkli bilgilərin yazıldığı kağaz.

sırsıq . sırsıx. sıxsıx. sığsox. (sox: səğə). 1. sırşax. sırbudağ. sıx səğə. çox qol budağlı. 1. şarşaqqatarlı.

sırsıq . sırsıq. sıyrıq. sarsıq. satsıq. bıqrıdıcı. azarlayıb azdıran. - sarsıq söz: qaba saba söz.

sirsinmək . sırsınmaq. peşman olmaq.

sırsır . sırsıra. 1. bayram, şənlik günlərində sapa sıralanıb, göydən salınan, asılan ışıq, bərbəzək nərsələr. 1. sapa sıralanmış bərbəzək.

sırsıraqlamaq . sərsərəkləmək. avara govara gəzib dolaşmaq.

sırsıtmaq . sırsıtmaq. sıyrıtmaq. sarsıtmaq. satsıtmaq. bıqdırmaq. kişini daşıtmaq, çaşıtmaq, özündən çıxarmaq. azarlayıb azdırmaq.

sırsu . sırsuv. sığsu. tıxsu. gur, bol sulu olan.

sırsüm . sırsım. sırtım. sırsiyim. üzgöz. qaşqabaq. sir sifət. - sırsürümün sallma belə. - bu geyimlə qaraçı sırsiyim tapbısan.

sırsürüm . durum tutum. davranış. rəftar. siluk. (əda vo ətvar).

sırt . (< yırt. qırt). 1. qeyb. ğeyb. 1. nərsənin dış üzü. yaxıt. (# sığıt). çaxıt. çaxt. saxt. çıxda. çıxat. nəma. numa. duruğ. durğ. çehrə. zahir. - savıq salıt: soyuq üz. - yağışdan çaxtı pozqun ev, iç toxusu sağlam dururu. 1. silsilə dağlar zirvəs. 1. uzaq. qırağ. yançağ. ucqar. 1. üz. surat. - ısı sıt: sırtı ısıq: sırtası ısıq: üzü isti, çəkimli, yumşaq, sulum, məlih, cəzzab.
sırtdan: sırıtdan. sırdan. sırtın. sırtqı. 1. üzdən. öcür ki görünür. duruğun. durğurun. zahirən. 1. uzağdan. qırağdan. 1. uzağdan. qırağdan. yançağdan. 1. qeybi. ğeybi. ğiyabi. ğiyabən. - mən onu sırtın tanıram. - sırtın oxuş: qiyabi təhsil. 1. zimnən. zimnində. dər zimn.

sırt .
sırt .
sırt .

sırt . sərt. sıt. sət. tərs. pis. - sırt hava. - sırt kişi. - sıt oldu hava çıxma dışarı.

sırt . sif. sinif. nov'. no'. kiləs.

sırt . sırıt. 1. qab. qabıq. örtük. cild. 1. iv. oluq. yarıq. 1. göt. arxa. 1. rispansır. risponsur. 1. yamac.

sırt . üz. dış. - sırtıq: sürbet. sırbit. üzlü.

sırtaq . (sırt: əğin baş). geyim. paltar.

sırtarmaq . sırtı (kürəyi) üsdə uzanmaq.

sırtaş . sırdaş. bir rəng. rəhdəş.

sırtaş . sırtac. sırtax. nərsəni qaşıma, yonma, sürtmə piçağı. kartək. - boyaçı sırtaşı. 1. sıntac. sıncar. dırnağ tutan. naxun gir. -

sırtıq .
cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. yılışıq. bayıq. qaşqa. sırnaşıq. sürnaşıq. sırtıq. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk.((qıycıva. qıcıva. çındırqayış. simitən. simic. sinic. sürtük. qoycan. quycan. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. qapıdan. üzü bərk. qaşqa. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. korluq. inad.
simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. sırtıq. qoycan. quycan. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. əl çəkməyən. əl üzməyən. qapıdan. üzü bərk. qaşqa.
- qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.

sırtın . sırığdan. (> sıradan₁). sərikdən. bayızdan. bayağı, mə'muli, bəsit, baya, saya, sadə, normal olan.

sırtın . sıtan. şeytan. - sırtın yeli: şeytan yeli. buran. boran. qara yel. - sıtana papaq tikir, cıddan başmaq.

sırtınçılıq . sırtınlıq. sıtançılıq. sıtanlıq. şeytançılıq. şeytanlıq. çuğulçuluq. casutluq. dönüklük. xəyanət. (şeytənət).

sırtınlamaq . sıtanlamaq. şeytanlamaq. çuğullamaq. casutlamaq. dönüçütmək. xəyanət edmək.

sırtınmaq . dirənib, qurdalayıb incitmək, daraltmaq, yormaq.

sırtqı . (çırtqı). 1. görüntü. pədidə. 1. nərsənin eşik bölümüdə işlənən nərsə. - sırtqı darı: gövdənin eşik bölümünə özəl dava.

sırtlamaq . izləmək. dalğamaq. dərləmək. rədləmək. - uşağı evinə dək dərlə gəl.

sırtlan . goraşan. goreşən.

sırtuv . sartuv. sırtov. pencək. kot. arxalıq. üstörtü. 

sırtüq . sırtük. sığtük. bol, gur tüklü.

sırtüşüt . sıxdüşüt. sıxtöküt. çox törütlü, törüklülü, tuxumlu. çox oğladlı.

sırvac . sırıc. sızıc. sıvşıc. sıvac. suvac. süvəc. süvüc. sayıc. sıyıc. sayac. sıyac. sığəc. sivəc. siğəc. 1. sapadan. safadan. safaldan. düzəldən. yapırladan. yapınladan. hamarladan. 1. itidən. 1. sürlüc. təşviq namə. 1. müşəvviq. mühəyyic. 1. silcə. mala.
- sırvac daşı: dığır daş. yuvağ. sürgü. silindir. tapan. qəltək. loğ.

sırvağ . huşlu. oyanıq. umursuk. umursaq. tetiz. diqqətli olan. - sırvağ ol.

sırvatmaq . sırıştırmaq. sızvatmaq. sızışdırmaq. sıvşıtmaq. sıvışdırmaq. sıvaşdırmaq. suvaşdırmaq. süvüşdürmək. süvşütmək. 1. yaymaq. bulaşdırmaq. - ləkəni silərkən sırışdırdım. 1. bəlşdirmək. yapışdırmaq. 1. kimsəni bir nərsiyə, işə yollamaq, qoymaq, girdirmək.