«Həqiqət» (ﺍﻟﺣﻗﻳﻗﺔ) addır. «Həqaiq» (ﺍﻟﺣﻗﺎﺌﻕ) həqiqətin cəmidir və mənası daim ucalması prosesində ürəyin öz inandığının qarşısında dayanmasıdır. Ürəyə inandığı barədə şəkk, yaxud zənn düşərsə, buna əngəl olmayana və Onun qarşısında durmayana qədər imanı batil olar. Peyğəmbər (s) Harisdən soruşur: «Hər haqqın həqiqəti var, sənin imanının həqiqəti nədir?» Cavab verir: «Nəfsimi dünyadan çəkdim, gecələri oyaq qaldım, gündüzləri susuz keçirdim, sanki Rəbbimin ərşini aydınca gördüm». «Sanki» onun qəlbinin müşahidəsinin, qavrama davamiyyətinin, Allah-Təala qarşısında ucalmasının ifadəsidir, yəni Onu sanki gözləri ilə görənə qədər inanır.
Cüneyd deyir: «Həqaiq ürəkləri şərhin dediklərinə çağırmır».
