«Dəhşət» (ﺍﻟﺪﻫﺷﺔ) ümidsizliyə düçar olanda sevənin ağlını aparan sevgilisinin heybətinin qüvvəsidir. O keçib gedəndə isə bir xəstəlik, zəiflik qalmaz. Sufilərdən birinin belə dediyi nəql edilir: «Allahım, Sən dünyada görünmürsən, elə isə Öz nəzdindən qəlbimi sakitləşdirən bir şey aşkarla». Dedi və huşunu itirdi. Ayağa qalxanda isə: «Sübhan Allah», – söylədi. Ondan nə üçün belə dediyini soruşanda cavab verdi: «Qəlbimə Onu görməyi əvəz edən bir sakitlik verdi». «Bu, Ona əvəz ola bilər?» Dedi: «Ya Rəbb, Sənin məhəbbətindən dəhşətə gəldim, özümə malik olmadım və nə dediyimi bilmədim». Bir başqası deyir:
«İstəklərinə uyan məni dəhşətə gətirir,
Bu dəhşətdən zaman keçmədi».
Şibli [Allaha] müraciətdə: «Ey dəhşətə gətirən», – deyərmiş. Bunun mənası hər şey, bütün yaradılmışlar Səndən dəhşətə gəlir deməkdir.
