«Bəzlu‘l-mühəc» (ﺒﺫﻝ ﺍﻟﻣﻬﺞ) – «canını fəda etmək» mənası qulun Allah-Təalaya yönəlməsində var qüvvəsini sərf etməsi və Allah-Təalanı bütün sevdiklərindən üstün bilməsidir. Xəvvas deyir: «Bütün yönələn Allaha yönəlidir. Orada olan istirahət yerləri istiqamət üçün uyğun deyil». Şair yazır:
«Ey gözəl üzlü və işvəli,
Sən sevdiklərinin üzərində sultansan».
«Mühəc»in (ﺍﻟﻣﻬﺞ) mənası bütün sevdiklərindir – nəfsin, malın və övladın.
«Tələf»in (ﺍﻟﺗﻟﻒ) mənası ölümdür. Həm tələf, həm ölüm gələndə ondan həlak gözlənir. Əbu Həmzə Sufinin belə dediyi nəql edilir: «Bir quyuya düşdüm və qapağını örtdülər. Özümdən ümidimi kəsib Allaha pənah apardım, təslim oldum. Bu vaxt bir heyvan quyuya endi. Onun ayağından tutdum və quyudan çıxdım. Qeybdən gələn bir səs eşitdim: «Ey Əbu Həmzə, bu, səni tələf olmaqdan xilas etdiyimiz bir gözəllikdir». Sonra beytlər söylədi. İkisi budur:
«Sənə olan heybətimdən səni uzaq görürəm,
Sən lütflərinlə və şəfqətinlə məni özünə bağlayırsan.
Sən sevdiyini tələf edərək məhəbbətlə dirildirsən,
Əcəbdir: həyatın varlığı ölümlədir».
Cüreyri deyir: «Tövhid elminə Onun sübutlarından biri ilə vaqif olmasan, qürur addımları səni tələf edər».
Dostları ilə paylaş: |
