| 3-Mirza Tahir Tonkabuninin hekayəti.
Son dövrün böyük filosoflarından olan Mirza Tahir buyurur ki, bir gün Tehranda keçmiş tələbə yoldaşlarımdan olan bir Seyyidlə rastlaşdım. Nə etdiyini soruşdum, dedi ki, «bekaram». Onu mədrəsəyə də’vət etdim. Oturub çay içdikdən sonra soruşdu ki, «Quma getmək istəyirsən. Dedim ki, hava soyuqdur, gecədir, nəqliyyat tapmaq çətin olar.» Amma o, israr etdi. Razılaşdım. Qəfildən «bu da Qum»- deyə pıçıldadı. Özümü Həzrət Mə’sumənin (ə) hərəmində gördüm...
4-Cabir Co’fidən iki hekayə.
Bir qrup şəxs Həzrət Baqirin (ə) yaxınlarından olmuş Cabirin yanına gəlib ondan məscid tikintisi üçün kömək istədi. Cabir dedi ki, mən mö’min bir kişinin düşüb öləcəyi binaya kömək etmirəm. Gələnlər Cabirin yanından çıxıb onu xəsis və yalançı hesab etdilər.
Camaat pul toplayıb məscidin tikintisinə başladılar. Tikinti zamanı ehtiyatsızlıq edən bənna yıxılıb həlak oldu. Cabiri qınayanlar öz səhvlərini anladılar.
Ə’la ibn Şərik nəql edir ki, «bir gün Hişam ibn Əbdülməlik Cabiri yanına çağırdı. Mən də ona yoldaş oldum. Yolda istirahət üçün bir çobanın yanında əyləşdik. Sürüdən camış səsi gəldi. Cabir gülümsündü. Səbəbini soruşdum. Dedi camış balasına deyir ki, yaxın gəl, ötən il canavar burada balamı apardı. Cabirin sözlərinin düzlüyünü yoxlamaq üçün çobana yaxınlaşıb «bu camışı mənə sat» dedim. Cavab verdi ki, bu camış sürünün ən doğumlu və südlü heyvanıdır, ötən il balasını canavar apardı...»
Yolumuza davam edib Kufə körpüsünə çatdıq. Cabir yaxında durmuş kişidən barmağındakı yaqut üzüyü istədi. Kişi sakitcə üzüyü çıxarıb Cabirə verdi. Cabir üzüyə baxıb onu çaya atdı. Cabirin bu hərəkətindən qəzəblənən kişi «sən nə edirsən» deyə qışqırdı. Cabir «narahat olma» dedi. Əlini çaya uzadıb ovcundakı suda olan üzüyü sahibinə qaytardı ...
Dostları ilə paylaş: | 
