Umumiy tilshunoslik

kavi tili haqida”(1836-1840) asarining “Inson tili tuzilishining har xilligi va uning 

inson naslining ma’naviy taraqqiyotiga ta’siri”  deb atalgan kirish qismida o‘zining  

nazariy-falsafiy  qarashlarini    mukammal  bayon  etadi.  U  har  bir  xalqning  tilida 

o‘sha  xalqning  tarixi,  madaniyati  va  butun  ruhiy  dunyosi  namoyon  bo‘lishini 

ta’kidlaydi. “Til millatning ruhidir”, deydi u.  Olim  til va tilga yondosh hodisalar, 

til  bilan  bog‘liq  jarayonlarni  dialektik  birlikda  o‘rganish  zarurligi,  til  hodisalari 

dialektik  zidlik  asosida  qurilganligini    bayon  etadi  va  til  antinomiyasi  haqidagi 

g‘oyasini   ilgari suradi. U yaratgan umumiy tilshunoslikni til falsafasi deb atash 

mumkin.