Pedagog kasbi unga mansub bo‘lgan shaxsga shunday talab va vazifalarni qo‘yadiki ular, birinchi navbatda, faoliyat ob‘ekti bo`lgan bola shaxsiga bo`lgan munosabatda o`z aksini topishi lozim. Buyuk polyak pedagogini Yamush Karchak buni “bolalarni sevmoq kerak” –deb e‘tirof etgan.
Ustoz bola shaxsini tarkib toptirar ekan, uning o`zi to`liq ma‘noda ijobiy axloqiy sifatlarga ega bo`lmog`i lozim, ular quyidagilardan iborat: samimiylik va beg`arazlik, bag`rikenglik, olijanoblik va xushfellik, kechirimlilik sofdillik va pokizalik adolatlilik va insoflilik, hamdardlik va hayrixoxlik, andishalik, sabr- toqatlilik, bosiqlik, kamtarinlik, iltifotlilik, fidoiylik, rahimdillilik, g`amxurlik, mehribonlik, sadoqatlilik, vafodorlilik, mas‘uliyatlilik, aqllilik kabi xislatlarni o’zida mujassamlashtirgan bo’lishi kerak.
O’qituvchi ijodkor, tashabbuskor va tashkilotchilik qobiliyatiga ega bo’lishi shart.
O’qituvchi yuksak darajadagi pedagogik mahorat, chunonchi, kommunikativlik layoqati, pedagogik texnika (nutq, yuz, qo’l-oyoq va gavda harakatlari, mimika, pantomimika, jest) qoidalari chuqur o’zlashtirib olishga erishishlari lozim.
O’qituvchi nutq madaniyatiga ega bo’lishi zarur, uning nutqi quyidagi xususiyatlarni o’zida aks ettira olishi kerak:
g) nutqning sofligi (uning turli sheva so’zlaridan holi bo’lib, faqat abadiy tilda ifoda etilishi); jargon (muayyan kasb yoki soha mutaxassisliklariga xos so’zlar); varvarizm (muayyan millat tilida bayon etilayotgan nutqda o’zga millatlarga xos so’zlarni noo’rin qo’llanilishi); vulgarizm (haqorat qilish, so’kishda qo’llaniladigan so’zlar) hamda konselyarizm (o’rni bo’lmagan vaziyatlarda rasmiy so’zlardan foydalanish) so’zlardan holi bo’lishi, o’qituvchining nutqi sodda, ravon va tushunarli bo’lishi kerak;
