Ustad Hüseyn Ənsariyan

Tabeçilikdə olanlara ehtiram və bəndələrə nəvaziş

Allah-təalanın həzrət Musaya ikinci öyüdü yoxsullara ehtiram və onların alçaldılmamasıdır. Bu öyüdə həm şəxsi, həm də ictimai münasibətlərdə diqqətli olmaq lazımdır. İnsanlar yoxsulluğuna görə əskik sayılmamalı, məsullar beynəlmiləl rabitələrdə ehtiramla rəftar etməlidirlər. İslam rəhbərləri dünyanın azğın başçıları sayağı məhrum Afrika xalqları kimi yoxsul xalqları əskik saymamalıdır. Olsun ki, bu millətlər Allahın nəzərində başqalarından daha əzizdir.

Dünyapərəstlər var-dövləti ağalıq səbəbi sayır, sərvət sahiblərini əziz tutur, yoxsul insanlara yuxarıdan aşağı baxırlar. Amma ilahi məntiqdə var-dövlət üstünlük ölçüsü deyil. Əslində sərvət sınaq vasitəsidir və imtiyaz sayılmır. İnsanı başqalarından üstün edən onun təqva və Allaha itaətidir.

Allah üçün bütün bəndələr əzizdir, irq, məqam və var-dövlət imtiyaz sayılmır. Allah-təala onunla rabitəsini qoruyan yoxsul möminləri daha çox sevir. Belələrinə hörmət göstərənlər də dünya və axirətdə Allahın razılığını qazanır. Sevgili Peyğəmbər (s) bu barədə buyurur: “Yoxsul müsəlmanı əziz tutub ona hörmət göstərən şəxs qiyamət günü Allahla Allah ondan razı olan halda görüşər.”¹

Əksinə, Allahın bəndələri arasında ayrıseçkilik salan, yoxsul müsəlmanı məhz yoxsulluğuna görə sərvətlidən aşağı tutan insan Allahı qəzəbləndirir və özünü cəhənnəm oduna atır. İmam Riza (ə) salam verərkən varlı ilə yoxsul arasında fərq qoyan şəxs haqqında buyurur: “Yoxsul müsəlmanla görüşərkən onu varlıdan fərqləndirib salamlaşan şəxs qiyamət günü Allahla Onu qəzəbləndirmiş halda görüşər.”²

İmam Sadiq (ə) yoxsul möminə ehtiramla bağlı buyurur: “Yoxsul mömini alçatmayın. Həqiqətən, yoxsul mömini alçaldan və ya onu əskik sayan şəxsi bu işdən əl çəkib tövbə qılmasa, Allah alçaldıb düşmən tutar.” Başqa bir məqamda həzrət buyurur: “Mömini yoxsulluğuna görə əskik bilən və ya onu təhqir edən kəsi Allah qiyamət günü xalq qarşısında rüsvay edər.”³