Ustad Misbah Y?zdi

FÜRSƏTI QƏNIMƏT SAYMAQ
Dəyərli  vəsiyyətnamənin  digər  bir  cəhəti  həzrətin  (ə)  öz
mövqeyini bəyan etməsidir. O buyurur: “Dərk etdim ki, süstlük
və  zəifliyim  get-gedə  artır,  müəyyən  məqsədlərlə  sənə
vəsiyyətə  başladım...”;  “Məbada,  qəlbimdə  olanları  deməmiş
əcəlim çata...” Bu sözlər olduqca böyük bir dərsdir. Həzrət (ə)
bizi öyrədir ki, xeyir bir işi görməyə şərait yarandıqda  fürsəti
əldən 
verməyək. 
Belə 
bir 
fürsətin 
növbəti 
dəfə
yaranıb-yaranmayacağını  kim  bilir?  Ona  görə  də  münasib
şəraiti qənimət bilmək lazımdır. Bu günkü şərait sabah olmaya
bilər. Xəstəlik, zəiflik kimi minlərlə maneələr ortaya çıxa bilər.
Sabaha  işarə  ilə  Həzrət  (ə)  buyurur:  “(Sabah)  düşüncəm  də
bədənim kimi zəifliyə düçar ola (bilər)...”
Həzrətin (ə) düşüncə zəifliyinə işarə etməsi bir daha göstərir
ki, o, mə’sum imam yox, pir bir ata kimi danışır. Çünki belə bir
zəiflik  mə’sum  imamlardan  uzaqdır.  Həzrət  (ə)  bütün
müsəlmanlara  anlatmaq  istəyir  ki,  bu günkü  sağlam  bədən  və
düşüncə  sabah  olmaya  da  bilər.  Həzrət  (ə)  vəsiyyətin  bu
hissəsində xeyir yolu kəsə biləcək bir sıra maneələri sadalayır:
1. Ömrün sona çatması, əcəlin yetişməsi;
2. Fiziki və düşüncə sağlamlığının əldən çıxması;
3. Münasib şəraitin əldən çıxması. 
Bu  maneələr  ortaya  çıxmamış  tələsmək,  xeyir  işlər  görmək
lazımdır.  Həzrət  (ə)  öz  buyuruqları  ilə  diqqəti  bu  nöqtəyə
yönəldir.  Ona  görə  də  buyurur:  “Məbada,  qəlbimdə  olanları
deməmiş əcəlim çata, düşüncəm də bədənim kimi zəifliyə, nəfs
meylləri məni qabaqlayıb sənə hakim ola!”