Ustad Misbah Y?zdi

VƏSIYYƏTIN SƏBƏBI
Vəsiyyət edənin kimliyi tanıtdırıldıqdan və vəsiyyət olunan
şəxsin xüsusiyyətləri sadalandıqdan sonra
Həzrət  (ə)
vəsiyyətnamənin səbəbi,  vəsiyyət edənlə vəsiyyət olunan
arasındakı bağlılıq haqqında buyurur: “əmma bə’d, fəinnə fima
təbəyyəntu min nubarid-dünya ənni və cumuhid-dəhri ələyyə
və iqbalil-axirəti iləyyə,  ma yəzəuni ən zikri mən sivayə,
vəl-ihtimami bima vərai...” (“Belə ki, dünyanın üz çevirməsini,
dövranın azğınlığını,  axirətin üz tutmasını gördükdə yalnız
özümü düşünməli,  arxada qalmış işlərə diqqət yetirməməli
idim.  Amma elə ki,  fikrim sadiqanə aşkarlandı,  nəfs
istəklərimin ardınca getməyimin qarşısı alındı,  həqiqət mənim
üçün işi aydınlaşdırdı, əbəslikdən uzaq yola yönəltdi və səni öz
param,  bəlkə də,  bütün varlığım kimi gördüm...”).  Bu pir ata
qarşıda onu gözləyən axirət həyatı haqqında düşündükdə öz
övladını unutmalı idi.  Amma o,  bu övladı heç vəchlə unuda
bilmir. 
İmamların (ə) vahid bir vücud olduğunu nəzərə almasaq belə,
təbiət e’tibarı ilə bu övlad pir atanın canparəsidir.  Ata
dünyadan gedəcəyini və öz övladının onun yerində canişin
qalacağını düşünərkən övladında həyat davam edəcəyini zənn
edir.  Bu vaxt o,  övladını öz vücudu,  özünü onda əbədi görür.
Həzrət (ə) dinləyicinin diqqətini cəlb etmək üçün belə danışır.
O,  özü üçün istədiyini övladı üçün də istəyir.  Övladının
qarşılaşacağı çətinlikləri öz çətinliyi hesab edir, onun ölümünü
öz ölümü kimi dəyərləndirir. 
Bildiyiniz kimi,  insan öz həyatındakı bə’zi işlərə daha çox
əhəmiyyət verir.  Amma başqa işlərə e’tinasız yanaşır,  onların
fərqinə varmır.  Həzrət  (ə)  bildirir ki,  özü üçün əhəmiyyətli
saydıqlarını övladı üçün də əhəmiyyətli bilir.  O,  bu
vəsiyyətnaməni yazmaqla övladına sığınacaq yaradır. Çünki bu
vəsiyyət Həzrətin (ə) misilsiz təcrübəsinin nəticəsidir. 

---

17