Veille media
yılında sürgün yolunda | Kayseri
Yüklə 0,9 Mb.
|
100. yılında sürgün yolunda | KayseriPosted by arisnalci ⋅ 31 Mayıs 2015 ⋅ Yorum bırakın Sürgün yolu rotamızı tren yolları ve haritamızla ilerlerken Kayseri il sınırına yaklaştığımızı fark edince Parseğ Dağı (Şimdiki adı Ali) eteklerindeki en büyük Ermeni Krallığı’na bir selam vermek için iki günlük bir mola veriyoruz. Kayseri Ermenileri 1970’lere kadar varlığını koruyan bir cemaat. Bugün Kayseri’de aktif olarak şehir merkezindeki Krikor Lusavoriç dışında aktif kilise yok. Kayseri’nin pastırması, sucuğunun temellerini de Ermeni aileler atmış. 1915’te 50 binden fazla Ermeni’nin yaşadığı koca bir ticaret kenti Kayseri’de 1965’te halen 130 aile olduğu söyleniyor. Şimdi ise birkaç kişi var. Şehrin, Ermeni dini tarihinde önemli bir yeri var. Zamanında Orta Anadolu’nun en önemli kenti ve M.S. 250’de 400.000 nüfusu olan Kayseri, Aziz Krikor’un büyüdüğü, eğitim gördüğü ve Hıristiyanlığı kabul ettiği yer. Petrol kralı Gülbenkyan ailesi gibi ünlü birçok Ermeni ailesi var. Evleri şu andaki Konak Restoranı olarak hizmet veriyor. Restoran çalışanları gelenlere buranın eski bir Ermeni evi olduğunu anlatıyorlar ancak hangi ailenin evi olduğu belirsiz… Kayseri halkı ve köylerindekiler eski günleri konuşmaktan diğer şehirlerdeki kadar çekinmiyorlar. Vartan Köyü – Vatan Köyü İlk durağımız Kayseri’de çok fazla ziyaret edilmeyen köylerden biri. Vartan köyü. Şimdiki adı Vatan. Köyde yaşayanlar eski adını hatırlamıyor. Veya hatırlamak istemiyorlar… Ama biliyorlar. Şu anda yeni binaların bulunduğu köyün eski yerleşim yeri harabe halinde. Evler ve sokaklar kayaların içerisine oyulmuş, hayvan barınakları arasında kazılar yapılmış. Her yer delik deşik. Bu deliklerin define aramak için mi yoksa hayvanları soğuktan koruyabilmek için mi açıldığını bilmiyoruz ama kayalardaki oyukların dışında evlerdeki toprak delikler definecilerin buraya uğradığını anlatıyor bize. Köyde birkaç hane dışında kimse yok. Camdan bize seslen biri “Burası artık yazık olarak kullanılıyor” diyor.
Vartan köyünün ardından Efkere’ye (Şimdiki Bahçeli) doğru yol alıyoruz. Ali dağı (Parseğ) sürekli konumumuzu belirlememize yardımcı oluyor. Heybetli bir kilise bekliyor bizi orada. Kubbesi çökmüş. Arka duvarını dağa dayamış kilisenin ön kapısının üstündeki Ermenice “E” harfinden anlıyoruz Ermeni kilisesi olduğunu. Arkasından dolaşıyoruz. Kubbesinin olduğu yerden içerinin fotoğraflarını çekip aşağıya indiğimizde eski kapının yerinde demir doğrama bir kapak olduğunu fark ediyoruz. Yeni kilidin üzerinde de bir anahtar duruyor. İçeriye girebileceğiz hevesiyle kilidi çeviriyorum… Açılmıyor. Çıkarıp takıyorum, yok… Hayal kırıklığı… Yandaki evden öğreniyorum, köyün çocuklarının oyun oynamak için takmışlar. Anlaşılan şakaya bir ben kandım. Kilisenin etrafında birilerini buluruz da açalar belki diye dolanıyoruz. Bizi uzaktan izleyen bir çocuğa annesini soruyorum, çağırıyor. Ona kiliseyi soruyorum. Evin içine dönüp “Anne gel de anlat ne oldu kiliseye diye” sesleniyor. Yemeğini ocakta bırakıp gelen teyze “Hazine gelip geri aldı kiliseyi, kapıya da kilit taktı. Anahtarı da onlara gönderildi” diyor. İçeride eskiden bir akrabaları yaşıyormuş ama sonra “birileri yazmış, onlar da gelip kapattılar” diyor. Belli ki memnuniyetsiz bu olaydan. Akrabası evini kaybetmiş sonucunda. Sözleri arasında “içeride kazmışlar, talan olmuş” diyor. Define aranmış belli ki. Şimdi ise boş ve atıl. Kapı deliğinden gördüğüm kadarıyla içerisi çöplük niyetine de kullanılmış bir dönem. Hazine köylülerin elinden almış almasına ama ne bir işaret ne bir levha ne de bir restorasyon çalışmasına başlama isteğinin izine rastlamıyoruz köyde… Biz sohbete devam ederken “yemeğim yanacak” deyip içeri giriyor. Tekrar çıkmamak üzere…
Dersiyak-Kayabağ köyündeyiz. Köy meydanından içlere doğru sanki Diyarbakır’ın gavur mahallesinde yürüyormuş gibi hissediyorum. Dar yollar, ilginç cumbalı evler… Yolumuzun sonunda bizi damın tepesinde bekleyen bir teyze var. Konuşmak istiyor belli. Kilise nerede diye soruyoruz. Karşı taraftaki Rum kilisesini gösteriyor. Burada Rumların yaşadığını annesinin kendisine onlarla iyi komşulukları olduğunu anlatıyor: “Bazen ellerinde kağıtlarla gelirler burayı sorarlar. Ama annem derdi gidenler çok daha iyi komşulardı. Korkarlardı. Erkekleri evde olmazmış çoğunlukla, akşam oldu mu evlerine çekilir, çıkmazlarmış. Ama köy halkı sahiplenirdi onları” Ermenilerle ilgili anılar ise dehşet verici olaylar içeriyor. Mahallede sadece birkaç ailenin olduğunu söylese de anlattıklarından, sayının daha çok olduğunu tahmin ettiriyor bize: “Bir makine getirmişler Ermeniler. Köyden birileri gitmiş görmüş. Aşağı tarafa getirdikleri makine köpekleri derisinden ayırırmış. Oraya atacaklarmış insanları. Şimdi her yıl 15 Nisan’da mıdır nedir? Bir şeyler yapıyorlar. Niye çıkarıyorlar bunları ortaya. Sanki kendileri yapmamış. Durup dururken olmamış hiçbir şey. Onlar yapınca olmuş.” Cumhuriyet’in inkâr üzerine kurulu milli eğitim politikalarının en yaşlı nesillerde bile ne denli etkili izler bıraktığını bu konuşmadan anlayıp, Dersiyak’ın ara sokaklarında kayboluyoruz…
Kayseri’de anlatacak görecek daha çok yer var. Biz son durağımız olarak Tavlusun yamaçlarındaki Surp Toros Kilisesi’ni seçiyoruz. Yolumuzu sorduğumuz çoban hemen “Evet evet. Ermeni, Rum yan yanalar” diyor. Ermeni kalmış mıdır sorumuza az biraz gülümsemeyle “Yok gitmişler” cevabını alıyoruz. Tavlusun Köyü’nün şimdiki adı Aydınlar. Köy girişinde Rum kilisesi karşılıyor bizi. Bahçesi definecilerin talanına uğramış. Papaz mezarı olabilceğini tahmin ettiğimiz bir yerde insan kemikleri görüyoruz. Yanımdaki kadim dostum kemiğin ortalıkta kalmasına içi elvermiyor toprağı eşeleyip içine gömüyor. İki koca manastır yan yana. Rum Kilisesi’nin hemen yanında Surp Toros Ermeni Kilisesi var. Kilisenin kapısında ise Tavlusun Köyü Eğitim ve Yardımlaşma Derneği’nin astığı bir levha var. Kayseri’de merkezdeki Krikor Lusavoriç Kilisesi dışında Ermenilerle ilgili izlerin gizlenmediği ve hatta sergilendiği tek mekan burası. Köy derneğini akışlamak ve hatta destek olmak gerek. Surp Toros’taki duvar resimleri büyük oranda zarar görmüş. Birkaç okunabilecen tavan yazısı dışında geriye taş ve harabe kalıyor. Dua yerinin sağ tarafındaki mumluk bölümü ise derin bir çukur halinde. Defineciler burayı da es geçmemiş. Çerkesleşmiş Ermeniler Kayseri’de gezilerecek keşfedilecek daha çok rota var. Sırlamakla bitmez. Ama şehir merkezinde Gubate adlı bir Çerkes kahvaltı salonundaki sohbetler benim ve benim gibi birçok Ermeni için yeni bir kapı araladı. Kayseri yakınlarındaki Çerkes köyünde yaşayanların 1915’te kurtardıkları Ermeniler ve köyde halen yaşayan Çerkesleşmiş Ermeniler… İşte bu çok yeni bir bilgi. Eminim soykırım konusunu çalışan tarihçilerin bile birçoğunun yeni duyacağı bir hikaye… Bir sonraki ziyaretimi bu köyde geçirmek üzere söz alıp Kayseriden ayrılıyorum. Ardımda birçok hikaye, sırtımda koca bir heybe ile… https://arisnalci.wordpress.com/2015/05/31/100-yilinda-surgun-yolunda-kayseri/ Haut du formulaire Bas du formulaire
Agenda TV/Radio et Magazines : programmes et parutions mars-juin 2015 Le Collectif VAN réunit ici un listing des émissions télévision et radio, de mars à juin 2015, ainsi que les numéros spéciaux de la presse magazine, à propos du génocide arménien dont on commémore le centenaire le 24 avril 2015. Agenda TV/Radio et Magazines : programmes et parutions mai 2015 http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=87488 Agenda TV/Radio et Magazines : programmes et parutions avril 2015 - I http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=87486 Agenda TV/Radio et Magazines : programmes et parutions avril 2015 - II http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=87489 Agenda TV/Radio et Magazines : programmes et parutions mars 2015http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=87487
http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=86426
Agenda - Pétition pour sauver le Musée arménien de France Agenda - Pétition pour sauver le Musée arménien de France -www.collectifvan.org - Inauguré à Paris en 1953 en présence du Président de la République Française, le Musée Arménien de France abrite des œuvres inestimables, dont certaines furent exposées au Musée du Louvre. Ses collections, réunies par les descendants des victimes du Génocide de 1915, ont été léguées à l’État Français en 1978 et reconnues d’utilité publique. Aujourd’hui, le Musée Arménien va disparaître à cause du Ministère de la Culture. "Monsieur Hollande, Madame Pellerin, au nom de l’Histoire, au nom de la Culture, au nom du respect du legs que la France a reçu et accepté, permettez la réouverture du Musée Arménien de France" demande une Pétition en ligne sur le site Change.org. Sauvez le Musée Arménien de France Inauguré à Paris en 1953 en présence du Président de la République Française, le Musée Arménien de France abrite des œuvres inestimables, dont certaines furent exposées au Musée du Louvre. Ses collections, réunies par les descendants des victimes du Génocide de 1915, ont été léguées à l’Etat Français en 1978 et reconnues d’utilité publique. Aujourd’hui, le Musée Arménien va disparaître. Nous demandons que l’Etat respecte l’héritage qu’il a reçu et permette la réouverture du Musée Arménien de France. Des salles d’exposition très convoitées… En août 2011, projetant des travaux dans l’immeuble parisien qu’il occupe, le Ministère de la Culture demande au Musée Arménien de France de déplacer temporairement ses collections, tout en lui assurant un retour à l’identique dans ses salles à l’issue des travaux, en mai 2012. Mais une fois les travaux terminés, le Musée Arménien se voit interdire son retour, le Ministère de la Culture refusant de libérer les salles qui servent désormais de débarras. Le musée se lance alors dans un véritable combat, alerte tous les services de l’Etat, demande au Ministère le respect de ses engagements, mais aucune réponse n’est apportée. Plus inquiétant, début 2014, les serrures de l’immeuble parisien sont soudainement changées : l’accès au Musée Arménien est donc maintenant totalement impossible, et nul ne sait ce qu’il est advenu d’une partie de ses collections restées à l’intérieur de l’immeuble. Le Musée Arménien de France, témoin du parcours d’un Peuple. Ce témoignage culturel unique, illustrant 3 000 ans d’Histoire, et regroupant près de 1 200 œuvres, certaines transmises au péril de leur vie par les survivants du génocide, va s'éteindre. Aujourd'hui, cet héritage culturel va disparaître. L’Etat en est le fossoyeur silencieux, alors même qu’il s’apprête à commémorer en 2015, le centenaire du génocide arménien. Monsieur Hollande, Madame Pellerin, au nom de l’Histoire, au nom de la Culture, au nom du respect du legs que la France a reçu et accepté, permettez la réouverture du Musée Arménien de France. Comité de soutien au Musée Arménien de France Pour la pétition cliquez sur https://www.change.org/p/fleur-pellerin-sauvez-le-musée-arménien-de-france http://www.le-maf.com Facebook : https://www.facebook.com/ArmenianMuseumOfFrance Twitter : Armenian Museum (@Musarmen) | Twitter https://twitter.com/Musarmen https://www.change.org/p/fleur-pellerin-sauvez-le-mus%C3%A9e-arm%C3%A9nien-de-france
Agenda - Film sur l'Arménie : Crowdfunding pour aider le projet "Resident Forever" Agenda - Film sur l'Arménie : Crowdfunding pour aider le projet "Resident Forever" - Collectif VAN - www.collectifvan.org - Lyang Kim aborde le travail de finition de son film Resident Forever dédié à l'Arménie. Lyang est documentariste, elle se consacre à la question de la frontière (conflictuelle) et de la vie (souvent heureuse) dans de telles régions. Lyang Kim cherche à financer une partie de la postproduction (mixage et étalonnage) par crowdfunding. Elle a été attirée par l’Arménie pour des raisons évidentes : un petit pays, chargé d’histoire, aux frontières difficiles. Elle y a passé au total 3 mois entre 2013 et 2014, et est revenue avec un matériel splendide, d’où elle tire un long métrage actuellement en phase finale de montage, Resident Forever. Voici donc un appel à contribution ; quel qu'en soit le montant, elle vous vaudra la reconnaissance de Lyang Kim (et les «récompenses» décrites sur le site touscoprod). €2,970 ont déjà été levés sur les €4,000 minimum pour boucler le budget. touscoprod Lyang Kim aborde le travail de finition de son film Resident Forever dédié à l'Arménie. Lyang est documentariste, elle se consacre à la question de la frontière (conflictuelle) et de la vie (souvent heureuse) dans de telles régions. Lyang Kim cherche à financer une partie de la postproduction (mixage et étalonnage) par crowdfunding. Son premier long métrage, Dream House by the Border (2013, à la frontière des deux Corées) a été sélectionné au festival de Busan, au FIFE à Paris et montré dans plusieurs autres festivals. Elle a été attirée par l’Arménie pour des raisons évidentes : un petit pays, chargé d’histoire, aux frontières difficiles. Elle y a passé au total 3 mois entre 2013 et 2014, et est revenue avec un matériel splendide, d’où elle tire un long métrage actuellement en phase finale de montage, Resident Forever. Comme il arrive parfois en cinéma, elle rencontre des problèmes de production. Grâce entre autres à l'aide généreuse de certains, plus des deux tiers de la somme nécessaire sont déjà assurés, mais la campagne se termine dans 12 jours, et si le plancher fixé n'est pas atteint, les sommes versées seront remboursées. Voici donc un appel à contribution ; quel qu'en soit le montant, elle vous vaudra la reconnaissance de Lyang Kim (et les «récompenses» décrites sur le site touscoprod).
Vous trouverez les détails du financement participatif à cette adresse : http://www.touscoprod.com/en/project/produce?cleanname=residentforever Si vous ne pouvez pas ou ne souhaitez pas contribuer financièrement, peut-être pouvez-vous transmettre cette information autour de vous, ce qui est aussi une aide appréciable.
Mini-site dédié à cette exposition : Le génocide de l'Empire ottoman Agenda - Paris/Exposition au Mémorial de la Shoah « Le génocide des Arméniens en 1915» http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=86406 -------------------------------- Du mercredi 29 avril au samedi 4 juillet 2015 Arménie 1915, Centenaire du génocide Hôtel de ville de Paris / Salle des Prévots
Agenda - Hôtel de Ville de Paris : Exposition Arménie 1915, centenaire du génocide http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=86796 ------------------------------ 19 Juin 2015 : Colloque « Justice et réparations pour le peuple arménien » à l’Assemblée Nationale (CDCA) en présence du Catholicos de Cilicie Aram 1er ------------------------------- Septembre ou novembre 2015 : Hommage militaire aux généraux français cérémonies aux Invalides (ANACRA / CCAF) en présence du Ministre des Anciens Combattants -------------------------------- 22-25 octobre : 100 œuvres pour 100 ans - vente exceptionnelle d’œuvre unique au profit de l’association Aram (Galerie Sobering - FIAC) ------------------------------ 24 octobre : Théâtre « le patient de l’hôpital de Villejuif » au théâtre Montmartre Galabru par l’AFTAF TÉLÉCHARGER :  Commémoration du Centenaire du génocide arménien : Le programme
http://www.collectifvan.org/pdf/11-59-12-15-04-15.pdf http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=87505
Marseille.fr Mardi 2 juin à 18h30 (sous réserve) Une nouvelle vie Avec Marie-Françoise Attard-Maraninchi, historienne, TELEMME, Aix Marseille Université.
UNESCO
Concert | Jeunesse pour la paix Quand, heure locale : Mercredi, 3 Juin 2015 - 8:00pm au 10:00pm Où : France, Paris Adresse : 125, avenue de Suffren, Paris, 75007, France Organisé par la Délégation permanente de l'Arménie auprès de l'UNESCO Sur invitation, dans la limite des places disponibles : dl.armenie.unesco@gmail.com Après un premier volet le mois passé avec la création musicale « Andastan », cette fois-ci le concert « Jeunesse pour la paix » met à l’honneur la diversité des genres musicaux, les instruments traditionnels et les compositeurs de renom d’Arménie, berceau de nombreux talents musicaux. Des artistes arméniens des plus talentueux sont réunis pour ce concert présentant un éventail de la création musicale arménienne traditionnelle, classique et contemporaine : • Narek Hakhnazaryan, violoncelliste ; • Michael Voskanyan, au târ, instrument traditionnel, luth à long manche ; • Roland Romanelli, accordéoniste, compositeur et arrangeur ; • Inga et Anush Arshakyans, chanteuses ; • Gevorg Dabaghyan, au duduk, instrument traditionnel, sorte de hautbois ; • Narek Kazazyan, au qanûn, instrument traditionnel, sorte de cithare ; •ensemble de jazz Katuner, ethno-jazz ; •Jeune orchestre national d’Arménie, sous la direction de Sergey Smbatyan. https://fr.unesco.org/events/concert-jeunesse-paix-0 http://www.collectifvan.org/article.php?r=5&id=88946
Yüklə 0,9 Mb. Dostları ilə paylaş:
|