Viktor Hüqo “ Səfillər” Səfillər

Möhtərəm məhkəmə iclasçıları , bu sualların hər ikisini də o biri sualların yanına yazın. Axı, bunlar da sualdır.

Minel yetmiş beş yaşında bir qoca kişi idi , 1806-cı ildən bəri Dində yepiskopluq taxtında əyləşmişdi.

Şarl Mişelin boyu bir az qısa olsa da, təndürüst, zərif, çevik, zəkalı bir gənc idi.

İnqilabdan əwəl Mirielin ailəsi o qədər də məşhur ailə deyildi.

Keşiş belə hesab edirdi ki, Jan Valjanın yoxsul adamlar üçün ayırdığı pulların mümkün dərəcədə çox hissəsini saxlamaqda yaxşı iş görmüşdü.

Bu əhvalatı nağıl edən yolçu keçən il, yəni 1866-cı ilin günəşli bir yaz səhərində Niveldən gələrək, La-Kulpa doğru gedirdi.

O, Kozettanı, gördüyü, balaca qızı götürüb özü ilə apardığı, azad etdiyi zaman bütün qəlbinin sarsıldığını hiss etdi.

Bu onun həyatında parlayan ikinci bir nurani xəyal idi.

Məkan və həyatın dəyişməsinin burada böyük əhəmiyyəti vardır.

Yer üzündə ən gözəl bir şey varsa, o da çardaqda duyulan səadətin al şəfəqləridir.

Bizim hər birimizin keçmişində bele işıqlı bir guşə var.

Təbiət Jan Valjanla Kozettanın arasında böyük bir hasar çəkmişdi.

Jan Valjan - dul qalanların, Kozetta isə yetim qalanların təcəssümü idi.

Şel meşəsinin qaranlığında Jan Valjanın Kozettanın əlini-əlinə alması əsrarəngiz bir duyğu oyatmışdı.

Jan Valjan özü üçün yaxşı bir sığınacaq tapmışdı.

50-52 nömrəli evin aşağı mərtəbəsi köhnə bir anbardan damdan ibarət idi.

Bu surətlə həftələr keçir, qoca ilə uşaq bu miskin komada xoşbəxt bir həyat sürürdülər.

Bəzən də Kozetta ciddi bir tövr alaraq öz qara paltarına baxmağa başlardı.

Kozetta artıq