Mənim fikrimcə, bir günahın təbliği yollarından biri onu dillər əzbəri etməkdir; o qədər desinlər ki, pisliyi aradan götürülsün. Siz bu Fələstin məsələsinə, bəzi fələstinlilərin qəbul etdikləri acı taleyə baxın. Bu gün bu, dünyada çox böyük təcrübə və ibrətdir. Hər tərəfdə daim bir söz deyildi, digərləri də ona qəzəblənmədilər. Daim dedilər ki, bizim İsraillə söhbət etməyimizin nə eybi var?! Və iş o yerə çatdı ki, daha “işğalçı düşmən” demədilər. Demədilər ki, bu, fələstinlilərin evində soxulmuş işğalçı düşməndir. Nə müzakirəsi?! Onunla müzakirə bu ola bilər ki, desinlər ay filan-filan olmuş, evimizdən çıx. İşğalçı ilə müzakirə belə olur. Zalımla müzakirə budur ki, filan-filan olmuş, niyə bu qədər zülm edirsən?! Müzakirə budur, dostcasına müzakirə aparmaq, getmək, demək, gülmək, onun bir söz deməsi, bunun bir söz deməsi, sonra çənə vurmaq yox. Davamlı olaraq İsraillə müzakirədən söhbət açan şəxslərə heç kim etiraz etmədi. Nəhayət, zehinlərdə işin qəbahəti ortadan götürüldü. Sonu da belə acınacaqlı məsələlərə çatdı.
