Keçmiş rejimin təhsil siyasəti belə idi. Gəncləri avaralığa, etinasızlığa, fəsada və cinsi məsələlərə çəkmək istəyirdilər ki, başçılarını tanımaq fikrinə düşüb təhlükə yaratmasınlar. Onlar universitetlərin qeyri-dini və antidin olmasını istəyirdilər. Bu təfəkkür tərzi və belə məsələlər dünənə aid idi, bu gün elə deyil. Bu gün, qələbədən sonra inqilabın ən yaxşı işlərindən biri universitetlərdə başlandı. İnqilabın ən yaxşı şüarlarından bəzisi universitetlərdə eşidildi. İnqilab tarixinin həlledici zamanlarının çoxunda tələbələr öncül oldular. Bu baxımdan, universitet dini mühitdir və dini mühit ola bilər. Deməli, bu da ikinci məqamdır. Birinci məqam təhsil idi, ikinci məqam din, iman, bəndəlik, İslam əxlaqı və mənəvi paklıq. Üçüncü məqam isə siyasi ayıqlıqdır.
